An ocean was a pseudo-geographical

An ocean was a pseudo-geographical feature in classical antiquity, believed by the ancient Greeks and Romans to be the world-ocean, an enormous river encircling the world....
) is a major body of saline water, and a principal component of the hydrosphere. Approximately 71% of the Earth's surface (~) is covered by ocean, a continuous body of water that is customarily divided into several principal oceans and smaller seas.

More than half of this area is over 3,000 metres (9,800 ft) deep. Average oceanic salinity is around 35 parts per thousand (‰) (3.5%), and nearly all seawater has a salinity in the range of 30 to 38 ‰. Scientists estimate that 230,000 marine species are currently known, but the total could be up to 10 times that number.
Overview

Though generally described as several 'separate' oceans, these waters comprise one global, interconnected body of salt water sometimes referred to as the World Ocean or global ocean. name="UNAoO">"Distribution of land and water on the planet". UN Atlas of the Oceans This concept of a continuous body of water with relatively free interchange among its parts is of fundamental importance to oceanography.

The major oceanic divisions are defined in part by the continents, various archipelagos, and other criteria. These divisions are (in descending order of size):
Pacific Ocean, which separates Asia and Australia from the Americas
Atlantic Ocean, which separates the Americas from Europe and Africa
Indian Ocean, which washes upon southern Asia and separates Africa and Australia
Southern Ocean, sometimes considered an extension of the Pacific, Atlantic and Indian Oceans, which encircles Antarctica.
Arctic Ocean, sometimes considered a sea of the Atlantic, which covers much of the Arctic and washes upon northern North America and Eurasia.


The Pacific and Atlantic may be further subdivided by the equator into northern and southern portions. Smaller regions of the oceans are called seas, gulfs, bays, straits and other names.

Geologically, an ocean is an area of oceanic crust covered by water. Oceanic crust is the thin layer of solidified volcanic basalt that covers the Earth's mantle. Continental crust is thicker but less dense. From this perspective, the earth has three oceans: the World Ocean, the Caspian Sea, and Black Sea. The latter two were formed by the collision of Cimmeria with Laurasia. The Mediterranean Sea is at times a discrete ocean, because tectonic plate movement has repeatedly broken its connection to the World Ocean through the Strait of Gibraltar. The Black Sea is connected to the Mediterranean through the Bosporus, but the Bosporus is a natural canal cut through continental rock some 7,000 years ago, rather than a piece of oceanic sea floor like the Strait of Gibraltar.

Despite their names, smaller landlocked bodies of saltwater that are not connected with the World Ocean, such as the Aral Sea, are actually salt lakes.
Borders of the oceans

For a detailed list of the borders of the oceans, see Borders of the oceans.
Ocean and life

The ocean has a significant effect on the biosphere. Oceanic evaporation, as a phase of the water cycle, is the source of most rainfall, and ocean temperatures determine climate and wind patterns that affect life on land.
Life within the ocean evolved 3 billion years prior to life on land. Both the depth and distance from shore strongly influence the amount and kinds of plants and animals that live there.
Physical properties

The area of the World Ocean is 361 million square kilometres (139 million square miles)
Its volume is approximately 1.3 billion cubic kilometres (310 million cu mi). This can be thought of as a cube of water with an edge length of 1111 kilometres (690.3 mi). Its average depth is 3790 metres (12,434.4 ft), and its maximum depth is 10923 metres (6.8 mi) Nearly half of the world's marine waters are over 3000 metres (9,842.5 ft) deep. The vast expanses of deep ocean (anything below 200 metres (656.2 ft)) cover about 66% of the Earth's surface. This does not include seas not connected to the World Ocean, such as the Caspian Sea.

The total mass of the hydrosphere is about 1.4E+18 metric ton or 1.4×1021 kg, which is about 0.023 percent of the Earth's total mass. Less than 3 percent is freshwater; the rest is saltwater, mostly in the ocean.
Color

A common misconception is that the oceans are blue primarily because the sky is blue. In fact, water has a very slight blue color that can only be seen in large volumes. While the sky's reflection does contribute to the blue appearance of the surface, it is not the primary cause. The primary cause is the absorption by the water molecules of red photons from the incoming light, the only known example of color in nature resulting from vibrational, rather than electronic, dynamics.
Glow

Sailors and other mariners have reported that the ocean often emits a visible glow, or luminescence, which extends for miles at night. In 2005, scientists announced that for the first time, they had obtained photographic evidence of this glow. It may be caused by bioluminescence.
Exploration


Ocean travel by boat dates back to prehistoric times, but only in modern times has extensive underwater travel become possible.

The deepest point in the ocean is the Mariana Trench, located in the Pacific Ocean near the Northern Mariana Islands. Its maximum depth has been estimated to be 10971 metres (35,994.1 ft) (plus or minus 11 meters; see the Mariana Trench article for discussion of the various estimates of the maximum depth.) The British naval vessel, Challenger II surveyed the trench in 1951 and named the deepest part of the trench, the "Challenger Deep". In 1960, the Trieste successfully reached the bottom of the trench, manned by a crew of two men.

Much of the ocean bottom remains unexplored and unmapped. A global image of many underwater features larger than 10 kilometres (6.2 mi) was created in 1995 based on gravitational distortions of the nearby sea surface.
Regions and depths

Oceanographers divide the ocean into regions depending on physical and biological conditions of these areas. The pelagic zone includes all open ocean regions, and can be divided into further regions categorized by depth and light abundance. The photic zone covers the oceans from surface level to 200 metres down. This is the region where photosynthesis can occur and therefore is the most biodiverse. Since plants require photosynthesis, life found deeper than this must either rely on material sinking from above (see marine snow) or find another energy source; hydrothermal vents are the primary option in what is known as the aphotic zone (depths exceeding 200 m). The pelagic part of the photic zone is known as the epipelagic. The pelagic part of the aphotic zone can be further divided into regions that succeed each other vertically according to temperature.
The mesopelagic is the uppermost region. Its lowermost boundary is at a thermocline of 12 °C (53.6 °F), which, in the tropics generally lies at 700–1000 m (2,296.6–3,280.8 ft). Next is the bathypelagic lying between 10 and 4 °C (50 and 39.2 F), typically between 700–1000 m (2,296.6–3,280.8 ft) and 2000–4000 m (6,561.7–13,123.4 ft) Lying along the top of the abyssal plain is the abyssalpelagic, whose lower boundary lies at about 6000 metres (19,685 ft). The last zone includes the deep trenches, and is known as the hadalpelagic. This lies between 6000–11000 m (19,685–36,089.2 ft) and is the deepest oceanic zone.

Along with pelagic aphotic zones there are also benthic aphotic zones. These correspond to the three deepest zones of the deep-sea. The bathyal zone covers the continental slope down to about 4000 metres (13,123.4 ft). The abyssal zone covers the abyssal plains between 4,000 and 6,000 m. Lastly, the hadal zone corresponds to the hadalpelagic zone which is found in the oceanic trenches.
The pelagic zone can also be split into two subregions, the neritic zone and the oceanic zone. The neritic encompasses the water mass directly above the continental shelves, while the oceanic zone includes all the completely open water.
In contrast, the littoral zone covers the region between low and high tide and represents the transitional area between marine and terrestrial conditions. It is also known as the intertidal zone because it is the area where tide level affects the conditions of the region.
Geology


The ocean floor spreads from mid-ocean ridges where two plates adjoin. Where two plates move towards each other, one plate subducts under another plate (oceanic or continental) leading to an oceanic trench.
Climate effects


Ocean currents greatly affect the Earth's climate by transferring heat from the tropics to the polar regions, and transferring warm or cold air and precipitation to coastal regions, where winds may carry them inland. Surface heat and freshwater fluxes create global density gradients that drive the thermohaline circulation part of large-scale ocean circulation. It plays an important role in supplying heat to the polar regions, and thus in sea ice regulation. Changes in the thermohaline circulation are thought to have significant impacts on the Earth's radiation budget. Insofar as the thermohaline circulation governs the rate at which deep waters reach the surface, it may also significantly influence atmospheric carbon dioxide concentrations.

For a discussion of the possibilities of changes to the thermohaline circulation under global warming, see shutdown of thermohaline circulation.

It is often stated that the thermohaline circulation is the primary reason that the climate of Western Europe is so temperate. An alternate hypothesis claims that this is largely incorrect, and that Europe is warm mostly because it lies downwind of an ocean basin, and because atmospheric waves bring warm air north from the subtropics.

The Antarctic Circumpolar Current encircles that continent, influencing the area's climate and connecting currents

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

An ocean was a pseudo-geographical feature in classical antiquity, believed by the ancient Greeks and Romans to be the world-ocean, an enormous river encircling the world....) is a major body of saline water, and a principal component of the hydrosphere. Approximately 71% of the Earth's surface (~) is covered by ocean, a continuous body of water that is customarily divided into several principal oceans and smaller seas.More than half of this area is over 3,000 metres (9,800 ft) deep. Average oceanic salinity is around 35 parts per thousand (‰) (3.5%), and nearly all seawater has a salinity in the range of 30 to 38 ‰. Scientists estimate that 230,000 marine species are currently known, but the total could be up to 10 times that number.OverviewThough generally described as several 'separate' oceans, these waters comprise one global, interconnected body of salt water sometimes referred to as the World Ocean or global ocean. name="UNAoO">"Distribution of land and water on the planet". UN Atlas of the Oceans This concept of a continuous body of water with relatively free interchange among its parts is of fundamental importance to oceanography.The major oceanic divisions are defined in part by the continents, various archipelagos, and other criteria. These divisions are (in descending order of size):Pacific Ocean, which separates Asia and Australia from the AmericasAtlantic Ocean, which separates the Americas from Europe and AfricaIndian Ocean, which washes upon southern Asia and separates Africa and AustraliaSouthern Ocean, sometimes considered an extension of the Pacific, Atlantic and Indian Oceans, which encircles Antarctica.Arctic Ocean, sometimes considered a sea of the Atlantic, which covers much of the Arctic and washes upon northern North America and Eurasia.The Pacific and Atlantic may be further subdivided by the equator into northern and southern portions. Smaller regions of the oceans are called seas, gulfs, bays, straits and other names.Geologically, an ocean is an area of oceanic crust covered by water. Oceanic crust is the thin layer of solidified volcanic basalt that covers the Earth's mantle. Continental crust is thicker but less dense. From this perspective, the earth has three oceans: the World Ocean, the Caspian Sea, and Black Sea. The latter two were formed by the collision of Cimmeria with Laurasia. The Mediterranean Sea is at times a discrete ocean, because tectonic plate movement has repeatedly broken its connection to the World Ocean through the Strait of Gibraltar. The Black Sea is connected to the Mediterranean through the Bosporus, but the Bosporus is a natural canal cut through continental rock some 7,000 years ago, rather than a piece of oceanic sea floor like the Strait of Gibraltar.Despite their names, smaller landlocked bodies of saltwater that are not connected with the World Ocean, such as the Aral Sea, are actually salt lakes.เส้นขอบของมหาสมุทรสำหรับรายละเอียดของเส้นขอบของมหาสมุทร ดูเส้นขอบของมหาสมุทรมหาสมุทรและสิ่งมีชีวิตมหาสมุทรมีผลสำคัญในชีวบริเวณ มหาสมุทรระเหย เป็นระยะของวัฏจักรของน้ำ แหล่งที่มาของปริมาณน้ำฝนมากที่สุด และมหาสมุทรอุณหภูมิกำหนดรูปแบบภูมิอากาศและลมที่มีผลต่อชีวิตบนบกชีวิตในทะเลพัฒนา 3 พันล้านปีก่อนบนแผ่นดิน ความลึกและระยะทางจากฝั่งขอมีอิทธิพลต่อจำนวนและชนิดของพืชและสัตว์ที่อาศัยอยู่ที่นั่นคุณสมบัติทางกายภาพพื้นที่ของมหาสมุทรโลกเป็น 361 ล้านตารางกิโลเมตร (139 ล้านตารางไมล์)ปริมาณได้ประมาณ 1.3 พันล้านลูกบาศก์กิโลเมตร (310 ล้าน cu mi) นี้สามารถคิดเป็น cube ของน้ำมีความยาวขอบของ 1111 กิโลเมตร (690.3 mi) ความลึกเฉลี่ย 3790 เมตร (12,434.4 ฟุต), และความลึกสูงสุด 10923 เมตร (6.8 mi) เกือบครึ่งหนึ่งของน้ำทะเลในโลกมีกว่า 3000 เมตร (9,842.5 ฟุต) ลึก กว้างใหญ่มหาสมุทรลึก (อย่างต่ำ 200 เมตร (656.2 ฟุต)) ครอบคลุมประมาณ 66% ของผิวโลก นี้ไม่รวมทะเลที่ไม่เชื่อมต่อกับมหาสมุทรโลก เช่นทะเลแคสเปียนมวลรวมของ hydrosphere เป็นเกี่ยวกับ 1.4E + 18 วัดตันหรือ 1.4 × 1021 กิโลกรัม ซึ่งเป็นประมาณ 0.023 เปอร์เซ็นต์ของมวลรวมของโลก น้อยกว่าร้อยละ 3 เป็นน้ำจืด ส่วนเหลือเป็นน้ำเค็ม ส่วนใหญ่ในทะเลสีความเข้าใจผิดทั่วไปคือ มหาสมุทรสีฟ้าเป็นหลักเนื่องจากท้องฟ้าเป็นสีฟ้า ในความเป็นจริง น้ำมีสีฟ้าเล็กน้อยมากที่สามารถมองเห็นได้ในจำนวนมากเท่านั้น ในขณะที่ท้องฟ้าสะท้อนช่วยให้ลักษณะสีของพื้นผิว ไม่สาเหตุหลัก สาเหตุหลักคือ การดูดซึม โดยโมเลกุลของน้ำ photons สีแดงจากไฟขาเข้า อย่างรู้จักเฉพาะสีในธรรมชาติที่เกิดจาก dynamics vibrational มากกว่า อิเล็กทรอนิกส์เรืองแสงชาวเรือและมาริเนอร์สอื่น ๆ มีรายงานว่า มหาสมุทรมัก emits เรืองแสงมองเห็นได้ หรือ luminescence ซึ่งขยายสำหรับไมล์ในเวลากลางคืน ในปี 2548 นักวิทยาศาสตร์ประกาศว่า ครั้งแรก พวกเขาได้รับหลักฐานถ่ายของเรืองแสงนี้ มันอาจเกิดจาก bioluminescenceสำรวจเดินทางทะเล โดยเรือกลับไป ยังยุค แต่ ในสมัยปัจจุบันได้เดินทางใต้น้ำมากมายที่เป็นไปได้จุดที่ลึกที่สุดในมหาสมุทรคือ ร่องลึก มาเรียนา ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกใกล้หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา มีการประมาณความลึกที่สุดจะ 10971 เมตร (35,994.1 ฟุต) (บวก หรือ ลบ 11 เมตร เห็นร่องลึกมาเรียนาบทความสำหรับการอภิปรายการประเมินต่าง ๆ ของลึกที่สุด) เรือเรืออังกฤษ ชาลเลนเจอร์ II สำรวจร่องลึกที่ใน 1951 และตั้งชื่อส่วนลึกที่สุดของร่องลึก "ชาลเลนเจอร์ลึก" ใน 1960 ตรีเอสเตเสร็จแล้วด้านล่างของร่องลึก manned เรือของชายสองคนMuch of the ocean bottom remains unexplored and unmapped. A global image of many underwater features larger than 10 kilometres (6.2 mi) was created in 1995 based on gravitational distortions of the nearby sea surface.Regions and depthsOceanographers divide the ocean into regions depending on physical and biological conditions of these areas. The pelagic zone includes all open ocean regions, and can be divided into further regions categorized by depth and light abundance. The photic zone covers the oceans from surface level to 200 metres down. This is the region where photosynthesis can occur and therefore is the most biodiverse. Since plants require photosynthesis, life found deeper than this must either rely on material sinking from above (see marine snow) or find another energy source; hydrothermal vents are the primary option in what is known as the aphotic zone (depths exceeding 200 m). The pelagic part of the photic zone is known as the epipelagic. The pelagic part of the aphotic zone can be further divided into regions that succeed each other vertically according to temperature.The mesopelagic is the uppermost region. Its lowermost boundary is at a thermocline of 12 °C (53.6 °F), which, in the tropics generally lies at 700–1000 m (2,296.6–3,280.8 ft). Next is the bathypelagic lying between 10 and 4 °C (50 and 39.2 F), typically between 700–1000 m (2,296.6–3,280.8 ft) and 2000–4000 m (6,561.7–13,123.4 ft) Lying along the top of the abyssal plain is the abyssalpelagic, whose lower boundary lies at about 6000 metres (19,685 ft). The last zone includes the deep trenches, and is known as the hadalpelagic. This lies between 6000–11000 m (19,685–36,089.2 ft) and is the deepest oceanic zone.
Along with pelagic aphotic zones there are also benthic aphotic zones. These correspond to the three deepest zones of the deep-sea. The bathyal zone covers the continental slope down to about 4000 metres (13,123.4 ft). The abyssal zone covers the abyssal plains between 4,000 and 6,000 m. Lastly, the hadal zone corresponds to the hadalpelagic zone which is found in the oceanic trenches.
The pelagic zone can also be split into two subregions, the neritic zone and the oceanic zone. The neritic encompasses the water mass directly above the continental shelves, while the oceanic zone includes all the completely open water.
In contrast, the littoral zone covers the region between low and high tide and represents the transitional area between marine and terrestrial conditions. It is also known as the intertidal zone because it is the area where tide level affects the conditions of the region.
Geology


The ocean floor spreads from mid-ocean ridges where two plates adjoin. Where two plates move towards each other, one plate subducts under another plate (oceanic or continental) leading to an oceanic trench.
Climate effects


Ocean currents greatly affect the Earth's climate by transferring heat from the tropics to the polar regions, and transferring warm or cold air and precipitation to coastal regions, where winds may carry them inland. Surface heat and freshwater fluxes create global density gradients that drive the thermohaline circulation part of large-scale ocean circulation. It plays an important role in supplying heat to the polar regions, and thus in sea ice regulation. Changes in the thermohaline circulation are thought to have significant impacts on the Earth's radiation budget. Insofar as the thermohaline circulation governs the rate at which deep waters reach the surface, it may also significantly influence atmospheric carbon dioxide concentrations.

For a discussion of the possibilities of changes to the thermohaline circulation under global warming, see shutdown of thermohaline circulation.

It is often stated that the thermohaline circulation is the primary reason that the climate of Western Europe is so temperate. An alternate hypothesis claims that this is largely incorrect, and that Europe is warm mostly because it lies downwind of an ocean basin, and because atmospheric waves bring warm air north from the subtropics.

The Antarctic Circumpolar Current encircles that continent, influencing the area's climate and connecting currents

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหาสมุทรเป็นลักษณะหลอกทางภูมิศาสตร์ในสมัยโบราณคลาสสิกโดยเชื่อว่าชาวกรีกและโรมันโบราณที่จะเป็นโลกมหาสมุทรแม่น้ำมหาศาลล้อมรอบโลก ....
) เป็นตัวสำคัญของน้ำเกลือและเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของ อุทก ประมาณ 71% ของพื้นผิวโลก (~) ถูกปกคลุมด้วยมหาสมุทรร่างกายอย่างต่อเนื่องของน้ำที่จะแบ่งออกเป็นหลายปรกติมหาสมุทรเงินต้นและทะเลที่มีขนาดเล็ก. มากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่นี้กว่า 3,000 เมตร (9,800 ฟุต) ลึก ความเค็มของมหาสมุทรเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 35 ส่วนต่อพัน (‰) (3.5%) และเกือบทั้งหมดน้ำทะเลมีความเค็มอยู่ในช่วง 30 ถึง 38 ‰ นักวิทยาศาสตร์คาดว่า 230,000 พันธุ์สัตว์น้ำเป็นที่รู้จักกันในขณะนี้ แต่ทั้งหมดอาจจะได้ถึง 10 เท่าตัวเลขที่. ภาพรวมแม้ว่าจะอธิบายโดยทั่วไปเป็นหลายแยกมหาสมุทรน้ำเหล่านี้ประกอบด้วยหนึ่งทั่วโลกของร่างกายที่เชื่อมต่อกันของน้ำเกลือบางครั้งเรียกว่าโลกทะเลหรือวิวทะเลทั่วโลก ชื่อ = "UNAoO"> "การแพร่กระจายของที่ดินและน้ำในโลก" สหประชาชาติ Atlas ของมหาสมุทรแนวคิดของร่างกายอย่างต่อเนื่องของน้ำที่มีการแลกเปลี่ยนค่อนข้างเสรีระหว่างชิ้นส่วนของมันมีความสำคัญพื้นฐานในการสมุทรศาสตร์. หน่วยมหาสมุทรที่สำคัญจะมีการกำหนดในส่วนของทวีปหมู่เกาะต่างๆและเกณฑ์อื่น ๆ หน่วยงานเหล่านี้เป็น (โดยเรียงลำดับจากขนาด): มหาสมุทรแปซิฟิกซึ่งแยกเอเชียและออสเตรเลียจากอเมริกามหาสมุทรแอตแลนติกซึ่งแยกอเมริกาจากยุโรปและแอฟริกาในมหาสมุทรอินเดียซึ่งล้างเมื่อเอเชียใต้และแยกแอฟริกาและออสเตรเลียมหาสมุทรใต้บางครั้งถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิกแอตแลนติกและมหาสมุทรอินเดียซึ่งล้อมรอบทวีปแอนตาร์กติกา. มหาสมุทรอาร์กติกบางครั้งการพิจารณาทะเลของมหาสมุทรแอตแลนติกซึ่งครอบคลุมมากของอาร์กติกและล้างเมื่อทางตอนเหนือของทวีปอเมริกาเหนือและยูเรเซีย. แปซิฟิกและมหาสมุทรแอตแลนติกอาจจะแบ่ง จากเส้นศูนย์สูตรเป็นส่วนเหนือและภาคใต้ ภูมิภาคที่มีขนาดเล็กของมหาสมุทรที่เรียกว่าทะเลอ่าวอ่าวช่องแคบและชื่ออื่น ๆ . ธรณีวิทยามหาสมุทรเป็นพื้นที่ของเปลือกโลกมหาสมุทรปกคลุมด้วยน้ำ เปลือกโลกมหาสมุทรเป็นชั้นบาง ๆ ของหินบะซอลภูเขาไฟแข็งที่ครอบคลุมเสื้อคลุมของโลก เปลือกทวีปจะหนา แต่ความหนาแน่นน้อย จากมุมมองนี้โลกมีสามมหาสมุทร: โลกมหาสมุทรทะเลสาบแคสเปียนและทะเลสีดำ หลังทั้งสองได้เกิดขึ้นจากการปะทะกันของ Cimmeria กับ Laurasia ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนในช่วงเวลาที่เป็นมหาสมุทรที่ไม่ต่อเนื่องเพราะการเคลื่อนไหวของแผ่นเปลือกโลกได้หักซ้ำการเชื่อมต่อกับมหาสมุทรโลกผ่านช่องแคบยิบรอลตา ทะเลสีดำมีการเชื่อมต่อไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียนผ่าน Bosporus แต่ Bosporus เป็นคลองธรรมชาติตัดผ่านหินทวีป 7,000 ปีที่ผ่านมามากกว่าชิ้นส่วนของพื้นทะเลในมหาสมุทรเช่นช่องแคบยิบรอลตา. แม้จะมีชื่อของพวกเขาร่างกายตื่นตามีขนาดเล็กของ น้ำเค็มที่ไม่ได้เชื่อมต่อกับโลกมหาสมุทรเช่นทะเลอารัลเป็นจริงทะเลสาบน้ำเค็ม. พรมแดนของมหาสมุทรสำหรับรายละเอียดของเส้นขอบของมหาสมุทรให้ดูที่เส้นขอบของมหาสมุทร. มหาสมุทรและชีวิตมหาสมุทรมีนัยสำคัญผลกระทบต่อชีวมณฑล มหาสมุทรระเหยเป็นขั้นตอนของวัฏจักรของน้ำเป็นแหล่งที่มาของปริมาณน้ำฝนมากที่สุดและอุณหภูมิมหาสมุทรกำหนดรูปแบบของสภาพภูมิอากาศและลมที่มีผลต่อสิ่งมีชีวิตบนแผ่นดิน. ชีวิตที่อยู่ในมหาสมุทรพัฒนา 3 พันล้านปีก่อนที่จะมีชีวิตบนแผ่นดิน ทั้งความลึกและระยะทางจากฝั่งอย่างรุนแรงมีผลต่อปริมาณและชนิดของพืชและสัตว์ที่อาศัยอยู่ที่นั่น. สมบัติทางกายภาพพื้นที่ของมหาสมุทรโลกเป็น 361,000,000 ตารางกิโลเมตร (139 ล้านตารางไมล์) ปริมาณของมันจะอยู่ที่ประมาณ 1.3 พันลูกบาศก์กิโลเมตร (310 ล้านลูกบาศ์กไมล์) นี้สามารถจะคิดว่าเป็นก้อนของน้ำที่มีความยาวขอบของ 1,111 กิโลเมตร (690.3 ไมล์) ความลึกเฉลี่ยของมันคือ 3,790 เมตร (12,434.4 ฟุต) และความลึกสูงสุดคือ 10,923 เมตร (6.8 ไมล์) เกือบครึ่งหนึ่งของน้ำทะเลของโลกที่มีมากกว่า 3000 เมตร (9,842.5 ฟุต) ลึก อันกว้างใหญ่ของมหาสมุทรลึก (อะไรด้านล่าง 200 เมตร (656.2 ฟุต)) ครอบคลุม 66% ของพื้นผิวโลก นี้ไม่รวมถึงทะเลไม่ได้เชื่อมต่อไปยังโลกมหาสมุทรเช่นทะเลสาบแคสเปียน. มวลรวมของอุทกเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 1.4E + 18 ตันหรือ 1.4 × 1,021 กิโลกรัมซึ่งเป็นประมาณร้อยละ 0.023 ของมวลรวมของโลก น้อยกว่าร้อยละ 3 เป็นน้ำจืด; ส่วนที่เหลือเป็นน้ำเค็มส่วนใหญ่ในมหาสมุทร. สีความเข้าใจผิดกันก็คือมหาสมุทรที่มีสีฟ้าส่วนใหญ่เป็นเพราะท้องฟ้าเป็นสีฟ้า ในความเป็นจริงน้ำมีสีฟ้าเล็กน้อยมากที่สามารถมองเห็นได้เฉพาะในปริมาณมาก ในขณะที่การสะท้อนท้องฟ้าไม่นำไปสู่การปรากฏตัวสีฟ้าของพื้นผิวที่มันไม่ได้เป็นสาเหตุหลัก สาเหตุหลักคือการดูดซึมโดยโมเลกุลของน้ำของโฟตอนสีแดงจากแสงที่เข้ามาเพียงตัวอย่างที่รู้จักกันของสีในธรรมชาติที่เกิดจากการสั่นมากกว่าอิเล็กทรอนิกส์การเปลี่ยนแปลง. โกลว์กะลาสีเรือและเรืออื่น ๆ มีรายงานว่ามหาสมุทรมักจะส่งเสียงที่มองเห็นได้ เรืองแสงหรือเรืองแสงซึ่งทอดตัวไมล์ในเวลากลางคืน ในปี 2005 นักวิทยาศาสตร์ประกาศว่าเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้รับหลักฐานภาพถ่ายของเรืองแสงนี้ มันอาจจะเกิดจากชีวิตเรืองแสง. สำรวจมหาสมุทรเดินทางโดยทางเรือวันที่กลับไปสมัยก่อนประวัติศาสตร์ แต่ในยุคปัจจุบันได้เดินทางใต้น้ำที่กว้างขวางเป็นไปได้. จุดที่ลึกที่สุดในมหาสมุทรเป็นร่องลึกบาดาลมาเรียนาตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกใกล้มาเรียนาเหนือ เกาะ ความลึกสูงสุดที่ได้รับการประเมินเป็น 10,971 เมตร (35,994.1 ฟุต) (บวกหรือลบ 11 เมตร. ดูบทความร่องลึกมาเรียนาสำหรับการอภิปรายของประมาณการต่างๆของความลึกสูงสุด) เรือเรืออังกฤษ, ชาเลนเจอร์ที่สองสำรวจร่องในปี 1951 และตั้งชื่อส่วนที่ลึกที่สุดของท่อที่ "ชาเลนเจอร์ลึก" ในปี 1960 ที่เอสเตประสบความสำเร็จมาถึงด้านล่างของท่อที่บรรจุคนโดยลูกเรือสองคน. มากของก้นมหาสมุทรยังคงสำรวจและแม็ป ภาพระดับโลกของใต้น้ำจำนวนมากมีขนาดใหญ่กว่า 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์) ที่ถูกสร้างขึ้นในปี 1995 ขึ้นอยู่กับการบิดเบือนแรงโน้มถ่วงของพื้นผิวทะเลที่ใกล้เคียง. ภูมิภาคและลึกOceanographers แบ่งมหาสมุทรลงไปในภูมิภาคขึ้นอยู่กับสภาพทางกายภาพและชีวภาพในพื้นที่เหล่านี้ โซนทะเลรวมถึงทุกภูมิภาคทะเลเปิดและสามารถแบ่งออกเป็นภูมิภาคต่อไปจำแนกตามระดับความลึกและความอุดมสมบูรณ์ของแสง โซน photic ครอบคลุมมหาสมุทรจากระดับพื้นผิวที่ 200 เมตรลง ซึ่งเป็นภูมิภาคที่สังเคราะห์สามารถเกิดขึ้นได้และดังนั้นจึงเป็นความหลากหลายทางชีวภาพมากที่สุด เนื่องจากพืชจำเป็นต้องมีการสังเคราะห์แสงชีวิตพบลึกกว่านี้จะต้องขึ้นอยู่กับวัสดุที่จมจากด้านบน (ดูทะเลหิมะ) หรือหาแหล่งพลังงานอื่น ช่องระบายอากาศร้อนเป็นตัวเลือกหลักในสิ่งที่เรียกว่าโซน aphotic (ความลึกเกิน 200 เมตร) ส่วนทะเลของเขต photic เป็นที่รู้จักกัน epipelagic ส่วนทะเลของเขต aphotic สามารถแบ่งออกเป็นภูมิภาคที่ประสบความสำเร็จแต่ละอื่น ๆ ในแนวตั้งตามอุณหภูมิ. mesopelagic เป็นพื้นที่บนสุด ขอบเขตพร่องมันอยู่ที่ thermocline 12 ° C (53.6 ° F) ซึ่งในเขตร้อนโดยทั่วไปอยู่ที่ 700-1,000 เมตร (2,296.6-3,280.8 ฟุต) ถัดไปเป็น bathypelagic นอนอยู่ระหว่าง 10 และ 4 ° C (50 และ 39.2 F) ปกติระหว่าง 700-1,000 เมตร (2,296.6-3,280.8 ฟุต) 2,000-4,000 เมตร (6,561.7-13,123.4 ฟุต) นอนอยู่ตามด้านบนของ Abyssal เป็นธรรมดา abyssalpelagic ซึ่งมีขอบเขตที่ต่ำกว่าอยู่ที่ประมาณ 6000 เมตร (19,685 ฟุต) โซนที่ผ่านมารวมถึงร่องลึกและเป็นที่รู้จักกัน hadalpelagic นี้อยู่ระหว่าง 6,000-11,000 เมตร (19,685-36,089.2 ฟุต) และโซนมหาสมุทรที่ลึกที่สุด. พร้อมกับโซน aphotic ทะเลนอกจากนี้ยังมีโซน aphotic หน้าดิน เหล่านี้สอดคล้องกับสามโซนที่ลึกที่สุดของทะเลลึก โซน bathyal ครอบคลุมทวีปลาดลงไปประมาณ 4,000 เมตร (13,123.4 ฟุต) โซน Abyssal ครอบคลุมที่ราบ Abyssal ระหว่าง 4,000 และ 6,000 เมตร สุดท้ายโซน hadal สอดคล้องกับโซน hadalpelagic ซึ่งพบได้ในสนามเพลาะมหาสมุทร. โซนทะเลนอกจากนี้ยังสามารถแยกออกเป็นสองภูมิภาคย่อยโซน neritic และเขตมหาสมุทร neritic ครอบคลุมมวลน้ำเหนือทวีปชั้นในขณะที่โซนมหาสมุทรรวมถึงน้ำเปิดสมบูรณ์. ในทางตรงกันข้ามบริเวณโซนครอบคลุมพื้นที่ระหว่างน้ำต่ำและสูงและเป็นตัวแทนของพื้นที่ทางทะเลระหว่างกาลและเงื่อนไขบก นอกจากนี้ยังเป็นที่รู้จักกันเป็น intertidal เน็ตเพราะมันเป็นพื้นที่ที่มีผลกระทบต่อระดับน้ำเงื่อนไขของภูมิภาค. ธรณีวิทยาพื้นมหาสมุทรกระจายจากสันเขากลางมหาสมุทรที่แผ่นเปลือกโลกสองแผ่นติด ในกรณีที่แผ่นเปลือกโลกสองแผ่นย้ายไปแต่ละอื่น ๆ หนึ่ง subducts แผ่นภายใต้แผ่นอื่น (มหาสมุทรหรือทวีป) นำไปสู่การสลักมหาสมุทร. ผลกระทบของสภาพภูมิอากาศกระแสน้ำมหาสมุทรอย่างมากส่งผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศของโลกโดยการถ่ายโอนความร้อนจากเขตร้อนในแต่ละพื้นที่ที่ขั้วโลกและถ่ายโอนอุ่นหรือเย็นอากาศและฝนไปยังพื้นที่ชายฝั่งทะเลที่ลมอาจดำเนินการได้ภายในประเทศ ความร้อนที่พื้นผิวและฟลักซ์น้ำจืดสร้างความหนาแน่นของการไล่ระดับสีระดับโลกที่ขับรถส่วน thermohaline หมุนเวียนของการไหลเวียนทะเลขนาดใหญ่ มันมีบทบาทสำคัญในการจัดหาความร้อนบริเวณขั้วโลกและทำให้ในการควบคุมทะเลน้ำแข็ง การเปลี่ยนแปลงในการไหลเวียน thermohaline มีความคิดที่จะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในงบประมาณรังสีของโลก ตราบเท่าที่การไหลเวียนของ thermohaline ควบคุมอัตราที่น้ำลึกถึงผิวมันอาจยังมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญความเข้มข้นของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศ. สำหรับการอภิปรายเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลง thermohaline หมุนเวียนภายใต้ภาวะโลกร้อนให้ดูที่การปิดระบบการไหลเวียน thermohaline. มันเป็น มักจะอ้างว่า thermohaline หมุนเวียนเป็นเหตุผลหลักที่สภาพภูมิอากาศของยุโรปตะวันตกคือพอสมควรดังนั้น สมมติฐานอื่นอ้างว่านี้เป็นส่วนใหญ่ไม่ถูกต้องและว่ายุโรปมีความอบอุ่นมากเพราะมันอยู่ใต้ลมของอ่างมหาสมุทรและเพราะคลื่นบรรยากาศนำอากาศอุ่นเหนือจาก subtropics ได้. แอนตาร์กติก Circumpolar ปัจจุบันล้อมรอบว่าทวีปที่มีอิทธิพลต่อสภาพภูมิอากาศของพื้นที่และ การเชื่อมต่อกระแส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มหาสมุทรเป็นคุณลักษณะทางภูมิศาสตร์ที่แฝงในสมัยคลาสสิก เชื่อโบราณ Greeks และชาวโรมันเป็นโลกมหาสมุทรใหญ่แม่น้ำล้อมรอบ
. . . . . . . โลก ) เป็นร่างหลักของน้ำเกลือและองค์ประกอบหลักของอุทกภาค . ประมาณ 71% ของพื้นผิวโลก ( ~ ) ปกคลุมด้วยมหาสมุทรและร่างกายของน้ำที่เป็นแบบแผนแบ่งเป็นหลายหลักทะเลและมหาสมุทรเล็ก

มากกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่นี้มีกว่า 3 , 000 เมตร ( 9 , 800 ฟุต ) ลึก ความเค็มในมหาสมุทรเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 3 หมื่นบาทส่วน ( ‰ ) ( 3.5% ) และเกือบทั้งหมดที่น้ำทะเลมีความเค็มอยู่ในช่วง 30 ถึง 38 ‰ . นักวิทยาศาสตร์ประเมินว่า 230 , 000 สัตว์ทะเลชนิดที่กำลังเป็นที่รู้จักแต่โดยรวมอาจจะถึง 10 เท่า หมายเลข

แม้ว่าภาพรวมโดยทั่วไปอธิบายว่า มหาสมุทรหลาย ' แยก ' น้ำนี้ประกอบด้วยหนึ่งทั่วโลกเชื่อมต่อกันน้ำเกลือบางครั้งเรียกว่ามหาสมุทรโลกหรือโลกมหาสมุทร ชื่อ = " unaoo " " การกระจายที่ดินและน้ำบนดาวเคราะห์ "และแผนที่ของมหาสมุทรนี้แนวคิดของร่างกายอย่างต่อเนื่องของน้ำกับการแลกเปลี่ยนค่อนข้างอิสระในส่วนของความสำคัญพื้นฐานสําคัญในมหาสมุทรสมุทรศาสตร์ .

ส่วนถูกกำหนดในส่วนของทวีป และหมู่เกาะต่างๆ และเกณฑ์อื่น ๆ หน่วยงานเหล่านี้ ( ตามลำดับของขนาด ) :
มหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งแยกจากอเมริกา
เอเชียและออสเตรเลียมหาสมุทรแอตแลนติกที่แยกจาก ยุโรป อเมริกา และมหาสมุทรอินเดีย แอฟริกา
ซึ่งถล่มเหนือเอเชียใต้และแยกแอฟริกาและออสเตรเลีย
ใต้มหาสมุทรบางครั้งถือว่าเป็นส่วนขยายของมหาสมุทรแปซิฟิก มหาสมุทรแอตแลนติกและมหาสมุทรอินเดีย ซึ่งล้อมรอบทวีปแอนตาร์กติกา
มหาสมุทรอาร์กติก บางครั้งเรียกว่าทะเลของมหาสมุทรแอตแลนติกซึ่งครอบคลุมมากของถล่มอาร์กติกและบนเหนือทวีปอเมริกาเหนือและเอเชีย


แปซิฟิกและแอตแลนติกอาจจะเพิ่มเติมโดยเส้นศูนย์สูตรแบ่งออกเป็นเหนือและใต้ส่วน พื้นที่เล็ก ๆของมหาสมุทร เรียกว่า ทะเล อ่าว อ่าว ช่องแคบและชื่ออื่น ๆ

geologically , มหาสมุทรเป็นพื้นมหาสมุทรเปลือกปกคลุมด้วยน้ำเปลือกโลกใต้มหาสมุทร เป็นชั้นบาง ๆของก้อนหล่อแข็งภูเขาไฟหินบะซอลต์ที่ครอบคลุมโลกของเสื้อคลุม เปลือกโลกภาคพื้นทวีป คือ หนา แต่หนาแน่นน้อยกว่า จากมุมมองนี้ , โลกสามมหาสมุทร : โลกมหาสมุทร , ทะเลแคสเปี้ยน และทะเลสีดำ สองอย่างหลังถูกสร้างขึ้นจากการชนกันของ cimmeria กับลอเรนเซีย . ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่เวลาไม่ต่อเนื่องของมหาสมุทรเพราะแผ่นเปลือกโลกเคลื่อนไหวมีซ้ำลายเชื่อมต่อกับมหาสมุทรโลกผ่านช่องแคบยิบรอลต้า ทะเลสีดำเชื่อมต่อกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียนผ่าน บอสโพรัส แต่ บอสโพรัส เป็นคลองธรรมชาติตัดผ่านทวีปหินเมื่อ 7000 ปีก่อนมากกว่าชิ้นส่วนของพื้นมหาสมุทรทะเลเช่นช่องแคบยิบรอลต้า

แม้ว่าชื่อของพวกเขาขนาดเล็กร่างกายของน้ำทะเลที่ไม่ได้เชื่อมต่อกับมหาสมุทรโลก เช่น ทะเลอารัล , ทะเลสาบเกลือจริง .
ขอบของมหาสมุทร

สำหรับรายการรายละเอียดของเส้นขอบของมหาสมุทร เห็นเส้นขอบมหาสมุทร มหาสมุทรและชีวิต

ทะเลมีผลกระทบในชีวมณฑล . การระเหยของมหาสมุทร เป็นขั้นตอนของวัฏจักรของน้ํา คือแหล่งที่มาของปริมาณน้ำฝนมากที่สุดและอุณหภูมิมหาสมุทรตรวจสอบภูมิอากาศและรูปแบบของลมที่มีผลต่อชีวิตบนแผ่นดิน
ชีวิตภายในมหาสมุทรวิวัฒนาการ 3 พันล้านปีก่อน ชีวิตบนแผ่นดิน ทั้งความลึกและระยะห่างจากชายฝั่งอิทธิพลอย่างยิ่งต่อปริมาณและชนิดของพืชและสัตว์ที่อาศัยอยู่ที่นั่น

พื้นที่ทางกายภาพของโลกมหาสมุทรเป็น 361 ล้านตารางกิโลเมตร ( 139 ล้านตารางไมล์ )
น้ำหนักประมาณ 1.3 พันล้านลูกบาศก์กิโลเมตร ( 310 ล้านลบมิ ) นี้สามารถคิดเป็นลูกบาศก์น้ำกับขอบความยาว 1045 กิโลเมตร ( 690.3 มิ ) ความลึกเฉลี่ยของ 3731 เมตร ( 12434.4 ฟุต ) และลึกสูงสุดของมันคือ 10923 เมตร ( 6.8 mi ) เกือบครึ่งหนึ่งของน่านน้ำทางทะเลของโลกมีกว่า 3000 เมตร ( 9842.5 ฟุต ) ลึกexpanses กว้างใหญ่ของมหาสมุทร ( อะไรด้านล่าง 200 เมตร ( 656.2 ฟุต ) ครอบคลุมประมาณ 66 เปอร์เซ็นต์ของพื้นผิวโลก นี้ไม่รวมทะเลไม่ได้เชื่อมต่อกับมหาสมุทรโลก เช่น ทะเลแคสเปียน .

มวลรวมของอุทกภาคเกี่ยวกับ 1.4e 18 ตัน หรือ 1.4 × 1021 กิโลกรัม ซึ่งประมาณ 0.023 เปอร์เซ็นต์ของโลกทั้งมวล น้อยกว่าร้อยละ 3 คือน้ำจืด ; ส่วนที่เหลือเป็นปลาหลดส่วนใหญ่ในมหาสมุทร สี

ความเข้าใจผิดร่วมกันคือมหาสมุทรสีฟ้าเป็นหลัก เพราะท้องฟ้าเป็นสีฟ้า ในความเป็นจริงน้ำได้น้อยมาก สีฟ้า สี ที่สามารถเห็นได้ในปริมาณมาก ในขณะที่การสะท้อนของท้องฟ้าไม่สนับสนุนลักษณะสีฟ้าของพื้นผิว ไม่ใช่สาเหตุหลัก