During the 150-day experiment, the

During the 150-day experiment, the mulch biofilm barrier
showed a 97.2–99% removal efficiency for phenanthrene and 99.9%
for pyrene. Sorption and biodegradation of PAHs gave stable
operation to the system for the phenanthrene and pyrene mixture
in aqueous solution. For abiotic control columns, after 32 days of
sodium azide injection, the effluent concentration of phenanthrene
began to increase slowly. Surfactant could significantly increase the
solubility of phenanthrene. However, for surfactant solubilizedhenanthrene and pyrene, the biobarrier showed an 80–98%
removal efficiency for surfactant solubilized phenanthrene, and
28–91% removal for pyrene during the initial 25 days of surfactant
injection. After that, the biobarrier seemed to lose its sorption
capacity, and overall a 60–83% removal efficiency was obtained for
phenanthrene, and an 8–30% removal efficiency for pyrene was
achieved. The sorption capacity of the mulch prevented fast
migration of hydrocarbons and helped the biobarrier to overcome
its initial lag phase of bacterial biofilm formation. However, for high
molecular weight pyrene in the presence of surfactant, the bio-
barrier showed onlya small removal rateafter the sorption capacity
was gone because of the recalcitrance of pyrene. For high molecular
weight PAHs, a sorption material with an increased sorption
capacity might be required to prevent the migration of surfactant
solubilized PAH. For that, addition of an alternative supporting
material such as activated carbon with mulch might be helpful to
prevent the migration of high molecular weight PAH. A bacterial
culture which is able to degrade high molecular weight PAHs could
also be inoculated with surfactant injection in order to increase the
bioavailability of the high molecular weight PAH (
Boochn et al.,
1998; Thibault et al.,1996
). In addition to these, pulsed injection of
surfactant might give more room for bacteria to remove the
surfactant solubilized PAHs in the biobarrier than with continuous
surfactant injection over a long period

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระหว่าง 150-วันทดลอง อุปสรรค biofilm mulchแสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพการกำจัด 97.2 – 99% ฟีแนนทรีนและ 99.9%สำหรับไพรีน ดูดและ biodegradation ของ PAHs ให้คอกการดำเนินการระบบสำหรับส่วนผสมฟีแนนทรีนและไพรีนในการละลาย สำหรับควบคุม abiotic คอลัมน์ หลังจากวันที่ 32ฉีดโซเดียม azide น้ำทิ้งความเข้มข้นของฟีแนนทรีนเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ สามารถเพิ่ม surfactantละลายของฟีแนนทรีน อย่างไรก็ตาม surfactant solubilizedhenanthrene และไพรีน biobarrier แสดงให้เห็นว่ามี 80-98%เอาประสิทธิภาพสำหรับ surfactant solubilized ฟีแนนทรีน และเอา 28 – 91% สำหรับไพรีนในระหว่างวันที่ 25 เริ่มต้นของ surfactantฉีด หลังจากนั้น biobarrier ดูเหมือนจะ สูญเสียการดูดกำลังการผลิต และโดยรวมประสิทธิภาพการกำจัด 60 – 83% ไม่ได้ฟีแนนทรีน และประสิทธิภาพการกำจัด 8 – 30% สำหรับไพรีนประสบความสำเร็จ กำลังดูดของ mulch ทำอย่างรวดเร็วย้ายของไฮโดรคาร์บอน และช่วย biobarrier การเอาชนะของระยะเริ่มต้นความล่าช้าของ biofilm แบคทีเรียก่อตัว อย่างไรก็ตาม สำหรับสูงน้ำหนักโมเลกุลไพรีนในต่อหน้าของ surfactant ไบโอ-อุปสรรคพบ rateafter onlya เอาเล็กกำลังดูดหายไปเนื่องจาก recalcitrance ของไพรีน สำหรับสูงโมเลกุลน้ำหนัก PAHs วัสดุดูดกับการดูดเพิ่มขึ้นกำลังการผลิตอาจต้องป้องกันการโยกย้ายของ surfactantละ solubilized สำหรับนั้น เพิ่มการสนับสนุนอื่นวัสดุเช่นคาร์บอนมี mulch จะเป็นการดีป้องกันการย้ายน้ำหนักโมเลกุลสูงละ แบคทีเรียวัฒนธรรมที่สามารถย่อยสลาย PAHs น้ำหนักโมเลกุลสูงสามารถนอกจากนี้ยัง มี inoculated กับ surfactant ฉีดเพื่อเพิ่มการชีวปริมาณออกฤทธิ์ของ(ละน้ำหนักโมเลกุลสูงBoochn et al.,ปี 1998 Thibault et al., 1996). นอกจากนี้ สูงฉีดsurfactant อาจให้มากสำหรับแบคทีเรียเอาการsurfactant solubilized PAHs ใน biobarrier กว่าด้วยอย่างต่อเนื่องฉีด surfactant ระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระหว่างการทดลอง 150 วันไบโอฟิล์มคลุมด้วยหญ้าอุปสรรค
พบว่ามีประสิทธิภาพในการกำจัด 97.2-99% สำหรับฟีแนนทรีและ 99.9%
สำหรับไพรีน การดูดซับและการย่อยสลายของสาร PAHs ให้มีเสถียรภาพ
การดำเนินงานไปยังระบบสำหรับฟีแนนทรีและส่วนผสมไพรีน
ในสารละลาย สำหรับคอลัมน์ควบคุม abiotic หลังจาก 32 วันของการ
ฉีดโซเดียมเอไซด์, ความเข้มข้นของน้ำทิ้งของฟีแนนทรี
เริ่มที่จะเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ ลดแรงตึงผิวอย่างมีนัยสำคัญสามารถเพิ่มความ
สามารถในการละลายของฟีแนนทรี แต่สำหรับ solubilizedhenanthrene ลดแรงตึงผิวและไพรี, biobarrier แสดงให้เห็นว่า 80-98%
ประสิทธิภาพในการกำจัดสำหรับฟีแนนทรีละลายลดแรงตึงผิวและ
กำจัด 28-91% สำหรับไพรีนในช่วงเริ่มต้น 25 วันของการลดแรงตึงผิว
การฉีด หลังจากนั้น biobarrier ดูเหมือนจะสูญเสียการดูดซับของ
ความจุและโดยรวม 60-83% ประสิทธิภาพในการกำจัดที่ได้รับสำหรับ
ฟีแนนทรีและประสิทธิภาพในการกำจัด 8-30% สำหรับไพรีนได้รับการ
ประสบความสำเร็จ ความจุการดูดซับของวัสดุคลุมดินป้องกันได้อย่างรวดเร็ว
การย้ายถิ่นของสารไฮโดรคาร์บอนและช่วย biobarrier ที่จะเอาชนะ
ความล่าช้าของขั้นตอนการเริ่มต้นของการสร้างไบโอฟิล์มแบคทีเรีย แต่สำหรับสูง
ไพรีน้ำหนักโมเลกุลในการปรากฏตัวของผิว, ชีวภาพ
อุปสรรคแสดงให้เห็น onlya กำจัด rateafter ขนาดเล็กความจุการดูดซับ
ก็หายไปเพราะความดื้อรั้นของไพรีน สำหรับโมเลกุลสูง
PAHs น้ำหนักวัสดุดูดซับที่มีการดูดซับเพิ่ม
กำลังการผลิตอาจจะต้องเพื่อป้องกันการอพยพของแรงตึงผิว
ละลาย PAH สำหรับสิ่งที่นอกเหนือจากทางเลือกสนับสนุน
วัสดุเช่นคาร์บอนเปิดใช้งานด้วยวัสดุคลุมดินอาจจะเป็นประโยชน์ในการ
ป้องกันไม่ให้เกิดการอพยพของ PAH น้ำหนักโมเลกุลสูง แบคทีเรีย
วัฒนธรรมซึ่งเป็นความสามารถในการย่อยสลายสาร PAHs น้ำหนักโมเลกุลสูงจะ
ยังได้รับเชื้อด้วยการฉีดลดแรงตึงผิวเพื่อเพิ่ม
การดูดซึมของ PAH น้ำหนักโมเลกุลสูง (
Boochn, et al.
1998;. ธีโบลท์และคณะ, 1996
) นอกจากนี้การฉีดชีพจรของ
แรงตึงผิวอาจทำให้ห้องพักมากขึ้นสำหรับแบคทีเรียที่จะลบ
ลดแรงตึงผิว PAHs ละลายใน biobarrier กว่าด้วยอย่างต่อเนื่อง
ฉีดลดแรงตึงผิวในระยะเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วง 150 วันทำการ mulch ฟิล์มพบว่าประสิทธิภาพการกำจัดอุปสรรค
ปัจจัย– 99% สำหรับฟีแนนทรีน และไพรีน 99.9%
สำหรับ . การดูดซับและการย่อยสลายสารให้ดำเนินงานที่มั่นคง
ไปยังระบบสำหรับฟีแนนทรีนไพรีนและ
ผสมในสารละลาย . สำหรับคอลัมน์ควบคุมการทดลอง หลังจาก 32 วัน
โซเดียมไซด์ฉีดปริมาณน้ำทิ้งของฟีแนนทรีน
เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ สารลดแรงตึงผิวสามารถเพิ่ม
การละลายของฟีแนนทรีน อย่างไรก็ตาม สำหรับ solubilizedhenanthrene สารลดแรงตึงผิวและไพรีน , biobarrier พบ 80 – 98%
ประสิทธิภาพสำหรับสารลดแรงตึงผิวซึ่งฟีแนนทรีนและ
28 – 91 % เอาไพรีนในเบื้องต้น 25 วันของการฉีดผิว

หลังจากนั้น biobarrier ดูเหมือนจะสูญเสียความจุการดูดซับ
ของมันและโดยรวม 60 – 83 % การกำจัดรับได้
ฟีแนนทรีนและ 8 – 30 % ประสิทธิภาพสำหรับไพรีนคือ
ลุ้นรับ การดูดซับความสามารถของปุ๋ยป้องกันการย้ายถิ่นอย่างรวดเร็ว
ของไฮโดรคาร์บอน และช่วย biobarrier เอาชนะ
เฟสล้าหลังเริ่มต้นก่อตัวไบโอฟิล์มแบคทีเรียของ อย่างไรก็ตาม น้ำหนักโมเลกุลสูง
ไพรีนในการแสดงตนของสารลดแรงตึงผิวชีวภาพ -
อุปสรรคมี onlya ขนาดเล็กดูดซับเอา rateafter ความจุ
หายไปเพราะ recalcitrance ของไพรีนได้ สูงและน้ำหนักโมเลกุล
, วัสดุดูดซับเพิ่มขึ้นความจุการดูดซับ
อาจต้องป้องกันการย้ายถิ่นของสารลดแรงตึงผิว
ซึ่งป้า เพื่อเพิ่มทางเลือกสนับสนุน
วัสดุเช่นคาร์บอนกับคลุมด้วยหญ้าจะเป็นประโยชน์

ป้องกันการย้ายถิ่นของ PAH น้ำหนักโมเลกุลสูง เป็นแบคทีเรียที่สามารถย่อยสลายสูง

ยังเป็นสารโมเลกุลอาจใส่สารฉีดเพื่อเพิ่มปริมาณสูง PAH
น้ำหนักโมเลกุล (
boochn et al . ,
2541 ; ติบอลต์ et al . , 1996
) นอกจากนี้ การฉีด
สารลดแรงตึงผิวอาจให้ห้องพักมากขึ้นสำหรับแบคทีเรียที่จะลบ
ใช้สร้างสารใน biobarrier กว่าด้วยการฉีดสาร
ในระยะยาวอย่างต่อเนื่อง