I would not like to even give the i

I would not like to even give the impression that I am seeking to ablulutely clarify the issues of studying, of reading, of observing, of recognizing the relationship between objects in order to get to know them. I will be trying to clarify some points that deserve our attention for a more critical understanding of these processes.
Let us begin with studying, which though involving teaching on the part of the teacher also involves a previous and concomitant learning on the part of the teacher and a learning either by students who are preparing to teach tomorrow or re-creating their knowledge to better teach today or by those who, children still, find themselves in the initial stages of their schooling
An individual’s preparation for learning, studying, is before anything else a critical, creative, re-creating activity. It does not matter whether one engages in it through reading a text that deals with and discusses a certain content proposed by a school or whether one starts from critical reflection on a certain social or natural occurrence that then leads to the reading of text suggested by one’s own curiosity or intellectual experience or suggested by others.
Thus, from a critical perspective, one that does not dichotomize between commonsense knowledge and the other more systematic, more precise knowledge but, rather, seeks a synthesis of opposites, the act of studying always implies that of reading, even if it is not reduced to it. Reading of the word enables us to read a previous reading of the world. But reading is not purely entertainment, nor is it a mechanical exercise in memorization of certain parts of a text.
If I am really studying, seriously reading, I cannot go past a page if I cannot grasp its significance relatively clearly. My solution does not lie in memorizing portions of paragraphs by mechanically reading-two, three, four times0 portions of the text, closing my eyes and trying to repeat them as if the simple machinelike memorization could give me the knowledge I need.
Reading is an intellectual, difficult, demanding operation, but a gratifying one. Nobody studies authentically who does not take the critical position of being the subject of curiosity, of the reading, of the process of discovery. Reading is searching for, seeking to create an understanding of what is read; thus, among other fundamental points the correct teaching of reading and writing is of great importance. It is not just that teaching reading and writing is of great importance. It is not just that teaching reading is engaging, it is a creative experience around comprehension, comprehension and communication. And the experience of comprehension will be all the deeper if we can bring together, rather than dichotomizing, the concepts emerging from the school experience and those resulting from the day-to-day world. One critical exercise always require in reading, and necessarily also in writing, is that of easily moving from sensory experience, which characterizes the day-today, to generalization, which operates through school language, and then on to the tangible and concrete. One of the way we can accomplish this exercise is through the practice that I have been referring to as “reading of a previous reading of the world,” and here, “reading of the world” should be understood as the “reading” that precedes the reading of the work and that, equally concerned with the comprehension of objects, takes place in the domain of day-to-day life. The reading of the word, also a function of a search for text comprehension and thus of the objects contained therein, directs us now to a previous reading of the world. I must make it clear that this reading of the world, which is based on sensory experience, is not enough. But on the other hand, it must not be dismissed as inferior to the reading of the abstract world of concepts that proceeds from generalization to the tangible.
A literacy student from the northeast was discussing, in her culture circle, a codification representing a man who created a clay vase with his own hands. The discussion involved the “reading” of a series of codifications, which in fact are representations of concrete reality, which is culture.
The concept of culture had already been apprehended by the group through the effort of comprehension, which characterizes the reading of the world or the word. The woman’s memories of her previous experience and her sensory understanding of the process by which the man worked the clay to create the vase told her that the making of the vase was the sort of work with which he made a living. Just as the vase was only an object, it was the product of his work, which, once sold, made his and his family’s lives viable.
Now, going beyond the sensory experience, the woman took a fundamental step: She reached the ability to generalize, which characterizes “school experience.” Creating a vase through transformative work over clay was no lo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจะไม่เหมือนไปแม้จะให้ความรู้สึกว่าฉันกำลังมอง ablulutely ชี้แจงปัญหาต่าง ๆ ของการศึกษา การอ่าน การสังเกต การตระหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุเพื่อให้ได้รับรู้ว่าพวกเขา ผมจะพยายามชี้แจงบางจุดที่สมควรได้รับความสนใจของเราสำหรับความเข้าใจที่สำคัญยิ่งของกระบวนการเหล่านี้ ให้เราเริ่มต้น ด้วยการศึกษา ที่ว่าเกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนในส่วนของครูยังเกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ด้วยกัน และก่อนหน้านี้ในส่วนของครูและการเรียนรู้ โดยนักเรียนที่กำลังเตรียมไปสอนวันพรุ่งนี้หรือสร้างความรู้การสอนดีกว่า วันนี้ หรือผู้ เด็กยังคง พบตัวเองในขั้นตอนแรกของการศึกษาของพวกเขาอีก เตรียมของแต่ละบุคคลสำหรับการเรียนรู้ การศึกษา ได้ก่อนสิ่งอื่นสำคัญ ความคิดสร้างสรรค์ สร้างกิจกรรมใหม่ มันไม่สำคัญว่าหนึ่งเกี่ยวในมันผ่านการอ่านข้อความที่เกี่ยวข้องกับ และอธิบายเนื้อหาบางอย่างเสนอ โดยโรงเรียนหรือว่าหนึ่งเริ่มจากสำคัญสะท้อนสังคมบางอย่าง หรือเหตุการณ์ธรรมชาติที่จากนั้นนำไปสู่การอ่านข้อความแนะนำ โดยความเป็นเจ้าของทรัพย์สินทางปัญญาหรือความอยากรู้ประสบการณ์ หรือแนะนำผู้อื่น ดังนั้น จากมุมมองสำคัญ ที่ dichotomize ไม่รู้ commonsense และความรู้ที่เป็นระบบมากขึ้น ละเอียดเพิ่มเติมอื่น ๆ แต่ ค่อนข้าง พยายามสังเคราะห์ตรงข้าม พระราชบัญญัติการศึกษาเสมอก็หมายความว่าการอ่าน แม้ว่ามันจะไม่ลดลงไป คำอ่านที่ช่วยให้เราสามารถอ่านการอ่านก่อนหน้านี้ของโลก แต่อ่านไม่บันเทิงแท้ ไม่ใช่เรื่อง การออกกำลังกายกลในท่องจำบางส่วนของข้อความ ถ้าฉันจริง ๆ เรียน อ่านหนังสืออย่างจริงจัง ไปไม่ผ่านหน้าถ้าฉันไม่สามารถเข้าใจความสำคัญค่อนข้างชัดเจน ของฉันไม่ได้อยู่ในท่องจำบางส่วนของย่อหน้าโดยกลไกอ่านสอง สาม สี่ times0 บางส่วนของข้อความ การปิดตา และพยายามทำซ้ำพวกเขาว่าง่าย machinelike ท่องที่จำทำให้ฉันรู้ต้อง Reading is an intellectual, difficult, demanding operation, but a gratifying one. Nobody studies authentically who does not take the critical position of being the subject of curiosity, of the reading, of the process of discovery. Reading is searching for, seeking to create an understanding of what is read; thus, among other fundamental points the correct teaching of reading and writing is of great importance. It is not just that teaching reading and writing is of great importance. It is not just that teaching reading is engaging, it is a creative experience around comprehension, comprehension and communication. And the experience of comprehension will be all the deeper if we can bring together, rather than dichotomizing, the concepts emerging from the school experience and those resulting from the day-to-day world. One critical exercise always require in reading, and necessarily also in writing, is that of easily moving from sensory experience, which characterizes the day-today, to generalization, which operates through school language, and then on to the tangible and concrete. One of the way we can accomplish this exercise is through the practice that I have been referring to as “reading of a previous reading of the world,” and here, “reading of the world” should be understood as the “reading” that precedes the reading of the work and that, equally concerned with the comprehension of objects, takes place in the domain of day-to-day life. The reading of the word, also a function of a search for text comprehension and thus of the objects contained therein, directs us now to a previous reading of the world. I must make it clear that this reading of the world, which is based on sensory experience, is not enough. But on the other hand, it must not be dismissed as inferior to the reading of the abstract world of concepts that proceeds from generalization to the tangible. เรียนรู้จากถูกอภิปราย ในวงการของเธอวัฒนธรรม กฎเกณฑ์ที่เป็นตัวแทนของคนที่สร้างแจกันดินเหนียว ด้วยมือของเขาเอง การอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับการ "อ่าน" ชุดของ codifications ซึ่งเป็นตัวแทนของความจริงคอนกรีต ซึ่งเป็นวัฒนธรรมในความเป็นจริง แนวคิดของวัฒนธรรมแล้วมีการเข้าใจ โดยคณะผ่านความพยายามทำความเข้าใจ ซึ่งแสดงลักษณะการอ่านของโลกหรือคำ ประสบการณ์ความทรงจำของผู้หญิงของเธอก่อนหน้านี้ และเธอเข้าใจความรู้สึกของกระบวนการซึ่งคนทำงานดินเหนียวสร้างแจกันบอกเธอว่า การทำแจกัน การเรียงลำดับของการทำงานกับที่เขาทำอยู่ เพียงเป็นแจกัน วัตถุเท่านั้น มันเป็นผลิตภัณฑ์งานของเขา ซึ่ง เมื่อขาย ทำของเขาและชีวิตครอบครัวของเขาทำงานได้ ตอนนี้ ไปนอกเหนือจากประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส ผู้หญิงเอาขั้นพื้นฐาน: เธอถึงความสามารถในการทั่วไป ซึ่งแสดงลักษณะ "โรงเรียนประสบการณ์" สร้างแจกันผ่านการทำงานที่เปลี่ยนแปลงผ่านดินเหนียวคือไม่หล่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันจะไม่ชอบที่จะได้ให้ความรู้สึกว่าฉันกำลังมองหาที่จะ ablulutely ชี้แจงปัญหาของการศึกษา, การอ่าน, การสังเกต, การตระหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุในการสั่งซื้อที่จะได้รับรู้ว่าพวกเขา ฉันจะพยายามที่จะชี้แจงบางจุดที่สมควรได้รับความสนใจของเราเพื่อความเข้าใจที่มากขึ้นที่สำคัญของกระบวนการเหล่านี้.
ขอให้เราเริ่มต้นด้วยการศึกษาซึ่งแม้ว่าที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนในส่วนของครูยังเกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ก่อนหน้านี้และไปด้วยกันในส่วนของครู และการเรียนรู้ทั้งโดยนักเรียนที่กำลังเตรียมตัวที่จะสอนในวันพรุ่งนี้อีกครั้งหรือสร้างองค์ความรู้ของพวกเขาให้ดีขึ้นสอนวันนี้หรือโดยผู้ที่เด็กยังคงพบว่าตัวเองอยู่ในขั้นเริ่มต้นของการศึกษาของพวกเขา
เตรียมความพร้อมของแต่ละคนสำหรับการเรียนรู้การศึกษาก่อนที่อะไร อื่นที่สำคัญ, สร้างสรรค์, กิจกรรมสร้างใหม่อีกครั้ง มันไม่สำคัญว่าหนึ่งประกอบในการผ่านการอ่านข้อความที่เกี่ยวข้องกับการและกล่าวถึงเนื้อหาบางอย่างที่เสนอโดยโรงเรียนหรือไม่ว่าหนึ่งเริ่มต้นจากการสะท้อนที่สำคัญเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นทางสังคมหรือธรรมชาติบางอย่างที่แล้วนำไปสู่การอ่านข้อความที่แนะนำโดยหนึ่งของ อยากรู้อยากเห็นของตัวเองหรือมีประสบการณ์ทางปัญญาหรือการแนะนำโดยคนอื่น ๆ .
ดังนั้นจากมุมมองที่สำคัญหนึ่งที่ไม่ dichotomize ระหว่างความรู้ commonsense และอื่น ๆ ที่เป็นระบบมากขึ้นความรู้ที่แม่นยำมากขึ้น แต่ค่อนข้างพยายามสังเคราะห์ตรงกันข้ามการกระทำของการศึกษามักจะหมายถึงการที่ ที่อ่านถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ลดลงไป การอ่านของคำว่าช่วยให้เราสามารถอ่านอ่านก่อนหน้าของโลก แต่อ่านไม่ได้เป็นความบันเทิงอย่างหมดจดและไม่เป็นมันคือการออกกำลังกายกลในการท่องจำของบางส่วนของข้อความ.
ถ้าผมเรียนจริงๆอ่านอย่างจริงจังผมไม่สามารถไปผ่านมาหน้าถ้าฉันไม่สามารถเข้าใจความหมายของมันค่อนข้างเห็นได้ชัด ทางออกของฉันไม่ได้อยู่ในความจำบางส่วนของย่อหน้าโดยกลไกการอ่านสองสามสี่ส่วน times0 ของข้อความที่ปิดตาของฉันและพยายามที่จะทำซ้ำพวกเขาเป็นถ้าท่องจำ machinelike ง่ายสามารถให้ฉันรู้ที่ฉันต้องการ.
อ่านเป็น ปัญญายากการดำเนินการเรียกร้อง แต่เรื่องน่ายินดีอย่างใดอย่างหนึ่ง การศึกษาไม่มีใครไว้ใจใครไม่ได้ใช้ตำแหน่งที่สำคัญของการเป็นเรื่องของความอยากรู้ของการอ่านของกระบวนการของการค้นพบ การอ่านคือการค้นหาที่กำลังมองหาที่จะสร้างความเข้าใจในสิ่งที่อ่าน; ดังนั้นในหมู่จุดพื้นฐานอื่น ๆ การเรียนการสอนที่ถูกต้องของการอ่านและการเขียนมีความสำคัญมาก มันไม่ได้เป็นเพียงแค่ว่าอ่านและการเขียนการเรียนการสอนมีความสำคัญมาก มันไม่ได้เป็นเพียงแค่ว่าการอ่านการเรียนการสอนมีส่วนร่วมก็เป็นประสบการณ์ที่สร้างสรรค์รอบเข้าใจความเข้าใจและการสื่อสาร และประสบการณ์ของความเข้าใจจะทั้งหมดลึกถ้าเราสามารถนำมารวมกันมากกว่า dichotomizing แนวคิดที่เกิดขึ้นใหม่จากประสบการณ์ของโรงเรียนและผู้ที่เป็นผลมาจากโลกแบบวันต่อวัน หนึ่งในการออกกำลังกายที่สำคัญมักจะต้องใช้ในการอ่านและจำเป็นในการเขียนคือการได้อย่างง่ายดายย้ายจากประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของวันในวันนี้เพื่อทั่วไปซึ่งดำเนินงานผ่านภาษาโรงเรียนและจากนั้นในการมีตัวตนและคอนกรีต หนึ่งในวิธีที่เราสามารถบรรลุการออกกำลังกายนี้คือผ่านการปฏิบัติที่ฉันได้รับหมายถึงว่า "การอ่านการอ่านก่อนหน้าของโลก" และนี่คือ "การอ่านของโลก" ควรจะเข้าใจว่า "การอ่าน" ที่นำหน้า การอ่านของการทำงานและที่กังวลอย่างเท่าเทียมกันกับความเข้าใจของวัตถุที่จะเกิดขึ้นในโดเมนของชีวิตแบบวันต่อวัน การอ่านของคำนี้ยังมีฟังก์ชั่นของการค้นหาเพื่อความเข้าใจและทำให้ข้อความของวัตถุที่อยู่ในนั้นให้นำเราตอนนี้เพื่ออ่านก่อนหน้าของโลก ผมต้องทำให้มันชัดเจนว่าการอ่านของโลกซึ่งอยู่บนพื้นฐานของประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสนี้ไม่เพียงพอ แต่ในทางกลับกันก็จะต้องไม่ถูกไล่รองลงมาจากการอ่านของโลกนามธรรมของแนวคิดที่ได้จากทั่วไปที่จะมีตัวตน. the
นักเรียนอ่านออกเขียนได้จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือกำลังถกในแวดวงวัฒนธรรมของเธอประมวลเป็นตัวแทนของผู้ชายคนหนึ่งที่ สร้างแจกันดินด้วยมือของเขาเอง การอภิปรายที่เกี่ยวข้องกับ "การอ่าน" ของชุดของ codifications ซึ่งในความเป็นจริงเป็นตัวแทนของความเป็นจริงที่เป็นรูปธรรมซึ่งเป็นวัฒนธรรมก.
แนวคิดของวัฒนธรรมได้รับการจับโดยกลุ่มผ่านความพยายามของความเข้าใจซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของการอ่านของโลก หรือคำว่า ความทรงจำของผู้หญิงของประสบการณ์ที่ผ่านมาของเธอและความเข้าใจทางประสาทสัมผัสของเธอกระบวนการที่คนทำงานดินเพื่อสร้างแจกันบอกเธอว่าทำแจกันคือการจัดเรียงของการทำงานกับที่เขาทำมีชีวิต เช่นเดียวกับการปักแจกันเป็นเพียงวัตถุก็เป็นผลผลิตของการทำงานของเขาซึ่งขายครั้งเดียวที่ทำของเขาและชีวิตครอบครัวของเขาทำงานได้.
ตอนนี้จะเกินประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่ผู้หญิงคนนั้นเอาขั้นตอนพื้นฐาน: เธอถึงความสามารถในการ เจเนอรัลซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของ "ประสบการณ์ที่โรงเรียน." การสร้างแจกันผ่านการทำงานของกระแสเอาดินก็ไม่มี Lo

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่ต้องการที่จะให้ความประทับใจที่ฉันกำลังมองหาที่จะ ablulutely ชี้แจงประเด็นของการเรียน การอ่าน การสังเกตของการตระหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุเพื่อที่จะได้รู้จักพวกเขา ฉันจะพยายามที่จะอธิบายบางจุดที่สมควรได้รับความสนใจของเราเพื่อความเข้าใจที่สำคัญของกระบวนการเหล่านี้ให้เราเริ่มต้นด้วยการเรียน ซึ่งแม้ว่าที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนในส่วนของครูยังเกี่ยวข้องกับก่อนหน้านี้และเรียนรู้ไปด้วยกัน ในส่วนของครูและการเรียนรู้ให้นักเรียน ที่กำลังเตรียมตัวไปสอนพรุ่งนี้ หรือจะสร้างความรู้ดี สอนวันนี้ หรือผู้ที่ เด็ก ยัง ค้นหาตัวเองในขั้นเริ่มต้น ของตนของตนเองของแต่ละบุคคล การเตรียมการเพื่อการเรียนรู้ เรียน คือ ก่อนสิ่งอื่นที่สําคัญ , สร้างสรรค์ , อีกครั้งการสร้างกิจกรรม มันไม่สำคัญว่าประกอบผ่านการอ่านข้อความที่เกี่ยวข้องกับการ และกล่าวถึงเนื้อหาบางอย่างที่นำเสนอโดยโรงเรียน หรือ ว่า จะเริ่มจากการเห็นในบางสังคม หรือธรรมชาติที่เกิดขึ้นแล้วนำไปสู่การอ่านข้อความที่แนะนำโดยไม่มีใครสงสัย หรือ ปัญญา ประสบการณ์หรือข้อเสนอแนะจากผู้อื่นดังนั้น จากมุมมองที่สำคัญหนึ่งที่ไม่ dichotomize ระหว่างความรู้จริงและเพิ่มเติมอื่น ๆอย่างเป็นระบบ ชัดเจน มีความรู้ แต่ ค่อนข้าง และการสังเคราะห์ ตรงกันข้าม ผลของการศึกษาพบว่า การอ่านเสมอ ถึงแม้ว่าจะไม่ลดลงเลย อ่านพระวจนะให้เราอ่าน อ่านก่อน ของโลก แต่อ่านไม่ได้เป็นอย่างหมดจดเพื่อความบันเทิง หรือจะออกกำลังกายกลในการสะท้อนบางส่วนของข้อความถ้าผมเรียน จริงๆอ่าน ผมไม่สามารถไปที่ผ่านมา หน้า ถ้าผมไม่สามารถเข้าใจความสำคัญของมันที่ค่อนข้างชัดเจน วิธีการแก้ปัญหาของฉันไม่ได้อยู่ในส่วนของย่อหน้าโดยการจำ การอ่าน สอง สาม สี่ส่วน times0 ของข้อความ หลับตาลงและพยายามที่จะทำซ้ำพวกเขาราวกับท่องจำเหมือนเครื่องจักรที่เรียบง่ายสามารถเอาความรู้ที่ผมต้องการการอ่านเป็นทรัพย์สินทางปัญญา ยาก ต้องผ่าตัด แต่ความต้องการหนึ่ง ไม่มีใครศึกษาแท้จริงที่ไม่ได้ใช้ตำแหน่งเป็นเรื่องของความอยากรู้ของการอ่าน ของกระบวนการของการค้นพบ การอ่านคือการค้นหา แสวงหา เพื่อสร้างความเข้าใจในสิ่งที่อ่าน ดังนั้นในหมู่อื่น ๆพื้นฐานจุดการสอนที่ถูกต้องของการอ่านและการเขียนเป็นสำคัญ . ไม่ใช่แค่การสอนอ่านและการเขียนเป็นสำคัญ . ไม่ใช่แค่การสอนอ่านเป็น มันเป็นประสบการณ์ที่สร้างสรรค์มาเพื่อความเข้าใจ ความเข้าใจและการสื่อสาร และประสบการณ์ของความเข้าใจจะลึก ถ้าเราสามารถนำกันมากกว่า dichotomizing , แนวคิดใหม่จากโรงเรียน ประสบการณ์ และผู้ที่เกิดจากโลกแบบวันต่อวัน หนึ่งการออกกำลังกายที่สำคัญมักจะต้องอ่านและแปล ในการเขียนนั้นได้อย่างง่ายดายย้ายจากประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส ซึ่งลักษณะของวันในวันนี้ เพื่อ การ ซึ่งดำเนินการผ่านโรงเรียนสอนภาษาแล้วในตน และคอนกรีต หนึ่งในวิธีที่เราสามารถบรรลุนี้ผ่านการฝึกการออกกำลังกายที่ผมได้อ้างถึงเป็น " การอ่านการอ่านก่อนหน้าของโลก " และ " การอ่านของโลก " ควรเข้าใจเป็น " อ่าน " ที่นำหน้า อ่านงานที่เกี่ยวข้องกับความเข้าใจ เท่ากัน วัตถุที่ใช้ในโดเมนของชีวิตแบบวันต่อวัน การอ่านคำด้วยฟังก์ชันค้นหาเข้าใจข้อความและดังนั้นของวัตถุที่มีอยู่ในนั้น ชี้ทางเราตอนนี้ไปอ่านก่อน ของโลก ผมต้องทำให้มันชัดเจนว่าอ่านของโลก ซึ่งจากประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสไม่เพียงพอ แต่ในมืออื่น ๆ มันต้องไล่เป็นด้อยกว่าการอ่านของโลกเป็นแนวคิดที่ได้จากการไปจับต้องได้เรียนความรู้จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีการอภิปรายในแวดวงวัฒนธรรม มีการประมวลของคนที่สร้างดินเผาแจกัน ด้วยมือของเขาเอง การสนทนาที่เกี่ยวข้องกับการ " อ่าน " ชุด codifications ซึ่งในความเป็นจริงเป็นตัวแทนของความเป็นจริงคอนกรีตซึ่งมีวัฒนธรรมแนวคิดของวัฒนธรรม ได้ถูกควบคุมตัวโดยกลุ่มผ่านความพยายามของความเข้าใจ ซึ่งลักษณะการอ่านของโลกหรือคำ ของผู้หญิงในความทรงจำประสบการณ์และความรู้สึกของเธอ ความเข้าใจในกระบวนการ ซึ่งคนที่ทำงานดินสร้างแจกันบอกเธอว่าทำแจกันเป็นประเภทของงานที่เขาทำให้ชีวิตเธอ แค่เป็นแจกันเป็นเพียงวัตถุ มันเป็นผลิตภัณฑ์ของการทำงานของเขา ซึ่งเมื่อขาย ทำให้เขาและครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ที่ทำงานได้ตอนนี้ไปอยู่นอกเหนือประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส , ผู้หญิงเอาขั้นตอนพื้นฐาน : เธอถึงความสามารถในการอนุมานซึ่ง characterizes " ประสบการณ์ในโรงเรียน " สร้างผ่านการทำงานมากกว่าแจกันดินก็ไม่โล