Rooted in the Green Revolution deve

Rooted in the Green Revolution development paradigm, sustainable intensification follows a technocratic approach, based on the belief that increased food production is directly related to food security and poverty eradication and assuming technology neutrality (Conway 1997; Das 2002; Holt-Gimenez and Altieri 2013; Patel 2013; McClung 2014). But does the increased production from sustainable intensification equate to increased food security? Does it improve the livelihoods of all the farmers who adopt the technologies behind it? In the specific case of Asia, there is a strong tendency to put the emphasis of sustainable intensification on rice intensification programs (FAO 1990; Cassman and Pingali 1995; Lee 2005). But does rice intensification correspond with rural households’ strategies and desires to improve livelihoods and well-being?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการปฏิวัติสีเขียวพัฒนากระบวนทัศน์ แรงอย่างยั่งยืนตามแนวทาง technocratic ตามความเชื่อว่าเพิ่มการผลิตอาหารโดยตรงเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยอาหาร และกำจัดความยากจน และสมมติว่าเทคโนโลยีความเป็นกลาง (คอนเวย์ 1997 Das 2002 โฮลท์ Gimenez และ Altieri 2013 Patel 2013 ทาง McClung ที่ 2014) แต่การผลิตเพิ่มขึ้นจากแรงยั่งยืนไม่ถือเอาความปลอดภัยของอาหารเพิ่มขึ้น มันไม่ปรับปรุงวิถีชีวิตของเกษตรกรทั้งหมดที่นำมาใช้เทคโนโลยีอยู่เบื้องหลัง ในกรณีเฉพาะของเอเชีย มีแนวโน้มแข็งแกร่งเพื่อให้ของแรงแบบยั่งยืนบนข้าวแรงโปรแกรม (FAO 1990 Cassman และ Pingali 1995 ทางลีที่ 2005) แต่ไม่แรงข้าวสอดคล้องกับกลยุทธ์และความต้องการเพื่อปรับปรุงวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของครัวเรือนชนบท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หยั่งรากลึกในกระบวนทัศน์การพัฒนาการปฏิวัติเขียวแรงอย่างยั่งยืนตามแนวทางด้านเทคนิคอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อที่ว่าเพิ่มขึ้นการผลิตอาหารจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับความมั่นคงด้านอาหารและการขจัดความยากจนและสมมติเป็นกลางเทคโนโลยี (คอนเวย์ 1997; Das ปี 2002 โฮลท์-ดอนและ Altieri 2013; Patel 2013; McClung 2014) แต่การผลิตเพิ่มขึ้นจากแรงอย่างยั่งยืนถือเอาการรักษาความปลอดภัยของอาหารที่เพิ่มขึ้น? มันปรับปรุงชีวิตความเป็นอยู่ของเกษตรกรทุกคนที่นำเทคโนโลยีที่อยู่เบื้องหลังมันได้หรือไม่ ในกรณีที่เฉพาะเจาะจงของเอเชียมีแนวโน้มที่แข็งแกร่งในการให้ความสำคัญของแรงที่ยั่งยืนเกี่ยวกับโปรแกรมแรงข้าว (FAO 1990; Cassman และ Pingali 1995; ลี 2005) แต่ไม่แรงข้าวสอดคล้องกับกลยุทธ์ครัวเรือนในชนบทและความปรารถนาที่จะปรับปรุงวิถีชีวิตและความเป็นอยู่?