Identification of a defect in a res

Identification of a defect in a restoration, and the subsequent decision-making, tends to be limited to visual and
tactile examinations; however, the management plan for the restored tooth should be based on risk assessment, including assessment of further caries, structural deterioration, catastrophic failure, and loss of pulp vitality. The recognition of one or more limited defects in a restoration does not necessarily mean that the restoration has suffered irreversible damage and requires immediate replacement. Most defects in restorations, other than those caused by sudden impact fracture, develop gradually over extended periods of time,13 providing the clinician with an opportunity to address the cause of the problem and undertake some form of minimal intervention to correct the defect or defects, thereby extending the life expectancy of the restoration. Minimal intervention treatment may include repair of the defects, especially if the defects are localized and accessible, or simple refurbishment of the restoration if the defects are superficial.14,15 The main advantage of such approaches to the management of limited defects in restorations is the avoidance of unnecessary removal of intact tooth tissue, leaving restored teeth more able to withstand loading in function and, as a consequence, an improved prognosis. Furthermore, a replacement restoration is always larger than the one replaced, and larger restorations perform less well in clinical service than smaller restorations. Notwithstanding the benefits of restoration repair, restoration replacement may be inevitable when a restoration is undermined by extensive caries or in the presence of cracked cusps adjacent to the existing restoration. Such cracks are not detectable on radiographs and often asymptomatic, even when the crack is quite advanced. In such cases, removing the entire restoration facilitates detection of cracked cusps where the crack typically propagates from the internal line angles of existing restorations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รหัสของข้อบกพร่องในการคืน ภายหลังตัดสินใจ มีแนวโน้มที่จะจำกัดการมองเห็น และtactile examinations; however, the management plan for the restored tooth should be based on risk assessment, including assessment of further caries, structural deterioration, catastrophic failure, and loss of pulp vitality. The recognition of one or more limited defects in a restoration does not necessarily mean that the restoration has suffered irreversible damage and requires immediate replacement. Most defects in restorations, other than those caused by sudden impact fracture, develop gradually over extended periods of time,13 providing the clinician with an opportunity to address the cause of the problem and undertake some form of minimal intervention to correct the defect or defects, thereby extending the life expectancy of the restoration. Minimal intervention treatment may include repair of the defects, especially if the defects are localized and accessible, or simple refurbishment of the restoration if the defects are superficial.14,15 The main advantage of such approaches to the management of limited defects in restorations is the avoidance of unnecessary removal of intact tooth tissue, leaving restored teeth more able to withstand loading in function and, as a consequence, an improved prognosis. Furthermore, a replacement restoration is always larger than the one replaced, and larger restorations perform less well in clinical service than smaller restorations. Notwithstanding the benefits of restoration repair, restoration replacement may be inevitable when a restoration is undermined by extensive caries or in the presence of cracked cusps adjacent to the existing restoration. Such cracks are not detectable on radiographs and often asymptomatic, even when the crack is quite advanced. In such cases, removing the entire restoration facilitates detection of cracked cusps where the crack typically propagates from the internal line angles of existing restorations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บัตรประจำตัวของข้อบกพร่องในการบูรณะและการตัดสินใจที่ตามมามีแนวโน้มที่จะถูก จำกัด ให้ภาพและ
การตรวจสอบสัมผัส; แต่แผนการจัดการสำหรับการบูรณะฟันจะขึ้นอยู่กับการประเมินความเสี่ยงรวมถึงการประเมินของโรคฟันผุต่อการเสื่อมสภาพของโครงสร้างความล้มเหลวหายนะและการสูญเสียของพลังการผลิตเยื่อกระดาษ การรับรู้ของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งข้อบกพร่องที่ จำกัด ในการฟื้นฟูไม่ได้หมายความว่าการฟื้นฟูความเสียหายที่ได้รับความเดือดร้อนกลับไม่ได้และต้องมีการเปลี่ยนทดแทนทันที ข้อบกพร่องส่วนใหญ่ในการบูรณะนอกเหนือจากที่เกิดจากผลกระทบฉับพลันแตกหักค่อยๆพัฒนามากกว่าการขยายระยะเวลา, 13 ให้แพทย์ที่มีโอกาสที่จะอยู่ที่สาเหตุของปัญหาและดำเนินการในรูปแบบของการแทรกแซงน้อยที่สุดบางอย่างเพื่อแก้ไขข้อบกพร่องหรือข้อบกพร่อง จึงขยายอายุขัยของการบูรณะ การรักษาแทรกแซงน้อยที่สุดอาจรวมถึงการซ่อมแซมข้อบกพร่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าข้อบกพร่องมีการแปลเป็นภาษาท้องถิ่นและสามารถเข้าถึงหรือการตกแต่งที่เรียบง่ายของการบูรณะถ้าข้อบกพร่องจะ superficial.14,15 ประโยชน์หลักของวิธีการดังกล่าวเพื่อให้การบริหารงานของข้อบกพร่องที่ จำกัด ในการบูรณะเป็น หลีกเลี่ยงการกำจัดที่ไม่จำเป็นของเนื้อเยื่อฟันเหมือนเดิมออกจากฟันบูรณะเพิ่มเติมสามารถทนต่อการโหลดในการทำงานและเป็นผลให้การพยากรณ์โรคที่ดีขึ้น นอกจากนี้การบูรณะเปลี่ยนอยู่เสมอมีขนาดใหญ่กว่าหนึ่งแทนที่และการบูรณะใหญ่ดำเนินการไม่ดีในการให้บริการทางคลินิกกว่าบูรณะมีขนาดเล็ก โดยไม่คำนึงถึงผลประโยชน์ของการซ่อมแซมบูรณะฟื้นฟูทดแทนอาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อมีการบูรณะจะถูกทำลายลงโดยโรคฟันผุกว้างขวางหรือในที่ที่มี cusps แตกอยู่ใกล้เคียงกับการฟื้นฟูที่มีอยู่ รอยแตกดังกล่าวไม่สามารถตรวจพบในภาพรังสีและมักจะไม่มีอาการแม้เมื่อแตกเป็นค่อนข้างสูง ในกรณีเช่นนี้การลบการฟื้นฟูทั้งอำนวยความสะดวกในการตรวจสอบของ cusps แตกที่แตกมักจะแพร่กระจายจากมุมสายภายในของการบูรณะที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การระบุข้อบกพร่องในการบูรณะ และการตัดสินใจต่อมา มีแนวโน้มที่จะ จำกัด การมองเห็นและสัมผัส
สอบ อย่างไรก็ตาม แผนการจัดการเพื่อการบูรณะฟันควรอยู่บนพื้นฐานการประเมินความเสี่ยง รวมทั้งการประเมินการ เพิ่มเติม โครงสร้าง การเสื่อมสภาพ หายนะ ความล้มเหลว และสูญเสียพลัง เยื่อกระดาษการรับรู้ของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งจำกัดข้อบกพร่องในการบูรณะไม่ได้หมายความว่าการฟื้นฟูได้รับความเสียหายและต้องเปลี่ยนทันที ข้อบกพร่องที่สุดในการบูรณะ นอกจากที่เกิดจากผลกระทบการแตกหักทันที ค่อยๆพัฒนาในเวลาพิเศษ13 ให้แพทย์ที่มีโอกาสที่จะพูดถึงสาเหตุของปัญหา และดำเนินการบางรูปแบบของการแทรกแซงน้อยที่สุด เพื่อแก้ไขข้อบกพร่องหรือข้อบกพร่อง เพื่อขยายอายุขัยของการบูรณะ การแทรกแซงน้อยที่สุด การรักษาอาจรวมถึงการซ่อมแซมข้อบกพร่องโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าข้อบกพร่องถิ่น และสามารถเข้าถึงได้หรือง่ายซ่อมแซมบูรณะ หากมีข้อบกพร่องผิวเผิน 14,15 ประโยชน์หลักของวิธีการเช่นการจัดการของเสียในการบูรณะคือ การจำกัดการกำจัดที่ไม่จำเป็นของเนื้อเยื่อเหมือนเดิมฟันออกจากการบูรณะฟันมากขึ้น สามารถทนต่อการโหลดในฟังก์ชัน และ ผลที่ตามมา , การปรับปรุงการพยากรณ์โรค . นอกจากนี้ทดแทน ฟื้นฟู มักมีขนาดใหญ่กว่าหนึ่งแทน และบูรณะขนาดใหญ่แสดงน้อยดีในการให้บริการทางคลินิกมากกว่า มันเล็กลง แต่ประโยชน์ของการซ่อมบูรณะฟื้นฟูแทนอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เมื่อบูรณะ undermined โดยฟันผุอย่างละเอียด หรือในการปรากฏตัวของแตกลูกครอกติดกับฟื้นฟูที่มีอยู่รอยแตกดังกล่าวไม่พบในที่ 2 และมักไม่มีอาการ เมื่อแตกมีสูงทีเดียว ในบางกรณี การฟื้นฟูทั้งหมด ทำให้การตรวจหารอยร้าวยอดแหลมที่แตกมักจะแพร่กระจายจากภายในมุมเส้นบูรณะที่มีอยู่