parameters measured, only NH3 conce

parameters measured, only NH3 concentrations were significantly
different between low and high oxygen tanks. The
highest difference in NH3 concentrations among the treatments
(0.007 mg L−1) was very small and the highest NH3 concentration
(0.011 mg L−1) was far below the lowest level
(0.080 mg L−1) which may affect feed intake of Nile tilapia
(Shelton and Popma, 2006). El-Shafai et al. (2004) showed that
feed intake of Nile tilapia was not influenced by NH3–N
concentrations within the range of 0.004–0.434 mg L−1
(corresponding to 0.005–0.527 mg NH3 L−1); however, for
best growth, they recommended an NH3–N concentration
below 0.10 mg L−1 (corresponding to 0.12 mg NH3 L−1). Muir
et al. (2000) even considered an NH3 level below 0.2 mg L−1
ideal for flowing-water tilapia culture. However, Soderberg
(2006) doubted that the chronic toxicity level of NH3 might be
lower than the level recommended by Muir et al (2000). Based
on studies on channel catfish, rainbow trout (Oncorhynchus
mykiss) and blue tilapia (Oreochromis aurea), he estimated
chronic toxicity levels of NH3 ranging from 0.035 to 0.092 mg
L−1 for tilapias. The lower bound of this range is higher than the
highest NH3 concentration in the present study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พารามิเตอร์ที่วัด เฉพาะความเข้มข้นของ NH3 ได้อย่างมากแตกต่างระหว่างถังออกซิเจนต่ำ และสูง ที่ความแตกต่างในความเข้มข้นของ NH3 ในการรักษาสูงสุด(0.007 mg L−1) มีขนาดเล็กมาก และความเข้มข้นของ NH3 สูงสุด(0.011 มิลลิกรัม L−1) ถูกมากต่ำกว่าระดับต่ำสุด(0.080 มิลลิกรัม L−1) ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่ออาหารบริโภคของนิล(เชลตันและ Popma, 2006) El Shafai et al. (2004) พบว่าอาหารบริโภคของไนล์นิลไม่มีอิทธิพล โดย NH3 – Nความเข้มข้นของ 0.004 – 0.434 mg L−1(สอดคล้องกับ 0.005 – 0.527 มิลลิกรัม NH3 L−1); อย่างไรก็ตาม สำหรับเจริญเติบโตดีที่สุด แนะนำที่ความเข้มข้นของ NH3 – Nต่ำกว่า 0.10 mg L−1 (ที่สอดคล้องกับ 0.12 มิลลิกรัม NH3 L−1) Muiral. ร้อยเอ็ด (2000) แม้พิจารณา NH3 เป็นระดับต่ำกว่า 0.2 mg L−1เหมาะสำหรับปลานิลน้ำไหลวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม Soderbergdoubted (2006) ที่ระดับความเป็นพิษเรื้อรังของ NH3 อาจต่ำกว่าระดับที่แนะนำโดย Muir et al (2000) ตามในการศึกษาอเมริกัน เรนโบว์เทราต์ (สกุลปลาแซลมอนแปซิฟิกmykiss) และนิลสีน้ำเงิน (ปลายาธร), ที่เขาประเมินระดับความเป็นพิษเรื้อรังของ NH3 ที่ตั้งแต่ 0.035 0.092 mgL−1 สำหรับ tilapias ขอบล่างของช่วงนี้จะสูงกว่าเข้มข้น NH3 ที่สูงสุดในการศึกษาปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พารามิเตอร์ที่วัดเพียงความเข้มข้น NH3
อย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันระหว่างถังออกซิเจนต่ำและสูง
ความแตกต่างที่สูงที่สุดในความเข้มข้น NH3 หมู่การรักษา
(0.007 มก. L-1) มีขนาดเล็กมากและมีความเข้มข้น NH3 สูงสุด
(0.011 มก. L-1) ต่ำกว่าระดับต่ำสุด
(0.080 มก. L-1) ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อการบริโภคอาหาร ปลานิล
(เชลตันและ Popma 2006) El-Shafai et al, (2004)
แสดงให้เห็นว่าการกินอาหารของปลานิลไม่ได้รับอิทธิพลจากNH3-N
ความเข้มข้นอยู่ในช่วงของ 0.004-0.434 มิลลิกรัม L-1
(ตรงกับ 0.005-0.527 มิลลิกรัม NH3 L-1); แต่สำหรับการเจริญเติบโตที่ดีที่สุดที่พวกเขาแนะนำความเข้มข้น NH3-N ด้านล่าง 0.10 มก. L-1 (ตรงกับ 0.12 มิลลิกรัม NH3 L-1) มูเยอร์และอัล (2000) พิจารณาถึงระดับ NH3 ด้านล่าง 0.2 มก. L-1 เหมาะสำหรับการเพาะเลี้ยงปลานิลไหลน้ำ แต่ Soderberg (2006) สงสัยว่าระดับความเป็นพิษเรื้อรังของ NH3 อาจจะต่ำกว่าระดับที่แนะนำโดยมูเยอร์, ​​et al (2000) จากการศึกษาในช่องดุกเรนโบว์เทราท์ (Oncorhynchus mykiss) และสีฟ้าปลานิล (Oreochromis aurea) เขาประมาณระดับความเป็นพิษเรื้อรังของNH3 ตั้งแต่ 0.035-0.092 มิลลิกรัมL-1 สำหรับปลานิล ขอบเขตที่ต่ำในช่วงนี้สูงกว่าความเข้มข้น NH3 ที่สูงที่สุดในการศึกษาปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พารามิเตอร์วัดเท่านั้น ความเข้มข้น nh3 อย่างมีนัยสำคัญ
แตกต่างกันระหว่างต่ำและถังออกซิเจนสูง
ความแตกต่างของความเข้มข้นสูงสุดของการรักษา nh3
( 0.007 mg L − 1 ) มีขนาดเล็กมาก และมากที่สุด nh3 สมาธิ
( 0.011 มิลลิกรัม L − 1 ) ไกลด้านล่างระดับต่ำสุด ( 0.080 มิลลิกรัม
L − 1 ) ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อปริมาณอาหารของปลานิล
( เชลตัน และ popma , 2006 ) . เอล shafai et al .( 2004 ) พบว่า
การกินอาหารของปลานิลไม่ได้รับอิทธิพลจาก nh3 – N
ความเข้มข้นภายในช่วง 0.004 มิลลิกรัมต่อลิตร ( 0.434 − 1
( ตรงกับ 0.005 มิลลิกรัม nh3 L − 1 ( 0.527 ) ; แต่สำหรับ
ที่ดีที่สุดเติบโต พวกเขาแนะนำการ– nh3 N ความเข้มข้น 0.10 mg L
ด้านล่าง − 1 ( สอดคล้องกับ 0.12 มิลลิกรัม nh3 L − 1 ) มัวร์
et al . ( 2000 ) ก็ถือว่าเป็นการ nh3 ต่ำกว่า 0.2 มิลลิกรัมต่อลิตร− 1
เหมาะสำหรับเลี้ยงปลานิล น้ำไหล . อย่างไรก็ตาม , Soderberg
( 2006 ) สงสัยว่า ระดับของความเป็นพิษเรื้อรัง nh3 อาจ
ระดับต่ำกว่าแนะนำโดยมัวร์ et al ( 2000 ) ที่ใช้ในการศึกษา
ปลาดุกช่อง เรนโบว์เทราท์เลค ( คอรินชัส
mykiss ) และ ปลานิล ( Oreochromis สีฟ้า Aurea ) เขาประมาณ
เรื้อรังพิษระดับ nh3 ตั้งแต่ 0.035 0.092 มิลลิกรัมต่อ
L − 1 สำหรับปลานิล .ที่ขอบเขตล่างของช่วงนี้มากกว่า
nh3 ความเข้มข้นสูงสุดในการศึกษาปัจจุบัน