CHAPTER 2The Objects of Poetic Imit

CHAPTER 2
The Objects of Poetic Imitation
SINCE imitative artists represent men in action, and men who are necessarily either of good or of bad character (for as all people differ in their moral nature according to the degree of their goodness or badness, characters almost always fall into one or other of these types), these men must be represented either as better than we are, or worse or as the same kind of people as ourselves. Thus among the painters Polygnotus represented his subjects as better, and Pauson as worse, while Dionysius painted them just as they were. It is Clear that each of the kinds of imitation I have referred to will admit of these variations, and they will differ in this way according to the differences in the objects they represent. Such diversities may occur even in dancing, and in music for the flute and the lyre; they occur also in the on language, whether it uses prose or verse unaccompanied by music. Homer, for example, depicts the better types of men, and Cleophon normal types, While Hegemon of Thasos, the first writer of parodies, and Nicochares, the author of the Deiliad, show them in a bad light. The same thing happens in dithyrambic and nomic poetry; for instance, the Cyclops might be represented in different ways, as was done by Timotheus and Philoxenus. This is the difference that marks the distinction between comedy and tragedy; for comedy aims representing men as worse than they are nowadays, tragedy as better.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2วัตถุของการเลียนแบบบทกวีตั้งแต่หูศิลปินเป็นตัวแทนในการดำเนินการ และผู้ชายคนที่ไม่จำเป็นต้องดี หรือไม่ดีตัวอักษร (สำหรับเป็นทุกคนแตกต่างกันในลักษณะคุณธรรมตามระดับของความดีหรือเลว อักขระมักตกอยู่ในหนึ่งหรืออื่น ๆ ประเภทนี้), คนเหล่านี้ต้องแสดงถึง ฐานะดีกว่าเรา หรือแย่ลง หรือ เป็นชนิดเดียวกันของคนที่เป็นตัวเอง ดังนั้น ในหมู่ช่าง Polygnotus แสดงได้ดีกว่าของเขา และ Pauson เป็นแย่ลง ในขณะไดโอนีเซียสทาสีให้เหมือนว่าพวกเขา ก็ชัดเจนว่า แต่ละชนิดของการเลียนแบบที่ผมได้อ้างถึงจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ และพวกเขาจะแตกต่างกันตามความแตกต่างในวัตถุเหล่านี้แทน ความหลากหลายดังกล่าวอาจเกิดขึ้นแม้ ในการเต้นรำ และ ในเพลงสำหรับการ flute และ lyre เกิดยังในภาษาบน ว่าใช้ร้อยแก้วหรือข้อเพลงไม่ โฮเมอร์ แสดงให้เห็นได้ดีกว่าผู้ชายเช่น และ Cleophon ประเภทปกติ ในขณะที่อิทธิพลทั่วของ Thasos เขียนแรกของลีอา และ Nicochares ผู้เขียน Deiliad แสดงให้พวกเขาในแง่ไม่ดี สิ่งเดียวที่เกิดขึ้นใน dithyrambic และ nomic บทกวี เช่น ไซคลอปส์อาจแสดงในรูปแบบต่าง ๆ เป็นโดย Timotheus และ Philoxenus นี่คือความแตกต่างที่ทำเครื่องหมายความแตกต่างระหว่างตลกและโศกนาฏกรรม สำหรับตลกเป้าหมายที่แสดงถึงผู้ชายเลวกว่าพวกเขาเป็นปัจจุบัน โศกนาฏกรรมเป็นดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 2
วัตถุกวีเทียม
ตั้งแต่ศิลปินลอกเลียนแบบเป็นตัวแทนของผู้ชายในการดำเนินการและคนที่มีความจำเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งของดีหรือของตัวละครที่ไม่ดี (สำหรับคนทุกคนแตกต่างกันในลักษณะทางศีลธรรมของพวกเขาตามระดับของความดีหรือความชั่วร้ายของพวกเขา, ตัวละครเกือบตลอดเวลา ตกอยู่ในหนึ่งหรืออื่น ๆ ของประเภทนี้) คนเหล่านี้จะต้องมีการแสดงไม่ว่าจะเป็นดีกว่าที่เรามีหรือแย่ลงหรือเป็นชนิดเดียวกันของคนที่เป็นตัวเอง ดังนั้นในหมู่จิตรกร Polygnotus ตัวแทนอาสาสมัครของเขาในฐานะที่ดีขึ้นและ Pauson เป็นแย่ลงในขณะที่โอนิซิอัสทาสีพวกเขาเพียงแค่เป็นพวกเขา ก็เป็นที่ชัดเจนว่าแต่ละชนิดของการเลียนแบบที่ผมได้เรียกว่าจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้และพวกเขาจะแตกต่างกันในลักษณะนี้ตามความแตกต่างในวัตถุที่พวกเขาเป็นตัวแทน ความหลากหลายดังกล่าวอาจเกิดขึ้นได้แม้ในการเต้นและดนตรี ute ลอริด้าและพิณ; พวกเขาเกิดขึ้นยังอยู่ในด้านภาษาไม่ว่าจะใช้เป็นร้อยแก้วหรือร้อยกรองคนเดียวด้วยเสียงเพลง โฮเมอร์เช่นแยกแยะประเภทที่ดีขึ้นของผู้ชายและ Cleophon ประเภทปกติในขณะที่อิทธิพลของธาซอสนักเขียน RST Fi ของล้อเลียนและ Nicochares, ผู้เขียนของ Deiliad แสดงให้พวกเขาในแง่ที่ไม่ดี สิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นใน dithyrambic และบทกวี nomic; ตัวอย่างเช่นไซคลอปส์อาจจะมีการแสดงในรูปแบบที่แตกต่างกันเช่นทำโดยทิโมธีและ Philoxenus นี่คือความแตกต่างที่เครื่องหมายความแตกต่างระหว่างความตลกขบขันและโศกนาฏกรรม; ตลกคนมีจุดมุ่งหมายที่เป็นตัวแทนเป็นเลวร้ายยิ่งกว่าที่พวกเขาอยู่ในปัจจุบันเป็นโศกนาฏกรรมที่ดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2วัตถุของการเลียนแบบเนื่องจากศิลปินเลียนแบบเป็นตัวแทนของผู้ชายในการกระทำ และคนที่จะต้อง ให้ ดี หรือ ตัวละครไม่ดี ( เพราะทุกคนแตกต่างกันในธรรมชาติของแรงตามระดับของความดีหรือความเลวของตัวละครมักจะตกอยู่ในหนึ่งในประเภทเหล่านี้หรืออื่น ๆ ) , คนเหล่านี้จะต้องแสดงเป็นดีกว่าเรา หรือแย่ลงหรือเป็นชนิดเดียวกันของคนเอง ดังนั้นในหมู่จิตรกร polygnotus แสดงวิชาของเขาได้ดี และ pauson อย่างรุนแรง ในขณะที่นิโคลัสที่ทาสีพวกเขาเช่นเดียวกับพวกเขา เป็นที่ชัดเจนว่า แต่ละชนิดของการเลียนแบบผมได้อ้างถึงจะยอมรับของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ และพวกเขาจะแตกต่างกันในลักษณะนี้ตามความแตกต่างในวัตถุที่พวกเขาเป็นตัวแทน ความหลากหลายดังกล่าวอาจเกิดขึ้นได้แม้ในการเต้นรำและดนตรีสำหรับfl ute และพิณ ก็เกิดขึ้น ในด้านภาษา ไม่ว่าจะใช้ร้อยแก้วหรือร้อยกรองแต่ไม่มีเพลง โฮเมอร์ ตัวอย่างเช่น ภาพดีกว่า ประเภทชายและประเภทปกติ cleophon ในขณะที่เฮเกมอนของทาซอส , จึงตัดสินใจเดินทางนักเขียนของ parodies และ nicochares , ผู้เขียนของผู้ถือ แสดงให้เขาเห็นในแสงที่ไม่ดี สิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้นใน dithyrambic และ nomic บทกวี ; สำหรับอินสแตนซ์ ไซคลอปส์ อาจจะแสดงในวิธีที่แตกต่างกัน เช่น ถูกทำโดยทิโมธี และ philoxenus . นี่คือความแตกต่างที่ทำเครื่องหมายความแตกต่างระหว่างตลกและโศกนาฏกรรม เพราะจุดมุ่งหมายของตลกผู้ชายแย่กว่าทุกวันนี้ โศกนาฏกรรมเป็นดีกว่า