We were left our house for almost a

We were left our house for almost a month, the house that we live for over 20 years.

Going home is a series of photographs that captured the senses of unacquainted and strange feeling of me when I was returned home after the 2011 flooded crisis in Bangkok.

The place that I'm so intimated with, but sometimes I do feel I was unfamiliar here as well. I felt so bizarre with the misplacement of belongings,a kitchen and dining room has moved to the second floor, the pastel painted wall and tiles foul with mucky dried stain of flooded water, a piles of damp book and some of my parents dusty frame pictures were emerging from middle of nowhere.

All theses spaces, objects and some of my fainted flash back had arouse my remembrance from the past. The remembrance that I've lost for almost a decade.

The disappearance of my childhood that I've long for. So I started to revising my memories again through the things that I've overlooked.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราถูกทิ้งบ้านเราเกือบเดือน บ้านที่เราอาศัยอยู่กว่า 20 ปีออกจากบ้านว่าชุดของรูปถ่ายที่จับความรู้สึกของความรู้สึกที่แปลก และ unacquainted ของฉันเมื่อฉันถูกส่งกลับบ้านหลังจาก 2011 น้ำท่วมวิกฤตในกรุงเทพสถานที่ที่ฉันดังนั้นฉัน intimated ด้วย แต่บางครั้งฉันรู้สึก ผมไม่คุ้นเคยที่นี่เช่นกัน รู้สึกแปลกประหลาดให้กับ misplacement ของข้าว ห้องครัวและห้องรับประทานอาหารได้ย้ายไปชั้นสอง สีพาสเทลที่ทาสีผนัง และกระเบื้องเหม็นกับ mucky แห้งคราบน้ำท่วม กองหนังสือชื้น และบางส่วนของพ่อฝุ่นเฟรมภาพเกิดขึ้นจากตรงกลางของที่ไหนพื้นที่ทั้งหมดของวิทยานิพนธ์ วัตถุ และบางส่วนของแฟลชของฉัน fainted กลับได้กระตุ้นของฉันจงมา จงที่ลืมเกือบหนึ่งทศวรรษการหายตัวไปของวัยเด็กที่ฉันยาวสำหรับ ดังนั้น ผมเริ่มที่จะแก้ไขความทรงจำของฉันอีกครั้งผ่านสิ่งที่ฉันเคยมองข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราได้ออกจากบ้านของเราสำหรับเกือบเดือนบ้านที่เราอาศัยอยู่มานานกว่า 20 ปี.

จะกลับบ้านเป็นชุดของภาพที่จับความรู้สึกของความรู้สึกคุ้นเคยและแปลกประหลาดของฉันเมื่อฉันถูกส่งกลับบ้านหลังจากปี 2011 น้ำท่วมวิกฤตในกรุงเทพฯ .

สถานที่ที่ฉันจึงชี้แนะด้วย แต่บางครั้งผมไม่รู้สึกว่าผมไม่คุ้นเคยที่นี่เช่นกัน ผมรู้สึกแปลกประหลาดกับ misplacement ข้าวของห้องครัวและห้องรับประทานอาหารได้ย้ายไปที่ชั้นสองที่พาสเทลทาสีผนังและกระเบื้องเหม็นมีคราบแห้งเลอะน้ำท่วมเป็นกองหนังสือที่เปียกชื้นและบางส่วนของพ่อแม่ของฉันภาพกรอบเต็มไปด้วยฝุ่น โผล่ออกมาจากกลางไม่มีที่ไหนเลย.

ทุกพื้นที่วิทยานิพนธ์วัตถุและบางส่วนของแฟลชลมของฉันกลับมาได้กระตุ้นความทรงจำของฉันจากอดีตที่ผ่านมา รำลึกที่ฉันได้หายไปเกือบหนึ่งทศวรรษ.

การหายตัวไปของวัยเด็กของฉันที่ฉันได้นานสำหรับ ดังนั้นผมจึงเริ่มที่จะทบทวนความทรงจำของฉันอีกครั้งผ่านสิ่งที่ผมเคยมองข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราออกจากบ้าน เกือบเดือนแล้ว บ้านที่เราอาศัยอยู่มานานกว่า 20 ปีกลับบ้านเป็นชุดของภาพที่จับความรู้สึกของซึ่งแปลกหน้าแปลกความรู้สึกของฉันเมื่อฉันกลับมาบ้านหลังจากวิกฤตน้ำท่วม 2554 กรุงเทพสถานที่ที่ฉันเพื่อคู่คิด แต่บางครั้งผมรู้สึกว่า ผมไม่คุ้นเคยที่นี่เป็นอย่างดี ผมรู้สึกประหลาดกับน้อยข้าวของ ห้องครัวและห้องรับประทานอาหาร ได้ย้ายไปอยู่ชั้นสอง , ดินสอทาสีกระเบื้องบุผนังและสกปรกด้วยคราบสกปรกแห้งท่วมน้ำ กองหนังสือ ชื้น และบางส่วนของพ่อแม่ ภาพกรอบฝุ่นได้โผล่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้วิทยานิพนธ์เป็น วัตถุ และบางส่วนของฉันเป็นลมย้อนกลับได้กระตุ้นความทรงจำจากอดีต ความทรงจำที่ฉันเสียไปเกือบทศวรรษการหายตัวไปของวัยเด็กของฉัน ที่ฉันรอ ฉันเริ่มทบทวนความทรงจำอีกครั้ง ผ่านสิ่งที่เคยมองข้าม