2.2. Event studies
New academic fields such as tourism, leisure or
hospitality studies generally arise from professional practice
that justifies courses or degree programs at universities
and colleges. When a critical mass of students, programs,
and teachers is reached, research and publications in
research journals follow. The academics who teach, do
research and publish within the emerging field typically
need to elevate the status of their work from that of purely
applied to something more theoretical and at the same time
academically credible. This describes the evolution of
tourism management with tourism studies, and recreation
management with leisure studies, so we can similarly justify
the relationships between ‘event management’ and ‘event
studies’.
The study of events has long existed within several
disciplines, manifested in research and theory development
on (for example) the anthropology, geography or economics
of events, but the term ‘event studies’ appears to have
been coined in 2000, and then only in passing in Getz’s
speech in the Events Beyond 2000 (Sydney) conference. In
a 2002 article in Journal of Hospitality and Tourism
Management Getz explicitly discussed event studies and
event management, questioning their possible status as
disciplines or fields (Getz, 1998, 1999, 2002).
Event studies was an unnecessary and perhaps irrelevant
idea until academics doing event-related teaching and
research had published a critical mass of papers and books,
met at event-specific research conferences, established
event-specific journals, and generated sufficient interest in
theory. In terms of events-related education the majority of
programs appear to be at either the practical, hands-on
level (encompassing ‘event design’) or those with emphasis
on applying management theory and methods to events
and event-producing organizations. Event tourism is
generally covered within tourism degree programs as a
topic or a single course.
3. The tourism perspective
The term ‘event(s) tourism’ was not widely used, if at all,
prior to 1987 when The New Zealand Tourist and Publicity
Department (1987) reported: ‘‘Event tourism is an
important and rapidly growing segment of international
tourismy’’. An article by Getz in 1989 in Tourism
Management (‘Special Events: Defining the Product’)
developed a framework for planning ‘events tourism’.
Prior to this it was normal to speak of special events,
hallmark events, mega events and specific types of events.
Now ‘event tourism’ is generally recognized as being
inclusive of all planned events in an integrated approach
to development and marketing.
As with all forms of special-interest travel, event tourism
must be viewed from both demand and supply sides.
A consumer perspective requires determining who travels
for events and why, and also who attends events while
traveling. We also want to know what ‘event tourists’ do
and spend. Included in this demand-side approach is
assessment of the value of events in promoting a positive
destination image, place marketing in general, and cobranding
with destinations.
On the supply side, destinations develop, facilitate and
promote events of all kinds to meet multiple goals: to
attract tourists (especially in the off-peak seasons), serve as
a catalyst (for urban renewal, and for increasing the
infrastructure and tourism capacity of the destination),
to foster a positive destination image and contribute
to general place marketing (including contributions to
2.2. การศึกษาเหตุการณ์เขตการศึกษาใหม่เช่นการท่องเที่ยว พักผ่อน หรือต้อนรับการศึกษาโดยทั่วไปเกิดขึ้นจากการปฏิบัติวิชาชีพที่จัดชิดหลักสูตรหรือปริญญาในมหาวิทยาลัยและวิทยาลัย เมื่อจำนวนมากนักเรียน โปรแกรมและครูวิจัยถึง และสื่อสิ่งพิมพ์วิจัยตามสมุดรายวัน นักวิชาการที่สอน ทำวิจัย และเผยแพร่ภายในฟิลด์เกิดใหม่โดยทั่วไปต้องการยกระดับสถานะของงานจากของแท้ใช้บางสิ่งบางอย่างที่ทฤษฎีมากขึ้น และในเวลาเดียวกันวิชาการน่าเชื่อถือ นี้อธิบายวิวัฒนาการของการท่องเที่ยว ด้วยการศึกษาการท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจการจัดการกับการศึกษาพักผ่อน เพื่อให้เราสามารถจัดชิดขอบในทำนองเดียวกันความสัมพันธ์ระหว่าง 'การจัดการเหตุการณ์' และ ' เหตุการณ์นักศึกษาการศึกษาของกิจกรรมมีชีวิตอยู่นานในหลายสาขาวิชา ประจักษ์ในการพัฒนางานวิจัยและทฤษฎี(ตัวอย่าง) มานุษยวิทยา ภูมิศาสตร์ หรือเศรษฐศาสตร์ของเหตุการณ์ แต่คำว่า 'การศึกษาเหตุการณ์' ดูเหมือนจะ มีการประกาศเกียรติคุณใน 2000 แล้วเท่านั้นในการผ่านในของเก็ตส์คำพูดที่ในประชุมกิจกรรมเกิน 2000 (ซิดนีย์) ในบทความ 2002 ในสมุดรายวันของบริการและการท่องเที่ยวเก็ตส์จัดการศึกษาเหตุการณ์ที่กล่าวถึงอย่างชัดเจน และการจัดการเหตุการณ์ สถานะเป็นไปได้ของการตั้งคำถามสาขาวิชาหรือสาขา (เก็ตส์ 1998, 1999, 2002)ศึกษาเหตุการณ์ถูกไม่จำเป็น และอาจจะไม่เกี่ยวข้องคิดถึงนักวิชาการที่ทำการสอนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ และresearch had published a critical mass of papers and books,met at event-specific research conferences, establishedevent-specific journals, and generated sufficient interest intheory. In terms of events-related education the majority ofprograms appear to be at either the practical, hands-onlevel (encompassing ‘event design’) or those with emphasison applying management theory and methods to eventsand event-producing organizations. Event tourism isgenerally covered within tourism degree programs as atopic or a single course.3. The tourism perspectiveThe term ‘event(s) tourism’ was not widely used, if at all,prior to 1987 when The New Zealand Tourist and PublicityDepartment (1987) reported: ‘‘Event tourism is animportant and rapidly growing segment of internationaltourismy’’. An article by Getz in 1989 in TourismManagement (‘Special Events: Defining the Product’)developed a framework for planning ‘events tourism’.Prior to this it was normal to speak of special events,hallmark events, mega events and specific types of events.Now ‘event tourism’ is generally recognized as beinginclusive of all planned events in an integrated approachto development and marketing.As with all forms of special-interest travel, event tourismmust be viewed from both demand and supply sides.A consumer perspective requires determining who travelsfor events and why, and also who attends events whiletraveling. We also want to know what ‘event tourists’ doand spend. Included in this demand-side approach isassessment of the value of events in promoting a positivedestination image, place marketing in general, and cobrandingwith destinations.On the supply side, destinations develop, facilitate andpromote events of all kinds to meet multiple goals: toattract tourists (especially in the off-peak seasons), serve asa catalyst (for urban renewal, and for increasing theinfrastructure and tourism capacity of the destination),to foster a positive destination image and contributeto general place marketing (including contributions to
การแปล กรุณารอสักครู่..