Rice Starch IsolationRice starch is

Rice Starch Isolation

Rice starch isolation is different from other starches because of its unique protein composition. The isolation process consists mainly of the separation of starch from protein, fiber, and lipid. Important considerations thereby are avoidance of amylolytic or mechanical damage to the starch granules, effective deproteinization of the starch, minimization of loss of small granules, and avoidance of starch gelatinization (Schulman and Kammiovirta 1991). Rice starch isolation is also associated with the entrapment of small granules in the protein and fine fiber sediments generated during centrifugation (McDonald and others 1991; Schulman and Kammiovirta 1991; Lim and others 1999; Andersson and others 2001; Xie and Seib 2002). When these sediments are scraped off and discarded, which is common in laboratory purification methods and in some industrial processes, a severe loss of small granules occurs (Szczodrak and Pomeranz 1991). To reduce the entrapment of small granules in the protein layer, researchers can degrade the protein enzymatically, followed by separation of the peptides and starch using centrifugation (Radosavljevic and others 1998; Wang and Wang 2001). These protein digestion methods produce starches with higher or comparable yields and reduced starch damage. However, these processes require chromatography to purify the protease and remove any amylase activity (Radosavljevic and others 1998). Enzymes like hemicellulase and xylanase have also been used to degrade the polysaccharides present in the sediments entrapping the starch granules (Wilhelm and others 1998). Lawal and others (2011) reported starch yields of 70.0% to 73.77% for 5 newly released West African rice cultivars. Wide ranges of variations in rice starch yield have been observed from different rice cultivars: 59% to 71.6% (Mohan and others 2005; Wang and Wang 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แยกแป้งข้าวแยกข้าวแป้งจะแตกต่างจากแป้งอื่นเนื่องจากองค์ประกอบของโปรตีนไม่ซ้ำกัน กระบวนการแยกประกอบส่วนใหญ่ของการแยกแป้งจากโปรตีน เส้นใย และไขมัน พิจารณาที่สำคัญจึงจะหลีกเลี่ยงความเสียหาย amylolytic หรือกลเม็ดแป้ง deproteinization ประสิทธิภาพของตัวแป้ง การลดความสูญเสียของเม็ดเล็ก หลีกเลี่ยงแป้ง gelatinization (Schulman และ Kammiovirta 1991) แยกแป้งข้าวยังเกี่ยวข้องกับที่ติดในร่องดอกของเม็ดเล็กโปรตีนและไฟเบอร์ชั้นดีตะกอนที่สร้างขึ้นในระหว่างการหมุนเหวี่ยง (McDonald และอื่น ๆ 1991 Schulman และ Kammiovirta 1991 Lim และอื่น ๆ 1999 นายเกียรติคุณชาติประเสริฐและอื่น ๆ 2001 Xie และ Seib 2002) เมื่อขูดออก และทิ้งตะกอนเหล่านี้ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ ในห้องปฏิบัติการวิธีการทำให้บริสุทธิ์ และ ในกระบวน การอุตสาหกรรมบางอย่าง การสูญเสียที่รุนแรงของเม็ดเล็ก ๆ เกิดขึ้น (Szczodrak และ Pomeranz 1991) เพื่อลดการติดในร่องดอกของเม็ดขนาดเล็กในชั้นโปรตีน นักวิจัยสามารถย่อยสลายโปรตีน enzymatically ตาม ด้วยการแยกเปปไทด์และแป้งที่ใช้หมุนเหวี่ยง (Radosavljevic และอื่น ๆ 1998 วังและวัง 2001) วิธีการย่อยโปรตีนเหล่านี้ผลิตแป้งกับอัตราผลตอบแทนสูงกว่า หรือเทียบเท่า และลดความเสียหายของแป้ง อย่างไรก็ตาม กระบวนการเหล่านี้ต้อง chromatography โปรติเอสทำให้บริสุทธิ์ และเอากิจกรรมใด ๆ อะไมเลส (Radosavljevic และอื่น ๆ ปี 1998) เอนไซม์ไซลาเนสและ hemicellulase มีการใช้การลดไรด์อยู่ในตะกอนเม็ดแป้ง (Wilhelm และอื่น ๆ ปี 1998) entrapping Lawal และอื่น ๆ (2011) รายงาน starch อัตราผลตอบแทนของ 70.0% ถึง 73.77% สำหรับพันธุ์ข้าวแอฟริกาตะวันตกใหม่ 5 ช่วงความกว้างของการเปลี่ยนแปลงผลผลิตแป้งข้าวที่ได้รับการปฏิบัติจากพันธุ์ข้าวที่แตกต่าง: 59-71.6% (โมฮานและอื่น ๆ 2005 วังและวัง 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แป้งข้าวแยก

ข้าวแยกแป้งจะแตกต่างจากแป้งชนิดอื่น ๆ เพราะองค์ประกอบของโปรตีนที่เป็นเอกลักษณ์ กระบวนการแยกประกอบด้วยส่วนใหญ่ของการแยกของแป้งจากโปรตีนเส้นใยและไขมัน การพิจารณาที่สำคัญจึงอยู่ที่การหลีกเลี่ยงความเสียหายของเอนไซม์หรือกลเม็ดแป้งที่มีประสิทธิภาพของการย่อยแป้งลดการสูญเสียของเม็ดขนาดเล็กและหลีกเลี่ยงการเกิดเจลสตาร์ช (Schulman และ Kammiovirta 1991) ข้าวแยกแป้งยังเกี่ยวข้องกับการกักเก็บของเม็ดเล็ก ๆ ในโปรตีนและเส้นใยตะกอนที่ดีเกิดขึ้นในระหว่างการหมุนเหวี่ยง (โดนัลด์และอื่น ๆ 1991; Schulman และ Kammiovirta 1991; Lim และอื่น ๆ ปี 1999 แอนเดอและคนอื่น ๆ 2001 Xie และ Seib 2002) เมื่อตะกอนเหล่านี้จะหลุดออกและทิ้งซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาในวิธีการทำให้บริสุทธิ์ในห้องปฏิบัติการและในกระบวนการผลิตของอุตสาหกรรมบางสูญเสียอย่างรุนแรงของเม็ดเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้น (Szczodrak และ Pomeranz 1991) เพื่อลดการกักเก็บของเม็ดเล็ก ๆ ในชั้นโปรตีนนักวิจัยสามารถย่อยสลายโปรตีนเอนไซม์ตามด้วยการแยกของเปปไทด์และแป้งโดยใช้การหมุนเหวี่ยง (Radosavljevic และอื่น ๆ 1998 วังและวัง 2001) วิธีการเหล่านี้ย่อยอาหารโปรตีนผลิตสตาร์ชมีอัตราผลตอบแทนที่สูงกว่าหรือเทียบเท่าและความเสียหายของแป้งลดลง อย่างไรก็ตามกระบวนการเหล่านี้ต้องใช้โคโปรติเอสในการชำระล้างและลบกิจกรรมอะไมเลสใด ๆ (และคนอื่น ๆ Radosavljevic 1998) เอนไซม์เช่น hemicellulase และไซลาเนสยังได้รับการใช้ในการย่อยสลาย polysaccharides ที่มีอยู่ในการกักตะกอนเม็ดแป้ง (วิลเฮล์และอื่น ๆ 1998) Lawal และอื่น ๆ (2011) รายงานอัตราผลตอบแทนของแป้ง 70.0% มาอยู่ที่ 73.77% เป็นเวลา 5 ออกใหม่แอฟริกาตะวันตกพันธุ์ข้าว ช่วงกว้างของการเปลี่ยนแปลงในอัตราผลตอบแทนแป้งข้าวได้รับการปฏิบัติจากพันธุ์ข้าวที่แตกต่างกัน: 59% มาอยู่ที่ 71.6% (โมฮันและคนอื่น ๆ 2005 วังและวัง 2004)