The number of repetitions per minut

The number of repetitions per minute of the basic
pattern in the tail-wagging dance indicates the precise distance; the slower the
repetition rate, the longer the distance.
The bees’ dance is an effective system of communication for bees. It is capable,
in principle, of infinitely many different messages, like human language; but
unlike human language, the system is confined to a single subject—food source.
An experimenter who forced a bee to walk to the food source showed the inflexibility.
When the bee returned to the hive, it indicated a distance twenty-five
times farther away than the food source actually was. The bee had no way of
communicating the special circumstances in its message. This absence of creativity
makes the bee’s dance qualitatively different from human language.
In the seventeenth century, the philosopher and mathematician René Descartes
pointed out that the communication systems of animals are qualitatively
different from the language used by humans:
It is a very remarkable fact that there are none so depraved and stupid,
without even excepting idiots, that they cannot arrange different words
together, forming of them a statement by which they make known their
thoughts; while, on the other hand, there is no other animal, however
perfect and fortunately circumstanced it may be, which can do the same.
Descartes goes on to state that one of the major differences between humans
and animals is that human use of language is not just a response to external,
or even internal, stimuli, as are the sounds and gestures of animals. He warns
against confusing human use of language with “natural movements which betray
passions and may be . . . manifested by animals.”
To hold that animals communicate by systems qualitatively different from
human language systems is not to claim human superiority. Humans are not
inferior to the one-celled amoeba because they cannot reproduce by splitting
in two; they are just different sexually. They are not inferior to hunting dogs,
whose sense of smell is far better than that of human animals. As we will discuss
in the next chapter, the human language ability is rooted in the human brain,
just as the communication systems of other species are determined by their biological
structure. All the studies of animal communication systems, including
those of primates, provide evidence for Descartes’ distinction between other animal
communication systems and the linguistic creative ability possessed by the
human animal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนการทำซ้ำต่อนาทีของพื้นฐานรูปแบบการเต้นหาง wagging บ่งชี้ระยะแม่นยำ ช้ากว่าการอัตราซ้ำ ระยะทางอีกต่อไปเต้นรำของผึ้งจะเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพของการสื่อสารสำหรับผึ้ง สามารถในหลัก เพียบหลายข้อความ เช่นภาษามนุษย์ แต่ซึ่งแตกต่างจากภาษามนุษย์ ระบบจะจำกัดไปเรื่องเดียวคือแหล่งอาหารExperimenter ผู้บังคับผึ้งเดินทางไปยังแหล่งอาหาร แสดงให้เห็นว่าความแข็งที่เมื่อผึ้งกลับไปยังรัง ระบุระยะทางยี่สิบห้าเวลาห่างกว่าแหล่งอาหารได้จริง ผึ้งได้วิธีการสื่อสารข้อความของสถานการณ์พิเศษ ขาดความคิดสร้างสรรค์นี้ทำให้การเต้นรำของผึ้ง qualitatively แตกต่างจากภาษามนุษย์ในศตวรรษ seventeenth นักปรัชญาและนักคณิตศาสตร์ฌูล Descartesชี้ให้เห็นว่า ระบบสื่อสารของสัตว์ qualitativelyแตกต่างจากภาษาที่ใช้ โดยมนุษย์:มันเป็นความจริงที่น่าทึ่งมากว่า มีไม่ โง่ และ depraved ดังนั้นไม่มีแม้ excepting ปัญญา ว่า พวกเขาไม่สามารถจัดเรียงคำแตกต่างกันกัน ขึ้นรูปของพวกเขาซึ่งพวกเขาทำให้รู้จักคำสั่งของพวกเขาความคิด ในขณะที่ ในทางกลับกัน อย่างไรก็ตามมีไม่อื่นสัตว์สมบูรณ์แบบ และโชคดี circumstanced มันได้ ซึ่งสามารถทำได้เหมือนกันDescartes ไปในรัฐที่หนึ่งของความแตกต่างที่สำคัญระหว่างมนุษย์และสัตว์ ที่มนุษย์ใช้ภาษาไม่เพียงการตอบสนองภายนอกหรือสิ่ง เร้าภายใน มีเสียงและท่าทางของสัตว์ เขาเตือนจากสับสนมนุษย์ใช้ภาษาด้วย "ธรรมชาติเคลื่อนไหวซึ่งทรยศจิตใจ และอาจจะ...ประจักษ์ โดยสัตว์ "จะถือว่า สัตว์สื่อสาร ด้วยระบบ qualitatively ที่แตกต่างจากระบบภาษามนุษย์เป็นการ อ้างสิทธิ์เหนือกว่ามนุษย์ มนุษย์จะไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอะมีบาเซลล์หนึ่งเนื่องจากไม่สามารถสร้าง โดยการแบ่ง2 เพียงแตกต่างกันทางเพศ พวกเขาไม่น้อยกับสุนัขล่าสัตว์รู้สึกมีกลิ่นจะดีกว่าของสัตว์มนุษย์ เป็นเราจะหารือในบทถัดไป ความสามารถในภาษามนุษย์ถูกฝังในสมองมนุษย์เพียงแค่เป็นการสื่อสาร ระบบพันธุ์อื่น ๆ จะถูกกำหนด โดยทางชีวภาพของโครงสร้างการ ศึกษาทั้งหมดของระบบสื่อสารของสัตว์ รวมทั้งบรรดา primates แสดงหลักฐานสำหรับ Descartes' ความแตกต่างระหว่างสัตว์อื่น ๆระบบการสื่อสารและสามารถสร้างสรรค์ภาษาศาสตร์ที่มอบหมายสัตว์มนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนของการเกิดซ้ำต่อนาทีของขั้นพื้นฐานในรูปแบบการเต้นรำหางกระดิกบ่งชี้ว่าระยะทางที่แม่นยำ;
ช้าลงอัตราการทำซ้ำอีกต่อไประยะทาง. เต้นรำผึ้ง 'เป็นระบบที่มีประสิทธิภาพในการติดต่อสื่อสารสำหรับผึ้ง มันมีความสามารถในหลักการของข้อความที่แตกต่างกันหลายอย่างมากมายเช่นภาษามนุษย์ แต่แตกต่างจากภาษามนุษย์ระบบถูกกักขังอยู่ในแหล่งที่มาของเรื่องอาหารเดียว. ทดลองที่บังคับผึ้งที่จะเดินไปยังแหล่งอาหารที่พบว่ามีความแข็งได้. เมื่อผึ้งกลับไปที่รังก็ชี้ให้เห็นระยะยี่สิบห้าครั้งที่ไกลออกไปห่างออกไปกว่าแหล่งอาหารที่เป็นจริง ผึ้งมีวิธีการไม่สื่อสารกรณีพิเศษในข้อความ กรณีที่ไม่มีความคิดสร้างสรรค์นี้ทำให้เต้นรำผึ้งที่มีคุณภาพแตกต่างจากภาษามนุษย์. ในศตวรรษที่สิบเจ็ดนักปรัชญาและนักคณิตศาสตร์René Descartes ชี้ให้เห็นว่าระบบการสื่อสารของสัตว์ที่มีคุณภาพแตกต่างจากภาษาที่ใช้โดยมนุษย์: มันเป็นความจริงที่น่าทึ่งมากที่ มีผู้ใดดังนั้นต่ำช้าและโง่โดยไม่ได้ยกเว้นโง่ที่พวกเขาไม่สามารถจัดให้มีคำที่แตกต่างกันของพวกเขาสร้างคำสั่งโดยที่พวกเขาทำให้เป็นที่รู้จักกันของพวกเขาคิด; ในขณะที่ในมืออื่น ๆ ที่ไม่มีสัตว์อื่น ๆ แต่ที่สมบูรณ์แบบและcircumstanced โชคดีที่มันอาจจะเป็นที่สามารถทำเช่นเดียวกัน. Descartes ไปในการระบุว่าหนึ่งในความแตกต่างที่สำคัญระหว่างมนุษย์และสัตว์คือการที่มนุษย์ใช้ภาษาไม่ได้เป็นเพียงการตอบสนองต่อภายนอกหรือภายในแม้สิ่งเร้าเช่นเดียวกับเสียงและท่าทางของสัตว์ เขาเตือนต่อต้านการใช้ของมนุษย์ทำให้เกิดความสับสนของภาษาด้วย"การเคลื่อนไหวของธรรมชาติที่ทรยศความสนใจและอาจเป็น . . ประจักษ์โดยสัตว์. "ถือว่าสัตว์โดยระบบการสื่อสารในเชิงคุณภาพที่แตกต่างจากระบบภาษามนุษย์ไม่ได้ที่จะเรียกร้องความเหนือกว่ามนุษย์ มนุษย์ไม่ได้ด้อยกว่าอะมีบาเซลล์หนึ่งเพราะพวกเขาไม่สามารถทำซ้ำโดยแยกเป็นสอง; พวกเขาเป็นเพียงที่แตกต่างกันทางเพศ พวกเขาจะไม่ด้อยกว่าสุนัขล่าสัตว์ที่มีความรู้สึกของกลิ่นจะดีกว่าที่สัตว์มนุษย์ ในฐานะที่เราจะพูดถึงในบทต่อไปความสามารถทางภาษาของมนุษย์เป็นรากฐานในสมองของมนุษย์, เช่นเดียวกับระบบการสื่อสารของสายพันธุ์อื่น ๆ จะถูกกำหนดโดยทางชีวภาพโครงสร้าง การศึกษาทั้งหมดของระบบการสื่อสารของสัตว์รวมทั้งบรรดาของบิชอพ, ให้หลักฐานสำหรับความแตกต่าง Descartes 'ระหว่างสัตว์อื่น ๆ ระบบการสื่อสารและความสามารถความคิดสร้างสรรค์ทางภาษาครอบงำโดยสัตว์มนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนของ repetitions ต่อนาทีของรูปแบบพื้นฐาน
ในหางกระดิกเต้นแสดงระยะทางที่แม่นยำ ; ช้า
ซ้ำเท่ากัน ยาวไกล
ผึ้ง ' เต้นเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพในการสื่อสารของผึ้ง มันมีความสามารถ
ในหลักการของข้อความที่แตกต่างกันเหลือหลายมากมาย เหมือนภาษาของมนุษย์ ; แต่
แตกต่างภาษามนุษย์ระบบที่ถูกกักขังอยู่ในแหล่งอาหารเดียว
เป็นผู้ทดลองที่บังคับผึ้งให้เดินไปยังแหล่งอาหาร พบ inflexibility .
เมื่อผึ้งกลับรังพบระยะทาง 25
ครั้งห่างมากกว่าแหล่งอาหารเป็น ผึ้งไม่มีทาง
การสื่อสารสถานการณ์พิเศษในข้อความของ นี้ขาดความคิดสร้างสรรค์
ทำให้ผึ้งเต้นคุณภาพแตกต่างจากภาษาของมนุษย์ .
ในศตวรรษที่สิบเจ็ด , นักปรัชญาและนักคณิตศาสตร์ Ren é Descartes
ชี้ให้เห็นว่า ระบบการสื่อสารของสัตว์คุณภาพ
แตกต่างจากภาษาที่ใช้โดยมนุษย์ :
มันเป็นข้อเท็จจริงที่น่าทึ่งมากที่ไม่มีดังนั้นชั่วช้า
โดยไม่ยกเว้น และโง่ โง่ที่พวกเขาไม่สามารถจัดที่แตกต่างกันคำ
ร่วมกันสร้างของพวกเขางบที่พวกเขาให้รู้จักความคิดของพวกเขา
; ในขณะที่ในมืออื่น ๆ , ไม่มีสัตว์อื่น แต่โชคดี circumstanced
ที่สมบูรณ์แบบ และมันอาจจะ ซึ่งสามารถ ทำแบบเดียวกัน
เดส์ไปในการรัฐหนึ่งของความแตกต่างที่สำคัญระหว่างมนุษย์
และสัตว์ที่มนุษย์ใช้ภาษาไม่ได้เป็นเพียงการตอบสนองต่อภายนอก ,
หรือภายใน แม้อาจเป็นเสียงและท่าทางของสัตว์ เขาเตือน
กับมนุษย์ใช้ภาษาสับสนกับ " ธรรมชาติของการเคลื่อนไหวซึ่งทรยศ
ความสนใจและอาจจะ . . . . . . . ประจักษ์โดยสัตว์ "
ถือสัตว์สื่อสาร โดยระบบคุณภาพแตกต่างจาก
ระบบภาษาของมนุษย์ ไม่ใช่เพื่อเรียกร้องเหนือกว่ามนุษย์ มนุษย์ไม่ได้
ด้อยกว่าคน celled อะมีบา เพราะพวกเขาไม่สามารถสืบพันธุ์โดยการแบ่ง
2 ; พวกเขาจะแตกต่างทางเพศ พวกเขาจะไม่ด้อยกว่าการล่าสัตว์สุนัข
ที่มีกลิ่นดีกว่า ว่า สัตว์ มนุษย์ เป็นเราจะหารือ
ในบทถัดไป ภาษา มนุษย์สามารถจะฝังในสมองมนุษย์
เช่นเดียวกับระบบสื่อสารชนิดอื่นจะถูกกำหนดโดยโครงสร้างทางชีวภาพ
. ทั้งหมดการศึกษาระบบการสื่อสารของสัตว์รวมทั้ง
ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มีหลักฐานสำหรับ Descartes ' ความแตกต่างระหว่างระบบการสื่อสารของสัตว์อื่น ๆและความสามารถในการสร้างสรรค์ภาษา

สิงสัตว์มนุษย์