Today, it was similarly because of

Today, it was similarly because of enmity. Even though Xiao Lie and Xiao Lingxi were both already rescued by him, and were all safe and sound, after experiencing his past life, he would never let himself to idiotically take pity and be merciful. Even if he was to be called the devil, be cast aside, cursed, and feared by the people of the world, he still absolutely would not regret today.

Because in his previous life, it was precisely because of mercy that other people had forced his Master to die; it was precisely because of mercy, that after many times of scraping past death, he was still forced down Cloud’s End Cliff in the end; it was also because of a moment of mercifulness, that gave Burning Heaven Clan the chance to abduct his Grandfather and Little Aunt! It wasn’t because his heart had become ice cold and dark, it was instead the two lives he lived once and once again teaching him, that any mercy to the enemy, was cruelty to the people by his side… and sometimes, this cruelty was fatal!

However, amidst Burning Heaven Clan’s remains, not everyone beside Yun Che was a corpse. Just ahead of Yun Che, a figure shakingly stood up. His hair was messy, his face full of dust, and his body riddled with wounds; but his pair of eyes emitted a light even more vicious than that of a ferocious wolf.

His body swayed, and he was only able to stand up after using almost all of his power. But along with an explosive roar, his entire body suddenly flooded out a surge of enormous strength from who knew where, as his entire body pounced toward Yun Che with his two hands tightly gripping toward Yun Che’s throat.

His actions made Yun Che’s gaze abruptly jump… His body was already completely exhausted, yet he still erupted with such a strength. And this.. was evidently a strength squeezed out from from the soul!

Having lived two lives, it’s actually the first time Yun Che had met someone similar to him, who had a willpower strong enough to squeeze out strength from within the soul!

Yun Che raised his arm and casually swung. A gust of howling wind swept that person a great distance away. He laid on the ground, his entire body trembling, and then, he actually slowly raised his upper body again. In those pair of eyes that stared wide with anger was a brimming hatred carved down to the bone and soul.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ มันเป็นในทำนองเดียวกันเนื่องจากความเป็นปฏิปักษ์ เขาจะไม่ให้ตัวเอง idiotically สงสาร และมีเมตตาแม้ว่า Xiao โกหกและ Xiao Lingxi ได้ทั้งสองแล้วได้ช่วยเหลือ โดยเขา แล้วทั้งหมดปลอดภัยและเสียง หลังพบเขาอดีต แม้เขาไม่ถูกเรียกว่าปีศาจ สามารถหล่อ สาปแช่ง และกลัวคนของโลก เขายังคงจริง ๆ จะไม่เสียใจวันนี้เพราะในชีวิตของเขาก่อนหน้านี้ มันได้อย่างแม่นยำเนื่องจากความเมตตาที่คนอื่น ๆ ได้บังคับนายของเขาตาย ได้อย่างแม่นยำเนื่องจากความเมตตา ว่า หลังจากเวลาหลายขูดผ่านตาย เขายังคงบังคับลงหน้าผาสิ้นสุดของเมฆในสุด นั้นก็ได้เนื่องจากของ mercifulness ที่ให้โอกาสที่จะลักพาตัวคุณปู่ของเขาและป้าน้อยเขียนกองทัพสวรรค์ มันไม่ได้ เพราะหัวใจของเขาได้กลายเป็นน้ำแข็งที่เย็น และมืด มันแทนชีวิตสองที่เขาอาศัยอยู่อีกครั้ง และเมื่อสอนเขา ว่า ความเมตตาใด ๆ ให้ข้าศึก เป็นความโหดร้ายคนเคียงข้างเขา... และบางครั้ง ความโหดร้ายนี้เป็นร้ายแรงอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางเขียนสวรรค์ของกองทัพยังคง ไม่ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ยุน Che ถูกศพ เพียงก่อนที่ Che ยุน รูป shakingly ยืนขึ้น ผมไม่ยุ่ง ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยฝุ่น และร่างกายของเขาเต็มไป ด้วยบาดแผล แต่คู่ของเขาดวงตาจากแสงชั่วร้ายยิ่งกว่าของหมาป่าดุร้ายร่างกายของเขาเปี่ยมไป และเขาก็เท่านั้นสามารถที่จะยืนขึ้นหลังจากการใช้อำนาจของเขาเกือบทั้งหมด แต่พร้อมกับเสียงคำรามระเบิด ร่างกายของเขาทั้งหมดก็น้ำท่วมออกกระชากความแข็งแกร่งมหาศาลจากผู้รู้ เป็นของเขาทั้งร่างกาย pounced ต่อ Che ยุน ด้วยมือของเขาจับแน่นไปทางคอยุน Cheการกระทำของเขาทำสายตายุน Che กระโดดทันที... ร่างกายของเขาได้แล้วทั้งหมด แต่เขายังคงปะทุขึ้น ด้วยความแข็งแรง และนี่... ถูกอย่างเห็นได้ชัดที่คั้นออกจากจากจิตวิญญาณมันมีอยู่สองชีวิต เป็นจริงครั้งแรกที่ Che ยุนได้พบบุคคลคล้ายกับเขา ที่มีจิตตานุภาพเป็นที่แข็งแรงพอที่จะบีบออกแรงจากภายในจิตวิญญาณChe ยุนยกแขน และปรับแบบสบาย ๆ สายของยิ่งใหญ่ลมกวาดบุคคลนั้นระยะห่างที่มากไป เขาวางอยู่บนพื้นดิน ร่างกายของเขาทั้งที่ตัวสั่น แล้ว เขาจริงช้าขึ้นบนร่างกายของเขาอีกครั้ง ในผู้ คู่ของดวงตาที่จ้องมองกว้าง ด้วยความโกรธเป็นความเกลียดชังที่เต็มเปี่ยมไปแกะสลักลงไปกระดูกและจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้มันเป็นเหมือนกันเพราะเป็นศัตรู แม้ว่าโกหกและเสี่ยวเสี่ยว Lingxi ทั้งสองคนได้รับการช่วยเหลือแล้วโดยเขาและทุกคนปลอดภัยและเสียงหลังจากที่ประสบชีวิตที่ผ่านมาของเขาเขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองที่จะโง่สงสารและเมตตา แม้ว่าเขาจะถูกเรียกว่าปีศาจที่ถูกโยนกันสาปแช่งและกลัวโดยคนในโลกนี้เขาก็ยังคงอย่างจะไม่เสียใจในวันนี้. เพราะในชีวิตของเขาก่อนหน้านี้มันเป็นเพราะความเมตตาที่คนอื่น ๆ ได้บังคับ ปริญญาโทของเขาที่จะตาย มันเป็นเพราะความเมตตาว่าหลังจากที่หลายต่อหลายครั้งของการขูดตายที่ผ่านมาเขาถูกบังคับยังคงลง End คลิฟเมฆในที่สุด; มันก็เป็นเพราะช่วงเวลาแห่งความเมตตาที่ให้การเผาไหม้สวรรค์แซ่โอกาสที่จะลักพาตัวคุณปู่ของเขาและป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่! มันไม่ได้เพราะหัวใจของเขาได้กลายเป็นน้ำแข็งที่หนาวเย็นและมืดมันเป็นแทนสองชีวิตที่เขาเคยอาศัยอยู่และอีกครั้งที่การเรียนการสอนเขาว่าความเมตตาต่อศัตรูใด ๆ ที่เป็นความโหดร้ายกับคนที่อยู่เคียงข้างเขา ... และบางครั้งความโหดร้ายนี้ ได้รับอันตรายถึงชีวิต! อย่างไรก็ตามท่ามกลางการเผาไหม้ซากสวรรค์ของตระกูลทุกคนไม่ได้อยู่ข้างเจ๊ยุนเป็นศพ เพียงแค่ไปข้างหน้าของยุนเชร่าง shakingly ลุกขึ้นยืน ผมของเขาก็ยุ่งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นและร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล; แต่คู่ของเขาที่ปล่อยออกมาจากดวงตาแสงแม้ชั่วร้ายมากขึ้นกว่าที่ของหมาป่าดุร้าย. ร่างของเขาเปี่ยมไปและเขาก็เป็นเพียงสามารถที่จะยืนขึ้นหลังจากที่ใช้เกือบทั้งหมดของอำนาจของเขา แต่พร้อมกับเสียงคำรามระเบิดทั้งร่างกายของเขาจู่ ๆ ก็ถูกน้ำท่วมจากคลื่นของความแข็งแรงอย่างมากจากผู้รู้ที่เป็นร่างกายของเขากระโจนเข้าใส่ต่อ Yun เจ๊ด้วยสองมือของเขาแน่นจับไปยังคอ Yun เจ๊. การกระทำของเขาทำให้สายตา Yun เจ๊ทันทีกระโดด ... ร่างของเขาอยู่แล้วหมดอย่างสมบูรณ์ แต่เขาก็ยังคงปะทุขึ้นมีความแข็งแรงเช่น และนี่ .. เห็นได้ชัดว่าแรงบีบออกจากจากจิตวิญญาณ! ต้องอาศัยอยู่สองชีวิตก็จริงเป็นครั้งแรกยุนเชได้พบกับคนที่คล้ายกับเขาที่มีจิตตานุภาพแข็งแรงพอที่จะบีบออกความแข็งแรงจากภายในจิตวิญญาณ! หยุน เจ๊ยกแขนของเขาและเหวี่ยงลวก ลมพัดยิ่งใหญ่กวาดคนที่ระยะทางที่ดีออกไป เขาวางบนพื้นดินสั่นร่างกายทั้งหมดของเขาแล้วเขาจริงยกช้าบนร่างกายของเขาอีกครั้ง ในคู่ของตาที่จ้องมองกว้างด้วยความโกรธนั้นคือความเกลียดชังเต็มไปแกะสลักลงไปที่กระดูกและจิตวิญญาณ