Thailand’s economy grew at an avera

Thailand’s economy grew at an average annual rate of 7.5 percent in the late 1980s and early 1990s, creating millions of jobs that helped pull millions of people out of poverty. Gains along multiple dimensions of welfare have been impressive: more children are now getting more years of education, and virtually everyone is now covered by health insurance while other forms of social security have expanded.

Poverty has declined substantially over the last 30 years from 67% in 1986 to 11% in 2014 as incomes have risen. However, poverty and inequality continue to pose significant challenges, with vulnerabilities as a result of faltering economic growth, falling agricultural prices, and ongoing droughts. Poverty in Thailand is primarily a rural phenomenon. As of 2013, over 80 percent of the country's 7.3 million poor live in rural areas. Moreover, an additional 6.7 million were living within 20 percent above the national poverty line and remained vulnerable to falling back into poverty. Although inequality has declined over the past 30 years, the distribution in Thailand remains unequal compared with many countries in East Asia. Significant and growing disparities in household income and consumption can be seen across and within regions of Thailand, with pockets of poverty remaining in the Northeast, North, and Deep South.

The Thai economy faces headwinds, and growth has been modest, at 2.8 percent in 2015 after 0.9 percent in 2014, partly on the basis of government consumption and investment, and partly on declining imports. The outlook for 2016 is 2.5 percent. The rate of economic recovery and reigniting growth, will depend on how fast Thailand can overcome factors constraining growth and promote a more inclusive growth model. There are opportunities in the horizon, including expanding trade through enhanced integration with the global economy, bolstering growth by implementing transformative public investments to crowd-in private capital, stimulate domestic consumption, and improving quality of public services across the entire country. This will support a resumption of higher, more balanced, growth path that eliminates extreme poverty and boosts shared prosperity for all citizens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐกิจไทยเติบโตที่มีอัตราเฉลี่ยปีละ 7.5 ในปลายทศวรรษ 1980 และ 1990 สร้างล้านของงานที่ช่วยดึงล้านคนจากความยากจน กำไรตามหลายมิติของสวัสดิการได้น่าประทับใจ: เด็กตอนนี้ได้รับการศึกษาเพิ่มเติมปี และแทบทุกคนตอนนี้ครอบคลุม โดยการประกันสุขภาพในขณะที่มีขยายประกันสังคมในรูปแบบอื่น ๆความยากจนได้ปฏิเสธมากกว่า 30 ปีจาก 67% ในปี 1986 ถึง 11% ในปี 2557 เป็นรายได้ได้เกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ความยากจนและความเหลื่อมล้ำต่อไปก่อให้เกิดความท้าทายที่สำคัญ มีช่องโหว่จากการเติบโตทางเศรษฐกิจติดขัด ตกราคาเกษตร และภัยแล้งอย่างต่อเนื่อง ความยากจนในประเทศไทยคือ ปรากฏการณ์ที่ชนบทเป็นหลัก ปี 2013 กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของประเทศ 7.3 ล้านคนยากจนอาศัยอยู่ในชนบท นอกจากนี้ การเพิ่ม 6.7 ล้านอาศัยอยู่ภายใน 20 เปอร์เซ็นต์เหนือเส้นความยากจนแห่งชาติ และยังคงเสี่ยงต่อการตกกลับไปอยู่ในความยากจน แม้ว่าความเหลื่อมล้ำได้ปฏิเสธ 30 ปีผ่านมา การกระจายในประเทศไทยยังคงไม่เท่ากันเมื่อเทียบกับหลายประเทศในเอเชียตะวันออก ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ และเติบโตในรายได้และปริมาณการใช้คุณจะได้ข้าม และภาย ในภูมิภาคของประเทศไทย มีกระเป๋าของความยากจนที่เหลืออยู่ในภาคอีสาน ภาคเหนือ และลึกใต้เศรษฐกิจไทยเผชิญอย่างฉับพลัน และเติบโตได้เจียมเนื้อเจียมตัว ร้อยละ 2.8 ในปี 2558 หลังจาก 2014 บางส่วนบนพื้นฐาน ของการบริโภคภาครัฐและการลงทุน และบางส่วนนำเข้าลดลงร้อยละ 0.9 Outlook สำหรับ 2016 เป็นร้อยละ 2.5 อัตราการฟื้นตัวของเศรษฐกิจและการเจริญเติบโต reigniting จะขึ้นอยู่กับวิธีที่รวดเร็วประเทศไทยสามารถเอาชนะปัจจัย constraining เจริญเติบโต และส่งเสริมรูปแบบการเจริญเติบโตมากขึ้น มีโอกาสที่เส้นขอบฟ้า รวมทั้งการขยายการค้า โดยรวมที่เพิ่มขึ้นกับเศรษฐกิจโลก ประคบประหงมเติบโต ด้วยการใช้เงินลงทุนสาธารณะเปลี่ยนแปลงไปฝูงชนในเมืองหลวงส่วนตัว กระตุ้นการบริโภคภายในประเทศ และการปรับปรุงคุณภาพของบริการประชาชนทั่วทั้งประเทศ นี้จะสนับสนุนงันของการเจริญเติบโตสูง สมดุลมาก เส้นทางที่กำจัดยาก และช่วยเพิ่มความเจริญรุ่งเรืองร่วมกันสำหรับพลเมืองทุกคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจไทยขยายตัวในอัตราเฉลี่ยต่อปีร้อยละ 7.5 ในช่วงปลายปี 1980 และต้นปี 1990, การสร้างล้านของงานที่ช่วยดึงผู้คนนับล้านออกจากความยากจน กําไรพร้อมหลายมิติของสวัสดิการได้รับที่น่าประทับใจ: เด็ก ๆ อยู่ในขณะนี้ได้รับมากขึ้นปีของการศึกษาและแทบทุกคนได้รับการคุ้มครองในขณะนี้โดยการประกันสุขภาพในขณะที่รูปแบบอื่น ๆ ของการประกันสังคมได้ขยาย. ความยากจนได้ลดลงอย่างมากในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาจาก 67% ในปี 1986 เป็น 11% ในปี 2014 ขณะที่รายได้เพิ่มขึ้น แต่ความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันยังคงก่อให้เกิดความท้าทายที่สำคัญมีช่องโหว่ที่เป็นผลมาจากการเติบโตทางเศรษฐกิจเที่ยงราคาสินค้าเกษตรลดลงและภัยแล้งอย่างต่อเนื่อง ความยากจนในประเทศไทยเป็นหลักเป็นปรากฏการณ์ชนบท ในฐานะที่เป็นของปี 2013 กว่าร้อยละ 80 ของประเทศ 7.3 ล้านคนอาศัยอยู่ที่ยากจนในพื้นที่ชนบท นอกจากนี้ยังเพิ่มอีก 6.7 ล้านที่อาศัยอยู่ภายใน 20 เปอร์เซ็นต์เหนือเส้นความยากจนแห่งชาติและยังคงเป็นความเสี่ยงที่จะลดลงกลับเข้าสู่ความยากจน แม้ว่าความไม่เท่าเทียมกันได้ลดลงในช่วงที่ผ่านมา 30 ปีที่ผ่านมาการจัดจำหน่ายในประเทศไทยยังคงไม่เท่ากันเมื่อเทียบกับหลายประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญและการเจริญเติบโตของรายได้ในครัวเรือนและการบริโภคที่สามารถมองเห็นได้ทั่วและอยู่ในภูมิภาคของประเทศไทยมีเงินในกระเป๋าของความยากจนเหลืออยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือภาคเหนือและภาคใต้. เศรษฐกิจไทยเผชิญกับอุปสรรคและการเจริญเติบโตได้รับเจียมเนื้อเจียมตัวที่ร้อยละ 2.8 ใน 2015 หลังจากที่ร้อยละ 0.9 ในปี 2014 ส่วนหนึ่งบนพื้นฐานของการบริโภคภาครัฐและการลงทุนและอีกส่วนหนึ่งในการนำเข้าที่ลดลง แนวโน้มอันดับเครดิต 2016 เป็นร้อยละ 2.5 อัตราการฟื้นตัวของเศรษฐกิจและการเจริญเติบโตเฉยเมยจะขึ้นอยู่กับวิธีการที่รวดเร็วประเทศไทยสามารถเอาชนะปัจจัย constraining เจริญเติบโตและการส่งเสริมการเจริญเติบโตของรูปแบบการรวมมากขึ้น มีโอกาสในขอบฟ้ารวมทั้งการขยายการค้าโดยรวมเพิ่มขึ้นด้วยเศรษฐกิจโลกกอดการเจริญเติบโตโดยการใช้กระแสการลงทุนภาครัฐกับฝูงชนที่ในเมืองหลวงส่วนตัวกระตุ้นการบริโภคภายในประเทศและการปรับปรุงคุณภาพของการบริการสาธารณะทั่วทั้งประเทศมี นี้จะให้การสนับสนุนการเริ่มต้นใหม่ของความสมดุลมากขึ้นเส้นทางการเจริญเติบโตสูงที่ช่วยขจัดความยากจนและช่วยเพิ่มความเจริญรุ่งเรืองร่วมกันสำหรับประชาชนทุกคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐกิจไทยขยายตัวในอัตราเฉลี่ยต่อปีร้อยละ 7.5 ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และ 1990 และสร้างล้านของงานที่ช่วยดึงล้านคนออกจากความยากจน กำไรตามหลายมิติของสวัสดิการที่ได้รับที่น่าประทับใจ : เด็กได้รับปีของการศึกษา และแทบทุกคนคือตอนนี้ครอบคลุมการประกันสุขภาพในขณะที่รูปแบบอื่น ๆของการประกันสังคมมีการขยายตัวความยากจนได้ลดลงอย่างมากในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา จาก 67% ในปี 1986 ถึง 11% ในปี 2014 ขณะที่รายได้จะเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม ความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันยังคงก่อให้เกิดความท้าทายที่สำคัญ กับช่องโหว่ที่เป็นผลของความไม่เที่ยง ความเติบโตทางเศรษฐกิจ ราคาสินค้าเกษตรตก และภัยแล้งอย่างต่อเนื่อง ความยากจนในไทยเป็นหลัก เป็นปรากฏการณ์ในชนบท โดย 2013 , มากกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของประเทศเป็น 7.3 ล้านคนจนอยู่ในชนบท นอกจากนี้ อีก 6.7 ล้านอาศัยอยู่ภายใน 20 เปอร์เซ็นต์สูงกว่าเส้นความยากจนแห่งชาติและยังคงเสี่ยงที่จะกลับไปอยู่ในความยากจน แม้ว่าความไม่เท่าเทียมกันได้ลดลงกว่า 30 ปีที่ผ่านมา จัดจำหน่ายในประเทศไทยยังคงไม่เท่ากันเมื่อเทียบกับหลายประเทศในเอเซียตะวันออก ที่สำคัญและความแตกต่างในรายได้ของครัวเรือนและการเติบโตที่สามารถเห็นได้ทั่วและภายในภูมิภาค กับกระเป๋าของความยากจนที่เหลืออยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และภาคใต้ตอนล่างเศรษฐกิจไทยเผชิญ headwinds และการเจริญเติบโตได้เจียมเนื้อเจียมตัว อยู่ที่ร้อยละ 2.8 ในปี 2015 หลังจากที่ร้อยละ 0.9 ในปี 2014 บางส่วนบนพื้นฐานของการบริโภคภาคเอกชน และบางส่วนในการนำเข้าลดลง แนวโน้ม 2016 เป็นร้อยละ 2.5 อัตราการฟื้นตัวของเศรษฐกิจ และ reigniting การเจริญเติบโตจะขึ้นอยู่กับความเร็วที่ประเทศไทยสามารถเอาชนะปัจจัยที่ constraining การเจริญเติบโตและส่งเสริมรูปแบบการเจริญเติบโตรวมเพิ่มเติม มี โอกาสในการขยายการค้าผ่านขอบฟ้า รวมถึงปรับปรุงการบูรณาการกับเศรษฐกิจโลก bolstering การเจริญเติบโตโดยการใช้เงินลงทุนสาธารณะฝูงชนในการให้ทุนเอกชน กระตุ้นการบริโภคภายในประเทศ และปรับปรุงคุณภาพของงานบริการทั่วทั้งประเทศ นี้จะสนับสนุนให้สูงกว่าที่สมดุลมากขึ้น , การลดความยากจนและเพิ่มเส้นทางที่ใช้ร่วมกัน ความเจริญรุ่งเรืองให้แก่ประชาชนทุกคน