Month Midsummer’s night descended l

Month



Midsummer’s night descended late, enveloping the city of Zhong Hai with what seemed to be gentle darkness, only the dazzling neon lights allowed the pedestrians to see each other’s faces.



Along the bi-directional 8 lane highway encircling the city, one could see the countless traffic that looked like shooting stars, some were entering the heart of the city, while some were leaving the oppressive concrete garden.



On the roadside greenery in the north of Zhong Hai and along the Yangtze river, were thinly spread street lights that had insects dancing around the lights. This was a quiet scene that was hard to come by, even though that moment still had the scorching heat like daytime.



Close by was the meandering river that seemed to have no end, like a belt of jade that fell from the firmament, mutually echoing with the Milky Way in the skies, and mirroring a long string of white buildings by the river……



This was the most expensive hospital in Zhong Hai, the quiet and secluded environment let their patients recuperate better. But similarly, the bills that came with it were so high that ordinary folks would jump back in fright.



At this moment, in the hospital’s Intensive Care department, on a spacious and serene corridor, Yang Chen and Wang Ma sat on a bench specially placed for people to wait, quietly waiting for something outside the Intensive Care Unit.



Yang Chen had remained taciturn for a long while, before he was finally a little impatient, and dug his hand into his pocket to extract a cigarette, but he suddenly remembered that this was a hospital, and could only put it back angrily. Sighing, he stood up, and paced back and forth.



“Young Master.” Wang Ma’s eyes were red, she had cried not too long ago, and spoke with worry, “Young Master, why haven’t the doctors and nurses come out yet? Miss shouldn’t have any life threatening issues right?



“Don’t worry, although I’m no doctor, I still have some medical knowledge. Ruoxi will be fine.” Yang Chen consoled her. The scene of him sending Lin Ruoxi to the hospital in the evening replayed over in his mind, and he too had difficulties setting himself at ease.



Right after Yang Chen had dropped Lin Kun into the garbage bin, he turned around and immediately saw Lin Ruoxi’s legs turn weak as she stood on the lawn and fell onto the ground.



Like a bullet, Yang Chen sped towards Lin Ruoxi’s side and held her, and he noticed that she was unconscious!



His past experiences allowed him to remain calm, unlike the flustered Wang Ma. He calmly took out his phone, called for an ambulance, and carried Lin Ruoxi back into the house.



After a simple check, he discovered that Lin Ruoxi had a high fever, so he immediately had Wang Ma bring over a cold towel and other first-aid items, and took care of her until the ambulance came and brought her to the hospital.



Due to the string of incidents, Yang Chen’s heart was in a mess. Although this woman who was as cold as ice and who had no understanding of expressions never gave him a look with kindness or happiness, but once something like this happened to her, Yang Chen helplessly realized that he was truly worried for her from the bottom of his heart.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เดือน ของมิดซัมเมอร์คืนสืบเชื้อสายสาย ห่อไห่เมืองจงกับสิ่งที่ดูเหมือนจะอ่อนโยนความมืด เพียงพราวแสงไฟนีออนได้เดินเท้าเพื่อดูใบหน้าของผู้อื่น ตามทิศทาง 8 เลนทางหลวงเมืองกัง หนึ่งสามารถมองเห็นการจราจรนับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนดาวยิง บางส่วนถูกเข้าสู่ใจกลางเมือง ในขณะที่บางส่วนถูกทิ้งสวนคอนกรีตกดขี่ บนเขียวขจีริมถนนในเหนือ ของ Zhong Hai และแม่น้ำแยงซี ถูกบาง ๆ ประดับไฟถนนที่มีการเต้นรอบไฟแมลง บรรยากาศเงียบสงบที่ดี แม้ว่าขณะที่ยังมีความร้อนเปรี้ยงเหมือนเวลากลางวัน ได้ ปิดโดยเป็นแม่น้ำคดเคี้ยวที่ดูเหมือนจะมีไม่สิ้นสุด เช่นเข็มขัดหยกที่ตกจากนภาบน ร่วมกันสะท้อนกับทางช้างเผือกในท้องฟ้า และมิเรอร์สายอักขระความยาวของอาคารสีขาวริมแม่น้ำ ... เป็นโรงพยาบาลที่แพงที่สุดในไหจง สภาพแวดล้อมที่ร่ม รื่นให้ผู้ป่วยพักฟื้นดีขึ้น แต่ในทำนองเดียวกัน ตั๋วกับสูงว่า ปกติคนจะกระโดดกลับมาตกใจ ขณะนี้ ในแผนกอภิบาลผู้ป่วยของโรงพยาบาล บนทางเดินกว้างขวาง และเงียบสงบ Yang Chen และ Ma วังนั่งบนม้านั่งวางไว้เป็นพิเศษสำหรับคนที่รอ เงียบ ๆ รอสิ่งนอกตัว Yang Chen มียังคงขรึมอย่างประหลาดเป็นเวลานานในขณะที่ ก่อนเขาก็ใจร้อนเล็กน้อย และขุดมือของเขาลงไปในกระเป๋าของเขาเพื่อดึงบุหรี่ แต่เขาก็จำได้ที่ นี้โรงพยาบาล และสามารถใส่เฉพาะ ไปด้วยความโกรธ Sighing เขายืนขึ้น และรวดเร็วและกลับ "อาจารย์หนุ่ม" ตาวัง Ma ได้แดง เธอร้องไม่นานที่ผ่านมา และได้พูดคุยกับกังวล, "หนุ่มปริญญาโท ทำไมไม่ได้แพทย์และพยาบาลออกมายัง นางสาวไม่ควรมีชีวิตคุกคามปัญหาขวา "ไม่ต้องกังวล แม้ว่าฉันไม่มีแพทย์ ฉันยังมีบางความรู้ทางการแพทย์ Ruoxi จะมี" Yang Chen consoled เธอ ฉากของเขาส่งโซร์ Lin Ruoxi โรงพยาบาลในช่วงเย็นมากกว่าในใจของเขา และเขามีปัญหาการตั้งตัวเองสบายเกินไป หลังจาก Yang Chen ได้ลดลง Kun หลินลงในถังขยะ เขาหันไปรอบ ๆ และทันทีที่เห็นหลิน Ruoxi ขาเปิดอ่อนแอเธอยืนอยู่บนสนามหญ้า และไปลงดิน เช่นกระสุน Yang Chen เร่ง Lin Ruoxi ด้าน และจัดของเธอ และเขาสังเกตเห็นว่า เธอเป็นหมดสติ ประสบการณ์ในอดีตของเขาเขาอยู่ในความสงบ ซึ่งแตกต่างจาก Wang Ma ความสับสนได้ เขาใจเย็นเอาออกจากโทรศัพท์ของเขา เรียกรถพยาบาล และดำเนิน Lin Ruoxi กลับเข้าไปในบ้าน หลังจากการตรวจสอบเรื่อง เขาค้นพบว่า Lin Ruoxi มีไข้สูง เพื่อให้เขาทันที Ma วังนำผ้าเย็นและรายการอื่น ๆ ปฐม และเอาดูแลของเธอจนรถพยาบาลมา และพาเธอไปโรงพยาบาล เนื่องจากสายอักขระของเหตุการณ์ หัวใจ Yang Chen เป็นในระเบียบ แม้ ว่าผู้หญิงคนนี้ที่เย็นเป็นน้ำแข็ง และที่ไม่เข้าใจของนิพจน์ไม่เคยให้เขาดู ด้วยความเมตตาหรือความสุข แต่ เมื่อบางอย่างเช่นนี้เกิดขึ้นกับเธอ Yang Chen ซมตระหนักว่า เขากังวลอย่างแท้จริงสำหรับเธอจากด้านล่างของหัวใจของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดือนคืนกลางฤดูร้อนที่สืบเชื้อสายมาปลายห่อเมืองจงไห่กับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นความมืดอ่อนโยนเพียงไฟนีออนพราวได้รับอนุญาตให้คนเดินเท้าที่จะเห็นใบหน้าของแต่ละคน. พร้อมสองทิศทางทางหลวง 8 เลนล้อมรอบเมืองหนึ่งจะได้เห็น การจราจรที่นับไม่ถ้วนที่ดูเหมือนดาวยิงบางคนเข้าสู่ใจกลางเมืองในขณะที่บางคนออกจากสวนคอนกรีตกดขี่. เมื่อวันที่เขียวขจีริมถนนในภาคเหนือของ Zhong ไห่และตามแนวแม่น้ำแยงซีกระจายประปรายไฟถนนที่มีแมลง เต้นรำไปรอบ ๆ ไฟ นี้เป็นฉากที่เงียบสงบที่เป็นเรื่องยากที่จะมาโดยแม้ว่าขณะนั้นยังคงมีความร้อนแผดจ้าเหมือนตอนกลางวัน. ปิดโดยเป็นแม่น้ำคดเคี้ยวที่ดูเหมือนจะไม่มีสิ้นสุดเช่นเข็มขัดของหยกที่ตกลงมาจากท้องฟ้าร่วมกันสะท้อน กับทางช้างเผือกในท้องฟ้าและมิเรอร์สายยาวของอาคารสีขาวริมแม่น้ำ ...... นี่เป็นโรงพยาบาลที่แพงที่สุดใน Zhong Hai, สภาพแวดล้อมที่เงียบสงบและเงียบสงบของพวกเขาให้ผู้ป่วยฟื้นดีขึ้น แต่ในทำนองเดียวกันค่าที่มาพร้อมกับมันอยู่ในระดับสูงเพื่อให้คนสามัญจะกระโดดกลับมาอยู่ในความน่ากลัว. ขณะนี้ในแผนกผู้ป่วยหนักของโรงพยาบาลในทางเดินกว้างขวางและเงียบสงบหยางเฉินและวังม้านั่งอยู่บนม้านั่งวางไว้เป็นพิเศษ สำหรับคนที่จะรออย่างเงียบ ๆ รออะไรบางอย่างที่อยู่นอกห้องไอซียู. หยางเฉินก็ยังคงเงียบขรึมในขณะที่ยาวก่อนที่ในที่สุดเขาก็ใจร้อนน้อยและขุดมือของเขาเข้าไปในกระเป๋าของเขาที่จะดึงบุหรี่ แต่เขาก็จำได้ว่า นี่เป็นโรงพยาบาลและจะสามารถนำมันกลับมาด้วยความโกรธ ถอนหายใจเขาลุกขึ้นยืนและเดินไปเดินกลับมา. "นายหนุ่ม." ตาวังม้าของคนสีแดงที่เธอได้ร้องไห้ไม่นานที่ผ่านมาและได้พูดคุยกับกังวล "หนุ่มโททำไมยังไม่ได้แพทย์และพยาบาลออกมา ยัง? นางสาวไม่ควรมีชีวิตใด ๆ ขู่ปัญหาใช่มั้ย? "ไม่ต้องกังวลแม้ว่าฉันแพทย์ไม่ฉันยังคงมีบางความรู้ทางการแพทย์ Ruoxi จะดี. "หยางเฉินปลอบโยนเธอ ฉากของเขาส่งหลิน Ruoxi ไปที่โรงพยาบาลในช่วงเย็นย้อนมากกว่าในใจของเขาและเขาก็มีการตั้งค่าของตัวเองได้อย่างง่ายดาย. ความยากลำบากหลังจากหยางเฉินได้ลดลงหลินคุนลงในถังขยะที่เขาหันไปรอบ ๆ และทันทีที่เห็นหลิน Ruoxi ของ ขาเปิดอ่อนแอขณะที่เธอยืนอยู่บนสนามหญ้าและล้มลงบนพื้นดิน. เช่นเดียวกับกระสุนยางเฉินเร่งต่อด้านหลิน Ruoxi และกอดเธอและเขาสังเกตเห็นว่าเธอเป็นคนที่หมดสติ! ประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขาได้รับอนุญาตให้อยู่ในความสงบเหมือนลน วังม้า เขาใจเย็นเอาโทรศัพท์ของเขาเรียกรถพยาบาลและดำเนินหลิน Ruoxi กลับเข้ามาในบ้าน. หลังจากการตรวจสอบง่ายเขาพบว่าหลิน Ruoxi มีไข้สูงดังนั้นทันทีที่เขามีวังม้านำกว่าผ้าเย็นและอื่น ๆ ที่เป็นครั้งแรก รายการ -aid และเอาดูแลของเธอจนกระทั่งรถพยาบาลมาพาเธอไปโรงพยาบาล. เนื่องจากสตริงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหัวใจหยางเฉินอยู่ในระเบียบ แม้ว่าผู้หญิงคนนี้ที่เป็นความหนาวเย็นเป็นน้ำแข็งและผู้ที่มีความเข้าใจในการแสดงออกที่ไม่เคยทำให้เขามองด้วยความเมตตาหรือความสุข แต่เมื่อบางอย่างเช่นนี้เกิดขึ้นกับเธอหยางเฉินอย่างช่วยไม่ได้ตระหนักว่าเขาเป็นห่วงอย่างแท้จริงสำหรับเธอจากด้านล่างของ หัวใจของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดือนกลางฤดูร้อนคืนลงมาช้า ห่อหุ้มเมืองจงไห่กับสิ่งที่ดูเหมือนจะอ่อนโยนความมืดเท่านั้น ไฟนีออนพราวอนุญาตให้คนเดินเท้าที่จะเห็นหน้าของกันและกันตามสอง 8 เลนถนนรอบเมือง เราอาจเห็นนับไม่ถ้วนการจราจรที่เหมือนดาวตก บ้างเข้ามาในหัวใจของเมือง ขณะที่บางคนก็ออกจากสวนคอนกรีต กดขี่ที่ริมถนน กรีนเนอรี่ ในภาคเหนือของ จงไห่ และตามแนวแม่น้ำแยงซี อยู่ประปรายกระจายไฟถนนที่มีแมลงเต้นรอบไฟ นี้เป็นฉากเงียบที่ยากที่จะมาด้วย ทั้งๆที่ตอนนั้นยังเปรี้ยงร้อนเหมือนเวลากลางวันใกล้เป็นแม่น้ำที่คดเคี้ยว ดูเหมือนจะไม่มีสิ้นสุด เหมือนเข็มขัดหยก ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า แก่กันและกัน สะท้อนกับทางช้างเผือกบนท้องฟ้า และสะท้อนเป็นสายยาวของอาคารสีขาวที่แม่น้ำ . . . . . . .นี่เป็นโรงพยาบาลที่แพงที่สุดในฉงไห่ เงียบ และสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบให้คนไข้พักฟื้นดีกว่า แต่ส่วนตั๋วที่มากับมันดังนั้นสูงที่ชาวบ้านธรรมดาจะกระโดดกลับน่ากลัวในช่วงเวลานี้ ในโรงพยาบาลของผู้ป่วยหนักแผนก บนทางเดินที่กว้างขวางและเงียบสงบ หยางเฉินและหวังมานั่งบนม้านั่งเป็นพิเศษอยู่คนเดี๋ยว เงียบรออะไรอยู่ ICUหยางเฉินก็ยังคงเงียบขรึมมานาน ก่อนที่เขาก็หงุดหงิดนิดหน่อย และจิกมือลงไปในกระเป๋าของเขาเพื่อสกัดบุหรี่ แต่เขาก็จำได้ว่านี่คือโรงพยาบาลและจะสามารถใส่มันกลับไปอย่างโกรธๆ ถอนหายใจ เขาลุกขึ้นยืน และเดินจงกรม" คุณชาย " หวัง มา ตาเป็นสีแดง เธอร้องได้ไม่นาน และพูดด้วยความเป็นห่วง " นายน้อย ทำไมไม่มีหมอและพยาบาลออกมายัง คุณไม่ควรมีปัญหาใด ๆที่คุกคามชีวิตใช่มั้ย ?" ไม่ต้องห่วง ถึงแม้ผมไม่ใช่หมอ ผมยังไม่มีความรู้ทางแพทย์ ruoxi ก็ไม่เป็นไรหรอก " หยางเฉินปลอบเธอ ภาพที่เค้าส่งหลิน ruoxi ที่โรงพยาบาลในช่วงเย็นซ้ำมากกว่าในใจของเขา และเขาก็มีปัญหา ทำให้ตัวเองสบายใจหลังจากที่หยางเฉินหลินคุงได้ทิ้งลงถังขยะ เขาหันไปรอบ ๆและทันทีที่เห็นหลิน ruoxi ขาเปิดที่อ่อนแอ ขณะที่เธอยืนอยู่บนสนามหญ้า และล้มลงบนพื้นชอบกระสุน หยางเฉินหลิน ruoxi วิ่งข้างและจับมือเธอเอาไว้ และเขาสังเกตเห็นว่าเธอไม่ได้สติประสบการณ์ที่ผ่านมาของเขาทำให้เขานิ่ง ไม่ลนลาน หวังมา เค้าค่อยๆ เอาโทรศัพท์เรียกรถพยาบาลและอุ้มหลิน ruoxi กลับเข้าไปในบ้านหลังจากตรวจสอบง่ายๆ เขาค้นพบว่า หลิน ruoxi มีไข้สูง ดังนั้นทันทีที่เขาได้หวังมาเอาผ้าเย็นและปฐมสินค้าอื่น ๆและดูแลเธอ จนรถพยาบาลมาถึงและพาเธอไปโรงพยาบาลเนื่องจากสายๆ หัวใจของหยางเฉินอยู่ในระเบียบ แม้ว่าผู้หญิงที่เย็นเหมือนน้ำแข็ง และผู้ที่ไม่มีความเข้าใจของสำนวนที่เคยให้เขาดูด้วย ความเมตตา หรือความสุข แต่เมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ หยางเฉินที่จะตระหนักว่าเขาเป็นห่วงเธอจริงๆจากส่วนลึกของหัวใจ