The 1929 Palestine riots, also know

The 1929 Palestine riots, also known as the Western Wall Uprising, the 1929 Massacres, (Hebrew: מאורעות תרפ"ט, Meora'ot Tarpat, lit. Events of 5689 Anno Mundi), or the Buraq Uprising (Arabic: ثورة البراق‎), refers to a series of demonstrations and riots in late August 1929 when a long-running dispute between Muslims and Jews over access to the Western Wall in Jerusalem escalated into violence. The riots took the form in the most part of attacks by Arabs on Jews accompanied by destruction of Jewish property. During the week of riots from 23 to 29 August, 133 Jews were killed by Arabs and 339 others were injured, while 110 Arabs were killed and 232 were injured, most of them by the British police while trying to suppress the riots.[1][2][3][4][5][6][7][8][9]

The Shaw Commission found that the fundamental cause of the violence "without which in our opinion disturbances either would not occurred or would not have been little more than a local riot, is the Arab feeling of animosity and hostility towards the Jews consequent upon the disappointment of their political and national aspirations and fear for their economic future."[10] It also attributed the cause as being Arab fears of Jewish immigrants "not only as a menace to their livelihood but as a possible overlord of the future."[11] Avraham Sela described the riots as "unprecedented in the history of the Arab-Jewish conflict in Palestine, in duration, geographical scope and direct damage to life and property."[12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1929 ปาเลสไตน์จลาจล เรียกอีกอย่างว่าที่กำแพงตะวันตกอัพไรซิ่ง 1929 Massacres, (ภาษาฮิบรู: מאורעותתרפ "ט Meora'ot Tarpat สว่าง เหตุการณ์ 5689 Anno Mundi), หรือ Buraq อัพไรซิ่ง (อาหรับ: ثورةالبراق), หมายถึงชุดของการสาธิต และการจลาจลในปลายเดือน 1929 สิงหาคมเมื่อที่พิพาทระหว่างชาวมุสลิมและชาวยิวไปถึงกำแพงตะวันตกในเยรูซาเลมเลื่อนระดับเป็นความรุนแรง เกิกเอาแบบฟอร์มในส่วนที่สุดของการโจมตีโดยอาหรับกับชาวยิวที่มาพร้อมกับทำลายทรัพย์สินชาวยิว ในช่วงสัปดาห์ของจลาจลจาก 23 ถึง 29 สิงหาคม 133 คนยิวถูกฆ่าตาย โดยอาหรับ และ 339 บุคคลอื่นได้รับบาด เจ็บ อาหรับ 110 ถูกฆ่าตาย และ 232 ได้รับบาด เจ็บ ส่วนใหญ่ของตำรวจอังกฤษในขณะที่พยายามระงับการจลาจล [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9]นาย Shaw พบว่าสาเหตุพื้นฐานของความรุนแรง " โดยที่ในรบกวนความเห็นของเราอาจจะไม่เกิดขึ้น หรือไม่มีน้อยกว่าการจลาจลภายใน เป็นอาหรับรู้สึกของ animosity และเป็นศัตรูต่อชาวยิวเกิดความผิดหวังของแรงบันดาลใจทางการเมือง และชาติกลัวอนาคตเศรษฐกิจเนื่องมา" [10] มันยังเกิดจากสาเหตุเป็น ความกลัวอาหรับของชาวยิวอพยพ "ไม่เพียง เป็นภัยคุกคามต่อการดำรงชีวิตของพวกเขา แต่ เป็น overlord ได้ในอนาคต" [11] Avraham Sela อธิบายจลาจลเป็น "ประวัติการณ์ในประวัติศาสตร์ของความขัดแย้งอาหรับยิวในปาเลสไตน์ ระยะเวลา ขอบเขตทางภูมิศาสตร์ และความเสียหายโดยตรงต่อชีวิตและทรัพย์สิน" [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1929 จลาจลปาเลสไตน์ที่เรียกกันว่ากำแพงตะวันตกกบฏ 1929 ทุพโภชนาการ (อิสราเอล: מאורעותתרפ"ט, Meora'ot Tarpat สว่างเหตุการณ์ Anno 5689 มุน) หรือ Buraq กบฏ (อาหรับ: ثورةالبراق) หมายถึงชุดของการประท้วงและการจลาจลในช่วงปลายเดือนสิงหาคม 1929 เมื่อมีข้อพิพาทยาวทำงานระหว่างชาวมุสลิมและชาวยิวในช่วงการเข้าถึงกำแพงตะวันตกในกรุงเยรูซาเล็มเพิ่มขึ้นในการใช้ความรุนแรง. จลาจลเอารูปแบบในส่วนใหญ่ของการโจมตีโดยชาวอาหรับชาวยิว มาพร้อมกับการทำลายทรัพย์สินของชาวยิว. ในช่วงสัปดาห์ของการจลาจล 23-29 สิงหาคม 133 คนยิวถูกฆ่าโดยชาวอาหรับและ 339 คนอื่น ๆ ได้รับบาดเจ็บในขณะที่ 110 ชาวอาหรับถูกฆ่าตายและ 232 คนได้รับบาดเจ็บส่วนใหญ่ของพวกเขาโดยตำรวจอังกฤษในขณะที่พยายามที่จะ ปราบปรามการจลาจล. [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] ชอว์คณะกรรมการพบว่าสาเหตุสำคัญของความรุนแรง "โดยที่ในการรบกวนความคิดของเราอย่างใดอย่างหนึ่ง จะไม่เกิดขึ้นหรือจะไม่ได้รับน้อยกว่าการแข่งขันในท้องถิ่นคือความรู้สึกของชาวอาหรับความเกลียดชังและความเกลียดชังที่มีต่อชาวยิวที่เกิดขึ้นเมื่อผิดหวังจากแรงบันดาลใจทางการเมืองและระดับชาติของพวกเขาและความหวาดกลัวสำหรับอนาคตทางเศรษฐกิจของพวกเขา. "[10] นอกจากนี้ยังประกอบ สาเหตุที่เป็นความกลัวของชาวอาหรับชาวยิวอพยพ "ไม่เพียง แต่เป็นอันตรายต่อการดำรงชีวิตของพวกเขา แต่เป็นเจ้าเหนือหัวที่เป็นไปได้ในอนาคต." [11] เอวราซีอธิบายจลาจลขณะที่ "เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ของความขัดแย้งอาหรับยิวในปาเลสไตน์ ในระยะเวลาขอบเขตทางภูมิศาสตร์และความเสียหายโดยตรงต่อชีวิตและทรัพย์สิน. "[12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1929 ปาเลสไตน์จลาจล เรียกว่าเมืองกำแพงตะวันตก , 1929 การ ( ภาษาฮิบรู : מאורעותתרפ " ט meora'ot tarpat , ไฟ . เหตุการณ์ 5689 Anno Mundi ) หรือ buraq การจลาจล ( ภาษาอาหรับ : ثورةالبراق‎ )หมายถึงชุดของการประท้วงและการจลาจลในปลายเดือนสิงหาคม 1929 เมื่อปัญหาข้อพิพาทระหว่างชาวมุสลิม และชาวยิวกว่าเข้าถึงกำแพงตะวันตกในกรุงเยรูซาเล็มทวีความรุนแรง การจลาจลที่ใช้รูปแบบในส่วนใหญ่ของการโจมตีโดยอาหรับกับยิวพร้อมด้วยทำลายทรัพย์สินของชาวยิว ในช่วงสัปดาห์ของการจลาจลจาก 23 ถึง 29 สิงหาคม133 ยิวถูกฆ่าโดยคนอาหรับและแต่คนอื่นบาดเจ็บ ในขณะที่ 110 ชาวอาหรับถูกฆ่าตายและคุณได้รับบาดเจ็บ , ที่สุดของพวกเขาโดยตำรวจอังกฤษในขณะที่พยายามที่จะปราบปรามการจลาจล [ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] [ 8 ] [ 9 ]

คณะกรรมการชอว์พบว่าต้นตอของความรุนแรง " ซึ่งในความเห็นของเรา โดยไม่มีการรบกวนจะไม่เกิดขึ้น หรือจะไม่ได้รับมากกว่าการจลาจลอาหรับท้องถิ่น คือ ความรู้สึกของความเกลียดชัง และความเกลียดชังที่มีต่อชาวยิวจากบนความผิดหวังของการเมืองระดับชาติและแรงบันดาลใจและความกลัวต่ออนาคตทางเศรษฐกิจของตน" [ 10 ] นอกจากนี้ยังเกิดจากสาเหตุเป็นอาหรับกลัวของชาวยิวอพยพ " ไม่เพียง แต่เป็นการคุกคามความเป็นอยู่ของพวกเขา แต่เป็นประมุขที่เป็นไปได้ของอนาคต " [ 11 ] เอวราล่าอธิบายจลาจลเป็นประวัติการณ์ในประวัติศาสตร์ของความขัดแย้งอาหรับชาวยิวในปาเลสไตน์ , ในเวลา , ขอบเขตทางภูมิศาสตร์และความเสียหาย ตรงกับชีวิตและทรัพย์สิน . " [ 12 ]