Little Fairy and Yun Che still did

Little Fairy and Yun Che still did not give up their pursuit, and below, vast plots of land flashed past their line of sight. After four hours, they had gone past more than several hundred kilometers of wasteland. They had completely passed the Spirit Profound Beasts’ territory and were now above the Sky Profound Beasts’ territory…….. If Yun Che were to land right then, he would be in mortal peril no matter which profound beast he chanced upon.

And this area, even if it was high up in the skies, was a place the Fierce Storm Hawk would have never dared to enter. But with Yun Che and Little Fairy in hot pursuit, it had no choice but to fly with all its might….. and continue northwards.

Another two hours passed, and the sky gradually darkened. Without them noticing, they had already flown past a distance of hundreds of kilometers. The place they were above was already close to the centre of the Wasteland of Death…. A place Yun Che could never possibly have reached with his own capabilities.

Flying like this for a long time with all its might, the Fierce Storm Hawk finally began to show signs of tiring. Its flight speed began to fall, and the squawks that came from a distance was no longer filled with energy, but grew increasingly feeble and tired.

The profound strength which was half a step into the Emperor Profound Realm was so thick that it could bring people into flight at full might for six entire hours, yet Little Fairy didn’t seem to be exhausted at all. Seeing the black speck in front get closer, and when they could gradually see the Fierce Storm Hawk’s blurry silhouette, she said softly, “It’s already close to its limit, prepare to capture it.”

While they were speaking, their flight speed also grew slightly faster as their distance from the Fierce Storm Hawk grew closer. After half a quarter of an hour, they had already closed in to be within a kilometer’s distance away. And just then, the Fierce Storm Hawk’s wing suddenly jerked as it let out a weak cry; its body plummeted to a low mountain below without any strength.

Little Fairy also brought Yun Che into a descent, and the distance from the ground grew closer and closer…

It was at this that a startled cry came from Jasmine in Yun Che’s mind, “Get out of the way, quick!! Danger!!”

Yun Che’s heart suddenly shook in fear, and the moment Jasmine’s voice fell, an enormous silver shadow emerged from the low hill below. The silver shadow rushed towards them like lightning and a single one of them was the size of a house. The beast’s ferocious mouth which was set with frightening teeth opened wide and rushed at them.

Yun Che and Little Fairy turned pale in fright at the same time. Little Fairy grabbed hold onto Yun Che’s arm with one hand and pushed him back with all her might, managing to dodge the extreme danger. But the crisis wasn’t averted just like that. From behind them, a wave of the same dangerous aura came barreling towards them…… And another ferociously wide mouth which looked practically the same came snapping from their backs….

“Scram!”

Little Fairy’s elegant brows knitted as she stretched her right hand out, and constructed an ice barrier of about thirty three meters wide. Their ferocious mouths that were wide open crashed into the ice barrier, and were thrown far away. Large cracks also formed atop the protective barrier.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางฟ้าน้อยและ Che ยุนยังไม่ได้ไม่ให้แสวงหาของพวกเขา และด้าน ล่าง ผืนใหญ่ของประกายผ่านสายตาของพวกเขา หลังจาก 4 ชั่วโมง พวกเขาได้ไปมาหลายร้อยกิโลเมตรของสูญเปล่า พวกเขาได้ส่งวิญญาณลึกซึ้งสัตว์ของเขต และถูกตอนนี้เหนือดินแดนฟ้าลึกซึ้งสัตว์... ถ้ายุน Che มีที่ดินอยู่ แล้ว เขาจะมีบินไม่ว่าสัตว์ที่ลึกซึ้งที่เขาบังเอิญและพื้นที่นี้ แม้มันไม่สูงขึ้นในท้องฟ้า เหยี่ยวพายุรุนแรงจะได้ไม่กล้าป้อน แต่ มียุน Che และนางฟ้าน้อยในแสวงหาร้อน มันมีทางเลือกแต่การบินกับยังอาจ... และยังคง northwardsผ่านไปอีกสองชั่วโมง และท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลง ไม่ได้สังเกตเห็น พวกเขาได้แล้วบินผ่านระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร อยู่ด้านบนได้แล้วใกล้กับศูนย์สูญเปล่าตาย... Che ยุนไม่อาจมาถึงได้ ด้วยความสามารถของเขาเองเดินทางเช่นนี้เป็นเวลานานมียังอาจ Hawk พายุรุนแรงสุดท้ายเริ่มแสดงสัญญาณการช่วย ๆ กัน ความเร็วบินเริ่มตกลง และ squawks ที่มาจากระยะไกลไม่เต็มไป ด้วยพลังงาน แต่เติบโตมาดูจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และเหนื่อยความลึกซึ้งซึ่งครึ่งหนึ่งเป็นขั้นตอนไปสู่อาณาจักร Profound จักรพรรดิ ถูกจึงอาจหนาที่จะสามารถนำคนในเที่ยวบินที่เต็มทั้งหมด 6 ชั่วโมง แต่นางฟ้าน้อยไม่ได้ดูเหมือนจะหมดเลย เห็นแว๊กสีดำด้านหน้าใกล้ชิด และเมื่อพวกเขาจะค่อย ๆ ได้เห็นเงามัวของเหยี่ยวพายุรุนแรง เธอพูดเบา ๆ "อยู่ใกล้ขีดจำกัด เตรียมที่จะจับมัน"ในขณะที่พวกเขาได้พูด ความเร็วบินยังขยายตัวเล็กน้อยเร็วที่ระยะทางของพวกเขาจากเหยี่ยวพายุรุนแรงเติบโตใกล้ชิด หลังไตรมาสครึ่งของชั่วโมง พวกเขาได้ปิดแล้วในอยู่ในกิโลเมตรห่าง และเพียงแล้ว ปีกของเหยี่ยวพายุรุนแรง jerked มันให้ออกมาร้องไห้อ่อนแอ ทันที ร่างกายตเพิ่มเขาต่ำด้านล่างไม่มีแรงใด ๆนางฟ้าน้อยยังมายุน Che ในความ และระยะห่างจากพื้นดินเติบโตใกล้ชิด และใกล้...มีที่นี้ที่ร้องไห้สะดุ้งมาจากมะลิในใจยุน Che "รับได้ ด่วน!! อันตราย!!"หัวใจยุน Che ก็ลำบากกลัว เสียงของมะลิขณะตก เงาเงินมหาศาลที่เกิดจากเนินด้านล่าง เงาสีเงินวิ่งต่อพวกเขาเหมือนฟ้าผ่าและเป็นหนึ่งเดียวของพวกเขาถูกขนาดของบ้าน ปากดุร้ายของสัตว์ซึ่งถูกกำหนด ด้วยกลัวฟันเปิดกว้าง และวิ่งที่พวกเขาChe ยุนและนางฟ้าน้อยเปิดซีดในตกใจในเวลาเดียวกัน นางฟ้าน้อยคว้าค้างบนแขนยุน Che ด้วยมือเดียว และผลักเขากลับกับอาจของเธอ การจัดการเพื่อหลบอันตรายมาก แต่วิกฤตไม่ได้ป้องกันเพียงต้องการที่ จากด้านหลังพวกเขา คลื่นรัศมีอันตรายเดียวกันมา barreling ต่อพวกเขา... และปากกว้าง ferociously อื่นซึ่งเหมือนจริงมาถ่ายจากหลัง..."Scram"นางฟ้าน้อยคิ้วสวยงามถักเป็นเธอยืดมือขวาของเธอออก และสร้างกำแพงน้ำแข็งกว้างประมาณสามสิบเมตร ปากดุที่กว้างเปิด crashed เป็นกำแพงน้ำแข็ง และถูกโยนห่าง รอยแตกขนาดใหญ่ยังเกิดขึ้นอยู่การปกป้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางฟ้าน้อยและเจ๊ยุนยังคงไม่ให้ขึ้นแสวงหาของพวกเขาและด้านล่างแปลงใหญ่ของที่ดินประกายที่ผ่านมาสายของสายตา หลังจากสี่ชั่วโมงพวกเขาได้ไปที่ผ่านมามากกว่าหลายร้อยกิโลเมตรของความสูญเปล่า พวกเขาได้ผ่านสมบูรณ์พระวิญญาณที่ลึกซึ้งของสัตว์ร้ายและดินแดนตอนนี้เหนือท้องฟ้า Profound สัตว์ 'ดินแดน ...... .. ถ้าเจ๊ยุนไปยังดินแดนที่ถูกต้องแล้วเขาจะตกอยู่ในอันตรายต้องตายไม่ว่าสัตว์ที่ลึกซึ้งเขา chanced เมื่อ. และนี้ พื้นที่แม้ว่าจะอยู่ในระดับสูงขึ้นไปในท้องฟ้าเป็นสถานที่พายุรุนแรงฮอว์กจะไม่เคยกล้าที่จะใส่ แต่ด้วย Yun Che และนางฟ้าน้อยในการแสวงหาร้อนมันก็ไม่มีทางเลือกที่จะบินกับทุกอาจจะดีที่สุด ... .. และดำเนินการต่อไปทางเหนือ. อีกสองชั่วโมงผ่านไปและท้องฟ้ามืดค่อยๆ โดยที่พวกเขาสังเกตเห็นพวกเขาได้บินผ่านมาแล้วเป็นระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร สถานที่ที่พวกเขาอยู่เหนืออยู่แล้วใกล้กับศูนย์กลางของดินแดนแห่งความตาย ... สถานที่หยุนเจ๊อาจจะไม่เคยอาจจะได้มาถึงพร้อมกับความสามารถของเขาเอง. บินเช่นนี้มาเป็นเวลานานมีทั้งหมดอาจระบุพายุที่รุนแรงที่สุดเหยี่ยวเริ่มแสดงสัญญาณของการเหนื่อย ความเร็วในการบินเริ่มตกและโบยบินที่มาจากระยะไกลก็ไม่ได้เต็มไปด้วยพลังงาน แต่เติบโตที่อ่อนแอมากขึ้นและเหนื่อย. ความแข็งแรงลึกซึ้งซึ่งเป็นครึ่งหนึ่งก้าวเข้าสู่ดินแดนที่ลึกซึ้งจักรพรรดิเป็นหนาเพื่อที่จะสามารถนำคน เข้ามาในเที่ยวบินในอาจเต็มรูปแบบสำหรับทั้งหกชั่วโมง แต่นางฟ้าน้อยไม่ได้ดูเหมือนจะหมดในทุก เห็นจุดสีดำในด้านหน้าได้ใกล้ชิดและเมื่อพวกเขาค่อย ๆ จะได้เห็นพายุรุนแรงเหยี่ยวเงาเบลอเธอพูดเบา ๆ ว่า "มันมีอยู่แล้วใกล้ถึงขีด จำกัด ของการเตรียมความพร้อมที่จะจับมัน." ขณะที่พวกเขากำลังพูดความเร็วเที่ยวบินของพวกเขายังขยายตัว เร็วขึ้นเล็กน้อยเป็นระยะทางของพวกเขาจากพายุรุนแรงเหยี่ยวเติบโตใกล้ชิด หลังจากครึ่งหนึ่งในสี่ของชั่วโมงพวกเขาได้ปิดให้บริการแล้วในการที่จะอยู่ในระยะของกิโลเมตรห่างออกไป และเพียงแค่นั้นปีกพายุรุนแรงเหยี่ยวกึกกระชากขณะที่มันให้ออกร้องไห้อ่อนแอ ร่างของมันลดลงไปบนภูเขาต่ำด้านล่างโดยไม่ต้องมีความแข็งแรงใด ๆ . นางฟ้าน้อยยังนำ Yun Che เข้าโคตรและระยะห่างจากพื้นดินมีการเติบโตใกล้ชิดและใกล้ ... มันเป็นช่วงที่ร้องไห้ตกใจมาจากจัสมินในใจยุนเจ๊ " รับออกมาจากวิธีการที่รวดเร็ว !! อันตราย !! " หัวใจหยุนเจ๊จู่ ๆ ก็สั่นด้วยความกลัวและขณะนี้เสียงจัสมินลดลงเงาเงินมหาศาลโผล่ออกมาจากเนินเขาต่ำด้านล่าง เงาเงินรีบต่อพวกเขาเช่นฟ้าผ่าและหนึ่งเดียวของพวกเขาคือขนาดของบ้าน สัตว์ดุร้ายของปากที่ถูกจัดตั้งมีฟันที่น่ากลัวที่เปิดกว้างและรีบวิ่งไปที่พวกเขา. Yun Che และนางฟ้าน้อยหันอ่อนในความน่ากลัวในเวลาเดียวกัน นางฟ้าน้อยคว้าไว้บนแขน Yun เจ๊ด้วยมือข้างหนึ่งและผลักเขากลับมาพร้อมกับเธออาจจะจัดการเพื่อหลบอันตราย แต่วิกฤติที่ไม่ได้หันไปเช่นเดียวกับที่ จากเบื้องหลังพวกเขาคลื่นของกลิ่นอายอันตรายเดียวกันมา barreling ต่อพวกเขา ...... และอื่นปากกว้างฉกาจฉกรรจ์ซึ่งมองในทางปฏิบัติที่เหมือนกันมาหักจากหลังของพวกเขา ... . "ไปซิ!" นางฟ้าน้อยของคิ้วที่สง่างามถักขณะที่เธอยืดมือข้างขวาของเธอออกมา และสร้างกำแพงน้ำแข็งประมาณสามสิบสามเมตรกว้าง ปากโหดร้ายของพวกเขาที่เปิดกว้างชนเข้ากับกำแพงกั้นน้ำแข็งและถูกโยนห่างไกล รอยแตกขนาดใหญ่ยังได้ตั้งอยู่บนยอดเกราะป้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นางฟ้าน้อย และยุนอึนยังไม่เลิกติดตาม และด้านล่าง แปลงใหญ่ของที่ดิน แวบผ่านสายของสายตา หลังจากสี่ชั่วโมง พวกเขาที่ผ่านมาได้ไปมากกว่าหลายร้อยกิโลเมตรจากที่นี่ พวกเขาทั้งหมดผ่านดินแดนของจิตวิญญาณที่ลึกซึ้งสัตว์ " และตอนนี้ท้องฟ้าข้างบนที่ลึกซึ้งสัตว์ " ดินแดน . . . . . ถ้ายุนเช มีที่ดินแล้ว เขาจะอยู่ในอันตราย มนุษย์ไม่ว่าที่ลึกซึ้ง สัตว์เขา chanced เมื่อ .และบริเวณนี้ ถ้ามันขึ้นสูงในท้องฟ้า เป็นเหยี่ยวพายุที่รุนแรงจะไม่กล้าเข้าไป แต่กับ เชยุน และ นางฟ้าน้อยในการแสวงหาร้อน , มันไม่มีทางเลือก แต่บินกับทั้งหมดอาจจะ . . . . . และยังคงไปทางเหนือ .อีกสองชั่วโมงผ่านไป ท้องฟ้าค่อยๆมืดลง . โดยไม่ได้สังเกตว่า พวกเขาได้เดินทางผ่านระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร สถานที่ที่พวกข้างบนก็ใกล้ศูนย์กลางของดินแดนแห่งความตาย . . . . . . . ที่ยุนเช อาจจะถึงกับความสามารถของตัวเองบินแบบนี้นาน ทั้งหมดอาจจะ เหยี่ยว พายุร้ายก็เริ่มแสดงอาการเหน็ดเหนื่อย ความเร็วในการบินของมันก็เริ่มตก และบ่นว่า มาจากระยะทางไม่เต็มไปด้วยพลังงาน แต่เติบโตขึ้นที่อ่อนแอและเหนื่อยลึกซึ้ง ความแข็งแรง ซึ่งเป็นครึ่งก้าวเข้าสู่ดินแดนจักรพรรดิ ลึกซึ้ง มันหนามากที่ได้นำผู้คนในเที่ยวบินเต็ม อาจจะหกชั่วโมงทั้งหมด แต่นางฟ้าน้อยดูเหมือน จะไม่เหนื่อย เห็นจุดดำในหน้าเข้าไปใกล้ๆ และเมื่อพวกเขาจะค่อย ๆเห็นที่รุนแรงพายุเหยี่ยวเบลอเงา เธอพูดเบาๆ " นี่ก็ใกล้ถึงกำหนดแล้ว เตรียมจับ "ขณะที่พวกเขาพูด , ความเร็วในการบินของพวกเขาก็เติบโตเร็วขึ้นเล็กน้อย ระยะทางจากเหยี่ยวพายุที่รุนแรงเพิ่มขึ้นอีกนิด หลังจากครึ่งไตรมาสของชั่วโมง พวกเขาได้ปิดอยู่ภายในของกิโลเมตรห่าง . และจากนั้น ดุร้ายพายุเหยี่ยวปีกก็กระชากมันออกมาร้องไห้อ่อนแอ ร่างกายของมันลดลงไปต่ำภูเขาด้านล่างไม่มีความแข็งแรงนางฟ้าน้อยก็พายุนเช เป็นเชื้อสาย และระยะห่างจากพื้นดินเริ่มใกล้ชิดและใกล้ชิด . . . . . . .มันคือที่ ที่ ตกใจ ร้องไห้ มา จาก มะลิ ในของยุนเช ใจ " ออกไป เร็วเข้า ! ! อันตราย ! ! "หัวใจของยุนเชก็สั่นด้วยความกลัว และเสียงขณะดอกมะลิลงเงาเงินมหาศาลที่โผล่ออกมาจากต่ำเนินเขาด้านล่าง เงาสีเงินวิ่งมาทางเขาเหมือนสายฟ้า และ เดียว หนึ่งในนั้นคือ ขนาดของบ้าน ของสัตว์ที่ดุร้าย ปากมีฟันน่ากลัวตั้งเบิกกว้าง ไปที่พวกเขายุน อึน และ นางฟ้าน้อย ซีดในความกลัวในเวลาเดียวกัน นางฟ้าน้อยคว้าถือของยุนเช แขนกับมือและผลักเขาด้วยแรงทั้งหมดที่มีการจัดการเพื่อหลบอันตรายสุดขีด แต่วิกฤตก็ไม่ได้เหมือนที่ จากเบื้องหลังของพวกเขา คลื่นของรังสีอันตรายเหมือนกันมา barreling ต่อพวกเขา . . . . . . . และอีกอย่างดุร้าย กว้างปากซึ่งมองหากลุ่มเดียวกัน มาหักจากหลังของพวกเขา . . . . . . ." ไปซะ ! "นางฟ้าน้อยที่สง่างามถักคิ้วเธอเหยียดมือขวาของเธอออก และสร้างน้ำแข็งกั้นประมาณสามสิบสามเมตรกว้าง ของโหด ปากที่กว้างชนเข้ากับน้ำแข็งกั้น และกระเด็นไกล รอยแตกขนาดใหญ่ก็เกิดขึ้นบนยอดปราการป้องกัน .