One challenge that confronts humani

One challenge that confronts humanity, now and in the past, is the degree to which little children are socialised. Without socialisation we do not become “human”. This dimension is defined as the extent to which people try to control their desires and impulses, based on the way they were raised. A tendency toward a relatively weak control over their impulses is called “indulgence”, whereas a relatively strong control over their urges is called “restraint”. Cultures can be described as indulgent or restrained.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความท้าทายหนึ่งที่กับความมนุษย์ ตอนนี้ และ ใน อดีต เป็นระดับที่เด็กน้อยจะ socialised โดย socialisation เราไม่กลายเป็น "มนุษย์" มิตินี้ถูกกำหนดเป็นขอบเขตที่คนพยายามที่จะควบคุมความปรารถนาของพวกเขาและแรงกระตุ้น ขึ้นอยู่กับวิธีพวกเขาขึ้น แนวโน้มไปทางควบคุมแรงกระตุ้นของพวกเขาค่อนข้างอ่อนจะเรียกว่า "ปลดปล่อย" ในขณะที่ควบคุมค่อนข้างแข็งแรงผ่านการขอก่อนส่งกลับเรียกว่า "อั้น" วัฒนธรรมสามารถอธิบายเป็นผ่อนปรน หรือยับยั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในความท้าทายที่เผชิญหน้ากับมนุษยชาติในปัจจุบันและในอดีตที่ผ่านมาเป็นระดับที่เด็กเล็ก ๆ จะมีการสังสรรค์ โดยไม่ต้องมีการขัดเกลาทางสังคมเราไม่ได้กลายเป็น "มนุษย์" มิตินี้มีการกำหนดเป็นขอบเขตที่คนพยายามที่จะควบคุมความปรารถนาของพวกเขาและแรงกระตุ้นขึ้นอยู่กับวิธีที่พวกเขาถูกยกขึ้น โน้มเอียงไปสู่​​การควบคุมที่ค่อนข้างอ่อนแอกว่าแรงกระตุ้นของพวกเขาจะเรียกว่า "ความเมตตา" ในขณะที่การควบคุมที่ค่อนข้างแข็งแกร่งกว่าเรียกร้องของพวกเขาถูกเรียกว่า "ความยับยั้งชั่งใจ" วัฒนธรรมสามารถอธิบายได้ตามใจห​​รือยับยั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในความท้าทายที่เผชิญมนุษย์ ตอนนี้และที่ผ่านมา คือ การที่ลูกน้อยมีสังคม . โดยไม่ socialisation เราไม่กลายเป็น " มนุษย์ " มิตินี้หมายถึงขอบเขตที่ผู้คนพยายามที่จะควบคุมความปรารถนาและแรงกระตุ้น , ขึ้นอยู่กับวิธีที่พวกเขาถูกยก แนวโน้มต่อการควบคุมค่อนข้างอ่อนกว่าแรงกระตุ้นของพวกเขาถูกเรียกว่า " ปล่อยตัว "ในขณะที่การควบคุมค่อนข้างแข็งแกร่งกว่าเรียกร้องให้พวกเขาเรียกว่า " ความยับยั้งชั่งใจ " วัฒนธรรมที่สามารถอธิบายเป็นผ่อนผันหรือยับยั้ง