It had been eight, eight days since

It had been eight, eight days since Mettaton had walked you home, and now you’re sitting in a coffee shop, staring down into your hot chocolate, wondering why you missed him so much. The feeling initially set in about half a week after that cold night, you maybe thought that you just missed hearing his voice, or looking at his face. You assumed that was natural, lots of people have infatuations with celebrities. But, upon attempting to fill that desire with watching his show, you didn’t feel like you got what you were looking for.

As you sat in the warm cafe, you glanced around at the other tables, they were full of groups of friends, as well as couples, laughing and chatting, enjoying each others company. That’s when it hit you. You missed his presence. You took a deep breath and tried not to externally freak out. You shook your head and sipped your hot chocolate, it was still scalding, but you didn’t care, you needed to feel something other than … whatever it was you were feeling. How does anyone distinguish emotions? Was this friendship? Did you really wanna be his friend? Or was it a crush? What does having a crush on someone even feel like? It had been so long, maybe three, or even four years since the last time you might have had a crush on someone. Even then it obviously didn’t work out. All you knew, was that you missed having him near you, and that made you sick to your stomach. You hardly knew him, you conversed three, three goddamn times. You didn’t even know his favorite color! Well, actually, it was most likely pink, but that was besides the point.

You repeated yourself, and added “it’s my name. I never told you, soooo…” You trailed off and glanced to the side, shrugging your shoulders.

There was a pause before he spoke. “It’s gorgeous.”

You glanced back up to him and he was beaming, maybe one of the biggest smiles you’d ever seen him make within the week of seeing his new body around social media, which really wasn’t much, but still, it was a really big smile.

Feeling your face grow hot enough to make you start sweating, you decided it was time to go. “O-Okay, w-well t-thank your for the coat and for walking with me, and, and, and uh, I-I’ll get your coat back to you soon. Okay, thanks bye.” You said without taking a breath of air. You quickly turned away and started walking down your street.

“Alright, well goodnight, darling, get home safe!” You heard him call out to you. You didn’t respond, just kept walking toward your apartment, so flustered that you weren’t sure you could even walk straight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้แปด แปดวันตั้งแต่ Mettaton ได้เดินคุณบ้าน และตอนนี้ คุณกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟ จ้องมองลงในช็อคโกแลตของร้อน สงสัยว่า ทำไมคุณพลาดเขามาก ความรู้สึกตอนแรกชุดในสัปดาห์ครึ่งหลังคืนเย็น คุณอาจจะคิดว่า คุณก็พลาดได้ยินเสียงของเขา หรือดูที่ใบหน้าของเขา คุณสันนิษฐานว่า ที่เป็นธรรมชาติ ผู้คนจำนวนมากที่มี infatuations กับคนดัง แต่ เมื่อพยายาม เพื่อเติมความต้องการที่ดูเขาแสดง คุณไม่ได้รู้สึกว่าคุณมีอะไร ที่ท่านต้องการ ขณะที่คุณนั่งอยู่ในคาเฟ่อบอุ่น คุณ glanced สถานที่ตารางอื่น พวกเขาได้ของกลุ่มเพื่อน เป็นคู่ หัวเราะ และคุย เพลิดเพลินกับแต่ละคนบริษัท จะตีคุณ คุณพลาดของเขา คุณเอาลมหายใจลึก และพยายามไม่ประหลาดออกภายนอก คุณส่ายหัว และ sipped ช็อคโกแลของคุณ มันยังคงถูก scalding แต่คุณไม่ดูแล คุณต้องรู้สึกอย่างอื่น...ที่ถูกคุณกำลังรู้สึกว่ามัน วิธีใดทุกคนจึงไม่แยกแยะอารมณ์ มีเพื่อนหรือไม่ คุณไม่อยากเป็น เพื่อนของเขา หรือโกรธ มีโกรธกับคนแม้จะรู้สึกอย่างไร ได้นาน ทีสาม หรือแม้กระทั่งสี่ปีตั้งแต่ครั้งสุดท้ายคุณอาจจะมีโกรธกับผู้อื่น แม้แล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ออก สิ่งที่คุณรู้ คือ ว่า คุณไม่มีเขาอยู่ใกล้คุณ และที่ทำคุณป่วยกระเพาะอาหารของคุณ คุณแทบไม่รู้จักเขา คุณเป็นสาม goddamn สามครั้ง คุณไม่ได้รู้สีโปรดของเขา ดี จริง มันเป็นสีชมพูมากที่สุด แต่ที่นอกเหนือจากจุด คุณทำซ้ำตัวเอง และเพิ่ม "มันเป็นชื่อของฉัน ผมไม่เคยบอกคุณ ดังนั้น. ... " คุณหายปิด และ glanced ด้าน shrugging ไหล่ มีการหยุดก่อนที่เขาพูด "มันเป็นสวยงาม" คุณ glanced ถึงเขา และเขารับช่วง บางทีหนึ่งในใหญ่ที่สุดรอยยิ้มคุณจะเคยเห็นเขาทำให้ภายในสัปดาห์ใดเห็นกายใหม่รอบสื่อสังคม ซึ่งไม่มาก แต่ยังคง มันเป็นรอยยิ้มจริง ๆ ด้วย รู้สึกหน้าร้อนพอที่จะทำให้คุณเหงื่อเริ่มเติบโต คุณตัดสินใจเวลาที่จะไป "โอเค O, w ดี t-ขอบคุณคุณ สำหรับเสื้อ และเดินกับฉัน และ และ และ uh ฉัน-ฉันจะได้รับเสื้อของคุณกลับมาเร็ว ๆ นี้ เอาล่ะ ขอบคุณลาก่อน" คุณพูดโดยไม่ใช้กระแสอากาศ นอกจากนี้คุณได้อย่างรวดเร็วหันไป และเริ่มเดินลงถนนของคุณ "ไม่เป็นไร กู๊ดไนท์ดี ดาร์ลิ่ง รับปลอดภัยบ้าน! " คุณได้ยินเขาเรียกคุณ คุณไม่ตอบสนอง เพียงแค่เก็บไว้เดินทางพัก ความสับสนว่า คุณไม่แน่ใจว่าสามารถเดินตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะได้รับแปดแปดวันนับตั้งแต่ Mettaton ได้เดินไปส่งคุณที่บ้านและตอนนี้คุณกำลังนั่งอยู่ในร้านกาแฟที่จ้องมองลงไปในช็อคโกแลตร้อนของคุณสงสัยว่าทำไมคุณคิดถึงเขามาก ความรู้สึกครั้งแรกที่ตั้งอยู่ในประมาณครึ่งหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่คืนหนาวที่คุณอาจจะคิดว่าคุณก็พลาดได้ยินเสียงของเขาหรือมองไปที่ใบหน้าของเขา คุณคิดว่าเป็นธรรมชาติที่ผู้คนจำนวนมากมี infatuations กับดารา แต่เมื่อพยายามที่จะเติมเต็มความปรารถนาที่ว่าด้วยการชมการแสดงของเขาที่คุณไม่ได้รู้สึกเหมือนคุณได้สิ่งที่คุณกำลังมองหา. ในขณะที่คุณนั่งอยู่ในร้านกาแฟที่อบอุ่นที่คุณมองไปรอบ ๆ ที่ตารางอื่น ๆ พวกเขาเต็มไปด้วยกลุ่มเพื่อน เช่นเดียวกับคู่หัวเราะและพูดคุยเพลิดเพลินกับแต่ละ บริษัท อื่น ๆ นั่นคือเมื่อมันตีคุณ ที่คุณพลาดปรากฏตัวของเขา คุณเอาลมหายใจลึกและพยายามที่จะไม่ออกนอกลู่นอกทางภายนอก คุณส่ายหัวของคุณและจิบช็อคโกแลตร้อนของคุณมันก็ยังคงลวก แต่คุณไม่ได้ดูแลคุณจำเป็นต้องรู้สึกอย่างอื่นที่ไม่ใช่ ... สิ่งที่มันเป็นความรู้สึกที่คุณได้ ทุกคนไม่เห็นความแตกต่างอารมณ์อย่างไร? เป็นมิตรภาพนี้หรือไม่? คุณอยากจะเป็นเพื่อนของเขา? หรือมันเป็นความสนใจหรือไม่? อะไรที่มีความสนใจเกี่ยวกับใครสักคนแม้กระทั่งความรู้สึกอย่างไร มันมีมานานแล้วดังนั้นอาจจะสามหรือสี่ปีนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่คุณอาจจะมีความสนใจเกี่ยวกับใครสักคน แล้วถึงแม้มันเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ออก ทั้งหมดที่คุณรู้ว่าเป็นที่คุณพลาดมีเขาอยู่ใกล้คุณและที่ทำให้คุณป่วยกระเพาะอาหารของคุณ คุณแทบจะไม่รู้จักเขาคุณคุยสามสามครั้งเหี้ย คุณไม่ได้รู้ว่าสีที่ชื่นชอบของเขา! ดีจริงมันเป็นสีชมพูได้มากที่สุด แต่ที่นอกเหนือจากจุด. คุณทำซ้ำตัวเองและเสริมว่า "มันเป็นชื่อของฉัน ฉันไม่เคยบอกคุณเหมือน ... "คุณหายออกและมองไปด้านข้างยักไหล่ของคุณ. มีการหยุดก่อนที่เขาจะพูดก็คือ "มันเป็นเรื่องที่งดงาม." คุณมองย้อนกลับไปขึ้นอยู่กับเขาและเขาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสอาจจะเป็นหนึ่งในรอยยิ้มใหญ่ที่สุดที่คุณเคยเห็นเขาทำภายในหนึ่งสัปดาห์ของการได้เห็นร่างใหม่ของเขาไปรอบสื่อสังคมซึ่งจริงๆไม่ได้มาก แต่ก็ยัง มันเป็น. รอยยิ้มที่ใหญ่จริงๆรู้สึกใบหน้าของคุณเจริญเติบโตร้อนพอที่จะทำให้คุณเริ่มเหงื่อออกคุณตัดสินใจว่ามันเป็นเวลาที่จะไป "เอาล่ะ O-w, ดีเสื้อขอบคุณคุณสำหรับเสื้อและสำหรับการเดินกับฉันและและและเอ่อฉันฉันจะได้รับเสื้อของคุณกลับไปเร็ว ๆ นี้ เอาล่ะขอบคุณลาก่อน. "คุณกล่าวว่าโดยไม่คำนึงถึงลมหายใจของอากาศ คุณได้อย่างรวดเร็วหันไปและเริ่มเดินไปตามถนนของคุณ. "เอาล่ะดีราตรีสวัสดิ์ที่รักได้รับความปลอดภัยในบ้าน!" คุณได้ยินเขาเรียกออกมาให้ท่าน คุณไม่ตอบสนองก็คงเดินไปยังอพาร์ทเม้นของคุณเพื่อให้ลนที่คุณไม่แน่ใจว่าคุณยังสามารถเดินตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

يوجينالااستطيعاناعيشبدونصديقتيوقلبييوجينا