Up a narrow, hardly-worn path on th

Up a narrow, hardly-worn path on the mountainside, the hulking draconian was picking his path with as much care as his brutish, somewhat clumsy new form would allow.

Slung across his shoulders and behind his neck, he carried the carcass of yet another deer, this one a plump doe whose throat he had personally bitten open.

Despite how simplified Sir Jansen's thought processes had now become, compared to those from his former life as a paladin, something within his mind could still detect the ridiculousness of his situation: him hauling game up the mountain on foot, meal by meal, while his winged Master remained idle and self-absorbed upon his hoard.

The demands of Pyrruonus had grown steadily more all-encompassing, and each moment of the draconian's life was now spent in some kind of service to the corrupted brass wyrm. These days, most of the service was menial, with the draconian serving as food provider, errand boy, masseuse, and sex-slave in one. Meanwhile, Pyrruonus grew softer and pudgier, though he remained enough of a sinuous heavyweight to cause his servant severe bodily harm with ease if he so chose.

Fortunately for Jansen, the wyrm did not so choose. The former knight was a servant, tool, and lover, and Pyrruonus still aimed to keep it that way, if Jansen's obedience remained true. The paired magical rings connecting their souls had amplified this sentiment further as they passed their first month in the new lair.

As for today, the draconian still had several uphill miles to carry the carcass, and very few self-aware thoughts to occupy him as he went. His senses occupied him instead, acutely aware of both his own powerfully muscled body and his surroundings. From time to time, he would punch large stones with his fist just for the visceral pleasure of seeing them break, or chomp with slow satisfaction through some poor prey animal's femur. Feeling the bones crack under the strain gave him a satisfaction he had never fully appreciated under that previous lifestyle that he could now only foggily remember..

How Sir Jansen the paladin had fallen! And yet, for the most part, he didn't care. Reptilian instinct ruled the day, and he trudged on up the mountain, feeling good as his heavy feet stomped along the ground.

* * *

Pyrruonus regarded his own slightly expanded belly as if it were a curved wave of pure beauty. He could stare at it for hours, lying here on his back as he was, observing it and feeling over it with his foreclaws. Beyond that pristinely scaled curve, his proud cock jutted hard and proud, needily awaiting his servant's return... and beyond that, glimmering golden treasure all sprawled out in mounds around him. He was doing quite well for himself, he concluded, and would do better still.

He would eat more game animals... and adventurers, if any came around - that was just something he would have no choice about. He was so hungry these days, and so preoccupied with what other shiny items he might add to his modest yet varied collection. If he could stuff his maw full of delectable, bloody meats for days on end, while seeing heaps of new treasure brought in for him to scrutinize... yes, that would be all he wanted in all the world: simply to be worshipped and lovingly groomed, himself a treasure of the natural world, which a dragon of his stature unquestionably was!

Then he thought that over again. Stuff his own maw? No, his servant would feed him. He could not relax, not being bothered to pick up the food himself. Yes, that sounded lovely...

But the draconian was taking an awfully long time about returning with the day's kill, and the brass's shaft and belly were both beginning to complain. He wriggled in his impatience, his tail and back rubbing hard against the bed of coins and gems beneath him, with the massage-like weight of the motions helping to stave off his frustration.

Despite being the master and the brains of their operation, even Pyrruonus no longer fully comprehended just how different his new life was compared to the old. Prior to their corruption he and Jansen were both noble-minded - and, even if neither the wisest nor craftiest examples of their respective species, certainly quite devoted to the pursuit of wisdom and of knowledge, as they had been taught by the encouragement of their peers and the traditions of their forebears. Now, when either of them slept, they dreamt of only the most primal of activities: violence, food, and sex. Yet the lazy narcissism taking hold within Pyrruonus meant they were seldom motivated to go out to battle anything at all, and much more preoccupied with the more carnal pleasures that life had to offer.

Driven by his rising decadence, Pyrruonus had decided two weeks ago that they would stop ever moving the enchanted wedding rings onto their fingers at all. Both now kept them permanently around their respective genital members. Indeed, the wyrm's clung to him so relentlessly that it kept snug against his shaft's base even when it receded back within his slit. Meanwhile, the draconian's ring kept his own shaft perpetually semi-hard, the length slackly hanging down at an imposingly great and slowly pulsating size even when not engaged in any sexual activities at all. His body was always aroused, at least a little, and that restlessness helped fuel his instincts for the hunt as well as for mating - not to mention helping him look perpetually attractive and sexually "ready" to the brass wyrm's eyes. The lazy dragon could imagine his magically shaped dragon-man's.cock even now, and licked over his own maw as he imagined pleasure things that he could demand for his servant to do.

* * *

"Food," grunted Jansen a quarter hour later, and dropped the slain doe onto the cavern floor before his master.

The master's eyes opened slowly and gazed long at Jansen, then glanced to the carcass, and then back at the draconian again.

"Food," repeated Jansen, and rubbed his own belly dumbly.

The draconian's voice was so deep and guttural that he sounded mostly unfit for speech, but Pyrruonus easily understood him. It was the method of presentation with which the wyrm took issue.

"Don't just stand there. Pick it up and get to feeding me."

Jansen scratched his head in confusion, but found his shaft pulsating harder under influence from the ring that bound it. Likewise, his master's own shaft returned to full mast from the mostly-hard state it had been in before.

"But... food," grunted Jansen, and gestured at the carcass.

Pyrruonus leaned on his back, and opened his maw wide, holding his head low just above his belly. "Food. Now feed your master."

With his brain moving with all the agility of some sort of novice-operated abacus, Jansen very slowly began to understand Kneeling low, he hoisted the carcass from the floor and held the whole thing up toward the dragon's maw, where it would be easy enough for Pyrruonus to reach out and gulp the whole thing whole.

"All the way in," instructed the master.

Feeling his cock surge with pleasure as he complied, Jansen leaned forward and placed the animal headfirst into the brass wyrm's jaws. His master's nostrils flared and chest gave a low rumble of approval. That long dragon tongue wrapped the deer - and then the neck slid back, taking it down, the bulge evident as she passed down to the stomach.

"M-master," grunted Jansen as he looked nervously at his own cock and saw it starting to leak.

"Yes, Master needs you inside of him too... just in a different way, and in a different place." Still lying on his back, he then spread his legs and flopped his tail off to one side, exposing the tailhole for Jansen's sexual use.

This took the draconian by surprise. Usually, the wyrm would demand that the large dragon-man serve him by providing a hole of his own, most often the mouth. Now, Pyrruonus was doing it the other way around... and yet no less commandingly than usual.

Despite the arousal hammering at his thoughts, and the compulsion to comply with his master's every whim, Jansen felt a twinge of hesitation - which Pyrruonus sensed immediately thanks to the empathic feedback of the rings.

The wyrm's eyes narrowed. "My servant is not being true to me," he declared. "Serve me by penetrating me, and do it now. I wish to feel pleasure in my deepest parts, and I shall have it from your body, which belongs to me. Need I remind you?" The thick dragon-cock throbbed urgently as he spoke.

"Hh... unfaithful," said Jansen about himself, looking almost ready to cry, and dropped to his knees before his brass tyrant. "But... but Master..."

Jansen let out a guttural, non-word groan of dismay. Images flashed through Pyrruonus's mind, reconstructed memories of the draconian's various foot treks up and down the mountain. The wyrm felt the conflict within his servant: Master has wings and is so strong, yet he lies around all day while I walk to get meals. I love Master, but it is so inefficient that my body hates the arrangement! Woe is me, for my flesh is unfaithful to Master's desires!

Still lying belly-up, Pyrruonus curled his tail consolingly around one of Jansen's thick ankles. "There, there, servant. I am not cruel. If your body does not suit your service, it shall have to change further, to serve me better. Just so long as you do not have any other thoughts of disagreement..."

Pyrruonus could sense that Jansen did have other thoughts of disagreement - that even in this dumbed-down state, he was slowly putting together the idea that his tasks were menial and unsuited to his stature... but Pyrruonus thought the tasks suited him perfectly. The wyrm kept brushing against his servant's mind with glee as he felt Jansen's deeper levels of objection get culled... torn out like a few pages from an old book, with the only lingering hints to their existence coming as vague references from other chapters, and an easily missed lapse in numbering.

"No other... disagree," grunted Jansen, and he gave a sleepy-headed nod as his brai

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าแคบ สวม ใส่แทบเส้นทางบนไหล่เขา การ hulking ผลถูกเบิกทางของเขา ด้วยการดูแลมากเป็นฟอร์มใหม่ของเขา brutish ป้ำ ๆ ค่อนข้างจะช่วยให้เขา slung ข้ามไหล่เขา และที่ หลังคอของเขา ทำซากของ ยังเปิดกวางอีก นี้หนึ่งป้องกันที่อวบคอตัวมีกัดด้วยแม้ตอนนี้ได้กลายเป็นกระบวนการคิดประยุกต์วิธีรักแจนเซนของ เปรียบเทียบจากชีวิตเดิมเป็นว่า สิ่งภายในจิตใจของเขาอาจยังตรวจพบ ridiculousness ของสถานการณ์ของเขา: เขา hauling เกมกดเท้า อาหารโดยอาหาร ในขณะที่เขาปีกหลักยังคงดูดซึมตามมุมของตนเอง และใช้งานได้ความต้องการของ Pyrruonus ได้เติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่องเพิ่มเติมท่าน และตอนนี้ใช้ช่วงเวลาของชีวิตรุนแรงของในบางชนิดของบริการ wyrm ทองเหลืองเสียหาย วันนี้ ส่วนใหญ่ของบริการถูกถู มีให้บริการผลเป็นผู้ให้บริการอาหาร ธุระเด็ก หมอนวด และ ทาสทางเพศใน ในขณะเดียวกัน Pyrruonus โตนุ่ม และ pudgier แม้ว่าเขายังคงเฮฟวี่เวท sinuous ทำเจ้ารุนแรงทางกายเพียงพอเป็นอันตรายต่ออย่างง่ายดายถ้าให้เลือกโชคดีสำหรับแจนเซน wyrm ไม่ให้เลือก อัศวินอดีตข้าราชการ เครื่องมือ และคนรัก และ Pyrruonus ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อให้วิธี ถ้าเชื่อฟังของแจนเซนยังคงเป็นจริง แหวนวิเศษจัดเป็นคู่ที่เชื่อมต่อวิญญาณของพวกเขาได้ขยายความเชื่อมั่นนี้เพิ่มเติม ตามที่พวกเขาผ่านเดือนแรกของพวกเขาในซ่อนใหม่สำหรับวันนี้ รุนแรงยังได้ไมล์ปั่นหลายยกซากการ และความคิด self-aware น้อยมากจะครอบครองเขาเป็นเขา ความรู้สึกของเขาครอบครองเขาแทน ทราบทั้งสองตน powerfully muscled ร่างกายและสภาพแวดล้อมของเขา ครั้ง เขาจะเจาะหินขนาดใหญ่กับกำปั้นของเขาเพียงเพื่อความสุขอวัยวะภายเห็นพวกเขาแบ่ง หรือ chomp พอใจช้าผ่านบางจนเหยื่อสัตว์กระดูกต้นขา รู้สึกกระดูกแตกใต้พันธุ์ให้เขาพึงพอใจที่ได้ชื่นชมไม่เต็มภายใต้ชีวิตที่ก่อนหน้านี้ที่ตอนนี้ได้เฉพาะ foggily จำ...วิธีรักแจนเซนว่าได้ตกลง และได้ สำหรับส่วนใหญ่ เขาไม่ได้ดูแล สัญชาตญาณ reptilian ปกครองวัน และเขา trudged บนกด ความรู้สึกดีเท้าหนัก stomped ตามพื้นดิน* * *Pyrruonus ถือว่าตนเองท้องขยายเล็กน้อยนั้นคลื่นโค้งสวยงามบริสุทธิ์ เขาอาจมองได้ชั่วโมง นอนอยู่ที่นี่บนเขากลับเป็นเขาได้ สังเกตได้ และรู้สึกมันกับ foreclaws ของเขา นอกเหนือจากเส้นโค้งที่ปรับสัดส่วนได้ pristinely ไก่เขาภูมิใจ jutted หนัก และ proud, needily รอคืนเจ้าของ... และนอกเหนือจากนั้น glimmering ทองสมบัติทั้งหมด sprawled ออกใน mounds รอบเขา เขาได้ทำค่อนข้างดีสำหรับตัวเอง สรุป และจะทำยังดีกว่าHe would eat more game animals... and adventurers, if any came around - that was just something he would have no choice about. He was so hungry these days, and so preoccupied with what other shiny items he might add to his modest yet varied collection. If he could stuff his maw full of delectable, bloody meats for days on end, while seeing heaps of new treasure brought in for him to scrutinize... yes, that would be all he wanted in all the world: simply to be worshipped and lovingly groomed, himself a treasure of the natural world, which a dragon of his stature unquestionably was!Then he thought that over again. Stuff his own maw? No, his servant would feed him. He could not relax, not being bothered to pick up the food himself. Yes, that sounded lovely...But the draconian was taking an awfully long time about returning with the day's kill, and the brass's shaft and belly were both beginning to complain. He wriggled in his impatience, his tail and back rubbing hard against the bed of coins and gems beneath him, with the massage-like weight of the motions helping to stave off his frustration.Despite being the master and the brains of their operation, even Pyrruonus no longer fully comprehended just how different his new life was compared to the old. Prior to their corruption he and Jansen were both noble-minded - and, even if neither the wisest nor craftiest examples of their respective species, certainly quite devoted to the pursuit of wisdom and of knowledge, as they had been taught by the encouragement of their peers and the traditions of their forebears. Now, when either of them slept, they dreamt of only the most primal of activities: violence, food, and sex. Yet the lazy narcissism taking hold within Pyrruonus meant they were seldom motivated to go out to battle anything at all, and much more preoccupied with the more carnal pleasures that life had to offer.
Driven by his rising decadence, Pyrruonus had decided two weeks ago that they would stop ever moving the enchanted wedding rings onto their fingers at all. Both now kept them permanently around their respective genital members. Indeed, the wyrm's clung to him so relentlessly that it kept snug against his shaft's base even when it receded back within his slit. Meanwhile, the draconian's ring kept his own shaft perpetually semi-hard, the length slackly hanging down at an imposingly great and slowly pulsating size even when not engaged in any sexual activities at all. His body was always aroused, at least a little, and that restlessness helped fuel his instincts for the hunt as well as for mating - not to mention helping him look perpetually attractive and sexually "ready" to the brass wyrm's eyes. The lazy dragon could imagine his magically shaped dragon-man's.cock even now, and licked over his own maw as he imagined pleasure things that he could demand for his servant to do.

* * *

"Food," grunted Jansen a quarter hour later, and dropped the slain doe onto the cavern floor before his master.

The master's eyes opened slowly and gazed long at Jansen, then glanced to the carcass, and then back at the draconian again.

"Food," repeated Jansen, and rubbed his own belly dumbly.

The draconian's voice was so deep and guttural that he sounded mostly unfit for speech, but Pyrruonus easily understood him. It was the method of presentation with which the wyrm took issue.

"Don't just stand there. Pick it up and get to feeding me."

Jansen scratched his head in confusion, but found his shaft pulsating harder under influence from the ring that bound it. Likewise, his master's own shaft returned to full mast from the mostly-hard state it had been in before.

"But... food," grunted Jansen, and gestured at the carcass.

Pyrruonus leaned on his back, and opened his maw wide, holding his head low just above his belly. "Food. Now feed your master."

With his brain moving with all the agility of some sort of novice-operated abacus, Jansen very slowly began to understand Kneeling low, he hoisted the carcass from the floor and held the whole thing up toward the dragon's maw, where it would be easy enough for Pyrruonus to reach out and gulp the whole thing whole.

"All the way in," instructed the master.

Feeling his cock surge with pleasure as he complied, Jansen leaned forward and placed the animal headfirst into the brass wyrm's jaws. His master's nostrils flared and chest gave a low rumble of approval. That long dragon tongue wrapped the deer - and then the neck slid back, taking it down, the bulge evident as she passed down to the stomach.

"M-master," grunted Jansen as he looked nervously at his own cock and saw it starting to leak.

"Yes, Master needs you inside of him too... just in a different way, and in a different place." Still lying on his back, he then spread his legs and flopped his tail off to one side, exposing the tailhole for Jansen's sexual use.

This took the draconian by surprise. Usually, the wyrm would demand that the large dragon-man serve him by providing a hole of his own, most often the mouth. Now, Pyrruonus was doing it the other way around... and yet no less commandingly than usual.

Despite the arousal hammering at his thoughts, and the compulsion to comply with his master's every whim, Jansen felt a twinge of hesitation - which Pyrruonus sensed immediately thanks to the empathic feedback of the rings.

The wyrm's eyes narrowed. "My servant is not being true to me," he declared. "Serve me by penetrating me, and do it now. I wish to feel pleasure in my deepest parts, and I shall have it from your body, which belongs to me. Need I remind you?" The thick dragon-cock throbbed urgently as he spoke.

"Hh... unfaithful," said Jansen about himself, looking almost ready to cry, and dropped to his knees before his brass tyrant. "But... but Master..."

Jansen let out a guttural, non-word groan of dismay. Images flashed through Pyrruonus's mind, reconstructed memories of the draconian's various foot treks up and down the mountain. The wyrm felt the conflict within his servant: Master has wings and is so strong, yet he lies around all day while I walk to get meals. I love Master, but it is so inefficient that my body hates the arrangement! Woe is me, for my flesh is unfaithful to Master's desires!

Still lying belly-up, Pyrruonus curled his tail consolingly around one of Jansen's thick ankles. "There, there, servant. I am not cruel. If your body does not suit your service, it shall have to change further, to serve me better. Just so long as you do not have any other thoughts of disagreement..."

Pyrruonus could sense that Jansen did have other thoughts of disagreement - that even in this dumbed-down state, he was slowly putting together the idea that his tasks were menial and unsuited to his stature... but Pyrruonus thought the tasks suited him perfectly. The wyrm kept brushing against his servant's mind with glee as he felt Jansen's deeper levels of objection get culled... torn out like a few pages from an old book, with the only lingering hints to their existence coming as vague references from other chapters, and an easily missed lapse in numbering.

"No other... disagree," grunted Jansen, and he gave a sleepy-headed nod as his brai

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขึ้นแคบเส้นทางแทบจะไม่สวมใส่บนภูเขาที่เข้มงวดอุ้ยอ้ายถูกเลือกเส้นทางของเขากับการดูแลมากที่สุดเท่าที่เขาโฉดรูปแบบใหม่ค่อนข้างเงอะงะจะช่วยให้. สะพายข้ามไหล่ของเขาและอยู่ด้านหลังคอของเขาเขาดำเนินซากอีก กวางนี้กวางอวบอ้วนที่มีคอเขาได้กัดเองเปิด. แม้จะมีวิธีการที่ง่ายกระบวนการคิดเซอร์ Jansen ตอนนี้ได้กลายเป็นเมื่อเทียบกับผู้ที่มาจากชีวิตในอดีตของเขาในฐานะขุนพลบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขายังคงสามารถตรวจสอบความไร้สาระของสถานการณ์ของเขา: เขาลากเกมขึ้นไปบนภูเขาเดินอาหารโดยการรับประทานอาหารในขณะที่โทปีกของเขายังคงไม่ได้ใช้งานและดูดซึมได้ด้วยตนเองเมื่อสะสมของเขา. ความต้องการของ Pyrruonus มีการเติบโตอย่างต่อเนื่องมากขึ้นทั้งหมดที่ครอบคลุมและช่วงเวลาของชีวิตของเข้มงวดแต่ละถูกใช้อยู่ในขณะนี้ ชนิดของการบริการให้กับ wyrm ทองเหลืองเสียหาย วันนี้ส่วนใหญ่ของการบริการที่เป็นคนรับใช้ที่มีการให้บริการเข้มงวดเป็นผู้ให้บริการอาหารเด็กชา, หมอนวดและเพศทาสในหนึ่ง ในขณะเดียวกัน Pyrruonus เติบโตนุ่มและ pudgier แม้ว่าเขาจะยังคงเพียงพอของเฮฟวี่เวทเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมที่จะทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกายผู้รับใช้ของพระองค์อย่างรุนแรงได้อย่างง่ายดายถ้าเขาเลือกที่. โชคดีสำหรับแจนเซน, wyrm ไม่ได้เพื่อให้เลือก อัศวินอดีตเป็นคนรับใช้, เครื่องมือ, และคนรักและ Pyrruonus มุ่งเป้าไปยังคงที่จะให้มันเป็นอย่างนั้นถ้าเชื่อฟังคำสั่งของแจนเซนคงเป็นความจริง แหวนวิเศษจับคู่เชื่อมต่อวิญญาณของพวกเขาได้ขยายความเชื่อมั่นนี้ต่อไปขณะที่พวกเขาผ่านเดือนแรกของพวกเขาในถ้ำใหม่. สำหรับวันนี้เข้มงวดยังคงมีหลายไมล์ขึ้นเขาที่จะดำเนินซากและน้อยมากที่ความคิดของตัวรู้ที่จะครอบครองเขาเป็น เขาไป ความรู้สึกของเขาเขาครอบครองแทนตระหนักถึงทั้งร่างกายกล้ามเนื้อของตัวเองที่มีประสิทธิภาพและสภาพแวดล้อมของเขา จากเวลาที่เขาจะเจาะหินขนาดใหญ่ที่มีกำปั้นของเขาเพียงเพื่อความสุขของอวัยวะภายในได้เห็นพวกเขาทำลายหรือชอมป์กับความพึงพอใจช้าผ่านกระดูกสัตว์ล่าเหยื่อบางคนยากจน ความรู้สึกกระดูกแตกภายใต้ความเครียดทำให้เขามีความพึงพอใจที่เขาไม่เคยได้รับการชื่นชมอย่างเต็มที่ภายใต้การดำเนินชีวิตก่อนหน้านี้ที่เขาจะได้ตอนนี้เหลือเพียง foggily จำ .. วิธีเซอร์ Jansen พาลาดินได้ลดลง! และยังเป็นส่วนใหญ่เขาไม่ได้ดูแล สัญชาตญาณสัตว์เลื้อยคลานปกครองวันและเขา trudged บนขึ้นไปบนภูเขา, ความรู้สึกที่ดีในขณะที่เท้าหนักของเขากระทืบไปตามพื้นดิน. * * * * * * * * * * * * Pyrruonus ถือได้ว่าหน้าท้องของตัวเองขยายตัวเล็กน้อยราวกับว่ามันเป็นคลื่นโค้งของความงามที่บริสุทธิ์ เขาจะจ้องมองไปที่มันเป็นเวลาหลายชั่วโมงนอนอยู่ที่นี่บนหลังของเขาขณะที่เขากำลังสังเกตมันและความรู้สึกมากกว่านั้นกับ foreclaws ของเขา นอกเหนือจากนั้นปรับเส้นโค้ง pristinely ไก่ความภาคภูมิใจของเขายื่นอย่างหนักและความภาคภูมิใจ needily รอการกลับมาของคนรับใช้ของเขา ... และนอกเหนือจากนั้นวามสมบัติทองนอนเหยียดยาวออกทั้งหมดในกองอยู่รอบตัวเขา เขาได้รับการทำค่อนข้างดีสำหรับตัวเขาเองเขาสรุปและจะยังคงทำได้ดีกว่า. เขาจะกินสัตว์เกมมากขึ้น ... และนักผจญภัยถ้ามีมารอบ - ที่เพียงแค่สิ่งที่เขาจะมีทางเลือกที่ไม่เกี่ยวกับ เขาเป็นคนที่หิวมากวันนี้และหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่รายการเงาอื่น ๆ เขาอาจจะเพิ่มการเก็บเจียมเนื้อเจียมตัวที่แตกต่างกันยังเขา ถ้าเขาจะได้สิ่งที่กระเพาะปลาของเขาเต็มไปด้วยความอร่อยเนื้อเลือดสำหรับวันที่สิ้นสุดในขณะที่กองเห็นของสมบัติใหม่ที่นำเข้ามาสำหรับเขาที่จะกลั่นกรอง ... ใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่เขาต้องการทั่วโลก: เพียงเพื่อได้รับการเคารพและ ดูแลเป็นอย่างดีด้วยความรักตัวเองเป็นสมบัติของโลกธรรมชาติซึ่งมังกรของความสูงของเขาก็เด็ด! จากนั้นเขาก็คิดว่าอีกครั้ง สิ่งกระเพาะปลาของตัวเอง? ไม่มีคนรับใช้ของเขาจะเลี้ยงเขา เขาไม่สามารถผ่อนคลายไม่ได้ใส่ใจที่จะรับอาหารที่ตัวเอง ใช่ว่าฟังดูน่ารัก ... แต่คือการเข้มงวดนานชะมัดเกี่ยวกับการกลับด้วยการฆ่าของวันและเพลาทองเหลืองและหน้าท้องเป็นจุดเริ่มต้นทั้งสองที่จะบ่น เขา wriggled ในความอดทนของเขาหางและด้านหลังถูยากของเขากับเตียงของเหรียญและอัญมณีใต้เขามีน้ำหนักนวดเหมือนของการเคลื่อนไหวเพื่อช่วยขจัดความผิดหวังของเขา. แม้จะเป็นหลักและสมองของการดำเนินงานของพวกเขาแม้ Pyrruonus ไม่เข้าใจอย่างเต็มที่เพียงวิธีการที่แตกต่างกันชีวิตใหม่ของเขาถูกเมื่อเทียบกับเก่า ก่อนที่จะมีการทุจริตของพวกเขาและเขา Jansen ทั้งสองขุนนางที่มีใจ - และแม้ว่าไม่ได้ทุกอย่างหรือ craftiest ตัวอย่างของสายพันธุ์ของตนอย่างแน่นอนค่อนข้างทุ่มเทให้กับการแสวงหาความรู้ความสามารถและความรู้ที่พวกเขาได้รับการสอนโดยการให้กำลังใจของพวกเขา เพื่อนร่วมงานและขนบธรรมเนียมประเพณีของปู่ย่าตายายของพวกเขา ตอนนี้เมื่อทั้งของพวกเขานอนหลับฝันพวกเขาเพียงครั้งแรกส่วนใหญ่ของกิจกรรม: ความรุนแรง, อาหาร, และเพศ แต่หลงตัวเองขี้เกียจการถือภายใน Pyrruonus หมายความว่าพวกเขาไม่ค่อยมีแรงจูงใจที่จะออกไปต่อสู้อะไรเลยและอื่น ๆ อีกหมกมุ่นอยู่กับความสุขทางกามารมณ์มากขึ้นว่าชีวิตมีให้. ขับเคลื่อนโดยความเสื่อมโทรมที่เพิ่มขึ้นของเขาได้ตัดสินใจที่ Pyrruonus สองสัปดาห์ที่ผ่านมาว่า พวกเขาจะหยุดที่เคยย้ายแหวนแต่งงานที่สวยงามลงบนมือของพวกเขาเลย ทั้งตอนนี้เก็บไว้อย่างถาวรรอบสมาชิกที่อวัยวะเพศของตน อันที่จริง wyrm ยึดติดกับของเขาเพื่อมุ่งมั่นที่จะเก็บไว้สบายกับฐานเพลาของเขาแม้จะลดลงกลับมาภายในช่องของเขา ขณะที่แหวนเข้มงวดของเพลาเก็บไว้ของตัวเองอยู่ตลอดเวลากึ่งแข็งยาวเทิบทาบห้อยลงมาที่ขนาด imposingly ที่ดีและช้าเร้าใจแม้ในขณะที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเพศใด ๆ เลย ร่างของเขาถูกกระตุ้นอยู่เสมออย่างน้อยเล็ก ๆ น้อย ๆ และความร้อนรนที่ช่วยกระตุ้นสัญชาตญาณของเขาสำหรับการล่าสัตว์เช่นเดียวกับการผสมพันธุ์ - ไม่พูดถึงการช่วยให้เขามีลักษณะที่น่าสนใจและตลอดทางเพศ "พร้อม" ตา wyrm ทองเหลืองของ มังกรขี้เกียจสามารถจินตนาการมังกร man's.cock รูปของเขาอย่างน่าอัศจรรย์แม้ตอนนี้และเลียมากกว่ากระเพาะปลาของเขาเองขณะที่เขามีความสุขคิดสิ่งที่เขาจะได้มีความต้องการผู้รับใช้ของพระองค์ที่จะทำ. * * * * * * * * * * * * "อาหาร" grunted Jansen ชั่วโมงไตรมาสต่อมา และลดลงกวางฆ่าบนพื้นถ้ำก่อนที่เจ้านายของเขา. ตาโทเปิดอย่างช้า ๆ และจ้องยาว Jansen แล้วชำเลืองมองไปที่ซากและจากนั้นกลับมาที่เข้มงวดอีกครั้ง. "อาหาร" ซ้ำ Jansen และลูบของเขาเอง ท้องซึมกะทือ. เสียงของเข้มงวดจึงลึกและลำคอว่าเขาฟังส่วนใหญ่ไม่เหมาะสำหรับการพูด แต่ Pyrruonus เขาเข้าใจได้ง่าย มันเป็นวิธีการที่นำเสนอ wyrm เอาปัญหา. "ไม่เพียงแค่ยืน. เก็บมันขึ้นมาและได้รับการให้อาหารฉัน." แจนเซนมีรอยขีดข่วนหัวของเขาในความสับสน แต่ก็พบว่าเพลาเร้าใจของเขาหนักขึ้นภายใต้อิทธิพลจากแหวนที่ มันถูกผูกไว้ ในทำนองเดียวกันเพลาโทของเขาเองกลับไปยังเสาเต็มรูปแบบจากรัฐส่วนใหญ่ยากที่จะได้รับก่อน. "แต่ ... อาหาร" grunted Jansen และชี้ไปที่ซาก. Pyrruonus โน้มตัวบนหลังของเขาและเปิดกระเพาะปลาของเขากว้าง ถือหัวของเขาต่ำเหนือท้องของเขา "อาหาร. ตอนนี้อาหารหลักของคุณ." ด้วยสมองของเขาย้ายไปกับความคล่องตัวของการจัดเรียงของลูกคิดสามเณรดำเนินการบาง Jansen ช้ามากเริ่มที่จะเข้าใจคุกเข่าต่ำเขายกซากจากพื้นและถือสิ่งที่ทั้งขึ้นไป กระเพาะปลามังกรที่มันจะง่ายพอสำหรับ Pyrruonus ที่จะเข้าถึงและอึกทั้งสิ่งที่ทั้ง. "ทุกวิธีการในการ" สั่งต้นแบบ. รู้สึกกระชากไก่ของเขามีความสุขในขณะที่เขาทำตาม Jansen โน้มตัวไปข้างหน้าและวางสัตว์หัวทิ่ม เข้าไปในปากของ wyrm ทองเหลือง จมูกของเจ้านายของเขาบานและหน้าอกให้ดังก้องต่ำได้รับการอนุมัติ ลิ้นมังกรที่ยาวห่อกวาง - คอแล้วเลื่อนกลับนำมันลงกระพุ้งเห็นได้ชัดขณะที่เธอส่งผ่านลงไปยังกระเพาะอาหาร. "M-ต้นแบบ" grunted Jansen ขณะที่เขามองอย่างหงุดหงิดที่ไก่ของเขาเองและเห็นว่ามันเริ่มต้น ที่จะรั่วไหล. "ใช่โทความต้องการของคุณภายในของเขามากเกินไป ... เพียงแค่ในทางที่แตกต่างกันและในสถานที่ที่แตกต่างกัน." ยังคงนอนอยู่บนหลังของเขาแล้วเขาก็กระจายขาของเขาและล้มหางของเขาออกไปด้านใดด้านหนึ่งเผยให้เห็น tailhole สำหรับการใช้งานทางเพศของ Jansen. นี้เกิดเข้มงวดด้วยความประหลาดใจ โดยปกติ wyrm จะเรียกร้องให้มังกรชายร่างใหญ่ปรนนิบัติพระองค์โดยการให้หลุมของเขาเองส่วนใหญ่มักจะปาก ตอนนี้ Pyrruonus ทำมันวิธีอื่น ๆ ... และยังไม่น้อยตระหง่านกว่าปกติ. แม้จะมีการตอกเร้าอารมณ์ในความคิดของเขาและการบังคับให้เป็นไปตามหลักของเขาทุกราชประสงค์, แจนเซนรู้สึกเจ็บใจลังเล - ซึ่ง Pyrruonus รู้สึก ทันทีขอบคุณข้อเสนอแนะเอาใจใส่ของแหวน. สายตาของ wyrm แคบ "ผู้รับใช้ของเราไม่ได้เป็นจริงกับผม" เขาประกาศ "เสิร์ฟฉันโดยเจาะฉันและทำมันได้ในขณะนี้. ฉันต้องการที่จะรู้สึกยินดีในส่วนที่ลึกที่สุดของฉันและฉันจะมีมันจากร่างกายของคุณซึ่งเป็นของฉัน. ฉันต้องเตือนคุณ?" หนามังกรไก่เต้นอย่างเร่งด่วนในขณะที่เขาพูด. "Hh ... นอกใจ" กล่าวว่าแจนเซนเกี่ยวกับตัวเองมองเกือบจะพร้อมที่จะร้องไห้และลดลงไปที่หัวเข่าของเขาก่อนที่พวกทรราชทองเหลืองของเขา "แต่ ... แต่โท ... " แจนเซนให้ออกลำคอ, คร่ำครวญที่ไม่ใช่คำพูดของความกลัว ภาพประกายผ่านใจ Pyrruonus ของความทรงจำที่สร้างขึ้นใหม่ของเท้าต่างๆเข้มงวดสำรวจป่าขึ้นและลงภูเขา wyrm รู้สึกขัดแย้งภายในผู้รับใช้ของพระองค์: ปริญญาโทมีปีกและมีความแข็งแรงเพื่อให้เขายังอยู่รอบทุกวันในขณะที่ผมเดินไปรับอาหาร ฉันรักโท แต่มันเป็นไปอย่างไม่มีประสิทธิภาพที่ร่างกายของฉันเกลียดการจัด! วิบัติคือฉันสำหรับเนื้อของเราเป็นความปรารถนาที่จะนอกใจโท! ยังคงนอนอยู่หน้าท้องขึ้น Pyrruonus ขดหางของเขา consolingly รอบหนึ่งของข้อเท้าหนาของแจนเซน "ที่นั่นมีคนใช้. ผมไม่ได้โหดร้าย. หากร่างกายของคุณไม่เหมาะกับบริการของคุณก็จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงต่อไปที่จะให้บริการที่ดีกว่าฉัน. เพียงตราบใดที่คุณไม่ได้มีความคิดอื่น ๆ ของความขัดแย้ง ... " Pyrruonus อาจรู้สึกว่าแจนเซนไม่ได้มีความคิดอื่น ๆ ของความขัดแย้ง - ว่าแม้ใน dumbed ลงนี้รัฐเขาก็ค่อย ๆ วางกันความคิดที่ว่างานของเขาเป็นคนรับใช้และพอที่จะสูงของเขา ... แต่ Pyrruonus คิดว่างานที่เหมาะกับเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ wyrm แปรงเก็บไว้กับใจของคนรับใช้ของเขาด้วยความยินดีขณะที่เขารู้สึก Jansen ระดับลึกของการคัดค้านได้รับการคัด ... ฉีกขาดออกมาเหมือนไม่กี่หน้าจากหนังสือเก่าที่มีคำแนะนำเพียงอ้อยอิ่งกับการดำรงอยู่ของพวกเขามาเป็นข้อมูลอ้างอิงที่คลุมเครือจากบทอื่น ๆ และพลาดได้อย่างง่ายดายหมดอายุในหมายเลข. "ไม่มีอื่น ๆ ... ไม่เห็นด้วย" grunted Jansen และเขาพยักหน้าให้ง่วงนอนหัวเป็น Brai ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขึ้นแคบ แทบจะขาดแล้ว เส้นทางบนไหล่เขา , อุ้ยอ้ายขึ้นที่กำลังเลือกเส้นทางของเขากับการดูแลมากเป็นโฉด ค่อนข้างซุ่มซ่ามรูปแบบใหม่จะช่วยให้

พาดข้ามไหล่ของเขาและหลังคอของเขา เขาแบกซากอีก กวางตัวนี้เป็นกวางอวบที่มีคอเขาเป็นการส่วนตัว กัดเปิด

แม้จะมีวิธีการที่ง่ายของกระบวนการคิดมีตอนนี้กลายเป็นท่าน Jansen ,เมื่อเปรียบเทียบกับชีวิตในอดีตของเขาเป็น Paladin อะไรบางอย่างภายในจิตใจของเขายังสามารถตรวจจับไร้สาระของสถานการณ์ของเขา เขาลากเกมขึ้นภูเขาเท้า อาหารโดยอาหาร ในขณะที่อาจารย์ปีกของเขายังคงไม่ได้ใช้งานและตนเองดูดซึมเมื่อสะสมของเขา

ความต้องการของ pyrruonus เติบโตอย่างต่อเนื่องครอบคลุมทั้งหมด ,และแต่ละช่วงเวลาของชีวิต มี คือ ตอนนี้ใช้ในบางชนิดของการให้บริการเสียหาย wyrm ทองเหลือง . วันนี้ , ที่สุดของการให้บริการ คือ งานที่มีการให้ขึ้นเป็นผู้ให้บริการอาหาร , รับใช้ , หมอนวด , และทาสทางเพศในหนึ่ง ขณะเดียวกัน pyrruonus นุ่มและ pudgier โต ,แม้ว่าเขาจะยังคงเพียงพอของอ่อนช้อย เฮฟวี่เวท ให้คนใช้ของเขารุนแรงทำร้ายร่างกายด้วยง่ายถ้าเขาจึงเลือก

โชคดีสำหรับ Jansen , wyrm ไม่ได้เลือกดังนั้น อัศวินอดีตเป็นข้าราชการ , เครื่องมือ , และคนรัก และ pyrruonus ยังมุ่งที่จะให้มันเป็นอย่างนั้น ถ้า Jansen ของวินัยยังคงเป็นจริงจับคู่เชื่อมต่อวิญญาณของพวกเขามีแหวนวิเศษของความรู้สึกนี้ต่อไป เมื่อเขาผ่านเดือนแรกของพวกเขาในรังใหม่

สำหรับวันนี้ มีได้หลายไมล์ ขึ้นเขาไปแบกซาก และน้อยมากที่ตนเองคิดตระหนักถึงเพื่อครอบครองเขา ตามที่เขาไป ความรู้สึกของเขาได้ครอบครองเขาแทน ได้ตระหนักของร่างกายที่มีกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง ทั้งของเขาเองและสภาพแวดล้อมของเขาเวลา เขาจะเจาะหินขนาดใหญ่ที่มีหมัดของเขาเพียงเพื่อความสุขเกี่ยวกับอวัยวะภายในของเห็นพวกเขาทำลายหรือกินกับความพึงพอใจช้าผ่านจนเหยื่อสัตว์ กระดูกโคนขา รู้สึกว่ากระดูกร้าวภายใต้ความเครียดให้เขาพอใจ เขาไม่เคยเต็ม นิยม ภายใต้วิถีชีวิตที่เขาทำได้ตอนนี้เท่านั้น ก่อนหน้านี้ foggily จำ . . . . . . .

ยังไงครับ Jansen พาลาดินได้ลดลง !แต่ ส่วนใหญ่ เขาไม่สนใจ สัญชาตญาณสัตว์เลื้อยคลานครองโลก วัน และเขา trudged ขึ้นบนภูเขา รู้สึกดีเท้าหนักของเขาก้าวไปตามพื้นดิน .

* * *

pyrruonus ถือของตัวเองเล็กน้อยขยายท้องราวกับว่ามันเป็นโค้งคลื่นของความงามที่บริสุทธิ์ . เขาจะมองมันได้เป็นชั่วโมง นอนอยู่บนหลังของเขา แต่เขาก็พบและรู้สึกกว่ามันด้วย foreclaws ของเขานอกเหนือจากที่ pristinely ปรับเส้นโค้ง , ไก่ภูมิใจของเขา jutted อย่างหนักและภูมิใจ needily รอคนใช้ของเขากลับมา . . . และหลังจากนั้น วามสมบัติทองทั้งหมดสภาพในกองอยู่รอบๆตัวเขา เขาทำค่อนข้างดีสำหรับตัวเอง เขาสรุปและทำยังดีกว่า

เขาจะกินสัตว์เกมมากขึ้น . . . . . . . และ ผจญภัยถ้ามาแถวๆนั้นเป็นแค่สิ่งที่เขาจะไม่มีทางเลือกแล้ว เขาหิวมากวันเหล่านี้ และดังนั้น หมกมุ่นกับสิ่งที่รายการอื่น ๆเขาอาจจะเพิ่มเงาเขาเจียมเนื้อเจียมตัวอีกหลากหลายคอลเลกชัน ถ้าเขาทำได้ ยายของเขาเต็มไปด้วยอร่อย เนื้อ เลือด วันๆ ในขณะที่เห็นกองสมบัติใหม่เอาให้เขาพินิจพิเคราะห์ . . . . . . . ใช่นั่นจะเป็นสิ่งที่เขาต้องการในโลกทั้งหมด : เพียงบูชา และจัดเก็บดูแลตัวเองเป็นสมบัติของโลก ธรรมชาติ ซึ่งเป็นมังกรแห่งร่างกายของเขาเด็ด !

แล้วเขาคิดอีกครั้ง ของทวดของเขาเอง ? ไม่ พระองค์จะให้เขา เขาอาจจะไม่ได้พักผ่อน ไม่ได้ใส่ใจที่จะหยิบอาหารเอง ใช่ นั่นฟังดูน่ารัก

. . . . . . .แต่ก็มีเวลาเลยนานคืนกับวันฆ่า และเพลาของทองเหลืองและท้องทั้งคู่เริ่มบ่น เขา wriggled ในความใจร้อนของเขา หางและหลังของเขาถูยากกับเตียงของเหรียญและอัญมณีใต้เขา ด้วยการนวด เช่น น้ำหนักของการเคลื่อนไหวช่วย stave ปิด

เสียงของเขาแม้จะเป็นเจ้านาย และสมองของการดำเนินการของพวกเขา แม้ pyrruonus ไม่เต็มคำเพียงวิธีการที่แตกต่างกันชีวิตของเขาเมื่อเทียบกับเก่า ก่อนการคอรัปชั่นเขาและ Jansen มีทั้งขุนนางใจ - และ ถ้าไม่ฉลาด หรือตัวอย่าง craftiest ของเผ่าพันธุ์ของตน แน่นอน ค่อนข้างทุ่มเทให้กับการแสวงหาปัญญาและความรู้เช่นที่พวกเขาได้รับการสอนโดยการให้กำลังใจจากเพื่อนของพวกเขาและประเพณีของ forebears ของพวกเขา ตอนนี้ เมื่อพวกเขาทั้งคู่นอนหลับก็ฝันถึงแต่ดั้งเดิมที่สุดของกิจกรรม : ความรุนแรง , อาหาร , และเพศ แต่ขี้เกียจหลงตัวเอง การถือภายใน pyrruonus หมายความว่าพวกไม่ค่อยกระตือรือล้นที่จะไปต่อสู้อะไรและอีกมากมายหมกมุ่นกับความสุขที่ขาวสะอาดยิ่งกว่าชีวิตต้องเสนอ

ขับเคลื่อนด้วยของเขาเพิ่มขึ้นความเสื่อมโทรม pyrruonus ได้ตัดสินใจเมื่อสองสัปดาห์ก่อนที่พวกเขาจะหยุด เคยย้าย Enchanted แหวนแต่งงานบนนิ้วของพวกเขาทั้งหมด ทั้งสองตอนนี้เก็บไว้อย่างถาวรรอบสมาชิกอวัยวะเพศของตน แน่นอนการ wyrm ก็เกาะติดเขาจึงมุ่งมั่นที่จะเก็บไว้แน่นกับเพลาของฐานของเขาแม้เมื่อมันลดลงกลับในร่องเขา ในขณะเดียวกัน แหวนอันโหดร้ายทำให้เพลาของเขาเองตลอด กึ่งแข็ง ความยาว slackly ห้อยลงมาที่ imposingly ที่ดีและค่อยๆขยับขนาดถึงแม้ไม่ได้ร่วมในกิจกรรมทางเพศใด ๆที่ทั้งหมด ร่างกายของเขาก็มักจะมีอารมณ์จริงๆ อย่างน้อยก็นิดนึงและกระวนกระวายช่วยเชื้อเพลิงสัญชาตญาณสำหรับการล่าสัตว์รวมทั้งผสมพันธุ์ - ไม่ต้องพูดถึงช่วยเขาดูตลอดเวลามีเสน่ห์และทางเพศ " พร้อม " ทองเหลือง wyrm สิ มังกรขี้เกียจจะคิด s.cock ของเขาที่มีรูปร่างอย่างมนุษย์มังกรตอนนี้เลียกว่าทวดของเขาเอง เขาคิดว่าความสุขบางสิ่งที่เขาต้องการคนใช้ทำ

* * *

" อาหาร" ถอนหายใจ Jansen สี่ชั่วโมงต่อมา และหล่นลงบนพื้นถ้ำ ก่อนที่จะถูกฆ่า โด โทของเขา . . . . . .

ของอาจารย์ตาเปิดอย่างช้าๆ และจ้องมองที่ยาว เจนเซ่น แล้วมองไปยังซากและจากนั้นกลับไปที่เข้มงวดอีก

" อาหาร " ซ้ำ Jansen และลูบท้องของตัวเองอย่างพูดอะไรไม่ออก .

เสียงลึกและมีมากที่เขามาจากเสียงส่วนใหญ่ ส่วนการพูดแต่ pyrruonus เข้าใจง่าย เขา มันเป็นวิธีการนำเสนอที่ wyrm เอาปัญหา

" อย่ายืนอยู่ตรงนั้น หยิบมันขึ้นมาและได้รับการป้อนฉัน "

Jansen เกาหัวด้วยความสับสน แต่ก็พบว่าเขาเพลาขยับยากภายใต้อิทธิพลจากแหวนที่เชื่อมมัน อนึ่ง นายของเขาเองกลับเพลาเต็มเสาจากรัฐส่วนใหญ่ยากได้ก่อน

" แต่. . . . . . . อาหาร " คำราม Jansen และชี้นิ้วบอกว่าที่ซาก

pyrruonus พิงหลังของเขา และเปิดกว้าง ยายของเขา จับหัวของเขาต่ำเหนือท้องของเขา . " อาหาร ตอนนี้เลี้ยงอาจารย์ของคุณ "

กับสมองของเขาย้ายกับความคล่องตัวของการจัดเรียงบางของสามเณรใช้ลูกคิด เจนเซน ช้ามาก เริ่มเข้าใจนั่งคุกเข่าต่ำเขายกซาก จากพื้น และจัดสิ่งที่ทั้งขึ้นสู่ทวดของมังกรที่ดูเหมือนจะง่ายพอสำหรับ pyrruonus ที่จะเข้าถึงและเขมือบทุกอย่างเลย

" ตลอดทาง " สั่งอาจารย์

รู้สึกไก่ของเขากระชากกับความสุขที่เขาปฏิบัติตาม , Jansen เอามือ ไปข้างหน้าและนำสัตว์เข้ามาในปาก wyrm หัวทองเหลืองของ