Coastal ecosystems are amongst the

Coastal ecosystems are amongst the most productive ecosystems in the world. Reef-based tourism, one of the multiple uses in coastal zones, has become more important in terms of magnitude and contribution to national economies as well as to the wellbeing of local communities. However, in the absence of proper controls and enforcement, unplanned tourism growth can cause environmental degradation and social and cultural conflicts which undermine the long-term sustainability of the tourism industry. The concepts of integrated coastal management (ICM) and sustainable tourism development (STD) have been proposed as the way forward in dealing with such constraints and pressure. Nevertheless, given the scale of tourism in the world's coastal zone, one of the greatest challenges faced by coastal managers is giving tourism development a proper place within ICM. This study provides insight into key issues confronting the management of reef-based dive tourism and proposes a way forward for sustainable dive tourism based on the frameworks of ICM and STD. Koh Tao in Thailand, which is well-known as the busiest diving center in Southeast Asia, was selected as a case study. Data collection was undertaken using a mixed social research method of surveys and interviews. The results show that the dominance of dive tourism over other land-based and marine-based sectors, a lack of government support, and a complexity of social factors have made the implementation of ICM and STD in Koh Tao nearly impossible. In response, the study suggests a new paradigm for the management of reef-based SCUBA dive tourism integrating the management and governance frameworks of ICM and STD with the voluntary management strategy and community-oriented approach. The study concludes that the internationally accepted management frameworks are not always transferable. Each locale must select or adapt appropriate strategies for its own needs considering the biophysical, socio-cultural and managerial settings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เผชิญอยู่ท่ามกลางระบบนิเวศมากที่สุดในโลก ตามแนวปะการังท่องเที่ยว หนึ่งในหลายใช้ในเขตชายฝั่งทะเล เป็นสำคัญขนาดและมีส่วนทำให้เศรษฐกิจของประเทศเป็นอย่างดีเพื่อสุขภาพที่ดีของชุมชนท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม ในการขาดงานของตัวควบคุมที่เหมาะสมและการบังคับใช้ เจริญเติบโตไม่ได้วางแผนการท่องเที่ยวอาจทำให้สร้างสิ่งแวดล้อมและความขัดแย้งทางสังคม และวัฒนธรรมซึ่งบั่นทอนความยั่งยืนระยะยาวของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว แนวคิดของการจัดการชายฝั่งแบบบูรณาการ (ICM) และพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (มาตรฐาน) ได้รับการเสนอเป็นแบบไปข้างหน้าในการจัดการกับข้อจำกัดและความดันดังกล่าว อย่างไรก็ตาม กำหนดขนาดของการท่องเที่ยวในเขตพื้นที่ชายฝั่งทะเลของโลก หนึ่งในความท้าทายยิ่งใหญ่กับผู้จัดการชายฝั่งให้พัฒนาการท่องเที่ยวเหมาะสมภายใน ICM ศึกษาให้เข้าใจในปัญหาหลักที่เผชิญการจัดการการท่องเที่ยวดำน้ำตามแนวปะการัง และเสนอวิธีไปเที่ยวดำน้ำอย่างยั่งยืนตามกรอบของ ICM และมาตรฐานเกาะเต่าในประเทศไทย ซึ่งเป็นที่รู้จักเป็นศูนย์ดำน้ำอันดับในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ถูกเลือกเป็นกรณีศึกษา รวบรวมข้อมูลได้ดำเนินการโดยใช้วิธีวิจัยสังคมผสมการสำรวจและสัมภาษณ์ ผลลัพธ์แสดงว่าครอบงำของการท่องเที่ยวดำน้ำมากกว่าภาคอื่น ๆ ตามน้ำ และ ตามที่ดิน ขาดการสนับสนุนรัฐบาล และความซับซ้อนของปัจจัยทางสังคมที่ทำงาน ICM และมาตรฐานในเกาะเต่าเกือบไม่ ในการตอบสนอง การศึกษาแนะนำเสนอกระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารตามแนวปะการังดำน้ำดำน้ำท่องเที่ยวรวมกรอบการจัดการและการบริหารงานของ ICM และ STD กับกลยุทธ์การบริหารความสมัครใจและวิธีการที่มุ่งเน้นชุมชน การศึกษาสรุปว่า กรอบการจัดการในระดับนานาชาติยอมรับมักไม่โอน แต่ละตำแหน่งต้องเลือก หรือปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ที่เหมาะสมสำหรับตนเองต้องพิจารณาที่ biophysical รวิและค่าบริหารจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศชายฝั่งเป็นหมู่ที่ระบบนิเวศที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก การท่องเที่ยวตามแนวปะการังซึ่งเป็นหนึ่งในการใช้งานหลายในเขตชายฝั่งทะเลที่มีความสำคัญมากขึ้นในแง่ของขนาดและผลงานให้กับเศรษฐกิจของประเทศเช่นเดียวกับคุณภาพชีวิตของชุมชนท้องถิ่น แต่ในกรณีที่ไม่มีการควบคุมที่เหมาะสมและการบังคับใช้การเจริญเติบโตของการท่องเที่ยวไม่ได้วางแผนสามารถก่อให้เกิดความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมและความขัดแย้งทางสังคมและวัฒนธรรมที่บ่อนทำลายการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระยะยาวของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว แนวคิดของการจัดการชายฝั่งแบบบูรณาการ (ICM) และการพัฒนาท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (STD) ได้รับการเสนอให้เป็นทางข้างหน้าในการจัดการกับข้อ จำกัด ดังกล่าวและความดัน แต่ให้ขนาดของการท่องเที่ยวในเขตชายฝั่งทะเลของโลกซึ่งเป็นหนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ต้องเผชิญกับผู้จัดการชายฝั่งคือการพัฒนาให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เหมาะสมภายใน ICM การศึกษานี้ให้ข้อมูลเชิงลึกในประเด็นสำคัญที่ต้องเผชิญหน้ากับการจัดการของการท่องเที่ยวดำน้ำแนวปะการังตามและนำเสนอทางข้างหน้าสำหรับการท่องเที่ยวดำน้ำอย่างยั่งยืนบนพื้นฐานของกรอบของ ICM และ STD เกาะเต่าในประเทศไทยซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นศูนย์ดำน้ำที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับเลือกเป็นกรณีศึกษา การเก็บรวบรวมข้อมูลได้ดำเนินการโดยใช้วิธีการวิจัยทางสังคมที่หลากหลายของการสำรวจและการสัมภาษณ์ ผลปรากฏว่าการปกครองของการท่องเที่ยวดำน้ำเหนือดินแดนตามและภาคทะเลอื่น ๆ ตามที่ขาดการสนับสนุนจากรัฐบาลและความซับซ้อนของปัจจัยทางสังคมได้ทำให้การดำเนินงานของไอซีเอ็มและ STD เกาะเต่าไปไม่ได้เกือบ ในการตอบสนองการศึกษาแสดงให้เห็นกระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารจัดการของแนวปะการังตามการท่องเที่ยวดำน้ำดำน้ำการบูรณาการการบริหารจัดการและกรอบการกำกับดูแลของไอซีเอ็มและ STD กับกลยุทธ์การจัดการความสมัครใจและวิธีการชุมชนที่มุ่งเน้น ผลการศึกษาสรุปว่ายอมรับในระดับสากลกรอบการบริหารจัดการที่ไม่เคยเปลี่ยนมือได้ สถานที่เกิดเหตุแต่ละคนจะต้องเลือกหรือปรับกลยุทธ์ที่เหมาะสมสำหรับความต้องการของตัวเองพิจารณาชีวกายภาพทางสังคมวัฒนธรรมและการตั้งค่าการบริหารจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบนิเวศชายฝั่งท่ามกลางระบบนิเวศการผลิตมากที่สุดในโลก แนวปะการังการท่องเที่ยวหนึ่งที่ใช้หลายในเขตชายฝั่ง ได้กลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นในแง่ของขนาดและการส่งเสริมเศรษฐกิจของชาติ ตลอดจนคุณภาพชีวิตของชุมชนท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม ในการขาดการควบคุมที่เหมาะสม และการบังคับใช้กฎหมายการเจริญเติบโตการท่องเที่ยววางแผนสามารถทำให้เกิดการย่อยสลายสิ่งแวดล้อม และความขัดแย้งทางสังคม และวัฒนธรรมที่ทำลายความยั่งยืนในระยะยาวของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว แนวคิดของการจัดการชายฝั่งแบบบูรณาการ ( ICM ) และการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ( STD ) ได้รับการเสนอเป็นวิธีที่ไปข้างหน้าในการจัดการกับปัญหาดังกล่าว และความดัน อย่างไรก็ตามระบุขนาดของการท่องเที่ยวในพื้นที่ชายฝั่งของโลก หนึ่งในความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กับผู้จัดการชายฝั่งทำให้การพัฒนาการท่องเที่ยวที่เหมาะสมใน ICM . การศึกษานี้มีความเข้าใจในประเด็นที่เผชิญหน้ากับการจัดการการท่องเที่ยวดำน้ำตามแนวปะการังและเสนอวิธีไปข้างหน้าสำหรับการท่องเที่ยวดำน้ำที่ยั่งยืนตามกรอบของ ICM STD และเกาะเต่าประเทศไทยซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีเป็นอันดับศูนย์ดำน้ำในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่ถูกเลือกเป็นกรณีศึกษา เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการใช้วิธีวิจัยทางสังคมผสมของการสำรวจและการสัมภาษณ์ ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าการปกครองของการท่องเที่ยวดำน้ำมากกว่าภาคพื้นดินและจากทะเลอื่น ๆ , ขาดการสนับสนุนจากภาครัฐและความซับซ้อนของปัจจัยทางสังคมที่ทำให้การใช้งานของ ICM STD ในเกาะเต่าและเป็นไปไม่ได้เกือบ ในการตอบสนอง , แนะนำการศึกษากระบวนทัศน์ใหม่ในการจัดการแนวปะการังดำน้ำการท่องเที่ยวโดยรวม การบริหาร และการปกครอง โครงสร้างและระบบ ICM STD กับการจัดการกลยุทธ์และวิธีการที่มุ่งเน้นชุมชนผลการศึกษาสรุปได้ว่า การจัดการที่เกี่ยวข้องและได้รับการยอมรับในระดับสากล ไม่ก็โอน แต่ละสถานที่จะต้องเลือกหรือปรับกลยุทธ์ที่เหมาะสมสำหรับตนเอง ต้องพิจารณาทางชีวกายภาพ สังคม วัฒนธรรม และการจัดการการตั้งค่า