AbstractMight the gravity levels fo

Abstract
Might the gravity levels found on other planets and on the moon be sufficient to provide an adequate perception of upright
for astronauts? Can the amount of gravity required be predicted from the physiological threshold for linear acceleration?
The perception of upright is determined not only by gravity but also visual information when available and assumptions
about the orientation of the body. Here, we used a human centrifuge to simulate gravity levels from zero to earth gravity
along the long-axis of the body and measured observers’ perception of upright using the Oriented Character Recognition
Test (OCHART) with and without visual cues arranged to indicate a direction of gravity that differed from the body’s long
axis. This procedure allowed us to assess the relative contribution of the added gravity in determining the perceptual
upright. Control experiments off the centrifuge allowed us to measure the relative contributions of normal gravity, vision,
and body orientation for each participant. We found that the influence of 1 g in determining the perceptual upright did not
depend on whether the acceleration was created by lying on the centrifuge or by normal gravity. The 50% threshold for
centrifuge-simulated gravity’s ability to influence the perceptual upright was at around 0.15 g, close to the level of moon
gravity but much higher than the threshold for detecting linear acceleration along the long axis of the body. This
observation may partially explain the instability of moonwalkers but is good news for future missions to Mars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่ออาจเพียงพอให้รับรู้ความเพียงพอของตรงระดับแรงโน้มถ่วงที่พบ บนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ และ บนดวงจันทร์สำหรับนักบินอวกาศหรือไม่ สามารถทำนายจำนวนของแรงโน้มถ่วงที่จำเป็นจากขีดจำกัดสรีรวิทยาสำหรับเร่งความเร็วเชิงเส้นหรือไม่การรับรู้ของตรงถูกกำหนดไม่เพียงแต่ ด้วยแรงโน้มถ่วง แต่ยังแสดงข้อมูลเมื่อมีสมมติฐานเกี่ยวกับการวางแนวของร่างกาย ที่นี่ ใช้เครื่องหมุนเหวี่ยงมนุษย์เพื่อจำลองระดับแรงโน้มถ่วงจากศูนย์กับแรงโน้มถ่วงของโลกแกนยาวของร่างกายและการรับรู้ของผู้สังเกตการณ์วัดของตรงใช้การรู้จำอักขระที่มุ่งเน้นจัดทดสอบ (OCHART) มี และไม่ มีภาพสัญลักษณ์เพื่อบ่งชี้ทิศทางของแรงดึงดูดที่แตกต่างจากยาวของร่างกายแกน กระบวนการนี้ทำให้เราประเมินสัดส่วนสัมพัทธ์ของแรงโน้มถ่วงที่เพิ่มในการกำหนดที่ perceptualตรง ควบคุมการทดลองปิดเครื่องหมุนเหวี่ยงทำให้เราวัดผลงานญาติของแรงโน้มถ่วงปกติ วิสัยทัศน์และปฐมนิเทศผู้เข้าร่วมแต่ละตัว เราพบว่า อิทธิพลของ g 1 ในกำหนดตรง perceptual ได้ไม่ขึ้นอยู่กับว่าความเร่งสร้าง โดยนอนในเครื่องหมุนเหวี่ยง หรือแรงโน้มถ่วงที่ปกติ ขีดจำกัด 50% สำหรับความสามารถในการจำลองเครื่องหมุนเหวี่ยงแรงโน้มถ่วงของจูงตรง perceptual ก็ประมาณ 0.15 g ใกล้กับระดับของดวงจันทร์แรงโน้มถ่วงแต่สูงกว่าขีดจำกัดสำหรับการตรวจสอบความเร่งเชิงเส้นตามแกนยาวของร่างกาย นี้สังเกตบางส่วนอาจอธิบายความไม่แน่นอนของ moonwalkers แต่เป็นข่าวดีสำหรับภารกิจในอนาคตไปดาวอังคาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
อาจระดับแรงโน้มถ่วงที่พบบนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆ และดวงจันทร์จะเพียงพอที่จะให้การรับรู้ของคนเที่ยงธรรมเพียงพอ
สำหรับนักบินอวกาศ? ปริมาณของแรงโน้มถ่วงสามารถจำเป็นต้องได้รับการคาดการณ์จากเกณฑ์ทางสรีรวิทยาสำหรับการเร่งความเร็วเชิงเส้น?
การรับรู้ของคนเที่ยงธรรมถูกกำหนดไม่เพียง แต่โดยแรงโน้มถ่วง แต่ยังข้อมูลภาพเมื่อมีและการตั้งสมมติฐาน
เกี่ยวกับการวางแนวของร่างกาย ที่นี่เราใช้ centrifuge มนุษย์เพื่อจำลองระดับแรงโน้มถ่วงจากศูนย์ถึงแรงดึงดูดของโลก
ตามแนวแกนยาวของการรับรู้ผู้สังเกตการณ์ของร่างกายและวัด 'ของคนเที่ยงธรรมโดยใช้ตัวอักษรที่มุ่งเน้นการรับรู้
การทดสอบ (OCHART) ที่มีและไม่มีตัวชี้นำภาพจัดแสดงทิศทาง ของแรงโน้มถ่วงที่แตกต่างไปจากความยาวของร่างกาย
แกน ขั้นตอนนี้ให้เราในการประเมินผลงานที่ญาติของแรงโน้มถ่วงเพิ่มเข้ามาในการพิจารณาการรับรู้
ตรง การทดลองควบคุมออก centrifuge ให้เราในการวัดการมีส่วนร่วมของญาติของแรงโน้มถ่วงปกติวิสัยทัศน์
และทิศทางของร่างกายสำหรับผู้เข้าร่วมแต่ละคน เราพบว่าอิทธิพลของ 1 กรัมในการกำหนดตรงการรับรู้ไม่ได้
ขึ้นอยู่กับว่าการเร่งถูกสร้างขึ้นโดยนอนอยู่บน centrifuge หรือโดยแรงโน้มถ่วงปกติ เกณฑ์ 50%
ความสามารถแรงโน้มถ่วง centrifuge จำลองที่จะมีอิทธิพลต่อการรับรู้ตรงเป็นที่ประมาณ 0.15 กรัมใกล้เคียงกับระดับของดวงจันทร์
แต่แรงโน้มถ่วงสูงกว่าเกณฑ์สำหรับการตรวจสอบการเร่งความเร็วเชิงเส้นตามแนวยาวของร่างกาย นี้
สังเกตบางส่วนอาจอธิบายความไม่แน่นอนของ moonwalkers แต่เป็นข่าวดีสำหรับภารกิจในอนาคตไปยังดาวอังคาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
อาจแรงโน้มถ่วงระดับที่พบบนดาวเคราะห์ดวงอื่นและบนดวงจันทร์จะเพียงพอที่จะให้มีการรับรู้ที่เพียงพอของตรง
นักบินอวกาศ ? สามารถใช้ปริมาณของแรงโน้มถ่วงจะคาดการณ์จากเกณฑ์ทางสรีรวิทยาเพื่อการเร่งเชิงเส้น ?
การรับรู้ตรงจะพิจารณาไม่เพียง แต่โดยแรงโน้มถ่วง แต่ยังข้อมูลภาพเมื่อใช้สมมติฐาน
เกี่ยวกับการวางแนวของร่างกาย ที่นี่ เราใช้เครื่องของมนุษย์จำลองแรงโน้มถ่วงระดับจากศูนย์โลกแรงโน้มถ่วง
ตามแกนยาวของร่างกายและวัดการรับรู้ของผู้ใช้โดยตรงอักขระ
ทดสอบ ( ochart ) ที่มีและไม่มีตัวชี้นำภาพจัดบ่งบอกทิศทางของแรงโน้มถ่วงที่แตกต่างจากร่างกายนาน
แกนขั้นตอนนี้ให้เราประเมินญาติบริจาคของเพิ่มแรงโน้มถ่วงในการกำหนดตรงภาพ

ควบคุมการทดลองปิดเพื่อให้เราวัดความสัมพัทธ์ของแรงโน้มถ่วงปกติวิสัยทัศน์
และแนวร่างกายสำหรับผู้เข้าร่วมแต่ละ . เราพบว่าอิทธิพลของ 1 กรัมในการรับรู้ไม่ได้
ตั้งขึ้นขึ้นอยู่กับว่าอัตราเร่งขึ้นนอนบนเครื่อง หรือแรงโน้มถ่วงปกติ เกณฑ์ 50% ซึ่งจำลองแรงโน้มถ่วง
ความสามารถในการมีอิทธิพลต่อการรับรู้อยู่ที่ประมาณ 0.15 กรัม ตรงใกล้ระดับแรงโน้มถ่วงของดวงจันทร์
แต่สูงกว่าเกณฑ์สำหรับการเร่งเชิงเส้นตามแกนยาวของร่างกาย นี้
การสังเกตอาจบางส่วนอธิบายเสถียรภาพของ moonwalkers แต่เป็นข่าวดีสำหรับภารกิจในอนาคตไปดาวอังคาร