Author's Note: You might want to re

Author's Note: You might want to read the description before reading if you don't remember who some characters are. ^.^

“Fuyumi…” You muttered softly. “I don’t think this is a great idea.”

“Nonsense! You’re part of the family now; you should meet the rest of the family.” Fuyumi replied brightly.

“Well I’m not technically part of the family; Shudo isn’t actually my brother…” You said, referring to Fuyumi’s husband. Fuyumi furrowed her brows at you.

“Well, I don’t care! Shudo loves you like a sister, and I do too. Now come on! You’re meeting them!”

You couldn’t help but grin at Fuyumi’s stubbornness as she pulled you into the Ootori mansion. She really was a great friend.

As soon as you entered the mansion, you regretted it. There were four men and one woman at the end of the hallway, and they were all staring at you. The men were all tall, with dark hair and dark eyes, and the woman was too, and they were all dressed immaculately. You felt extremely out of place in your jeans and t-shirt; you chose to dress for comfort, even though your family was well-enough off and you could dress nicer if you chose to.

Fuyumi, sensing your discomfort, made the introductions quick: you first shook her father’s hand, who did not look very pleased to meet you; you then shook Yuuichi’s, Fuyumi’s older brother’s hand, and Akito, Fuyumi’s other older brother’s hand. Fuyumi’s mother was a bit kinder, she gave you a warm smile as she shook your hand, and lastly, you shook Kyoya’s hand, who was Fuyumi’s favorite brother.

You felt the most comfortable near him, perhaps it was because he was closer to your age, or perhaps it was because he didn’t tower over you quite as much as his brothers, but you just liked him best. That might have just been because he was Fuyumi’s favorite sibling, but after you pulled your hand away from his, you couldn’t explain why it felt cold and lonely.

Inside your head you were facepalming; you couldn’t like one of her brothers! Not one of the famous Ootori’s. I mean sure, you were really good friends with Fuyumi, but Fuyumi wasn’t like the rest of her family; she and her mother were a lot kinder. Even as this thought was running through your head, you couldn’t help the tiny smile from slipping onto your face when Kyoya shot you a very, very small smile.

-----------------------------------------

That was the first time you had met Kyoya, and it was the beginning of your friendship. You honestly weren’t sure how it happened, as he seemed like the type to avoid people when not necessary, but he and you had a bond, and you would now come over to the Ootori mansion on the weekends and spend time with him.

Except of course, that most of the time you were there consisted of you putting salves on his bruises and bandages on the scrapes he got from “falling down the stairs”. You weren’t stupid, you knew what his father would do; hell, he had done it in front of you before!

“Kyo,” You started one Saturday after spending a good hour tending to his many fresh bruises. “Why do you let him do this to you?” It broke your heart every time he would take off his shirt and point to a new bruise. Kyoya shrugged and looked away from you.

You sighed before you gently grabbed his face and turned it to face you. You then started dabbing medicine on his cheek; usually his father avoided his face or areas where he couldn’t hide the injuries, but apparently he had slipped and left this one.

When you finished cleaning the wounds and had put the medical supplies away, you tilted your head down to look at him, as he was lying on his bed in his room, and you were sitting on the edge, near his head.

“So, what do you want to do now?” You asked curiously. It wasn’t too late so you didn’t need to go home yet, and you wanted to hang out with him more.

“Actually, do you mind if I try something?” Kyoya asked while sitting up. You nodded slowly, and Kyoya smirked before telling you to close your eyes. You did so reluctantly, wondering what he was going to do, when you felt one if his hands thread itself in your hair, and the other wrap around your waist and pull you closer to him.

You opened your eyes in surprise, just in time to see Kyoya leaning and pressing his lips to yours. You gasped in surprise as his lips hit yours, causing him to open his lovely gray eyes and smirk at you, before he slid his own eyes closed and held you tightly to him. His lips pressed ever so gently against your own, and your hands found their way around his neck before tugging him slightly closer, earning a soft chuckle from him.

When your lungs began to scream for air you reluctantly pulled away, and looked at Kyoya. You were still surprised that he had done that, you didn’t think that he liked you in that way.

“I do like you, you know.” Kyoya said suddenly, as if reading your thoughts. You smiled at him, before leaning in once more and giving him a slow, gentle kiss. When you pulled away for the second time, Kyoya was giving you one of his rare smiles, so gentle and sweet it made your heart melt.

“Thank you __y/n__, for everything.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้หมายเหตุ: คุณอาจต้องการอ่านคำอธิบายก่อนอ่านถ้าคุณจำไม่ได้ที่ตัวอักษรบางตัวได้ ^.^"Fuyumi..." คุณ muttered เบา ๆ "ฉันไม่คิดว่า นี่คือความคิดที่ดี" "เหลวไหล คุณเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตอนนี้ คุณควรตอบสนองส่วนเหลือของครอบครัว" Fuyumi ตอบสดใส"ดีฉันไม่เทคนิคส่วนหนึ่งของครอบครัว Shudo ไม่จริงพี่..." คุณกล่าว อ้างถึงสามีของ Fuyumi Fuyumi furrowed ผู้ชมของคุณ "ดี ฉันไม่แคร์ Shudo รักคุณเหมือนน้องสาว และฉันทำเกินไป มาในขณะนี้ คุณกำลังประชุมพวกเขา"คุณไม่สามารถช่วยแต่รอบ ๆ ไร้ที่ของ Fuyumi stubbornness เป็นเธอดึงคุณเข้าไปในแมนชั่น Ootori จริง ๆ เธอเป็นเพื่อนที่ดี ทันทีที่คุณป้อนในแมนชั่น คุณ regretted มัน มี 4 คนและหญิงหนึ่งท้ายด้อย และพวกเขาได้ทั้งหมดจ้องคุณ คนได้ทั้งหมดสูง ผมดำและตาสีดำ และผู้หญิงถูกเกินไป และพวกแต่งกายทั้งหมดนี่ คุณรู้สึกอย่างที่คุณกางเกงยีนส์และเสื้อยืด คุณเลือกที่จะแต่งตัวสบาย แม้ว่าครอบครัวของคุณไม่ดีพอปิด และแต่งตัวสวยเลือกFuyumi, sensing your discomfort, made the introductions quick: you first shook her father’s hand, who did not look very pleased to meet you; you then shook Yuuichi’s, Fuyumi’s older brother’s hand, and Akito, Fuyumi’s other older brother’s hand. Fuyumi’s mother was a bit kinder, she gave you a warm smile as she shook your hand, and lastly, you shook Kyoya’s hand, who was Fuyumi’s favorite brother. You felt the most comfortable near him, perhaps it was because he was closer to your age, or perhaps it was because he didn’t tower over you quite as much as his brothers, but you just liked him best. That might have just been because he was Fuyumi’s favorite sibling, but after you pulled your hand away from his, you couldn’t explain why it felt cold and lonely. Inside your head you were facepalming; you couldn’t like one of her brothers! Not one of the famous Ootori’s. I mean sure, you were really good friends with Fuyumi, but Fuyumi wasn’t like the rest of her family; she and her mother were a lot kinder. Even as this thought was running through your head, you couldn’t help the tiny smile from slipping onto your face when Kyoya shot you a very, very small smile.-----------------------------------------That was the first time you had met Kyoya, and it was the beginning of your friendship. You honestly weren’t sure how it happened, as he seemed like the type to avoid people when not necessary, but he and you had a bond, and you would now come over to the Ootori mansion on the weekends and spend time with him.Except of course, that most of the time you were there consisted of you putting salves on his bruises and bandages on the scrapes he got from “falling down the stairs”. You weren’t stupid, you knew what his father would do; hell, he had done it in front of you before!“Kyo,” You started one Saturday after spending a good hour tending to his many fresh bruises. “Why do you let him do this to you?” It broke your heart every time he would take off his shirt and point to a new bruise. Kyoya shrugged and looked away from you. You sighed before you gently grabbed his face and turned it to face you. You then started dabbing medicine on his cheek; usually his father avoided his face or areas where he couldn’t hide the injuries, but apparently he had slipped and left this one. When you finished cleaning the wounds and had put the medical supplies away, you tilted your head down to look at him, as he was lying on his bed in his room, and you were sitting on the edge, near his head.“So, what do you want to do now?” You asked curiously. It wasn’t too late so you didn’t need to go home yet, and you wanted to hang out with him more. “Actually, do you mind if I try something?” Kyoya asked while sitting up. You nodded slowly, and Kyoya smirked before telling you to close your eyes. You did so reluctantly, wondering what he was going to do, when you felt one if his hands thread itself in your hair, and the other wrap around your waist and pull you closer to him.You opened your eyes in surprise, just in time to see Kyoya leaning and pressing his lips to yours. You gasped in surprise as his lips hit yours, causing him to open his lovely gray eyes and smirk at you, before he slid his own eyes closed and held you tightly to him. His lips pressed ever so gently against your own, and your hands found their way around his neck before tugging him slightly closer, earning a soft chuckle from him. When your lungs began to scream for air you reluctantly pulled away, and looked at Kyoya. You were still surprised that he had done that, you didn’t think that he liked you in that way. “I do like you, you know.” Kyoya said suddenly, as if reading your thoughts. You smiled at him, before leaning in once more and giving him a slow, gentle kiss. When you pulled away for the second time, Kyoya was giving you one of his rare smiles, so gentle and sweet it made your heart melt. “Thank you __y/n__, for everything.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมายเหตุผู้เขียน: คุณอาจต้องการที่จะอ่านคำอธิบายก่อนที่จะอ่านถ้าคุณจำไม่ได้ว่าตัวละครที่มีความบาง ^. ^ "Fuyumi ... " พึมพำเบา ๆ คุณ "ผมไม่คิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี." "ไร้สาระ! คุณเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวในขณะนี้นั้น คุณควรตอบสนองส่วนที่เหลือของครอบครัว "Fuyumi ตอบสดใส.." ดีฉันไม่ได้ในทางเทคนิคเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว; Shudo ไม่จริงพี่ชายของฉัน ... "คุณกล่าวว่าหมายถึงสามีของ Fuyumi Fuyumi รอยย่นคิ้วของเธอที่คุณ. "ดีฉันไม่สนใจ! Shudo รักคุณเหมือนน้องสาวและฉันทำมากเกินไป ตอนนี้มาใน! คุณมีการประชุมพวกเขา! "คุณไม่สามารถช่วยแต่ยิ้มที่ดื้อรั้น Fuyumi ขณะที่เธอดึงคุณเข้าสู่คฤหาสน์ Ootori จริง ๆ แล้วเธอเป็นเพื่อนที่ดี. ทันทีที่คุณเดินเข้าไปในคฤหาสน์ที่คุณเสียใจ มีสี่คนและผู้หญิงอีกคนหนึ่งในตอนท้ายของห้องโถงเขาและพวกเขาทุกคนจ้องมองที่คุณ ผู้ชายที่มีความสูงทั้งหมดที่มีผมสีเข้มและดวงตาสีเข้มและผู้หญิงคนนั้นมากเกินไปและพวกเขาทุกคนแต่งตัวอ่อง คุณรู้สึกมากออกจากสถานที่ในกางเกงยีนส์และเสื้อยืดของคุณ คุณเลือกที่จะแต่งตัวเพื่อความสะดวกสบายถึงแม้ว่าครอบครัวของคุณเป็นอย่างดีพอออกและคุณสามารถแต่งตัวดีกว่าถ้าคุณเลือกที่จะ. Fuyumi รู้สึกไม่สบายของคุณทำให้การแนะนำอย่างรวดเร็ว: ก่อนอื่นคุณจับมือพ่อของเธอที่ดูไม่ยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่ได้พบคุณ; แล้วคุณส่าย Yuuichi ของมือ Fuyumi ของพี่ชายและ Akito, Fuyumi อื่น ๆ ของมือพี่ชายของ แม่ Fuyumi เป็นเมตตาบิตเธอให้รอยยิ้มที่อบอุ่นที่เธอจับมือของคุณและสุดท้ายคุณจับมือ Kyoya ของผู้เป็นพี่ชายที่ชื่นชอบ Fuyumi ของ. คุณรู้สึกสะดวกสบายมากที่สุดที่อยู่ใกล้เขาบางทีมันอาจจะเป็นเพราะเขาเป็นคนที่ใกล้ชิดกับคุณ อายุหรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้หอมากกว่าคุณมากเท่าพี่น้องของเขา แต่คุณก็ชอบเขาที่ดีที่สุด ที่อาจได้รับเพียงเพราะเขาเป็นพี่น้องที่ชื่นชอบ Fuyumi แต่หลังจากที่คุณดึงมือของคุณอยู่ห่างจากเขาคุณไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมมันให้ความรู้สึกเย็นและโดดเดี่ยว. ภายในหัวของคุณที่คุณได้ facepalming; คุณไม่ได้ชอบหนึ่งในพี่น้องของเธอ! ไม่ได้เป็นหนึ่งที่มีชื่อเสียงของ Ootori ผมหมายถึงการตรวจสอบว่าคุณเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆกับ Fuyumi แต่ Fuyumi ไม่ได้เหมือนที่อื่น ๆ ในครอบครัวของเธอ; เธอและแม่ของเธอเป็นจำนวนมากเมตตา แม้ในขณะที่ความคิดนี้กำลังวิ่งผ่านหัวของคุณคุณไม่สามารถช่วยให้รอยยิ้มเล็ก ๆ จากการลื่นไถลลงบนใบหน้าของคุณเมื่อคุณยิง Kyoya มากรอยยิ้มที่มีขนาดเล็กมาก. ---------------- ------------------------- นั่นเป็นครั้งแรกที่คุณได้พบ Kyoya และมันก็เป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพของคุณ คุณสุจริตไม่แน่ใจว่ามันเกิดขึ้นในขณะที่เขาดูเหมือนจะเป็นคนประเภทที่จะหลีกเลี่ยงผู้คนเมื่อไม่จำเป็น แต่เขาและคุณมีความผูกพันและคุณจะมาที่คฤหาสน์ Ootori วันหยุดสุดสัปดาห์และใช้เวลาอยู่กับเขายกเว้นแน่นอนว่าเวลาส่วนใหญ่ของคุณประกอบด้วยมีของที่คุณใส่ขี้ผึ้งบนรอยฟกช้ำและผ้าพันแผลของเขาเกี่ยวกับครูที่เขาได้รับจาก "ล้มลงบันได" คุณไม่ได้โง่คุณรู้ว่าสิ่งที่พ่อของเขาจะทำ; นรกที่เขาเคยทำไว้ในหน้าของคุณมาก่อนเลย"ซามูไร" คุณหนึ่งเริ่มเสาร์หลังจากการใช้จ่ายชั่วโมงดีพุ่งไปแผลสดของเขาจำนวนมาก "ทำไมคุณปล่อยให้เขาทำเช่นนี้กับคุณ?" มันทำลายหัวใจของคุณทุกครั้งที่เขาจะถอดเสื้อและจุดของเขาที่จะช้ำใหม่ Kyoya ยักไหล่และมองออกไปจากคุณ. คุณถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่คุณจะคว้าใบหน้าของเขาและหันที่จะเผชิญกับคุณ จากนั้นคุณเริ่ม dabbing ยาที่แก้มของเขา มักจะหลีกเลี่ยงการที่พ่อของเขาใบหน้าหรือบริเวณที่เขาไม่สามารถซ่อนได้รับบาดเจ็บ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาได้ลดลงและทิ้งคนนี้. เมื่อคุณเสร็จสิ้นการทำความสะอาดแผลและได้นำอุปกรณ์การแพทย์ออกไปคุณเอียงศีรษะของคุณลงไปมองไปที่เขา ขณะที่เขากำลังนอนอยู่บนเตียงของเขาในห้องของเขาและคุณกำลังนั่งอยู่บนขอบใกล้กับศีรษะของเขา. "ดังนั้นสิ่งที่คุณต้องการจะทำตอนนี้หรือไม่" คุณถามอยากรู้อยากเห็น มันไม่สายเกินไปเพื่อให้คุณไม่จำเป็นต้องไปที่บ้านยังและคุณต้องการที่จะออกไปเที่ยวกับเขามากขึ้น. "จริงๆแล้วคุณไม่คิดว่าฉันจะลองอะไร?" Kyoya ถามในขณะที่ลุกขึ้นนั่ง คุณพยักหน้าอย่างช้าๆและ Kyoya smirked ก่อนที่จะบอกให้คุณปิดตาของคุณ คุณทำเช่นนั้นไม่เต็มใจสงสัยว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำอะไรเมื่อคุณรู้สึกว่าหนึ่งถ้ามือของเขาด้ายตัวเองในเส้นผมของคุณและห่ออื่น ๆ รอบเอวของคุณและดึงคุณใกล้ชิดกับเขา. คุณเปิดตาของคุณในความประหลาดใจเพียงในเวลา เพื่อดู Kyoya พิงและกดริมฝีปากของเขากับของคุณ คุณอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเป็นริมฝีปากของเขาตีคุณทำให้เขาเปิดตาสีเทาของเขาน่ารักและยิ้มที่คุณก่อนที่เขาจะเลื่อนสายตาของตนเองปิดและอุ้มคุณไว้แน่นกับเขา ริมฝีปากของเขาเคยให้กดเบา ๆ กับของคุณเองและมือของคุณพบทางของพวกเขารอบคอของเขาก่อนที่จะดึงเขาเล็กน้อยใกล้ชิดและมีรายได้หัวเราะนุ่มจากเขา. เมื่อปอดของคุณเริ่มที่จะกรีดร้องสำหรับอากาศที่คุณไม่เต็มใจดึงออกไปและมองไปที่ Kyoya คุณก็ยังคงประหลาดใจที่เขาได้ทำที่คุณไม่คิดว่าเขาชอบคุณในทางที่. "ฉันชอบคุณคุณจะรู้ว่า." Kyoya กล่าวว่าจู่ ๆ เช่นถ้าอ่านความคิดของคุณ คุณยิ้มให้เขาก่อนที่จะพิงในอีกครั้งและให้เขาช้าจูบอ่อนโยน เมื่อคุณดึงออกไปเป็นครั้งที่สอง, Kyoya ได้ให้คุณเป็นหนึ่งในรอยยิ้มที่หายากของเขาจึงอ่อนโยนและหวานมันทำให้ละลายหัวใจของคุณ. "ขอบคุณ __y / n__ สำหรับทุกอย่าง."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมายเหตุผู้เขียน : คุณอาจต้องการอ่านรายละเอียด ก่อนอ่าน ถ้าคุณจำไม่ได้ว่าตัวละครบางตัวเป็น



" ฟุยุมิ " เธอพึมพำเบาๆ " ผมไม่คิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี . "

" ไร้สาระ ! คุณเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแล้ว คุณจะพบส่วนที่เหลือของครอบครัว " ฟุยุมิตอบกลับจ้า

" ผมไม่ใช่ส่วนหนึ่งของครอบครัวshudo ไม่ใช่พี่ชาย . . . . . . . " เธอพูด หมายถึงสามีฟุยุมิ . ฟุยุมิคิ้วร่องของเธอที่เธอ

" เอ่อ ฉันไม่สน shudo รักเธอเหมือนน้องสาว และฉันด้วย มาเร็วเข้า คุณจะพบพวกเขา "

เธอไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้มที่ฟุยุมิเป็นความดื้อรั้นเมื่อเธอดึงคุณเข้าสู่โอโทริ แมนชั่น เธอเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ

ทันทีที่คุณเข้าไปในคฤหาสน์คุณเสียใจ มี สี่คนและผู้หญิงหนึ่งที่ส่วนท้ายของห้องโถง และมันกำลังจ้องมาที่เธอ ผู้ชายทั้งหมดมีสูง ผมสีดำ และดวงตาสีดำ และผู้หญิงที่ถูกเกินไป และพวกเขาทุกคนแต่งตัวสะอาดและสวยงามมาก คุณรู้สึกมากจากสถานที่ในกางเกงยีนส์และเสื้อยืดที่คุณเลือกที่จะแต่งตัวสบายแม้ว่าครอบครัวของคุณได้เป็นอย่างดี พอออกและคุณสามารถแต่งตัวดีกว่าถ้าคุณเลือก

ฟุยุมิไม่ตรวจจับจึงแนะนำด่วน : คุณจับมือพ่อของเธอที่ไม่ได้ดูยินดีมากที่ได้พบคุณ คุณ แล้วเขย่า ยูอิจิ , ฟุยุมิเป็นพี่ชายของมือและ กิโตะมือ , ฟุยุมิเป็นอื่น ๆของพี่ชาย . แม่ฟุยุมิเป็นบิตดีกว่าเธอให้ยิ้มที่อบอุ่น เธอจับมือของคุณและสุดท้ายคุณเขย่ามือของเคียวยะ ที่น้องชื่นชอบฟุยุมิ .

คุณรู้สึกสบายใจมากที่สุด ใกล้เขา อาจจะเป็นเพราะเขาใกล้ชิดกับอายุของคุณ หรืออาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้หอมากกว่าคุณค่อนข้างมากเป็นพี่น้องของเขา แต่เธอชอบเค้าที่สุด อาจเพียงเพราะเขาเป็นพี่น้องที่ชื่นชอบฟุยุมิ ,