Schizophrenia is a mental disorder

Schizophrenia is a mental disorder that is classified under Axis I of the Diagnostic and
Statistical Manual of Mental Disorders – Forth Edition (DSM-IV). Symptoms of schizophrenia
emerge typically in late adolescents or early adulthood. According to the DSM-IV, a diagnosis of
schizophrenia may be made if two or more of the characteristic active-phase symptoms are
evident for a significant portion of time during a one-month period. These active-phase
symptoms are classified as either positive in excessive behaviours (such as delusions,
hallucinations, disorganized speech, grossly disorganized or catatonic behaviour) or negative in behaviour deficits (such as avolition, alogia, anhedonia, or flat effect). The duration of the
disturbances must be persistent for at least six months and must include at least one month of
active-phase symptoms (DSM-IV). As well, the DSM-IV states that the individual must
experience functioning below their level of achievement prior to onset in areas such as self-care,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคจิตเภทเป็นความผิดปกติทางจิตที่จัดภายใต้แกนแห่งการวินิจฉัย และ คู่มือทางสถิติของความผิดปกติทางจิต – Forth รุ่น (DSM IV) อาการของโรคจิตเภท ออกมาโดยทั่วไปในช่วงปลายวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้น ตาม DSM-IV วินิจฉัยของ โรคจิตเภทอาจทำสอง หรืออาการขั้นตอนการใช้งานลักษณะเป็น เห็นได้ชัดสำหรับส่วนของเวลาในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือน ขั้นตอนเหล่านี้ใช้งานอยู่ อาการจะจัดเป็นบวกทั้งในพฤติกรรมมากเกินไป (เช่นโสเภณี หลอน พูดโล้เป็นพาย พฤติกรรม grossly โล้เป็นพาย หรือ catatonic) หรือค่าลบในพฤติกรรมการขาดดุล (เช่น avolition, alogia, anhedonia หรือแบนผล) ระยะเวลาของการ รบกวนต้องเป็นแบบถาวรอย่างน้อยหกเดือน และต้องมีอย่างน้อยหนึ่งเดือน ขั้นตอนการใช้งานอาการ (DSM IV) เช่น DSM-IV ระบุว่า บุคคลต้อง ประสบการณ์ทำงานต่ำกว่าระดับของความสำเร็จก่อนที่จะโจมตีในพื้นที่เช่นการดูแลตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคจิตเภทเป็นโรคทางจิตที่ถูกจัดอยู่ในกลุ่มแกนที่ฉันของการวินิจฉัยและ
คู่มือการใช้งานสถิติของการเกิดความผิดปกติทางจิต - Forth Edition (DSM-IV) อาการของโรคจิตเภท
โผล่ออกมามักจะอยู่ในช่วงปลายวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ตอนต้น ตามที่ DSM-IV การวินิจฉัยของ
โรคจิตเภทอาจจะทำถ้าสองคนหรือมากกว่าของอาการที่ใช้งานเฟสลักษณะเป็น
ที่เห็นได้ชัดสำหรับส่วนที่สำคัญของเวลาในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือน เหล่านี้ใช้งานเฟส
อาการจะจัดเป็นทั้งในเชิงบวกในพฤติกรรมที่มากเกินไป (เช่นหลงผิด,
ภาพหลอนพูดไม่เป็นระเบียบผิดระเบียบหรือไม่สามารถเคลื่อนไหวพฤติกรรม) หรือเชิงลบในการขาดดุลพฤติกรรม (เช่น avolition, alogia, anhedonia หรือผลแบน) ระยะเวลาของ
การรบกวนจะต้องเป็นแบบถาวรเป็นเวลาอย่างน้อยหกเดือนและจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งเดือนของ
อาการที่ใช้งานเฟส (DSM-IV) เช่นเดียวกับที่ DSM-IV ระบุว่าบุคคลที่จะต้อง
มีประสบการณ์การทำงานต่ำกว่าระดับของพวกเขาจากความสำเร็จก่อนที่จะมีการโจมตีในพื้นที่เช่นการดูแลตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตเภทเป็นโรคจิตที่ถูกจัดอยู่ในชั้นของการวินิจฉัย และแกนคู่มือสถิติของความผิดปกติทางจิตและออกรุ่น ( dsm-iv ) อาการของโรคจิตเภทที่เกิดขึ้นโดยทั่วไปในวัยรุ่นตอนปลายหรือผู้ใหญ่ . ตามไป dsm-iv , วินิจฉัยโรคจิตเภทอาจจะทำถ้าสองคนหรือมากกว่าของลักษณะการใช้งานระยะมีอาการเห็นได้ชัดสำหรับอย่างมีนัยสำคัญของเวลาในระหว่างรอบระยะเวลาหนึ่งเดือน เหล่านี้ใช้งานเฟสอาการจะแบ่งเป็น ประจุบวกในพฤติกรรมที่มากเกินไป ( เช่น การหลอกตัวเองภาพหลอน พูดสับสน ไม่เป็นระเบียบ หรือประณามพฤติกรรมที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ) , หรือในทางลบ เช่น พฤติกรรมการ avolition alogia น้อย , , , หรือผลแบน ) ระยะเวลาของรบกวนต้องมุมานะเป็นเวลาอย่างน้อยหกเดือนและต้องมีอย่างน้อยหนึ่งเดือนอาการระยะการใช้งาน ( dsm-iv ) เช่นเดียวกับ dsm-iv ระบุว่า บุคคล ต้องประสบการณ์การทำงานต่ำกว่าระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ก่อนที่จะเริ่มในพื้นที่ เช่น การดูแลตนเอง