Summary and Conclusions This study

Summary and Conclusions
This study uses the modern time series techniques to study the relationship between government expenditure and economic growth in Malaysia. First, we study the unit root properties of the variables. We find that logarithms of government expenditure and GDP in their various formulations (like total, per capita) are non-stationary in their levels. We also find that all variables except the log of government expenditure as a percentage of GDP are stationary in their first difference form. Next, we conduct Johansen cointegration tests for pairs of variables which do not involve log of the government expenditure as a percentage of GDP. The results indicate all three pairs of variables are cointegrated and the number of cointegrating vector is equal to one in each case. The cointegrating vectors show that all three pairs of variables have a long run positive relationship as expected. Finally, we conduct the augmented Granger causality tests between pairs of variables. The results show that no matter what lag is used, causality does not flow in any direction in any of the cases. Thus, the results indicate that the growth of GDP does not cause growth of government expenditure. This result is possible if non-economic factors are more important in explaining the growth of government expenditure than economic factors. Some writers like Chee (1990) opine that this is the cause in Malaysia. The results for causality tests also indicate that the growth of government expenditure does not cause the growth of GDP. Again, in the context of Malaysia, there seems to be some evidence that government expenditure did not lead to the growth of GDP as we have discussed earlier. The policy implication is that the present structure of government expenditure is not very conducive to economic growth. However, it is quite possible that a different structure of government expenditure can contribute more effectively to economic growth. Thus, while the presence of a long run relationship between GDP and government expenditure (in their various forms) support the Wagner’s Law, causality tests tell another story. However, it should be born in mind that while cointegration tests have been performed on the levels of the variables, the causality tests are performed on the first differences (which give us growth rates of the variables because all variables are expressed in their logarithmic forms). In other words, causality tests indicate the absence of short run relationship whereas the presence of cointegration indicates long run relationship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปและบทสรุป การศึกษานี้ใช้เทคนิคชุดทันสมัยเวลาเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างรายจ่ายของรัฐบาลและการเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศมาเลเซีย ครั้งแรก เราสามารถศึกษาคุณสมบัติหลักหน่วยของตัวแปร เราพบว่า ลอการิทึมของรายจ่ายรัฐบาลและ GDP ในสูตรการต่าง ๆ (เช่นผลรวม หัวต่อ) จะไม่เขียนในระดับของพวกเขา เรายังพบว่า ตัวแปรทั้งหมดยกเว้นบันทึกรายจ่ายของรัฐบาลเป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP เป็นเครื่องเขียนในฟอร์มของพวกเขาแตกต่างแรก เราทำการทดสอบ cointegration Johansen ในคู่ของตัวแปรที่ไม่เกี่ยวข้องกับการบันทึกรายจ่ายของรัฐบาลเป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า ตัวแปรทั้งหมด 3 คู่คือ cointegrated และหมายเลข cointegrating เวกเตอร์มีค่าเท่ากับหนึ่งในแต่ละกรณี ที่ cointegrating เวกเตอร์แสดงคู่สามทั้งหมดของตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ยาวบวกตามที่คาดไว้ สุดท้าย เราทำการทดสอบ causality นี่เกรนเจอร์ออกเมนต์ระหว่างคู่ของตัวแปร ผลแสดงว่า ไม่ใช้ว่าความล่าช้า causality ไม่ไหลในทิศทางใดในกรณี ดังนั้น ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า การเติบโตของ GDP ทำให้เจริญเติบโตของรายจ่ายของรัฐบาล ผลลัพธ์นี้ได้ถ้าไม่ใช่เศรษฐกิจปัจจัยสำคัญในการอธิบายการเจริญเติบโตของรายจ่ายของรัฐบาลมากกว่าปัจจัยทางเศรษฐกิจ นักเขียนบางอย่างเช่นชี้ฟ้า (1990) คิดเห็นว่า นี่คือสาเหตุในมาเลเซีย ผลการทดสอบ causality ที่ระบุว่า การเติบโตของรายจ่ายของรัฐบาลทำให้การเจริญเติบโตของ GDP อีก ในบริบทของมาเลเซีย ดูเหมือนจะ เป็นหลักฐานบางอย่างที่รายจ่ายของรัฐบาลได้ไม่นำไปสู่การเติบโตของ GDP ดังที่เราได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ เนื่องจากนโยบายคือ ว่า โครงสร้างปัจจุบันของรายจ่ายรัฐบาลไม่เอื้อมากต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปได้มากว่า โครงสร้างต่าง ๆ ของรายจ่ายรัฐบาลสามารถช่วยได้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ ดังนั้น ในขณะที่ของความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่าง GDP และรัฐบาลจ่าย (ในรูปแบบต่าง ๆ ของพวกเขา) สนับสนุนกฎหมายของวากเนอร์ ทดสอบ causality บอกเรื่องอื่น อย่างไรก็ตาม มันควรเกิดในใจ cointegration ทดสอบว่าได้ปฏิบัติตามระดับของตัวแปร การทดสอบ causality ดำเนินการแตกต่างแรก (ซึ่งให้อัตราการเจริญเติบโตของตัวแปรเนื่องจากตัวแปรทั้งหมดจะแสดงในฟอร์มของลอการิทึม) ในคำอื่น ๆ ทดสอบ causality ระบุขาดความสัมพันธ์ระยะสั้นใช้ในขณะที่ของ cointegration บ่งชี้ความสัมพันธ์ระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปและข้อสรุปการศึกษาครั้งนี้ใช้เวลาเทคนิคชุดที่ทันสมัยเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการใช้จ่ายภาครัฐและการเติบโตทางเศรษฐกิจในประเทศมาเลเซีย ครั้งแรกที่เราศึกษาคุณสมบัติหน่วยรากของตัวแปร เราพบว่าการลอการิทึมของค่าใช้จ่ายของรัฐบาลและจีดีพีในสูตรต่างๆของพวกเขา (เช่นรวมต่อหัว) จะไม่หยุดนิ่งในระดับของพวกเขา นอกจากนี้เรายังพบว่าตัวแปรทั้งหมดยกเว้นบันทึกการใช้จ่ายของรัฐบาลเป็นร้อยละของจีดีพีที่มีการเคลื่อนที่ในรูปแบบที่แตกต่างกันเป็นครั้งแรก ต่อไปเราจะดำเนินการทดสอบระยะยาวระหว่างฮันเซนสำหรับคู่ของตัวแปรที่ไม่เกี่ยวข้องกับการบันทึกการใช้จ่ายของรัฐบาลเป็นร้อยละของจีดีพี ผลการศึกษาพบทั้งสามคู่ของตัวแปรจะ cointegrated และจำนวน cointegrating เวกเตอร์มีค่าเท่ากับหนึ่งในแต่ละกรณี เวกเตอร์ cointegrating แสดงให้เห็นว่าทั้งสามคู่ของตัวแปรที่มีระยะยาวความสัมพันธ์เชิงบวกตามที่คาดไว้ สุดท้ายเราดำเนินการเติมเกรนเจอร์ทดสอบอำนาจระหว่างคู่ของตัวแปร ผลปรากฏว่าไม่ว่าสิ่งที่ล่าช้าจะใช้อำนาจไม่ไหลในทิศทางใด ๆ ในทุกกรณี ดังนั้นผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าการเติบโตของ GDP ไม่ก่อให้เกิดการเจริญเติบโตของการใช้จ่ายของรัฐบาล ผลที่ได้นี้เป็นไปได้ถ้าปัจจัยที่ไม่ใช่ทางเศรษฐกิจที่มีความสำคัญมากขึ้นในการอธิบายการเจริญเติบโตของการใช้จ่ายของรัฐบาลมากกว่าปัจจัยทางเศรษฐกิจ นักเขียนบางคนชอบชี (1990) มีความคิดเห็นว่านี้เป็นสาเหตุในประเทศมาเลเซีย ผลการทดสอบเวรกรรมยังระบุว่าการเติบโตของการใช้จ่ายของรัฐบาลที่ไม่ก่อให้เกิดการเจริญเติบโตของจีดีพี อีกครั้งในบริบทของประเทศมาเลเซียที่ดูเหมือนว่าจะมีหลักฐานบางอย่างที่ค่าใช้จ่ายของรัฐบาลไม่ได้นำไปสู่การเจริญเติบโตของจีดีพีในขณะที่เราได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้ นโยบายความหมายก็คือว่าโครงสร้างปัจจุบันของค่าใช้จ่ายของรัฐบาลจะไม่เอื้อมากในการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ แต่ก็เป็นไปได้มากว่าโครงสร้างที่แตกต่างของค่าใช้จ่ายของรัฐบาลสามารถมีส่วนร่วมได้อย่างมีประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ดังนั้นในขณะที่การปรากฏตัวของความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างจีดีพีและค่าใช้จ่ายของรัฐบาล (ในรูปแบบต่าง ๆ ของพวกเขา) สนับสนุนกฎหมายวากเนอร์การทดสอบอำนาจบอกอีกเรื่องหนึ่ง แต่ก็ควรจะเกิดในใจว่าในขณะที่การทดสอบระยะยาวระหว่างได้รับการดำเนินการในระดับของตัวแปรที่ทดสอบเวรกรรมจะมีขึ้นในความแตกต่างครั้งแรก (ซึ่งทำให้เรามีอัตราการเจริญเติบโตของตัวแปรเพราะตัวแปรทั้งหมดจะถูกแสดงในรูปแบบลอการิทึมของพวกเขา) . ในคำอื่น ๆ การทดสอบแสดงให้เห็นการขาดอำนาจของความสัมพันธ์ระยะสั้นในขณะที่การปรากฏตัวของระยะยาวระหว่างแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปและข้อสรุป
การศึกษานี้ใช้เทคนิคสมัยใหม่ ชุด เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง การใช้จ่ายของรัฐบาลและการเติบโตทางเศรษฐกิจในมาเลเซีย ก่อนอื่น เราศึกษารากหน่วยคุณสมบัติของตัวแปร เราพบว่าวิธีการลอการิทึมของรายจ่ายภาครัฐและ GDP ในสูตรต่าง ๆของพวกเขา ( เช่นรวมต่อหัว ) non-stationary ในระดับของพวกเขานอกจากนี้เรายังพบว่าตัวแปรทุกตัว ยกเว้น เข้าสู่ระบบของการใช้จ่ายของรัฐบาล เป็นเปอร์เซ็นต์ของ GDP เป็นเครื่องเขียนในรูปแบบต่างกัน ครั้งแรกของพวกเขา ต่อไป เราจะทดสอบ Cointegration Johansen สำหรับคู่ของตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับบันทึกของรายจ่ายภาครัฐคิดเป็นร้อยละของ GDP