พงศาวดารโยนก ของ พระยาประชากิจกรจัก

พงศาวดารโยนก ของ พระยาประชากิจกรจักร์ (แช่ม บุนนาค) ว่า ใน พ.ศ. 1833 อาณาจักรพุกามขอเป็นเมืองขึ้นของพระองค์ พญามังรายจึงเสด็จไปเยือนพุกาม และเมื่อนิวัติ ก็ทรงนำช่างฆ้อง ช่างหล่อ ช่างเหล็ก และช่างฝีมืออื่น ๆ กลับมาด้วย แล้วก็โปรดให้ช่างทองไปประจำที่เมืองเชียงตุง
แต่เรื่องดังกล่าวไม่ปรากฏในชินกาลมาลีปกรณ์ นอกจากนี้ ประเสริฐ ณ นคร แสดงความเห็นว่า ถ้าเกิดขึ้นจริง ควรเป็น พ.ศ. 1843 มากกว่า 1833 เพราะมอญอยู่ในอาณัติของอาณาจักรสุโขทัยภายใต้การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงมหาราชซึ่งสวรรคตเมื่อ พ.ศ. 1841 มอญจะแยกตัวไปหานายใหม่ได้ก็ควรหลัง พ.ศ. 1841
นอกจากนี้ บันทึกของจีนและไทลื้อระบุว่า พญามังรายทรงเคยยกรี้พลไปตีเมืองเชียงรุ่งและอาณาจักรพุกามบางส่วนใน พ.ศ. 1840 และสิบสองพันนาใน พ.ศ. 1844 กับทั้งว่า จีนเคยยกลงมาตีอาณาจักรล้านนาแต่พ่ายกลับไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พงศาวดารโยนกนั้น ๆ พระยาประชากิจกรจักร์ (แช่มบุนนาค) ว่าในพ.ศ 1833 อาณาจักรพุกามขอเป็นเมืองขึ้นของพระองค์พญามังรายจึงเสด็จไปเยือนพุกามและเมื่อนิวัติก็ทรงนำช่างฆ้องช่างหล่อช่างเหล็กและช่างฝีมืออื่นๆ กลับมาด้วยแล้วก็โปรดให้ช่างทองไปประจำที่เมืองเชียงตุงแต่เรื่องดังกล่าวไม่ปรากฏในชินกาลมาลีปกรณ์นอกจากนี้ประเสริฐณนครแสดงความเห็นว่าถ้าเกิดขึ้นจริงควรเป็นพ.ศ. 1843 มากกว่า 1833 เพราะมอญอยู่ในอาณัติของอาณาจักรสุโขทัยภายใต้การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงมหาราชซึ่งสวรรคตเมื่อพ.ศ. 1841 มอญจะแยกตัวไปหานายใหม่ได้ก็ควรหลังพ.ศ. 1841นอกจากนี้บันทึกของจีนและไทลื้อระบุว่าพญามังรายทรงเคยยกรี้พลไปตีเมืองเชียงรุ่งและอาณาจักรพุกามบางส่วนในพ.ศ. 1840 และสิบสองพันนาในพ.ศ. 1844 กับทั้งว่าจีนเคยยกลงมาตีอาณาจักรล้านนาแต่พ่ายกลับไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พงศาวดารโยนกของพระยาประชากิจกรจักร์ (แช่มบุนนาค) ว่าใน พ.ศ. 1833 พญามังรายจึงเสด็จไปเยือนพุกามและเมื่อนิวัติก็ทรงนำช่างฆ้องช่างหล่อช่างเหล็กและช่างฝีมืออื่น ๆ กลับมาด้วย
นอกจากนี้ประเสริฐ ณ นครแสดงความเห็นว่าถ้าเกิดขึ้นจริงควรเป็น พ.ศ. 1843 มากกว่า 1,833 พ.ศ. 1841 พ.ศ. 1841
นอกจากนี้บันทึกของจีนและไทลื้อระบุว่า พ.ศ. 1840 และสิบสองพันนาใน พ.ศ. 1844 กับทั้งว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พงศาวดารโยนกของพระยาประชากิจกรจักร์ ( แช่มบุนนาค ) ว่า the พ . ศ .1833 อาณาจักรพุกามขอเป็นเมืองขึ้นของพระองค์พญามังรายจึงเสด็จไปเยือนพุกามและเมื่อนิวัติก็ทรงนำช่างฆ้องช่างหล่อช่างเหล็กและช่างฝีมืออื่นจะกลับมาด้วยแล้วก็โปรดให้ช่างทองไปประจำที่เมืองเชียงตุง
แต่เรื่องดังกล่าวไม่ปรากฏในชินกาลมาลีปกรณ์นอกจากนี้ประเสริฐณนครแสดงความเห็นว่าถ้าเกิดขึ้นจริงควรเป็นพ . ศ .1843 มากกว่า 1833 เพราะมอญอยู่ในอาณัติของอาณาจักรสุโขทัยภายใต้การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงมหาราชซึ่งสวรรคตเมื่อพ . ศ . ร้านมอญจะแยกตัวไปหานายใหม่ได้ก็ควรหลังพ . ศ . 1841
นอกจากนี้บันทึกของจีนและไทลื้อระบุว่าพญามังรายทรงเคยยกรี้พลไปตีเมืองเชียงรุ่งและอาณาจักรพุกามบางส่วนในพ . ศ . 1840 และสิบสองพันนาในพ . ศ . กับทั้งว่าจีนเคยยกลงมาตีอาณาจักรล้านนาแต่พ่ายกลับไปด้วย
1844