The differences in electrical condu

The differences in electrical conductivity values are
reflected in the heating curves presented in Fig. 9.
Strawberry topping has considerably lower electrical
conductivity (5% of the electrical conductivity of P1
and 19% of the electrical conductivity of P2) and
a consequently lower heating rate (0.3 8Csy1 comparing
to 1.60 8Csy1 for P2 and 6.22 8Csy1 for the pulp P1)
that would indicate the use of a different ohmic heater
When comparing samples treated with ohmic heating
alone (OH) and with a combination of conventional
heating and ohmic heating (CHqOH) or ohmic heating
plus ohmic heating (OHqOH) it is evident that the
electrical conductivity decreases after the first thermal
treatment for both cases (Figs. 10 and 11). The raw
samples (OH) present the highest electrical conductivity
value while the lowest value is found after two ohmic
cycles. These results are opposite from the ones reported
by Wang and Sastry (1997) in vegetable samples. The
structural changes caused by heating that should lead to
an increase of electrical conductivity are probably counterbalanced
by water evaporation during the heating process,
reducing the fluid motion and the electrical
conductivity values. This has been confirmed by the
measurement of the Brix values before and after the
treatment (Brix increased from 14.5 to 16.0 for pulp P1
and from 26.5 to 28.5 for pulp P2). The decrease in
electrical conductivity with thermal treatments is less
evident for P1 probably because starch gelatinization
(2.5% wyw) and the resulting change in water binding
capacity, thus preventing its loss to the atmosphere; also,
viscosity may increase, which may reduce electrical
conductivity. In formulation P2 there are no hydrocolloids
present and therefore dehydration is facilitated.
The sample P1 pre-treated by conventional heating
showed higher values of electrical conductivity than
when pre-treated by ohmic heating. This finding is
consistent with work relating to starchy materials. Previous
work with starchy materials (Wang & Sastry,
1997) has shown that preheating by conventional methods
may result in greater starch gelatinisation and a
greater subsequent increase in electrical conductivity,
than ohmically heated samples (where heating is very
rapid and sufficient time may not be available for
complete gelatinisation). On the other hand, P2 presented
higher electrical conductivity when preheated by
ohmic heating. This behaviour can be explained by
different formulation and lower electrical conductivity
values than P1 so the ohmic process might induce
structural changes causing the obtained increase.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความแตกต่างในค่าค่าการนำไฟฟ้าปรากฏในเส้นโค้งความร้อนแสดงใน Fig. 9Topping สตรอเบอร์รี่ได้มากลดไฟฟ้านำ (5% ของค่าการนำไฟฟ้าของ P1และ 19% ของค่าการนำไฟฟ้าของ p 2) และ อัตราความร้อนจึงต่ำ (0.3 8Csy1 เปรียบเทียบการ 8Csy1 1.60 8Csy1 6.22 สำหรับเนื้อเยื่อ P1 และ p 2)ที่จะบ่งชี้การใช้ฮีตเตอร์แบบโอห์มมิคที่แตกต่างกัน เมื่อเปรียบเทียบตัวอย่างรักษา ด้วยความร้อนแบบโอห์มมิคคนเดียว (OH) และ มีส่วนผสมของธรรมดาความร้อน และเครื่องทำความร้อนแบบโอห์มมิค (CHqOH) หรือเครื่องทำความร้อนแบบโอห์มมิคพลัส (OHqOH) การทำความร้อนแบบโอห์มมิคก็จะปรากฏชัดที่การ ลดค่าการนำไฟฟ้าจากความร้อนครั้งแรกการรักษาในทั้งสองกรณี (Figs. 10 และ 11) วัตถุดิบตัวอย่าง (OH) แสดงค่าการนำไฟฟ้าสูงสุดค่าในขณะที่ค่าต่ำสุดพบสองแบบโอห์มมิครอบ ผลลัพธ์เหล่านี้จะตรงกันข้ามจากที่รายงานโดยวังและ Sastry (1997) ในตัวอย่างผัก ที่เปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่เกิดจากความร้อนที่ควรทำ การเพิ่มขึ้นของค่าการนำไฟฟ้าจะคง counterbalancedโดยการระเหยน้ำในระหว่างกระบวนการทำความร้อน ลดการเคลื่อนไหวของเหลวและการไฟฟ้านำค่า นี้ได้รับการยืนยันโดยการวัด Brix ค่าก่อน และหลังการรักษา (เพิ่มขึ้นจาก 14.5 16.0 สำหรับเยื่อ P1 Brixและ จาก 26.5 ถึง 28.5 สำหรับเยื่อ p 2) ลดลงในค่าการนำไฟฟ้ากับการรักษาความร้อนได้น้อยเห็นได้ชัดสำหรับ P1 อาจเป็นเพราะแป้ง gelatinization (wyw 2.5%) และการเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ในน้ำเชื่อมกำลังการผลิต ป้องกันการสูญหายของบรรยากาศ ยังความหนืดอาจเพิ่ม ซึ่งอาจลดไฟฟ้านำ กำหนด p 2 มี hydrocolloids ไม่ปัจจุบัน และดังนั้น การคายน้ำจะอำนวยความสะดวกตัวอย่าง P1 ก่อนรับการรักษา โดยทำความร้อนทั่วไปพบค่าที่สูงขึ้นของค่าการนำไฟฟ้ากว่าเมื่อก่อนรับการรักษา โดยทำความร้อนแบบโอห์มมิค ค้นหานี้เป็นสอดคล้องกับงานที่เกี่ยวข้องกับวัสดุฟูม ก่อนหน้านี้ทำงานกับวัสดุฟูม (วัง & Sastry1997) ได้แสดงว่า preheating โดยวิธีปกติอาจส่งผลให้ gelatinisation แป้งมากกว่าและเพิ่มขึ้นมามากขึ้นในค่าการนำไฟฟ้ากว่าตัวอย่าง ohmically อุ่น (ความร้อนมากเวลาที่รวดเร็ว และเพียงพออาจใช้ไม่ได้สมบูรณ์ gelatinisation) บนมืออื่น ๆ การนำเสนอของ p 2สูงกว่าค่าการนำไฟฟ้าต่ำโดยเมื่อความร้อนแบบโอห์มมิค สามารถอธิบายพฤติกรรมนี้ด้วยกำหนดแตกต่างกันและค่าการนำไฟฟ้าต่ำค่ากว่า P1 เพื่อกระบวนการแบบโอห์มมิคอาจก่อให้เกิดเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นที่ได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างในค่าการนำไฟฟ้าจะ
สะท้อนให้เห็นในเส้นโค้งความร้อนที่นำเสนอในรูป 9.
สตรอเบอร์รี่ราดหน้ามีมากต่ำไฟฟ้า
การนำ (5% ของการนำไฟฟ้าของ P1
และ 19% ของการนำไฟฟ้าของ P2) และ
อัตราความร้อนที่ต่ำกว่าดังนั้น (0.3 8Csy1 เปรียบเทียบ
1.60 8Csy1 สำหรับ P2 และ 6.22 8Csy1 เยื่อ P1 )
ที่จะบ่งชี้ถึงการใช้งานของเครื่องทำความร้อนโอห์มมิกที่แตกต่างกัน
เมื่อเปรียบเทียบตัวอย่างการรักษาด้วยความร้อนโอห์มมิก
อยู่คนเดียว (OH) และมีการรวมกันของการชุมนุม
ความร้อนและความร้อนโอห์มมิก (CHqOH) หรือความร้อนโอห์มมิก
บวกความร้อนโอห์มมิก (OHqOH) จะเห็นว่า
ไฟฟ้า การนำลดลงหลังจากที่ความร้อนเป็นครั้งแรก
สำหรับการรักษาทั้งสองกรณี (มะเดื่อ. 10 และ 11) ดิบ
ตัวอย่าง (OH) นำเสนอการนำไฟฟ้าสูงสุด
มูลค่าในขณะที่ค่าต่ำสุดที่พบหลังจากที่สองโอห์มมิก
รอบ ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ตรงข้ามจากคนที่มีการรายงาน
โดย Wang และ Sastry (1997) ในตัวอย่างผัก
การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่เกิดจากความร้อนที่จะนำไปสู่
​​การเพิ่มขึ้นของการนำไฟฟ้าจะถูกยกอาจจะ
โดยการระเหยน้ำในระหว่างกระบวนการให้ความร้อน,
การลดการเคลื่อนไหวของเหลวและไฟฟ้า
ค่าการนำไฟฟ้า นี้ได้รับการยืนยันจาก
การวัดค่า Brix ก่อนและหลัง
การรักษา (Brix เพิ่มขึ้น 14.5-16.0 เยื่อ P1
และ 26.5-28.5 เยื่อ P2) การลดลงของ
การนำไฟฟ้ากับการรักษาความร้อนน้อย
ที่เห็นได้ชัดสำหรับ P1 อาจจะเป็นเพราะการเกิดเจลสตาร์ช
(2.5% WYW) และการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในน้ำมีผลผูกพัน
ความจุจึงป้องกันการสูญเสียในการบรรยากาศ; นอกจากนี้ยังมี
ความหนืดอาจเพิ่มขึ้นซึ่งอาจจะลดไฟฟ้า
การนำ ในการกำหนด P2 มีไฮโดรไม่มี
ปัจจุบันและจึงขาดน้ำจะอำนวยความสะดวก.
ตัวอย่าง P1 ก่อนรับการรักษาโดยการให้ความร้อนแบบเดิม
มีค่าสูงขึ้นของการนำไฟฟ้ากว่า
เมื่อก่อนได้รับการรักษาด้วยความร้อนโอห์มมิก การค้นพบนี้เป็น
ที่สอดคล้องกับการทำงานที่เกี่ยวข้องกับวัสดุแป้ง ก่อนหน้า
การทำงานกับวัสดุแป้ง (วังและ Sastry,
1997) แสดงให้เห็นว่าอุ่นโดยวิธีการแบบเดิม
อาจส่งผลให้ gelatinisation แป้งมากขึ้นและ
เพิ่มขึ้นตามมามากขึ้นในการนำไฟฟ้า,
กว่า ohmically ตัวอย่างอุ่น (ในกรณีที่ความร้อนเป็นอย่างมาก
อย่างรวดเร็วและมีเวลาเพียงพอที่อาจจะไม่ได้ สามารถใช้ได้สำหรับการ
gelatinisation สมบูรณ์) ในทางตรงกันข้าม, P2 นำเสนอ
การนำไฟฟ้าสูงขึ้นเมื่ออุ่นโดย
ความร้อนโอห์มมิก ลักษณะการทำงานนี้สามารถอธิบายได้ด้วย
สูตรที่แตกต่างกันและลดการนำไฟฟ้า
ค่ากว่า P1 ดังนั้นกระบวนการโอห์มมิอาจก่อให้เกิด
การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างในการนำไฟฟ้าค่า
สะท้อนความร้อนโค้งที่นำเสนอในรูปที่ 9 .
หน้าสตรอเบอรี่มีการนำไฟฟ้า
ต่ํา ( 5% ของค่าการนำไฟฟ้าของ P1
19 % ของค่าการนำไฟฟ้าและ P2 ) : อัตราความร้อนจึงลดลง ( 0.3 8csy1 เปรียบเทียบกับ 8csy1 สำหรับ P2
. 6.22 และ 8csy1 สำหรับอ้อย P1
)ที่บ่งบอกถึงการใช้งานของเครื่องที่แตกต่างกันเมื่อเปรียบเทียบค่า

ตัวอย่างปฏิบัติกับค่าความร้อนคนเดียว ( โอ้ ) และ ด้วยการรวมกันของความร้อนและความร้อน ( ค่าปกติ

chqoh ) หรือ ค่าความร้อน ( ความร้อนบวกค่า ohqoh ) จะเห็นได้ว่า การนำไฟฟ้าลดลงหลังแรก

รักษาความร้อนทั้ง กรณี ( Figs 10 และ 11 ) ดิบ
ตัวอย่าง ( OH ) ปัจจุบันค่าการนำไฟฟ้าสูงที่สุด ในขณะที่ค่าต่ำสุด

ค่าพบหลังสองรอบ ผลลัพธ์เหล่านี้จะตรงกันข้ามจากที่รายงาน
โดยวังและ sastry ( 1997 ) ในตัวอย่างผัก
การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่เกิดจากความร้อนที่จะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของค่าการนำไฟฟ้า

อาจจะ counterbalanced โดยน้ำระเหยในระหว่างกระบวนการความร้อน ,
ลดการเคลื่อนไหวของของเหลวและไฟฟ้า
การนำค่า นี้ได้รับการยืนยันโดยการวัดค่า Brix ค่า

( ก่อนและหลังการรักษาที่เพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นจาก 14 ถึง 16.0 เยื่อ P1
และ 26.5 ถึง 28.5 เยื่อ P2 ) การลดลงของค่าการนำไฟฟ้าด้วย

เพื่อรักษาความร้อนที่เห็นได้ชัดน้อยลงอาจเป็นเพราะแป้ง P1
เจลาติไนเซชัน ( 25 % wyw ) และให้เปลี่ยนน้ำผูกพัน
ความจุจึงป้องกันการสูญเสียของบรรยากาศ ; นอกจากนี้
ความหนืดอาจเพิ่มขึ้น ซึ่งอาจลดไฟฟ้า
conductivity ในสูตร P2 ไม่มีไฮโดรคอลลอยด์
ปัจจุบันและดังนั้น dehydration คือความสะดวก .
ตัวอย่าง P1 ก่อนถือว่า
ความร้อนแบบดั้งเดิมสูงกว่าค่าการนำไฟฟ้ามากกว่า
เมื่อได้รับความร้อนก่อนค่า . การค้นหานี้จะสอดคล้องกับงานที่เกี่ยวข้องกับวัสดุ
แป้ง . ก่อนหน้านี้
ทำงานกับวัสดุของแป้ง ( วัง& sastry
, 1997 ) ได้แสดงให้เห็นว่าระบบโดยวิธีการปกติ อาจส่งผลให้ gelatinisation

แป้งมากขึ้นและมากขึ้นตามมาเพิ่มการนำไฟฟ้า ,
กว่า ohmically ตัวอย่างอุ่นความร้อนมาก
( ที่อย่างรวดเร็วและเวลาเพียงพอที่อาจไม่สามารถใช้ได้สำหรับ
gelatinisation สมบูรณ์ ) บนมืออื่น ๆที่นำเสนอ
P2 ที่สูงค่าการนำไฟฟ้าเมื่อเตาอบโดยความร้อนค่า
. พฤติกรรมนี้สามารถอธิบายได้ด้วยสูตรที่แตกต่างกันและค่าการนำไฟฟ้า

ต่ำกว่า P1 ดังนั้นกระบวนการอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้าง ทำให้ค่า
ได้เพิ่มขึ้น