A forgotten century peers out of du

A forgotten century peers out of dust and cobwebs and he walks in another
time. He hears the sound of hoof-beats galloping along the drive to Navron House,
he sees the great door swing open and the white, startled face of the manservant
stare upward at the cloaked horseman. He sees Dona come to the head of the stairs,
dressed in her old gown, with a shawl about her head, while down in the silent
hidden creek a man walks the deck of his ship, his hands behind his back, and on
his lips a curious secret smile. The farm kitchen of Navron House is a dining-hall
once more, and someone crouches on the stairs, a knife in his hand, while from
above there rings suddenly the startled cry of a child, and down upon the crouching
figure a shield crashes from the walls of the gallery, and two little King Charles
spaniels, perfumed and curled, run yapping and screaming to the body on the floor.
On Midsummer Eve a wood fire burns on a deserted quay, and a man and a
woman look at one another and smile and acknowledge their secret, and at dawn a
ship sails with the tide, and the sun shines fiercely from a bright blue sky, and the
sea-gulls cry.
All the whispers and echoes from a past that is gone teem into the sleeper's
brain, and he is with them, and part of them; part of the sea, the ship, the walls of
Navron House, part of a carriage that rumbles and lurches in the rough roads of
Cornwall, part even of that lost forgotten London, artificial, painted, where linkboys
carried flares, and tipsy gallants laughed at the corner of a cobbled mud-
splashed street. He sees Harry in his satin coat, his spaniels at his heels, blundering
into Dona's bedroom, as she places the rubies in her ears. He sees William with his
button mouth, his small inscrutable face. And last he sees La Mouette at anchor in a
narrow twisting stream, he sees the trees at the water's edge, he hears the heron and
the curlew cry, and lying on his back asleep he breathes and lives the lovely folly of
that lost midsummer which first made the creek a refuge, and a symbol of escape.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลืมศตวรรษเพียร์ฝุ่นและ cobwebs และเดินอีกเวลา เขาได้ยินเสียง galloping ตามไดรฟ์ที่บ้าน Navron เต้นกีบเขาเห็นดีประตูสวิงเปิดและหน้าสีขาว startled ของ manservantมองขึ้นที่ horseman ขึ้นปกคลุม เขาเห็นโดน่ามาหัวบันไดแต่งตัวในชุดของเธออายุ กับสไบเกี่ยวกับหัวของเธอ ในขณะที่ลงในเงียบครีกซ่อนชายมือเขาไม่อยู่ และบนดาดฟ้าเรือของเขา เดินริมฝีปากของเขาเป็นความลับที่อยากรู้อยากเห็นรอยยิ้ม ครัวฟาร์มเฮาส์ Navron คือ การรับประทานอาหารหอประชุมในขณะที่เมื่อเพิ่มเติม และคน crouches บนบันได มีดในมือ จากด้านบนมีแหวนก็ร้อง startled ของเด็ก และลงตาม crouchingรูปโล่เกิดจากผนังแกลเลอรี และสองน้อยกษัตริย์ชาร์ลส์spaniels โค้ง และโดยใช้ yapping และกรีดร้องร่างกายชั้น ในวันมิดซัมเมอร์ไม้ไฟไหม้บนคีย์ร้าง และมนุษย์ และได้ผู้หญิงมองกันยิ้ม และรับทราบความลับของพวกเขา และ ในตอนรุ่งอรุณจัดส่งเซลส์ ด้วยน้ำ และแสงแดดส่องถึงพริกถึงขิงกับฟ้าใส และทะเลกุลร้องไห้ Whispers และ echoes จากอดีตที่หายไปทั้งหมดที่แหวกว่ายในของนอนแอร์สมอง และเขาอยู่กับพวกเขา และเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา ส่วนหนึ่งของทะเล เรือ กำแพงNavron เฮ้าส์ ส่วนหนึ่งของรถที่ rumbles และ lurches ในถนนที่ขรุขระของคอร์นวอลล์ แม้แต่ของที่สูญหายลืมลอนดอน ประดิษฐ์ ทาสี ที่ linkboysดำเนินการ flares และมึนเมา gallants หัวเราะที่มุมของ cobbled โคลนแบบถนน splashed เขาเห็นแฮร์รี่ในตราแพรของเขา เขา spaniels ที่ส้นเท้าของเขา blunderingเป็นที่นอนของโดน่า ขณะที่เธอทำทับทิมในหูของเธอ เขาเห็น William กับเขาปุ่มปาก หน้า inscrutable ขนาดเล็ก และสุดท้าย เขาเห็น Mouette ลาที่หลักในการกระแสในการบิดแคบ เขาเห็นต้นไม้ในน้ำ เขาได้ยินเฮรอน และร้อง curlew และนอนบนเขาหลับเขาเซ็ท และชีวิตหลังน่ารักของมิดซัมเมอร์หายที่แรกที่ทำนั้นโรแมนติก และเป็นสัญลักษณ์ของการหลบหนี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลืมเพื่อนศตวรรษที่ออกมาจากฝุ่นละอองและใยแมงมุมและเขาเดินเข้ามาอีกครั้ง เขาได้ยินเสียงของสัตว์ที่มีกีบ-เต้นควบพร้อมไดรฟ์เพื่อ Navron บ้านเขาเห็นการแกว่งประตูที่เปิดกว้างและสีขาวใบหน้าตกใจของคนรับใช้จ้องมองขึ้นไปขี่ม้าที่ปกคลุม เขาเห็น Dona มาที่หัวของบันไดที่แต่งตัวในชุดเก่าของเธอที่มีผ้าคลุมไหล่เกี่ยวกับหัวของเธอในขณะที่ลงในเงียบลำห้วยซ่อนผู้ชายคนหนึ่งเดินบนดาดฟ้าของเรือของเขามือของเขาอยู่ข้างหลังเขาและริมฝีปากของเขารอยยิ้มความลับอยากรู้อยากเห็น ห้องครัวฟาร์ม Navron House เป็นห้องโถงรับประทานอาหารอีกครั้งหนึ่งและคนนั่งยองบนบันไดมีดในมือของเขาในขณะที่จากข้างต้นมีแหวนอยู่ๆ ก็ร้องตกใจของเด็กและลงบนหมอบรูปล่มโล่จากผนังของแกลเลอรี่และสองชาร์ลส์เล็ก ๆ น้อย ๆคิงแปนเนียลหอมและขดเรียก yapping และกรีดร้องต่อร่างกายบนพื้น. ในกลางฤดูร้อนอีฟไหม้ไฟไม้บนท่าเรือร้างและชายและหญิงดูที่อีกคนหนึ่งและรอยยิ้มและรับทราบความลับของพวกเขาและในยามเช้าเรือเรือที่มีน้ำและดวงอาทิตย์ส่องอย่างรุนแรงจากท้องฟ้าสีฟ้าสดใสและนกนางนวลทะเลร้องไห้. ทั้งหมดกระซิบและเสียงสะท้อนจากที่ผ่านมาที่จะหายไป Teem เข้านอนของสมองและเขาอยู่กับพวกเขาและเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา; เป็นส่วนหนึ่งของทะเลเรือผนังของNavron บ้านเป็นส่วนหนึ่งของสายการบินที่ rumbles และวูบในถนนขรุขระของคอร์นวอลล์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งแม้แต่ของที่หายไปลืมลอนดอนเทียมทาสีที่linkboys ดำเนินพลุและงามเมาหัวเราะ ที่มุมของก้อนกรวด mud- สาดถนน เขาเห็นแฮร์รี่ในเสื้อโค้ทผ้าซาตินเขาแปนเนียลของเขาที่ส้นเท้าของเขาผิดพลาดเข้าไปในห้องนอนของนายขณะที่เธอวางทับทิมในหูของเธอ เขาเห็นวิลเลียมกับเขาปากปุ่มใบหน้าลึกลับของเขาเล็ก ๆ และสุดท้ายเขาเห็น La Mouette ที่จอดทอดสมออยู่ในกระแสบิดแคบเขาเห็นต้นไม้ที่ริมน้ำที่เขาได้ยินเสียงนกกระสาและเสียงร้องนกชนิดหนึ่งและนอนอยู่บนหลังของเขาหลับเขาหายใจและชีวิตความโง่เขลาที่น่ารักของว่าฤดูร้อนที่หายไปซึ่งครั้งแรกที่ทำลำห้วยที่หลบภัยและเป็นสัญลักษณ์ของการหลบหนี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลืมเพื่อนของศตวรรษฝุ่นและใยแมงมุม และเขาเดินในเวลาอื่น

he hears the sound ของ hoof beats galloping along the งี้ to house navron ,
he กลาง door พบสามารถ ( the white , startled face ของ the manservant
stare upward at the cloaked no-frills ใน เขาเห็นย่า มาหัวของบันได ,
แต่งตัวในชุดเก่าของเธอ กับ ผ้าคลุมศีรษะของเธอ ในขณะที่ลงในเงียบ
ซ่อนลำธารผู้ชายเดินบนดาดฟ้าของเรือของเขา มือไขว้หลัง และบน
ริมฝีปากของเขาอยากรู้อยากเห็นลับยิ้ม ฟาร์มห้องครัวของบ้าน navron เป็นห้องอาหาร
อีกครั้งหนึ่ง และคนที่หมอบอยู่ตรงบันได มีดในมือของเขาในขณะที่จาก
ข้างบนมีแหวนก็ตกใจร้องไห้ของเด็ก และลง บนหมอบ
รูปโล่ตกจากผนังของแกลเลอรี่สองกษัตริย์ชาร์ล ปเนียลหอมน้อย
, และขด วิ่งเห่า และร้องไปยังร่างบนพื้น
ในฤดูร้อนอีฟไม้ไฟไหม้ที่ท่าเรือร้าง และ ชาย และ หญิง
ดูอีกคนยิ้มและรับทราบความลับของพวกเขาและอรุณเป็น
เรือกับไทด์ และดวงอาทิตย์ส่องแสงอย่างรุนแรงจากท้องฟ้าสีฟ้าสดใส และ

ทะเลนางนวลร้องไห้ทั้งหมดกระซิบและเสียงสะท้อนจากอดีตที่จากไปให้กำเนิดเป็นสมองของ
นอนและเขาอยู่กับพวกเขาและบางส่วนของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของทะเล , เรือ , ผนัง
บ้าน navron ส่วนรถที่อยู่ในถนนที่ขรุขระ และ lurches
คอร์นวอลล์ เป็นส่วนหนึ่งของหลงลืม ลอนดอน , ประดิษฐ์ , วาด , ที่ linkboys
อุ้ม flares ,เมารูปงามและหัวเราะที่มุมของปูด้วยโคลน -
สาด Street เขาเห็นแฮร์รี่ในเสื้อผ้าของเขา ปเนียลของเขาที่ส้นเท้าของเขา บลันเดอริง
เข้าห้องนอนย่า ก็เป็นเธอที่ทับทิมอยู่ในหูของเธอ เขาเห็นวิลเลียมกับปากปุ่มของเขา
, ใบหน้าลึกลับของเขาเล็ก ๆ เกมสิ่งคุณกลาง la mouette at anchor กับ
เอกราช twisting stream , he มุ่งลวด the 's water ,เขาได้ยินนกกระสาและ
curlew ร้องไห้และนอนหลับ เขาสูดลมหายใจและชีวิตของความโง่เขลาที่น่ารักของ
ที่หายไปกลางฤดูร้อน ซึ่งครั้งแรกที่ทำ ครีก หลบภัย และเป็นสัญลักษณ์ของการหลบหนี