The direct evidence has three main

The direct evidence has three main parts. First, the crisis hit only countries that were in a
vulnerable position, i.e. with high levels of short-term foreign debt relative to short-term foreign assets. No emerging market with low levels of short-term debt relative to reserves was hit, even those with high levels of corruption and weak banking systems. Second, the crisis hit several countries with widely varying economic structures and fundamentals within a relatively short period of time. Korea and Indonesia had relatively little in common at the time of the crisis,except the levels of short-term debt and a common geographical region. Third, the crisis eased up after about one year, even though several fundamental conditions (e.g., corporate and bank financial health) were not significantly improved. The most striking example is Indonesia, where the rupiah appreciated substantially between mid-July and the end of October, starting only weeks after the chaos surrounding the resignation of Suharto. This can hardly be interpreted as a return of investor confidence, since most investors are even more uncertain about Indonesia=s future in the wake of Suharto=s downfall, and the ensuing political and social instability. The easing of the crisis reflects, in our interpretation, the end of the short-term outflows of capital. As debts were repaid, rescheduled, or defaulted upon, there was little foreign capital left to flee. As the net capital outflows subsided, the intense pressure on the exchange rate ended, and the overshooting caused by financial panic was reversed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักฐานโดยตรงมี 3 ส่วนหลัก ครั้งแรก วิกฤตตีเฉพาะประเทศที่อยู่ในการเปราะบางตำแหน่ง เช่น มีหนี้ต่างประเทศระยะสั้นเมื่อเทียบกับสินทรัพย์ระยะสั้นต่างประเทศระดับสูง มีตีตลาดไม่เกิดระดับต่ำของหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับทุนสำรอง แต่มีระดับสูงของความเสียหายและระบบการเงินที่อ่อนแอ สอง วิกฤตตีหลายประเทศ ด้วยกันแตกต่างกันไปพื้นฐานและโครงสร้างทางเศรษฐกิจภายในระยะเวลาค่อนข้างสั้น เกาหลีและอินโดนีเซียได้ค่อนข้างน้อยกันในขณะวิกฤต ยกเว้นระดับหนี้ระยะสั้นและทั่วภูมิภาค สาม วิกฤตบรรเทาขึ้นหลังประมาณหนึ่งปี แม้เงื่อนไขพื้นฐานหลายประการ (เช่น องค์กร และสุขภาพทางการเงินธนาคาร) มีการปรับปรุงที่ไม่มาก ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดคือ อินโดนีเซีย ที่ rupiah ที่นิยมมากระหว่างกลางเดือนกรกฎาคม และสิ้นสุดเดือนตุลาคม เริ่มต้นสัปดาห์หลังจากความวุ่นวายรอบการลาออกของนายซู นี้สามารถไม่ตีความเป็นการกลับมาของความเชื่อมั่นของนักลงทุน เนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่ไม่แน่ใจยิ่งอินโดนีเซีย = s ในอนาคตในการปลุกของซู =หายนะ s และขาดเสถียรภาพการเมือง และสังคมเพราะการ ผ่อนคลายวิกฤตสะท้อน ในการตีความของเรา จุดสิ้นสุดของกระแสระยะสั้นของทุน เป็นหนี้ได้บางส่วน จัดกำหนดการใหม่ หรือเริ่มขึ้น มีน้อยเงินทุนต่างชาติซ้ายหนี กระแสเงินทุนสุทธิ subsided อัตราแลกเปลี่ยนที่ สิ้นสุดความดันรุนแรง และ overshooting ที่เกิดจากการ ตื่นตระหนกทางการเงินถูกย้อนกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานโดยตรงมีสามส่วนหลัก
ครั้งแรกวิกฤตตีประเทศเดียวที่อยู่ในตำแหน่งที่เปราะบางเช่นมีระดับสูงของประเทศระยะสั้นหนี้ต่างประเทศเมื่อเทียบกับระยะสั้นสินทรัพย์ต่างประเทศ ไม่มีตลาดเกิดใหม่ที่มีระดับต่ำของหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับเงินสำรองถูกตีแม้ผู้ที่มีระดับสูงของการทุจริตและระบบธนาคารที่อ่อนแอ ประการที่สองวิกฤตตีหลายประเทศที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางและปัจจัยพื้นฐานภายในระยะเวลาอันสั้นของเวลา เกาหลีและอินโดนีเซียมีค่อนข้างน้อยในการร่วมกันในช่วงเวลาของวิกฤตยกเว้นระดับของหนี้ระยะสั้นและพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่พบบ่อย ประการที่สามวิกฤตปลดเปลื้องขึ้นหลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีแม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลาย (เช่นสุขภาพขององค์กรและการเงินธนาคาร) ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดคืออินโดนีเซียที่แข็งค่าขึ้นอย่างมีนัยสำคัญรูเปียห์ระหว่างกลางเดือนกรกฎาคมและปลายเดือนตุลาคมที่เริ่มต้นเพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากความวุ่นวายรอบการลาออกของซูฮาร์โตที่ นี้แทบจะไม่สามารถตีความได้ว่าการกลับมาของนักลงทุนมีความเชื่อมั่นเนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่จะได้มีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอินโดนีเซีย = อนาคตในการปลุกของการล่มสลายของซูฮาร์โต = และต่อมาความไม่แน่นอนทางการเมืองและสังคม การผ่อนคลายของวิกฤตสะท้อนให้เห็นถึงการตีความของเราในตอนท้ายของการไหลออกระยะสั้นของเงินทุน ในฐานะที่เป็นหนี้ที่ได้รับการชำระคืนนัดหรือผิดนัดเมื่อมีเงินทุนต่างประเทศที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะหลบหนี ในฐานะที่เป็นเงินทุนไหลออกสุทธิลดลงที่ความกดดันจากอัตราแลกเปลี่ยนที่สิ้นสุดและ overshooting ที่เกิดจากความตื่นตระหนกทางการเงินเป็นตรงกันข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักฐานโดยตรงมี 3 ส่วนหลัก ก่อนเกิดวิกฤตเพียงประเทศที่อ่อนแอใน
ตำแหน่ง เช่น กับระดับสูงของหนี้ต่างประเทศระยะสั้นเมื่อเทียบกับหนี้ต่างประเทศระยะสั้น ไม่มีตลาดเกิดใหม่ที่มีระดับต่ำของตราสารหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับสำรองถูกตี แม้ผู้ที่มีระดับสูงของการทุจริตและระบบธนาคารอ่อนแอ ประการที่สองวิกฤตตีหลายประเทศที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจพื้นฐานแตกต่างกันอย่างกว้างขวางและภายในระยะเวลาอันสั้นของเวลา เกาหลีและอินโดนีเซีย มีค่อนข้างน้อยในการร่วมกันในเวลาของวิกฤต ยกเว้นระดับของหนี้สินระยะสั้นและทั่วไปทางภูมิศาสตร์ภูมิภาค สามวิกฤติเลิกหลังจากที่ประมาณหนึ่งปี ถึงแม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลาย ๆ ( เช่นของ บริษัท และธนาคารสุขภาพทางการเงิน ) ไม่ได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุด คือ อินโดนีเซีย ที่รูเปียห์ชื่นชมอย่างมากระหว่างกลางเดือนกรกฎาคมและสิ้นสุดเดือนตุลาคม เริ่มสัปดาห์หลังจากความวุ่นวายรอบข้างการลาออกของซูฮาร์โต้ . นี้จะถูกตีความเป็นการกลับมาของความเชื่อมั่นของนักลงทุนเนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่จะยิ่งความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตของอินโดนีเซีย = ในการปลุกของซูฮาร์โต = s ความหายนะ และความสัมพันธ์ทางสังคมและการเมืองที่ไร้ บรรเทาวิกฤติสะท้อนในการตีความของเรา ปลายไหลเข้าระยะสั้นของเงินทุน เป็นหนี้อยู่ชดใช้ เลื่อน หรือผิดนัด เมื่อมีทุนต่างชาติเหลือน้อยที่จะหนี ขณะที่เงินลงทุนไหลออกลดลงความดันที่รุนแรงในอัตราแลกเปลี่ยนสิ้นสุดลง และแหกเกิดจากความตื่นตระหนกทางการเงินกลับ