Published in 1979, Fred Davis’ pion

Published in 1979, Fred Davis’ pioneering Yearning for Yesterday provides the
Introduction 5
fi rst in-depth discussion on the social aspects of nostalgia. Analysing 1960s’
social ruptures in American society (mostly challenges to beliefs around what
was seen as ‘natural’ in terms of race, gender, sexualities and lifestyles) and
the ‘nostalgia orgy’ in the following decade, Davis argued that nostalgic reactions
originate in perceived threats to continuity of identity in the context of
present fears, discontents and uncertainties, when identities have been ‘badly
bruised by the turmoil of the times’ (Davis 1979: 107). Against the idea of
retrospective yearnings as politically regressive and emotionally disturbed,
Davis approached nostalgia as an act anchored in present context that says a
lot more about contemporary social confi gurations than about the past itself,
as it plays a crucial role in ‘constructing, maintaining, and reconstructing
our identities’ (1979: 31). Recent anthropological literature has confi rmed
that nostalgia as affect, discourse and practice mediate collective identities,
whether they are social, ethnic or national (Bissell 2005, Bryant 2008,
Cashman 2006, Herzfeld 2004). Far from only being an evasion towards an
irretrievable past, or politically non-subversive (Rethmann 2008), nostalgic
laments can involve both moral critique of the present and an alternative
to deal with social changes (Parla 2009, Yang 2003). Sometimes, nostalgia is
‘a weapon’, as Berdahl nicely puts it (1999: 201). Similarly, Atia and Davies
emphasize that nostalgia is ‘a potent form of such subaltern memory’, underlining
‘nostalgia’s empowering agency’ and ‘critical potential’ (2010: 181). As
a matter of fact, nostalgia is mostly approached today as a narrative of loss by
way of such ‘power/resistance’ paradigm.
* * *
The texts that follow push the discussion around nostalgia in four directions.
While all the texts engage, by and large, in these ways, some add more
focus on one point rather than another. First, it is time to clarify the notional
fog surrounding the label ‘nostalgia’ and to meticulously describe the multiple
cognitive and emotional investments that lie behind it. Nostalgia has
become a catch-all notion used to refer to an array of memory discourses
and practices that sometimes share little commonalities. Katherine Stewart
already warned us that if ‘nostalgia . . . is everywhere’, ‘it is a cultural
practice, not a given content; its forms, meanings, and effects shift with the
context – it depends on where the speaker stands in the landscape of the
present’ (1988: 227). Although rooted in the idea that the past is no longer
available, nostalgic longings are indeed multiple. William Bissell invites
anthropologists to look at how ‘nostalgia takes on very different forms and
dimensions, engaging an array of social agents, interests, forces, and locations’
(Bissell 2005: 239). In the same vein, Dominic Boyer remarks that nostalgia
is not only ‘indexical’, but also ‘heteroglossic’, a ‘dialogical gossamer
6 Olivia Angé and David Berliner
of idiosyncratic references, interests, and affects that are channelled through
nostalgic discourse’ (Boyer 2012: 20). Some authors have highlighted the
need to operate distinctions between different types of nostalgia. Svetlana
Boym distinguishes between nostalgias that are ‘restorative’, aiming at
the ‘transhistorical reconstruction of lost home’ (Boym 2001: xviii), and
those that are ‘refl ective’, ironic and longing for the longing itself. Whereas
Davis separated ‘private’ and ‘collective’ nostalgias (1979: 122), Jameson
(1991) suggested a discrimination between the ‘nostalgic mood’, caused by a
feeling of loss, and the ‘nostalgic mode’, i.e., the consumable style that does
not involve memory per se (for an elaboration on Jameson’s typology, see
Grainge 2002). More generally, the latter designates these ‘fragments of the
past [that] are energetically manufactured and avidly consumed but do not
necessarily correspond to the evidence of experience’ (Fritzsche 2001: 1617).
This raises important questions for anthropologists: what forms can
nostalgia take and, when identifi ed, how to grasp them in thick description?
Is nostalgia an effect (positive or negative?), a social practice, a form of
discourse? How to distinguish it from other past-oriented states (such as
non-nostalgic reminiscences)? Does nostalgia bring into play a temporality
of its own? Nostalgia’s psychological mechanisms are habitually left
in the shadow by anthropologists, albeit Bloch (1998) and Wertsch (2009)
have recommended one take into account the complex workings of mnemonic
fi xation. A bouquet of studies examines the psychological triggers,
contents and functions of nostalgia, demonstrating its ability to generate
positive affects (Routledge et al. 2011, Wildschut et al. 2006). Although the
present volume does not constitute an exploration into the mental processes
of nostalgia, such research (that draw on methods many anthropologists
might fi nd irrelevant) opens fascinating avenues for further anthropological
enquiries. In his article for this volume, David Berliner calls for an ambitious
but nonetheless rigorous use of the notion. A consuming feeling born
of the realization that human temporality is irreversible, mostly embodied
in the Proustian madeleine experience (that of In Search of Lost Time which
triggers the author’s involuntary memories of Combray), nostalgia can be
disconnected from intense emotional feelings and sometimes from personal
experiences altogether. Berliner recommends that one disentangles
its multiple attachments, some of which are not always nostalgic. Likewise,
Gediminas Lankauskas regrets that the conceptual fuzziness surrounding
nostalgia and the dominant paradigm of nostalgifi cation in post-socialist
studies wipes out the very complexity and ambiguity of memory practices
that we should strive to describe.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีค.ศ. 1979, Fred Davis ผู้บุกเบิกโหยหาเมื่อวานนี้มีการแนะนำ 5ไร้สาย rst ชมสนทนาด้านสังคมของเมือง วิเคราะห์ของ 1960sruptures สังคมสังคมอเมริกัน (ส่วนใหญ่ถึงความท้าทายความเชื่อสถานอะไรถูกมองว่าเป็น 'ธรรมชาติ' เชื้อชาติ เพศ sexualities และวิถีชีวิต) และ'นอสทัลเจีย orgy' ในทศวรรษต่อไปนี้ Davis โต้เถียงคิดว่าปฏิกิริยามาในความต่อเนื่องของตัวตนในบริบทของภัยคุกคามรับรู้ปัจจุบัน discontents ความกลัว และความไม่แน่ นอน เมื่อได้รับรหัสประจำตัว ' ไม่ดีรอยช้ำ ด้วยความวุ่นวายของเวลา (Davis 1979:107) กับความคิดของรับคาดเป็นทางการเมืองลดค่าลงเรื่อย ๆ และ รบกวนอารมณ์Davis ประดับนอสทัลเจียยึดในบริบทปัจจุบันว่าเป็นการมากเพิ่มเติมเกี่ยวกับ gurations confi สังคมร่วมสมัยกว่าเกี่ยวกับอดีตตัวเองขณะนั้นมีบทบาทสำคัญใน ' สร้าง รักษา และบูรณะรหัสประจำตัวของเรา (1979:31) เอกสารประกอบการพัณฑ์ล่าสุดมี confi rmedที่ความคิดถึงรวม วาทกรรมและการฝึกบรรเทาประจำรวมไม่ว่าจะสังคม ชาติพันธุ์ หรือชาติ (Bissell 2005 ไบรอันท์ 2008Cashman 2006, Herzfeld 2004) จากเฉพาะ การหลบหลีกที่มีต่อการirretrievable อดีต หรือทางการเมืองไม่ใช่-subversive (Rethmann 2008), ความคิดถึงlaments สามารถเกี่ยวข้องกับวิจารณ์คุณธรรมของปัจจุบันและทางเลือกการจัดการกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม (Parla 2009, 2003 ยาง) บางครั้ง ความคิดถึงคือ'อาวุธ' เป็น Berdahl อย่างดีทำให้มัน (1999:201) ในทำนองเดียวกัน Atia และเดวิสเน้นว่า ความคิดถึง 'แบบที่มีศักยภาพของหน่วยความจำเช่น subaltern' ขีดเส้นใต้ความคิดถึงของศักยภาพแทน' และ 'ศักยภาพสำคัญ' (2010:181) เป็นเรื่องของความจริง ความคิดถึงเป็นส่วนใหญ่เวลาวันนี้เป็นการเล่าเรื่องของการสูญเสียโดยลักษณะของกระบวนทัศน์ 'พลังงานความต้านทาน' ดังกล่าว* * *ข้อความที่ติดตามผลักดันการอภิปรายรอบนอสทัลเจียสี่ทิศในขณะที่ข้อความทั้งหมดมีส่วนร่วม โดย large และ ด้วยวิธีการเหล่านี้ บางเพิ่มมากขึ้นเน้นจุดที่หนึ่งมากกว่าอีก ครั้งแรก เป็นเวลาที่จะชี้แจงแบบประจำชาติรอบป้าย 'ความคิดถึง' หมอก และความปราณีอธิบายหลายลงทุนรับรู้ และอารมณ์ที่อยู่ด้านหลัง มีความคิดถึงเป็น แนวคิดทั้งหมดที่ใช้ในการอ้างอิงไปยังอาร์เรย์ของหน่วยความจำประการและแนวทางปฏิบัติที่บาง commonalities น้อย สจ๊วตแคทเธอรีนแล้วเตือนว่า ถ้า "ความคิดถึง...เป็นทุก ', ' จึงเป็นวัฒนธรรมแบบฝึกหัด ไม่มีกำหนดเนื้อหา รูปแบบ ความหมาย ความลักษณะ shift พร้อมด้วยการบริบทขึ้นอยู่กับลำโพงที่ยืนอยู่ในที่ปัจจุบัน ' (1988:227) แม้ว่าในความคิดที่ผ่านมาไม่longings ความคิดถึง มีอยู่จริงหลาย William Bissell เชิญมานุษยที่ว่า ' ความคิดถึงจะฟอร์มแตกต่างกันมาก และมิติ เสน่ห์ของตัวแทนทางสังคม สนใจ กองกำลัง และตำแหน่งที่ ตั้งของ(Bissell 2005:239) ในหลอดเลือดดำเดียว โดมินิ Boyer หมายเหตุความคิดถึงที่ไม่เพียงแต่ 'indexical แต่ยัง 'heteroglossic' เป็น ' dialogical gossamerโอลิเวีย 6 Angé และ David Berlinerอ้างอิง idiosyncratic สนใจ และผลกระทบที่ channelled ผ่านคิดวาทกรรม ' (Boyer 2012:20) บางอย่างผู้เขียนได้เน้นการจำเป็นต้องมีความแตกต่างระหว่างชนิดของความคิดถึง SvetlanaBoym แยกแยะ nostalgias ที่ 'ฟื้นฟู' มุ่งที่ที่ 'transhistorical ฟื้นฟูบ้านสูญหาย' (Boym 2001:), และที่มี 'refl ective' เรื่อง และโหยหาคิดเอง ในขณะที่Davis แบ่ง 'ส่วนตัว' และ 'รวม' nostalgias (1979:122), เจมสันแนะนำการแบ่งแยกระหว่าง "อารมณ์คิด' (1991) เกิดจากการความรู้สึกของการสูญเสีย และ 'คิดวิธี' เช่น ลักษณะการบริโภคที่ไม่ไม่เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำต่อ se (ทุก ๆ บนจำแนกไอริช การGrainge 2002) เพิ่มเติมโดยทั่วไป หลังกำหนดเหล่านี้ ' ชิ้นส่วนของการอดีต [ที่] หรบ ๆ ผลิต และ avidly ใช้แต่ทำไม่จำเป็นต้องตรงกับหลักฐานประสบการณ์ ' (Fritzsche 2001:1617)นี้เพิ่มคำถามสำคัญสำหรับมานุษย: ฟอร์มที่สามารถใช้ความคิดถึง และ เมื่อ identifi ed วิธีการให้เข้าใจในรายละเอียดหนาเป็นความคิดถึงที่มีผล (ค่าบวก หรือค่าลบ), ปฏิบัติการทางสังคม แบบฟอร์มของวาทกรรม วิธีการแยกออกจากรัฐอื่น ๆ มาแปลก (เช่นไม่ใช่คิด reminiscences) ไม่นอสทัลเจียนำเข้าสู่การเล่นที่ temporalityของตัวเอง กลไกทางจิตวิทยาของความคิดถึงเป็นนิตย์ซ้ายในเงาโดยมานุษย แม้ว่าเม็ดเลือดขาว (1998) และ Wertsch (2009)แนะนำใช้หนึ่งเข้าบัญชีงานซับซ้อนของนีโมนิคxation ไร้สาย ช่อการศึกษาตรวจสอบทริกจิตวิทยาฟังก์ชันของความคิดถึง เห็นความสามารถในการสร้างและเนื้อหาบวกมีผล (Routledge et al. 2011, Wildschut et al. 2006) แม้ว่าการปัจจุบันปริมาณเป็นการสำรวจในกระบวนการทางจิตใจของความคิดถึง การวิจัย (ที่วาดบนวิธีหลายมานุษยอาจไร้ nd ไม่เกี่ยวข้อง) เปิด avenues น่าสนใจสำหรับเพิ่มเติมพัณฑ์สอบถามข้อมูล ในบทความของเขาสำหรับไดรฟ์ข้อมูลนี้ David Berliner เรียกสำหรับความทะเยอทะยานแต่ใช้ความเข้มงวดกระนั้น ความรู้สึกนานที่เกิดของกระทั่ง temporality ที่มนุษย์มีให้ รวบรวมไว้เป็นส่วนใหญ่ในประสบการณ์มาเดอเลน Proustian (ที่ค้นหา Lost เวลาซึ่งทริกเกอร์ผู้ทำทรง Combray), ความคิดถึงได้ยก จากความรู้สึกทางอารมณ์รุนแรง และบางครั้งส่วนบุคคลประสบการณ์ทั้งหมด Berliner แนะนำที่ disentanglesของหลายสิ่งที่แนบมา ซึ่งมักไม่คิด ในทำนองเดียวกันGediminas Lankauskas regrets ที่รายล้อมด้วยแนวคิด fuzzinessความคิดถึงและกระบวนทัศน์หลักของ nostalgifi cation ในสังคมนิยมหลังศึกษาคลี่ความซับซ้อนมากและย่อของปฏิบัติการหน่วยความจำว่า เราควรพยายามอธิบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตีพิมพ์ในปี 1979
เฟร็ดเดวิสเป็นผู้บุกเบิกความปรารถนาสำหรับเมื่อวานนี้มีการแนะนำ5
สายแรกอภิปรายในเชิงลึกในด้านสังคมของความคิดถึง การวิเคราะห์ 1960
'แตกสังคมในสังคมอเมริกัน(ส่วนใหญ่เป็นความท้าทายกับความเชื่อรอบสิ่งที่ถูกมองว่าเป็น' ธรรมชาติ 'ในแง่ของเชื้อชาติเพศเพศวิถีและการดำเนินชีวิต) และการสนุกสนานกันอย่างเป็นบ้าเป็นหลังคิดถึง' ในทศวรรษต่อไปนี้เดวิสเป็นที่ถกเถียงกันว่าปฏิกิริยาคิดถึงเกิดในภัยคุกคามที่รับรู้ต่อเนื่องของตัวตนในบริบทของความกลัวปัจจุบันDiscontents และความไม่แน่นอนเมื่อตัวตนที่ได้รับ 'ไม่ดีช้ำจากความวุ่นวายครั้ง' (เดวิส 1979: 107) กับความคิดของปรารถนาย้อนหลังเป็นทางการเมืองถอยหลังและมีปัญหาทางอารมณ์, เดวิสเดินเข้ามาใกล้ความคิดถึงเป็นหน้าที่ที่ทอดสมออยู่ในบริบทปัจจุบันที่บอกว่ามากขึ้นเกี่ยวกับ gurations CONFI สังคมร่วมสมัยกว่าเรื่องที่ผ่านมาของตัวเองในขณะที่มันมีบทบาทสำคัญใน'อาคารบำรุงรักษา และฟื้นฟูตัวตนของเรา(1979: 31) วรรณคดีมานุษยวิทยาล่าสุดมี CONFI rmed ที่ส่งผลกระทบต่อความคิดถึงเป็นวาทกรรมและการปฏิบัติที่เป็นสื่อกลางในอัตลักษณ์ของกลุ่มไม่ว่าจะเป็นสังคมชาติพันธุ์หรือระดับชาติ (Bissell 2005 ไบรอันท์ 2008 Cashman 2006 Herzfeld 2004) ห่างไกลจากการเป็นเพียงการหลีกเลี่ยงต่อที่ผ่านมาแก้ไขไม่ได้หรือการเมืองที่ไม่ถูกโค่นล้ม (Rethmann 2008) คิดถึงวายสามารถมีส่วนร่วมทั้งการวิจารณ์ทางศีลธรรมของปัจจุบันและทางเลือกในการจัดการกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคม(ปาร์ลาปี 2009 ยาง 2003) บางครั้งความคิดถึงเป็น'อาวุธ' เป็น Berdahl อย่างทำให้มัน (1999: 201) ในทำนองเดียวกัน Atia เดวีส์และเน้นว่าคิดถึงคือ'รูปแบบที่มีศักยภาพของหน่วยความจำดังกล่าวพด' ขีดเส้นใต้"เสริมสร้างศักยภาพของหน่วยงานของความคิดถึง 'และ' ที่อาจเกิดขึ้นที่สำคัญ (2010: 181) ในฐานะที่เป็นเรื่องของความเป็นจริงความคิดถึงเดินส่วนใหญ่ในวันนี้เป็นเรื่องเล่าของการสูญเสียโดยวิธีการดังกล่าวอำนาจ/ ต้านทาน 'กระบวนทัศน์. * * * * * * * * * * * * ข้อความที่เป็นไปตามการผลักดันการอภิปรายรอบคิดถึงในสี่ทิศทาง. ในขณะที่ข้อความทั้งหมดที่มีส่วนร่วมโดย และขนาดใหญ่ในรูปแบบเหล่านี้บางเพิ่มมากมุ่งเน้นไปที่จุดหนึ่งมากกว่าอีก ประการแรกมันเป็นเวลาที่จะชี้แจงประมาณหมอกรอบ 'คิดถึง' ฉลากและพิถีพิถันในการอธิบายหลายลงทุนทางปัญญาและอารมณ์ที่อยู่เบื้องหลังมัน Nostalgia ได้กลายเป็นจับทุกความคิดที่ใช้ในการอ้างถึงอาร์เรย์ของวาทกรรมหน่วยความจำและการปฏิบัติที่ว่าบางครั้งการแบ่งปันcommonalities เล็ก ๆ น้อย ๆ แคเธอรีนสจ๊วตแล้วเตือนเราว่าถ้า 'คิดถึง . . มีอยู่ทั่วไป ',' มันเป็นวัฒนธรรมทางปฏิบัติไม่ได้เป็นเนื้อหาที่ได้รับ; รูปแบบความหมายและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงกับบริบท - มันขึ้นอยู่กับที่ลำโพงยืนอยู่ในภูมิทัศน์ของปัจจุบัน'(1988: 227) แม้ว่าจะหยั่งรากลึกในความคิดที่ว่าอดีตที่ผ่านมาคือไม่มีใช้ได้คิดถึงความปรารถนาเป็นจริงหลาย ๆ วิลเลียม Bissell เชิญนักมานุษยวิทยาที่จะดูที่วิธีการ'คิดถึงจะใช้เวลาในรูปแบบที่แตกต่างกันมากและขนาดที่มีส่วนร่วมอาร์เรย์ของตัวแทนทางสังคมความสนใจกองกำลังและสถานที่' (Bissell 2005: 239) ในหลอดเลือดดำเดียวกันพูดโดมินิคบอยเยอร์ที่คิดถึงไม่ได้เป็นเพียง 'indexical' แต่ยัง 'heteroglossic' เป็น 'dialogical ใยแมงมุม 6 โอลิเวีย Ange และเดวิด Berliner อ้างอิงนิสัยความสนใจและมีผลต่อการที่มีการส่งผ่านวาทกรรมความคิดถึง' (บอยเยอร์ 2012: 20) นักเขียนบางคนได้เน้นความจำเป็นในการใช้งานแตกต่างระหว่างประเภทที่แตกต่างกันของความคิดถึง Svetlana Boym แตกต่างระหว่าง nostalgias ที่มี 'บูรณะ' เล็งไปที่การฟื้นฟูtranshistorical ของบ้านหายไป (Boym 2001: xviii) และผู้ที่มี'refl ective' แดกดันและความปรารถนาสำหรับความปรารถนาของตัวเอง ในขณะที่เดวิสแยก 'ส่วนตัว' และ 'กลุ่ม' nostalgias (1979: 122) เจมสัน (1991) แนะนำการเลือกปฏิบัติระหว่าง 'อารมณ์คิดถึง' ที่เกิดจากความรู้สึกของการสูญเสียและ'โหมดคิดถึง' คือสไตล์บริโภค ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับหน่วยความจำต่อse (สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการจำแนกประเภทของเจมสันให้ดูGrainge 2002) โดยทั่วไปหลังกำหนดเหล่านี้ชิ้นส่วนของอดีตที่ผ่านมา [ว่า] เป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตพลังและบริโภคด้วยความโลภ แต่ไม่จำเป็นต้องสอดคล้องกับหลักฐานของประสบการณ์(Fritzsche 2001: 1617). นี้ทำให้เกิดคำถามที่สำคัญสำหรับนักมานุษยวิทยา: สิ่งที่รูปแบบที่สามารถคิดถึงใช้เวลาและเมื่อเอ็ด identifi วิธีที่จะเข้าใจพวกเขาในรายละเอียดหนา? คิดถึงคือผล (บวกหรือลบ?) การปฏิบัติทางสังคมรูปแบบของวาทกรรม? วิธีการแตกต่างจากที่ผ่านมารัฐที่มุ่งเน้นการอื่น ๆ (เช่นความทรงจำที่ไม่คิดถึง) ไม่คิดถึงนำเข้าสู่การเล่นชั่วคราวของตัวเอง? กลไกทางจิตวิทยาของความคิดถึงที่เหลือเป็นปกติวิสัยในเงาโดยนักมานุษยวิทยาแม้ว่าโบลช (1998) และ Wertsch (2009) ได้แนะนำหนึ่งคำนึงถึงการทำงานที่ซับซ้อนของความจำxation ไฟ ช่อของการศึกษาตรวจสอบการเรียกจิตวิทยาเนื้อหาและฟังก์ชั่นของความคิดถึง, แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการสร้างบวกส่งผลกระทบต่อ(เลดจ์ et al., 2011, Wildschut et al. 2006) แม้ว่าปริมาณในปัจจุบันไม่ได้เป็นการสำรวจเข้ามาในกระบวนการทางจิตของความคิดถึงการวิจัยดังกล่าว(ที่เกี่ยวกับวิธีการวาดนักมานุษยวิทยาหลายคนอาจจะไม่เกี่ยวข้อง fi ND) เปิดลู่ทางที่น่าสนใจสำหรับมานุษยวิทยาต่อไปสอบถามข้อมูล ในบทความของเขาสำหรับหนังสือเล่มนี้เดวิด Berliner เรียกร้องให้มีความทะเยอทะยานใช้งานแต่ยังคงเข้มงวดของความคิด ความรู้สึกบริโภคเกิดความตระหนักว่าชั่วคราวมนุษย์กลับไม่ได้เป็นตัวเป็นตนส่วนใหญ่ในประสบการณ์Proustian แมเดลีน (ที่ในการค้นหาของที่หายไปเวลาที่ก่อให้เกิดความทรงจำที่ไม่ได้ตั้งใจของผู้เขียนของCombray) คิดถึงสามารถเชื่อมต่อจากความรู้สึกทางอารมณ์ที่รุนแรงและบางครั้งจากบุคคลประสบการณ์โดยสิ้นเชิง Berliner แนะนำว่าหนึ่ง disentangles สิ่งที่แนบมาหลายบางอย่างที่ไม่เคยคิดถึง ในทำนองเดียวกันGediminas Lankauskas เสียใจว่าแนวคิดเลือนรอบคิดถึงและกระบวนทัศน์ที่โดดเด่นของไอออนบวกnostalgifi ในโพสต์สังคมนิยมศึกษาเช็ดออกความซับซ้อนมากและความคลุมเครือของการปฏิบัติของหน่วยความจำที่เราควรจะมุ่งมั่นที่จะอธิบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตีพิมพ์ในปี 1979 , เฟร็ดเดวิส ' ผู้บุกเบิกโหยหาวันวานให้

แนะนำ RST fi 5 ลึกการอภิปรายในลักษณะทางสังคมของความคิดถึง . วิเคราะห์สังคมยุค 60 '
แตกในสังคมอเมริกัน ( ส่วนใหญ่ท้าทายความเชื่อรอบอะไร
ที่เห็นเป็น ' ธรรมชาติ ' ในแง่ของเชื้อชาติ เพศ sexualities และไลฟ์สไตล์ )
' ความคิดถึงสนุกสนานกันอย่างเป็นบ้าเป็นหลังในทศวรรษต่อไปนี้เดวิสแย้งว่าคิดถึงปฏิกิริยา
มาจากการคุกคามอย่างต่อเนื่องของตนในบริบทของ
กลัวปัจจุบันเพลงและความไม่แน่นอน เมื่อตนได้รับ ' เลว
ช้ำโดยความวุ่นวายของเวลา ' ( เดวิส 1979 : 107 ) กับความคิดของ
ย้อนหลังความใฝ่ฝันเป็นการเมืองถอยหลังและอารมณ์รบกวน
เดวิสก็ความคิดถึงเป็นพระราชบัญญัติทอดสมอในบริบทปัจจุบันที่บอกว่า
มากขึ้นเกี่ยวกับ gurations โดยสารสังคมร่วมสมัยกว่าเรื่องในอดีตของตัวเอง
มันเล่นบทบาทสำคัญในการสร้าง การรักษา และการฟื้นฟู
ตัวตนของเรา ' ( 2522 : 31 ) วรรณคดีมานุษยวิทยาล่าสุดได้โดยสาร rmed
ที่ความคิดถึงที่มีผลต่อ วาทกรรม และฝึกเป็นอัตลักษณ์ร่วม
ไม่ว่าจะเป็นสังคม ชาติพันธุ์ หรือชาติ ( Bissell 2005 ไบรอันท์ 2008
เ ร์ซเฟลด์ แคชแมน 2006 , 2004 ) ไกลจากเพียงเป็นข้ออ้างต่อ
อดีตเอาคืนไม่ได้ หรือ การเมืองไม่ใช่ทาง ( rethmann 2008 ) , คิดถึง
laments สามารถเกี่ยวข้องกับจริยธรรม การวิจารณ์ของปัจจุบันและทางเลือก
เพื่อรับมือกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม ( ที่ 2009 , ยาง 2003 ) บางครั้งความคิดถึง
' ' เป็นอาวุธ ,เป็น berdahl อย่างดีใส่มัน ( 2542 : 201 ) ในทํานองเดียวกัน และเน้นว่า ความคิดถึงทียเดวีส์
' ฟอร์มแรงแห่งความทรงจำ ' subaltern เช่น ศักยภาพของหน่วยงานการขีดเส้นใต้
'nostalgia การ ' และ ' ' ( 2010 : 181 ) โดย
อันที่จริงคิดถึงเป็นส่วนใหญ่ก็วันนี้เรื่องเล่าของการสูญเสียโดยวิธีเช่นพลังงาน /
' ต่อต้าน ' * * *

. .ข้อความที่ติดตามผลักดันการอภิปรายรอบความคิดถึง 4 ทิศทาง
ในขณะที่ข้อความประกอบ , โดยและขนาดใหญ่ , ในวิธีการเหล่านี้บางเพิ่มมากขึ้น
ในจุดหนึ่งมากกว่าอีก แรก , มันเป็นเวลาที่จะชี้แจงความเข้าใจ
หมอกรอบป้าย ' คิดถึง ' และการอธิบายหลาย
การคิดและอารมณ์ของการลงทุนที่โกหกอยู่เบื้องหลัง ความคิดถึงมี
เป็นตามความคิดที่ใช้อ้างถึง array หน่วยความจำวาทกรรม
และการปฏิบัติที่บางครั้งใช้เล็ก ๆน้อย ๆสิ่งที่เหมือนกัน . แคทเธอรีน สจ๊วต
แล้วเตือนเราเสมอว่า คิดถึง . . . . . . . ไปทั่ว ' ' มันเป็นวัฒนธรรม
, ไม่ระบุเนื้อหา รูปแบบ ความหมาย และผลการเปลี่ยนกับ
บริบทซึ่งขึ้นอยู่กับว่าผู้พูดหมายถึงในแนวนอนของ
ปัจจุบัน ' ( 2531 :