Further work is required to evaluat

Further work is required to evaluate if these bacteria are specific spoilage organisms of oysters. An earlier study by Zhang et al. (2009) using Gas Chromatography–Mass Spectrometry (GC–MS) has identified several volatile metabolites that could contribute to the spoiled odour of oysters including organic acids, dimethyl disulfide, indole and trimethylamine. GC–MS could be used in combination with any developed PCR techniques in future works to undertake an in-depth analysis of the metabolic action of these bacteria in oysters during storage. If PCR methods are developed, they should be validated against oysters harvested over a range of seasons, from differing harvest locations and storage conditions to ensure that these genera are useful indicators in a wider context.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจะต้องประเมินถ้าแบคทีเรียเหล่านี้ เน่าเสียเฉพาะชีวิตของหอยนางรม ก่อนหน้านี้ศึกษาโดย Zhang et al. (2009) ใช้ Chromatography ก๊าซ – มวล Spectrometry (GC – MS) ได้ระบุว่าระเหยหลาย metabolites ที่ไม่มีกลิ่นบูดของหอยนางรมได้แก่กรดอินทรีย์ ไดซัลไฟด์ dimethyl อินโดล และ trimethylamine GC – MS สามารถใช้ร่วมกับเทคนิค PCR การพัฒนางานในอนาคตเพื่อการวิเคราะห์ในเชิงลึกของการเผาผลาญของแบคทีเรียเหล่านี้ในหอยนางรมระหว่างการเก็บรักษา ถ้ามีพัฒนาวิธี PCR พวกเขาควรตรวจสอบกับหอยนางรมที่เก็บเกี่ยวช่วงของฤดูกาล สถานเก็บเกี่ยวแตกต่างกันและสภาพการจัดเก็บเพื่อให้แน่ใจว่า สกุลนี้เป็นตัวบ่งชี้ประโยชน์ในบริบทที่กว้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทำงานต่อไปจะต้องมีการประเมินว่าแบคทีเรียเหล่านี้เป็นสิ่งมีชีวิตเน่าเสียที่เฉพาะเจาะจงของหอยนางรม การศึกษาก่อนหน้านี้โดย Zhang et al, (2009) โดยใช้ก๊าซ Chromatography-มวลสาร (GC-MS) ที่มีการระบุสารระเหยต่าง ๆ ที่อาจนำไปสู่​​กลิ่นบูดของหอยนางรมรวมทั้งกรดอินทรีย์ไดเมทิลซัลไฟด์, อินโดลและไตรเมทธิล GC-MS สามารถนำมาใช้ร่วมกับเทคนิค PCR ใด ๆ ที่พัฒนาต่อไปในอนาคตการทำงานเพื่อดำเนินการวิเคราะห์ในเชิงลึกของการดำเนินการเผาผลาญอาหารของแบคทีเรียเหล่านี้ในระหว่างการเก็บรักษาหอยนางรม หากวิธี PCR ได้รับการพัฒนาพวกเขาควรจะตรวจสอบกับหอยนางรมเก็บเกี่ยวในช่วงฤดู​​กาลที่แตกต่างกันจากสถานที่การเก็บเกี่ยวและสภาพการเก็บรักษาเพื่อให้แน่ใจว่าจำพวกเหล่านี้เป็นตัวชี้วัดที่มีประโยชน์ในบริบทที่กว้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานต่อไปคือต้องประเมินว่าแบคทีเรียเหล่านี้มีเฉพาะการเน่าเสีย สิ่งมีชีวิตของหอยนางรม ก่อนหน้านี้ศึกษาโดย Zhang et al . ( 2009 ) โดยใช้แก๊สโครมาโตกราฟี - แมส ( GC ( MS ) ระบุมีหลายสารระเหยที่อาจนำไปสู่การทำลายกลิ่น หอย รวมทั้งกรดอินทรีย์ , ไดเมทิลไดอินโดล และไตรเมทิลามีน .GC –คุณสามารถใช้ในการใด ๆโดยพัฒนาเทคนิคงานในอนาคต ได้แก่การวิเคราะห์เชิงลึกการสลายของแบคทีเรียเหล่านี้ในหอยนางรมในระหว่างการเก็บรักษา ถ้าวิธี PCR ที่พัฒนา ก็ควรตรวจสอบกับหอยนางรมเก็บเกี่ยวในช่วงของฤดูจากที่แตกต่างกัน สถานที่ และเงื่อนไขการเก็บเกี่ยวเพื่อให้แน่ใจว่า สกุลนี้เป็นตัวบ่งชี้ในบริบทที่กว้างขึ้น