Lahore (Listen/ləˈhɔr/; Punjabi: لہ

Lahore (Listen/ləˈhɔr/; Punjabi: لہور; Urdu: لاہور‎) is the capital of the Pakistani province of Punjab and the second largest and metropolitan city in the country. A native of Lahore is called Lahori. It is the largest native Punjabi-populated city in the world and an important historical centre of South Asia. With a rich history dating back over a millennium, Lahore is a main cultural centre of Punjab and Pakistan. One of the most densely populated cities in the world, Lahore remains an economic, political, transportation, entertainment, and educational hub. It is referred to as the "Mughal City of Gardens" due to the historic presence of gardens in and around the city dating back to the Mughal period.

Lahore successively served as a regional capital of the empires of the Shahi kingdoms in the 11th century, the Ghaznavids in the 12th century, the Ghurid State in the 12th and 13th centuries and the Mughal Empire in the 16th century. From 1802 to 1849, Lahore served as the capital city of the Sikh Empire. In the mid-19th and early 20th century, Lahore was the capital of the Punjab region under the British Raj. The traditional capital of Punjab for a millennium, Lahore was the cultural centre of the northern Indian subcontinent which extends from the eastern banks of the Indus River to New Delhi. Mughal structures such as the Badshahi Mosque, the Lahore Fort, Shalimar Gardens, the mausolea of Jehangir and Nur Jehan, Chauburji Gate, and the walled city are some of the major tourist attractions in the city. Lahore is also home to many British colonial structures built in the Indo-Saracenic style, such as the Lahore High Court, the General Post Office, Lahore Museum, Lahore Railway Station, and many older universities and colleges including the University of the Punjab, Govt College and King Edward Medical college. The Lahore Zoo, thought to be the fourth oldest in the world, is also situated here.

Lahore is referred to as the cultural heart of Pakistan as it hosts most of the arts, cuisine, festivals, music, film-making, gardening and intelligentsia of the country. Lahore has always been a centre for publications, where 80 percent of Pakistan's books are published and remains the foremost centre of literary, educational and cultural activity in Pakistan. It is also an important religious centre as it is home to hundreds of temples, mosques, and shrines like Data Durbar Complex. According to the 1998 census, Lahore's population was 6,310,000. A 2010 government estimate now puts the population at 10,000,000. It is ranked 42 in the most populated urban areas in the world and the 8th largest city within the Organisation of Islamic Cooperation. Lahore has expanded almost double area-wise in the last 12 to 14 years. In 2010, Lahore was ranked as a Gamma+ world city.The Guardian has rated Lahore as the 2nd best tourist destination in Pakistan. Lahore also hosted the 2nd Islamic World Conference in 1974.

History[edit]

Main article: History of Lahore
See also: Timeline of Lahore history

The vacant temple in the Shahi Qila, dedicated to Lava, who by legend, is said to have founded the city.

Tomb of Malik Ayaz in the Walled City

Data Durbar shrine, during urs at night.

A UNESCO World Heritage Site, the Lahore Fort is the most famous landmark from the days of the Mughal Empire, in Pakistan.

Shalimar Gardens, Lahore

Badshahi Mosque, Lahore

Government College, Lahore, 1880s. Oriental and India Office Collection, British Library.
Origins[edit]
Main articles: Etymology of Lahore and Origins of Lahore
A legend based on oral traditions holds that Lahore, known in ancient times as Shehwar Elahi ka thikana ("Den of Shehwar" in Sanskrit), was founded by Prince Lava or Loh, the son of Sita and Rama, the Hindu deity in the Ramayana; Kasur was founded by his twin brother Prince Kusha.

To this day, Lahore Fort has a vacant temple dedicated to Lava (also pronounced Loh, hence Loh-awar or "The Fort of Loh").Ptolemy, the celebrated 2nd-century Egyptian astronomer and geographer, mentions in his Geographia a city called Labokla situated on the route between the Indus River and Palibothra, or Pataliputra (Patna) mostly, in a tract of country called Kasperia (Kashmir). It was described as extending along the rivers Bidastes or Vitasta (Jhelum), Sandabal or Chandra Bhaga (Chenab), and Adris or Iravati (Ravi). This city may have been ancient Lahore.


Daata Darbar (Ali Hujwiri mausoleum)

Qutb-ud-din Aibak Mausoleum, Lahore
The oldest authentic surviving document about Lahore was written anonymously in 982. It is called Hudud-i-Alam (The Regions of the World). In 1927 it was translated into English by Vladimir Fedorovich Minorsky and published in Lahore. In this document, Lahore is mentioned as a shehr or town inhabited by infidels "impressive temples, large markets and huge orchards." It refers to "two major markets around which dwellings exist", and it also mentions "the mud walls that enclose these two dwellings to make it one." The original document is currently held in the British Museum. Lahore was called by different names throughout history. To date there is no conclusive evidence as to when it was founded. Some historians trace the history of the city as far back as 4000 years ago. However, historically, it has been proved that Lahore is at least 2,000 years old. Hieun-tsang, the famous Chinese pilgrim has given a vivid description of Lahore which he visited in the early parts of the 7th century. Lahore has been ruled and plundered by a number of dynasties and hordes.

Ghaznavid Empire to Delhi Sultanate[edit]
Main article: Early Muhammadan period in Lahore
Lahore appears as the capital of the Punjab for the first time under Anandapala – the Hindu Shahi king who is referred to as the ruler of (hakim i lahur) –after leaving the earlier capital of Waihind. Few references to Lahore remain from before its capture by Sultan Mahmud of Ghaznavi in the 11th century. The sultan took Lahore after a long siege and battle in which the city was torched and depopulated. In 1021, Sultan Mahmud appointed Malik Ayaz to the throne and made Lahore the capital of the Ghaznavid Empire. As the first Muslim governor of Lahore, Ayaz rebuilt and repopulated the city. He added many important features, such as city gates and a masonry fort, built in 1037–1040 on the ruins of the previous one, which had been demolished in the fighting (as recorded by Munshi Sujan Rae Bhandari, author of the Khulasatut Tawarikh in 1695–96). The present Lahore Fort stands on the same location. Under Ayaz's rule, the city became a cultural and academic centre, renowned for poetry. The tomb of Malik Ayaz can still be seen in the Rang Mahal commercial area of town.

After the fall of the Ghaznavid Empire, Lahore was ruled by various Turkic dynasties based in Delhi, known as the Delhi Sultanate, including the Khiljis, Tughlaqs, Mamluk, Sayyid and Lodhis. During the reign of Qutb-ud-din Aibak, Lahore was known as the 'Ghazni of India'. Scholars and poets from as far away as Kashghar, Bukhara, Samarkand, Iraq, Khorasan and Herat, gathered in Lahore and made it a city of learning. Under Aibak, Lahore had more poets of Persia than any other Islamic city. In the 7th Century, the Loharana king, Chahir Ray, was betrayed by his confidant Kualnger, who turned traitor for a large fortune in gold and gems. Due to this, the Lohana community split, and a new leader emerged who again unified the Lohanas. Rana Jashraj, who is revered as Veer Dada Jashraj, was born in the city of Lohar (today's Lahore in Pakistan), which was the capital of Lohargadh. His domain extended from Lahore to Multan (also in Pakistan today). As the folklore goes, Mongol invader Changez Khan, attacked Multan and was killed by Dada Jashraj, Rana of Lohargadh. This finds mention in Mongol folklore, which say, "King of Mongols was killed by Mirana, the tiger of Multan fort". His descendants who proudly carry the surname of 'Mirana' preserve the memory of this great warrior king. Dada Jashraj was also treacherously killed when only 28 – a life so short but full of heroic deeds. After the death of Dada Jashraj, the decline of Lohana kingdom began and their reign at Lohargadh ended. King Dahir ruled for a while from Narayankot (today's Hyderabad, Sindh). After his demise in a war against Muslims, Narayankot and Sindh fell to Muslims. It was around this time that some Lohanas converted to Islam. Many migrated to far-off southern regions like Kutchchh, Saurashtra and Gujarat and gradually became a trader community like Agarwals and Baranwals.
Mughal era[edit]

Diwan-e-Khas: the Hall of Special Audience in the Mughal Empire
Main article: Mughal period in Lahore
In the early 16th century, Babur, a Timurid descendant of Timur and Genghis Khan from Fergana Valley (modern day Uzbekistan), swept across the Khyber Pass and founded the Mughal Empire, covering modern day Afghanistan, Pakistan, and India. The Mughals were descended from Central Asian Turks (with a significant Mongol admixture). Lahore reached the zenith of its glory during the Mughal rule from 1524 to 1752. Lahore reached the peak of its architectural glory during the rule of the Mughals, many of whose buildings and gardens have survived the ravages of time. During this time, the massive Lahore Fort was built. A few buildings within the fort were added by Akbar's son, the Mughal emperor Jahangir, who is buried in the city. Jahangir's son, Shahjahan was born in Lahore. He, like his father, extended the Lahore Fort and built many other structures in the city, including the Shalimar Gardens. The last of the great Mughals, Aurangzeb, who ruled from 1658 to 1707, built the city's most famous monuments, the Badshahi Masjid and the Alamgiri Gate next to the Lahore Fort.

Post-Mughal era[edit]
During the 18th century, as Mughal power dwindled, Punjab, including Lahore, was often invaded, and government authority was lacking. In 1739, Nader Shah, the Turki

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลาฮอร์ (ฟัง/ləˈhɔr /; ปัญจาบ: لہور ภาษาอูรดู: لاہور) เป็นเมืองหลวงของจังหวัดปากีสถานของปัญจาบและเมืองนคร และใหญ่ที่สุดที่สองในประเทศ ลาฮอร์คนพื้นเมืองเรียกว่า Lahori ภาษาปัญจาบรวบรวมที่พักในโลกและศูนย์กลางประวัติศาสตร์สำคัญของเอเชียใต้ได้ มีประวัติรวยลช่วยไปมิลเลนเนียม ลาฮอร์เป็นศูนย์วัฒนธรรมหลักของปัญจาบและปากีสถาน หนึ่งในเมืองที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดไปในโลก ลาฮอร์ยังคงเดินทางเศรษฐกิจ การ เมือง การ บันเทิง และศูนย์กลางทางการศึกษา มันจะเรียกว่า "มูกัลเมืองของสวน" เนื่องจากประวัติศาสตร์ของสวนใน และ รอบเมืองเดทไประยะเวลา Mughal ด้วย

ลาฮอร์ติด ๆ กันเสิร์ฟเป็นทุนภูมิภาคของอาณาจักรของอาณาจักรชาฮีในศตวรรษ 11, Ghaznavids ในศตวรรษ 12 รัฐ Ghurid ในศตวรรษ 12 และ 13 และจักรวรรดิโมกุลในศตวรรษ 16 จาก 1802 เพื่อ 1849 ลาฮอร์ทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิซิกข์ กลาง 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ลาฮอร์เป็นเมืองหลวงของภูมิภาคปัญจาบใต้บริติชราช ทุนดั้งเดิมของปัญจาบในมิลเลนเนียม ลาฮอร์เป็นศูนย์วัฒนธรรมของอนุทวีปอินเดียเหนือที่ขยายจากฝั่งตะวันออกของแม่น้ำเอยูรเวนิวเดลี โครงสร้างของ Mughal สุเหร่า ป้อมลาฮอร์ สวนชาลิมาร์ mausolea Jehangir และ Nur Jehan เก Chauburji และเมืองมีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญในเมือง ลาฮอร์ก็บ้านหลายบริติชโคโลเนียลโครงสร้างในสไตล์อินโด Saracenic เช่น ศาลสูงลาฮอร์ ทำการไปรษณีย์ พิพิธ ภัณฑ์ลาฮอร์ สถานีรถไฟลาฮอร์ หลายเก่ามหาวิทยาลัย และวิทยาลัยรวมทั้งมหาวิทยาลัยโรงเรียนคิงเอ็ดเวิร์ดแพทย์ และ วิทยาลัย Govt ปัญจาบ สวนสัตว์ลาฮอร์ คิดเป็น สี่ที่เก่าแก่ที่สุดในโลก ได้ยังตั้งอยู่ที่นี่

ลาฮอร์เรียกว่าวัฒนธรรมแห่งปากีสถานเป็นมันเป็นทั้งศิลปะ อาหาร เทศกาล เพลง ทำฟิล์ม ทำสวน และนักการของประเทศ ลาฮอร์ได้เสมอเป็นศูนย์สื่อสิ่งพิมพ์ ที่ร้อยละ 80 ของหนังสือของปากีสถานเผยแพร่ และยังคงเป็น ศูนย์กลางสำคัญของวรรณคดี ศึกษา และวัฒนธรรมกิจกรรมในปากีสถาน เป็นศูนย์กลางทางศาสนาสำคัญซึ่งเป็นบ้านของวัด โบสถ์ และศาลเจ้าเช่นข้อมูลดูร์ซับซ้อน ตามสำมะโนปี 1998 ประชากรของลาฮอร์เป็น 6,310,000 ประเมิน 2010 รัฐบาลขณะนี้ทำให้ประชากรที่ 10000000.จะจัดอันดับ 42 ในพื้นที่เขตเมืองมีประชากรมากที่สุดในโลกและเมืองที่ใหญ่ที่สุด 8 องค์กรของอิสลามความร่วมมือ ลาฮอร์ได้ขยายเกือบสอง area-wise ในปีประมาณ 12-14 ในปี 2553 ลาฮอร์ถูกจัดอันดับเป็นเมืองโลกแกมมาผู้ปกครองมีคะแนนลาฮอร์เป็น 2 สุดท่องเที่ยวปลายทางในประเทศปากีสถาน ลาฮอร์ยังโฮสต์การประชุมโลกอิสลาม 2 ใน 1974

ประวัติ [แก้ไข]

บทความหลัก: ประวัติของฮอร์
ดูยัง: ประวัติเส้นเวลาของฮอร์

วัดว่างใน Qila ชาฮี ทุ่มเทให้ลาวา ซึ่งตามตำนาน กล่าวได้ว่า มีการก่อตั้งเมือง

สุสานของมาลิค Ayaz ในเมืองกำแพง

ดูร์ข้อมูลศาล ระหว่าง urs ที่คืน

A ยูเนสโกมรดกโลก, ป้อมลาฮอร์เป็นแลนด์มาร์คแห่งจากจำนวนวันของจักรวรรดิโมกุล ในปากีสถาน

สวนชาลิมาร์ ลาฮอร์

สุเหร่า ลาฮอร์

วิทยาลัยรัฐบาล ลาฮอร์ ปัจจุบัน เอเชียและอินเดีย Office คอลเลกชัน บริติชไลบรารี
กำเนิด [แก้ไข]
บทความหลัก: ศัพทมูลวิทยาลาฮอร์และต้นกำเนิดของฮอร์
ตำนานยึดถือประเพณีปากที่ลาฮอร์ รู้จักกันในสมัยโบราณเป็น thikana กา Shehwar Elahi ("เดนของ Shehwar" ในภาษาสันสกฤต), ก่อตั้งขึ้น โดยเจ้าชายลาวาหรือโละ บุตรของสิตาราม ศาสนาฮินดูเช่นในรามายณะ Kasur ก่อตั้งขึ้น โดยน้องแฝดเจ้าพระมงกุฎพระลบ

ถึงวันนี้ ป้อมลาฮอร์ได้วัดว่างให้ลาวา (ยัง ออกเสียงโละ ดังนั้นพีนาโละหรือ "ป้อมโละ")ทอเลมี เฉลิมฉลอง 2 ศตวรรษอียิปต์นักดาราศาสตร์และชนิด ที่ระบุใน Geographia เขาเป็นเมืองที่เรียกว่า Labokla ที่ตั้งอยู่บนเส้นทางระหว่างแม่ น้ำเอยูรเว และ Palibothra หรือ Pataliputra (Patna) ส่วนใหญ่ ในทางเดินของประเทศที่เรียกว่า Kasperia (แคชเมียร์) จะถูกอธิบายว่า ขยายไปตามแม่น้ำ Bidastes หรือ Vitasta (Jhelum), Sandabal หรือ Bhaga จันทรา (Chenab), และ Adris หรือ Iravati (รวี) นี้อาจได้โบราณลาฮอร์


Daata ดาร์บาร์ (Ali Hujwiri สุสาน)

วิธีการวิวรณ์อุดดิน Aibak สุสาน ลาฮอร์
เอกสารแท้จริงรอดตายเก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับลาฮอร์ถูกเขียนโดยไม่ระบุชื่อใน 982 มันคือ Hudud-i-ลาม (ภูมิภาคของโลก) ใน 1927 มันถูกแปลเป็นภาษาอังกฤษ โดยวลาดิเมียร์ Fedorovich Minorsky และเผยแพร่ในลาฮอร์ ในเอกสารนี้ ลาฮอร์กล่าวถึง shehr หรือเมืองที่อาศัยอยู่ โดย infidels "ประทับใจวัด ตลาดขนาดใหญ่และสวนผลไม้ขนาดใหญ่" จะหมายถึง "สองแห่งมีสถานที่อยู่" และยังกล่าวถึง "โคลนกำแพงที่ล้อมรอบอยู่สองเหล่านี้จะทำให้หนึ่ง" เอกสารต้นฉบับในขณะนี้ได้จัดขึ้นในพิพิธภัณฑ์อังกฤษ ลาฮอร์ถูกเรียกชื่อแตกต่างกันตลอดประวัติศาสตร์ จนมีหลักฐานไม่มีข้อสรุปเป็นเมื่อมันก่อ นักประวัติศาสตร์บางอย่างติดตามประวัติของเมือง as far back as 4000 ปีที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม อดีต มันได้รับการพิสูจน์ว่าลาฮอร์น้อย 2000 ปี Hieun tsang กริมจีนมีชื่อเสียงได้ให้คำอธิบายที่สดใสของฮอร์ซึ่งเขาได้ไปเยี่ยมในช่วงต้นของศตวรรษ 7 ปกครอง และปล้น โดยราชวงศ์และพยุหะลาฮอร์

Ghaznavid อาณาจักรกับอาณาจักรสุลต่านแห่งเดลี [แก้ไข]
บทความหลัก: Muhammadan เริ่มต้นรอบระยะเวลาในลาฮอร์
ลาฮอร์เป็นเมืองหลวงของปัญจาบปรากฏเป็นครั้งแรกภายใต้ Anandapala-คิงชาฮีฮินดูที่เรียกว่าเจ้า (hakim ฉัน lahur) ออกจากเมืองหลวงก่อนหน้าของ Waihind –after อ้างอิงน้อยสู่ลาฮอร์อยู่จากก่อนที่จะจับภาพโดยสุลต่านมาห์มุด Ghaznavi ในศตวรรษ 11 สุลต่านเอาลาฮอร์ล้อมยาวนานและสงครามที่เมือง torched และ depopulated ใน 1021 สุลต่านมาห์มุดตกแต่งมาลิค Ayaz ราชบัลลังก์ และทำลาฮอร์เป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิ Ghaznavid เป็นที่แรกมุสลิมผู้ว่าลาฮอร์ Ayaz สร้าง และ repopulated เมือง เขาเพิ่มหลายคุณลักษณะที่สำคัญ เช่นประตูเมืองและป้อมวัสดุก่อสร้าง สร้างขึ้นใน 1037–1040 บนซากปรักหักพังของก่อนหน้านี้ ซึ่งมีการสัมผัสในการต่อสู้ (ตามที่บันทึกไว้ โดย Munshi Sujan แร่บันดารี ผู้เขียนของ Khulasatut Tawarikh ใน 1695–96) ปัจจุบันป้อมลาฮอร์ยืนในตำแหน่งเดียวกัน ภายใต้กฎของ Ayaz เมืองกลายเป็น ศูนย์การศึกษา และวัฒนธรรม แหล่งสำหรับบทกวี สุสานมาลิค Ayaz ยังคงสามารถดูได้ในย่านการค้าที่รางมาฮาลของเมือง

หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิ Ghaznavid ลาฮอร์ถูกปกครอง โดยราชวงศ์เตอร์กิกต่าง ๆ ในเดลลี เรียกว่าอาณาจักรสุลต่านแห่งเดลี Khiljis, Tughlaqs, Mamluk ต้อง และ Lodhis รัชกาล Aibak วิธีการวิวรณ์อุดดิน ลาฮอร์ที่เรียกว่า 'Ghazni ของอินเดีย" นักปราชญ์และกวีไกล Kashghar, Bukhara ซามาร์คานด์ อิรัก Khorasan และ Herat ลาฮอร์ที่รวบรวม และทำให้เมืองของเรียนรู้ ภายใต้ Aibak ลาฮอร์มีกวีเพิ่มเติมของเปอร์เซียมากกว่าเมืองใด ๆ อิสลามอื่น ๆ ในศตวรรษที่ 7 พระ Loharana, Chahir Ray ถูกทรยศ โดยเขา confidant Kualnger ที่เปิดคนทรยศสำหรับโชคใหญ่ทองคำและอัญมณี จากนี้ แบ่งชุมชน Lohana และผู้นำใหม่ปรากฏขึ้นที่อีกโดยรวม Lohanas Rana Jashraj ที่สักการะเป็นหันเห Jashraj Dada เกิดเมืองของ Lohar (วันนี้ลาฮอร์ประเทศปากีสถาน), ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ Lohargadh โดเมนของเขาขยายจากลาฮอร์มัลตัน (ยังอยู่ในปากีสถานวันนี้) เป็นประเพณีพื้นบ้านการไป Mongol เบ็ต Changez Khan โจมตีมัลตัน และถูกฆ่า โดย Dada Jashraj อยู่ของ Lohargadh นี้พบเอ่ยถึงใน Mongol พื้นบ้าน ซึ่งพูดว่า "กษัตริย์ของชาวมองโกลถูกฆ่า โดย Mirana เสือป้อมมัลตัน" ลูกหลานของท่านที่มีนามสกุลของ 'Mirana' ภูมิใจรักษาหน่วยความจำของกษัตริย์นักรบที่ยิ่งใหญ่นี้ Dada Jashraj treacherously ยังถูกฆ่าเมื่อเพียง 28 – ชีวิตที่สั้นมากแต่เต็มไปด้วยความงานกล้า หลังจากการตายของ Dada Jashraj การลดลงของ Lohana ราชอาณาจักรเริ่มต้น และสิ้นสุดรัชสมัยของพวกเขาที่ Lohargadh Dahir กษัตริย์ปกครองหนึ่งจาก Narayankot (วันนี้ไฮเดอราบัด Sindh) หลังจากลูกของเขาในสงครามกับชาวมุสลิม Narayankot และ Sindh ตกกับชาวมุสลิม มันเป็นรอบเวลานี้ว่า Lohanas บางแปลงเป็นอิสลาม จำนวนมากอพยพไปยังภูมิภาคภาคใต้สิ่งเช่น Kutchchh เสาราษฏร์และรัฐคุชราต และค่อย ๆ กลายเป็นชุมชนผู้ประกอบการเช่น Agarwals และ Baranwals
Mughal ยุค [แก้ไข]

ดิวานในคาซาบลังกาอี-Khas: ฮอลล์ของพิเศษผู้ชมในจักรวรรดิโมกุล
บทความหลัก: ระยะเวลา Mughal ในลาฮอร์
ในช่วงศตวรรษ 16, Babur, Timurid หลานของเจงกีสข่านจาก Fergana วัลเลย์ (สมัยอุซเบกิสถาน), และนุงกวาดข้ามผ่านก้น และก่อตั้งจักรวรรดิโมกุล, ครอบคลุมทันสมัยวันอัฟกานิสถาน ปากีสถาน อินเดีย Mughals ได้สืบเชื้อสายจากหมู่เกาะเติกส์เอเชียกลาง (กับ Mongol ที่สำคัญผลิต) ลาฮอร์ถึงสุดยอดของความรุ่งเรืองระหว่างกฎ Mughal จาก 1524 เพื่อ 1752 ลาฮอร์ถึงจุดสูงสุดของพระสิริของสถาปัตยกรรมระหว่างกฎของ Mughals อาคารและสวนมีชีวิตรอดราชันย์ ในช่วงเวลานี้ ป้อมลาฮอร์ขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้น อาคารกี่ภายในป้อมถูกเพิ่ม โดยบุตรชายของสาน จักรพรรดิ Mughal Jahangir ที่ฝังอยู่ในเมือง ลูกชายของ Jahangir, Shahjahan เกิดในลาฮอร์ เขา เช่นบิดา ขยายป้อมลาฮอร์ และสร้างโครงสร้างต่าง ๆ ในเมือง รวมทั้งสวนชาลิมาร์ สุดท้ายของ Mughals ดี Aurangzeb ผู้พิพากษาจาก 1658 1707 สร้างเมืองแห่งอนุสาวรีย์ เก Alamgiri ติด Fort. ลาฮอร์และมัสยิดอฟดา

โพสต์ Mughal ยุค [แก้ไข]
ในช่วงศตวรรษ 18 พลังงาน Mughal dwindled ปัญจาบ ละฮอร์ รวมทั้งถูกบุกมักจะ และหน่วยงานรัฐบาลขาด ใน 1739 ชาห์ Turki

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลาฮอร์(ให้ฟัง/ ləˈhɔr /อาหารปัญจาบلہورอํา لاہور ‎ )คือเมืองหลวงของจังหวัดชาวปากีสถานที่ของปัญจาบและเมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและเมืองที่อยู่ในประเทศนี้. พื้นเมืองของลาฮอร์เป็นเรียกว่า lahori เป็นเมือง Punjabi อาหาร - ติดตั้งหน่วยความจำพื้นเมืองมีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกและศูนย์กลางทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่ใน ภูมิภาค เอเชียใต้ พร้อมด้วยประวัติศาสตร์ที่หลากหลายที่ย้อนเวลากลับไปมากกว่าพันปีที่ลาฮอร์เป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมที่สำคัญของปัญจาบและปากีสถาน หนึ่งในเมืองอยู่กันอย่างหนาแน่นมากที่สุดในโลกที่ลาฮอร์ยังคงเป็นบริการรับส่งทางเศรษฐกิจการเมืองความบันเทิงและเป็นศูนย์กลางทางการศึกษา ได้รับการอ้างถึงเป็น"โมกุลที่เมืองของสวน"เนื่องจากในการประชุมที่มีความเป็นมาทางประวัติศาสตร์ในสวนและโดยรอบเมืองซึ่งย้อนเวลากลับไปในยุค Mughal .

ลาฮอร์ต่อเนื่องกันไปเป็นเงินทุนหมุนเวียนจัดให้บริการในระดับ ภูมิภาค ที่ของจักรพรรดิแห่งราชอาณาจักร shahi ในช่วงต้นศตวรรษที่ 11 ที่ ghaznavids ที่ในช่วงศตวรรษที่ 12 ghurid รัฐในช่วงศตวรรษที่ 12 และ 13 และ Mughal Empire ที่ในศตวรรษที่ 16 จาก 1802 ในปี 1849 เมื่อลาฮอร์จัดให้บริการเป็นเมืองหลวงของชาวซิกข์ Empire ในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ขนาดกลาง -ลาฮอร์เป็นเมืองหลวงของเขตพื้นที่ปัญจาบตาม British Raj เงินทุนแบบดั้งเดิมของลาฮอร์ปัญจาบสำหรับปีที่เป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมของอนุทวีปอินเดียตอนเหนือซึ่งขยายพื้นที่จากธนาคารทางด้านตะวันออกของสินธุเพื่อไปยัง New Delhi โครงสร้าง Mughal เช่น badshahi Mosque ที่ลาฮอร์ Fort ที่ได้ทั่ว SHALIMAR สวน mausolea ของ jehangir และเพชรโค - อินุร jehan chauburji ประตูและกำแพงเมืองที่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญในเมือง ลาฮอร์นอกจากนั้นยังเป็นที่ตั้งในโครงสร้างตามแบบอาณานิคมอังกฤษจำนวนมากสร้างขึ้นในสไตล์ indo-saracenic เช่นลาฮอร์สูงศาลที่ทำการไปรษณีย์ทั่วไปที่ลาฮอร์ พิพิธภัณฑ์ ลาฮอร์ไปยังสถานีรถไฟและมหาวิทยาลัยเก่าจำนวนมากรวมถึงวิทยาลัยวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของรัฐปัญจาบ College และ King Edward ทางการแพทย์ลาฮอร์สวนสัตว์ที่คิดว่าเป็นที่สี่ที่เก่าแก่ที่สุดในโลกที่ตั้งอยู่ที่นี่ยัง.

ลาฮอร์มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเป็นใจกลางวัฒนธรรมของประเทศปากีสถานเป็นโฮสต์ที่จัดแสดงผลงานทางศิลปะมากที่สุดจัดให้บริการอาหารดนตรีจัดงานเทศกาล ภาพยนตร์ ที่ทำให้พวกมีความรู้และทำสวนของประเทศ. ลาฮอร์เป็นศูนย์สำหรับสื่อสิ่งพิมพ์เสมอที่ 80% ในการเขียนหนังสือของปากีสถานได้รับเผยแพร่และจะยังคงอยู่ศูนย์กลางชั้นเยี่ยมของกิจกรรมการศึกษาและวัฒนธรรมทางด้านวรรณกรรมในปากีสถาน นอกจากนั้นยังเป็นศูนย์กลางทางศาสนาที่สำคัญเนื่องจากเป็นหลักหลายร้อยของวัดและมัสยิดเจดีย์เช่นข้อมูล durbar คอมเพล็กซ์ ตาม 1998 การสำรวจสำมะโนประชากรที่ประชากรของลาฮอร์เป็น 6,310,000 2010 โดยประมาณของรัฐบาลที่แล้วจะทำให้จำนวนประชากรที่อยู่ที่ 10 , 000000 . โดยได้รับการจัดอันดับ 42 ในพื้นที่ในเมืองมากที่สุดอยู่ในโลกที่เมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดและที่ 8 ภายใน องค์กรของอิสลามความร่วมมือ ลาฮอร์มีการขยายพื้นที่เกือบสองเท่า - ฉลาดอยู่ในครั้งสุดท้าย 12 ถึง 14 ปี ในปี 2010 ได้รับการจัดอันดับเป็นลาฮอร์เป็นเมืองแห่งโลกแกมม่า.ผู้ปกครองที่มีพิกัดลาฮอร์เป็นจุดหมายปลายทางเพื่อการท่องเที่ยวที่ดีที่สุด 2 ในปากีสถานลาฮอร์นอกจากนั้นยังเป็น เจ้าภาพ จัดงานการประชุมอิสลามโลก 2 ใน 1974 .

ประวัติ[แก้ไข]

หลักข้อประวัติศาสตร์ของลาฮอร์
นอกจากนั้นยังจะได้รับชมกำหนดเวลาของลาฮอร์ ประวัติ

วัดร้างใน shahi qila ที่จัดให้บริการในการลาวาที่มีตำนานกล่าวว่าได้ก่อตั้งเมือง.

สุสานของวิวัฒนาการ ayaz ในศาล durbar กำแพง เมือง

ข้อมูลในระหว่าง urs ในยามค่ำคืน.ทางมรดกโลกแห่งองค์การยูเนสโกที่เว็บไซต์

ลาฮอร์ Fort คือสถานที่อันโดดเด่นที่มีชื่อเสียงมากที่สุดได้จากวันที่ของโมกุลที่อยู่ในปากีสถาน.สวน

ได้ทั่ว SHALIMAR ลาฮอร์ มัสยิด

badshahi ลาฮอร์ วิทยาลัย

รัฐบาลลาฮอร์ไปตั้งแต่ทศวรรษ 1880 ): ตามแบบตะวันออกและอินเดีย Office ไลบรารีคอลเลคชั่นบริติช.
ต้นกำเนิด[แก้ไข]
ข้อหลักลาฮอร์นิรุกติศาสตร์ของลาฮอร์ต้นกำเนิดและของลาฮอร์
ที่ตำนานบนพื้นฐานแบบดั้งเดิมด้วยวาจาถือว่าเป็นที่รู้จักกันในสมัยโบราณเท่า shehwar elahi ลังกา thikana ("เด่นของ shehwar "ในสันสกฤต),ได้รับการก่อตั้งขึ้น Prince ลาวาหรือขนาดใหญ่ตั้งอยู่,ที่บุตรชายของนางสีดาและพระราม,ที่วัดฮินดูพระผู้เป็นเจ้าในรามเกียรติ์; kasur ได้รับการก่อตั้งขึ้นมาแบบเตียงนอนเดี่ยวสองเตียงน้องชาย Prince kusha .

วันนี้,ลาฮอร์ Fort มีที่ว่างลงวัดให้ลาวา(ยังเห็นขนาดใหญ่ตั้งอยู่,ดังนั้นขนาดใหญ่ตั้งอยู่ - รางวัล Cassis ห้องอาหารหรือ"ป้อมของขนาดใหญ่ตั้งอยู่")ทอล - อิมิ,นัก ภูมิศาสตร์ นักดาราศาสตร์และ 2 ศตวรรษที่มีชื่อเสียงตามแบบอียิปต์ที่กล่าวถึงใน geographia ของเมืองที่เรียกว่า labokla ตั้งอยู่บนเส้นทางระหว่างสินธุและ palibothra หรือ pataliputra (ปัฏนา)ซึ่งส่วนใหญ่เป็นทางเดินของประเทศเรียกว่า kasperia (แคชเมียร์) โรงแรมได้รับการอธิบายและขยายพื้นที่ไปตามแม่น้ำ bidastes หรือ vitasta ( jhelum ) sandabal หรือพระอาทิตย์ bhaga ( chenab )และ adris หรือ iravati ( ravi )เมืองนี้อาจได้รับโบราณลาฮอร์.


daata darbar ( Ali hujwiri Mausoleum )

qutb - เมื่อ - DIN aibak Mausoleum ,ลาฮอร์
ที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังคงหลงเหลืออยู่เอกสารเกี่ยวกับลาฮอร์เป็นลายลักษณ์อักษรโดยไม่เปิดเผยชื่อใน 982 . จะเรียกว่า hudud - I - อาลัม( ภูมิภาค ของโลก) ในปี 1927 มันเป็นแปลเป็น ภาษาอังกฤษ โดย Vladimir fedorovich minorsky และเผยแพร่ในลาฮอร์ ในเอกสารนี้ลาฮอร์ได้รับการกล่าวถึงในฐานะที่เป็นเมืองหรือ shehr ที่จะอาศัยอยู่ได้โดยตอบโต้"วัดน่าประทับใจตลาดขนาดใหญ่และสวนขนาดใหญ่"จะหมายถึง"สองตลาดที่สำคัญโดยรอบซึ่งอาศัยอยู่"และนอกจากนั้นยังกล่าวถึง"กำแพงดินโคลนที่แนบสองอาศัยเหล่านี้เพื่อทำให้ที่พักเป็นหนึ่ง."เอกสารเดิมที่มีอยู่ใน พิพิธภัณฑ์ อังกฤษที่อยู่ในขณะนี้ ลาฮอร์ก็เรียกว่าชื่อต่างๆทั่วทั้งประวัติในวันนี้ยังไม่มีข้อสรุปเป็นหลักฐานเมื่อได้รับการก่อตั้งขึ้น นักประวัติศาสตร์บางคนสืบเสาะประวัติของเมืองที่เท่า 4000 ปีที่แล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ตามในอดีตมีการพิสูจน์ได้ว่าลาฮอร์เป็นเวลาอย่างน้อย 2 , 000 ปี hieun - tsang นักแสวงบุญจีนที่มีชื่อเสียงได้รับคำอธิบายที่มีสีสันสดใสมีชีวิตชีวาของลาฮอร์ซึ่งเขาเยี่ยมชมในส่วนช่วงต้นของศตวรรษที่ 7ลาฮอร์มีการปกครองและปล้นสะดมมาโดยตลอดดังโดยที่จำนวนของราชวงศ์ Tang ราชวงศ์ Song ราชวงศ์และพยุหเสนา.

ghaznavid จักรวรรดิเพื่อ Delhi :รัฐสุลต่าน[แก้ไข]
หลักข้อ:ช่วงต้น muhammadan ช่วงเวลาในลาฮอร์
ลาฮอร์จะปรากฏขึ้นเป็นเมืองหลวงของที่ปัญจาบเป็นครั้งแรก ภายใต้ anandapala - ฮินดู shahi กษัตริย์ที่มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเป็นผู้ปกครองของ( hakim ผม lahur ) - หลังจากออกจากที่ก่อนหน้านี้เมืองหลวงของ waihind .การอ้างอิงเพียงไม่กี่ลาฮอร์ยังคงอยู่จากก่อนถ่าย ภาพ โดย Sultan Mahmud ในระยะทางของ ghaznavi ในศตวรรษที่ 11 ที่ลาฮอร์สุลต่านก็หลังจากการต่อสู้และการล้อมเป็นเวลานานในเมืองที่เป็นเผาและทำ 1021 การเขียนปิดแผ่น Sultan Mahmud ในระยะทางในการตกแต่งเป็นอย่างดีดร. Malik ayaz ในพระบาทสมเด็จพระและทำให้ลาฮอร์เมืองหลวงของ ghaznavid Empire ชาวมุสลิมเป็นผู้ว่าการครั้งแรกของลาฮอร์ ayaz ถูกสร้างขึ้นใหม่และสร้างใหม่เมืองเขากล่าวต่อว่าคุณสมบัติที่สำคัญจำนวนมากเช่นประตูเมืองและ Fort ก่ออิฐที่สร้างขึ้นใน 1037-1040 บนซากปรักหักพังของหนึ่งก่อนซึ่งได้รับการพังทลายลงในการต่อสู้ที่ได้บันทึกไว้โดย munshi sujan ประเมิน bhandari ผู้เขียน khulasatut tawarikh ใน 1695-96 ) ลาฮอร์ Fort ปัจจุบันที่ตั้งอยู่บนที่ตั้งที่เดียวกัน ภายใต้ กฎของ ayaz เมืองกลายเป็นศูนย์กลางทางวัฒนธรรมและการศึกษาที่มีชื่อเสียงในด้านของบทกวี สุสานของวิวัฒนาการ ayaz สามารถที่จะเห็นได้จากรังพื้นที่ทางการค้าของเมือง Mahal เพื่อมาถึงยัง.

หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิ ghaznavid ที่ลาฮอร์ตกอยู่ ภายใต้ การปกครองของราชวงศ์ต่างๆซึ่งมีที่ตั้งอยู่ในกรุงนิวเดลี turkic รู้จักกันในชื่อรัฐสุลต่านที่กรุงนิวเดลีรวมถึง khiljis ที่ tughlaqs mamluk sayyid lodhis และ ในระหว่างรัชสมัยของ aibak qutb - เมื่อ - DIN ลาฮอร์เป็นที่รู้จักกันในชื่อว่า' ghazni ของประเทศอินเดีย'นักกวีและนักวิชาการจากที่ที่ไกล kashghar Bukhara samarkand อิรัก khorasan และ herat รวมตัวกันในลาฮอร์และทำให้เป็นเมืองแห่งการเรียนรู้ ภายใต้ aibak ลาฮอร์มีกวีเพิ่มเติมแห่งเปอร์เซียกว่าเมืองอิสลามอื่นใด ในศตวรรษที่ 7 กษัตริย์ loharana ที่ chahir ray เป็นเผย kualnger โดยคนที่ไว้ใจของเขาผู้ซึ่งกลับมาใช้คนทรยศใน Fortune ขนาดใหญ่ในอัญมณีและสีทอง เนื่องจากโรงแรมแห่งนี้ชุมชน lohana แยกและผู้นำใหม่ออกมาที่อีกครั้งแบบครบวงจรที่ lohanas jashraj อึ่งอ่างที่เป็นหวน Dada jashraj เกิดในเมืองของ lohar (ลาฮอร์ในปากีสถาน)ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ lohargadh โดเมนของเขาขึ้นจากลาฮอร์ไปยัง multan (นอกจากนั้นยังอยู่ในประเทศปากีสถานในปัจจุบัน) เป็นประเพณีความเชื่อของจะสว่างขึ้นและ changez ขันธ์ผู้บุกรุกโจมตี multan และได้ถูกฆ่าโดย Dada jashrajอึ่งอ่างของ lohargadh . โรงแรมแห่งนี้พบว่าพูดถึงในความเชื่อประเพณีของคณะกรรมการซึ่งพูดถึง"กษัตริย์แห่งเสาะหาถูกฆ่าตายโดย mirana เสือของ Fort multan " ลูกหลานของเขาที่พกพาความ ภาคภูมิใจ ในนามสกุลของ" mirana รักษาหน่วยความจำของกษัตริย์นักรบที่ดีเยี่ยมแห่งนี้ Dada jashraj ก็ยังถูกฆ่าตายเมื่อเพียง 28 - ชีวิตในระยะทางสั้นๆเพื่อไปแล้วแต่อย่างเต็มรูปแบบของการกระทำเยี่ยงวีรสตรีทรยศ หลังจากการตายของ Dada jashrajลดลงของราชอาณาจักร lohana เริ่มและครอบครองของพวกเขาที่ lohargadh สิ้นสุดลง กษัตริย์ dahir ปกครองสำหรับในขณะที่จาก narayankot (ไฮเดอราบาดในปัจจุบัน sindh ) หลังจากพระอนุชาของพระองค์ในสงครามต่อสู้กับชาวมุสลิมและ narayankot sindh ตกอยู่กับชาวมุสลิม มันเป็นช่วงเวลานี้ที่ lohanas บางแปลงเป็นอิสลาม จำนวนมากถูกย้ายไปยังเขตพื้นที่ ภาค ใต้อยู่ห่างออกไปเช่น kutchchhsaurashtra และคุชราตและค่อยๆกลายเป็นชุมชนเจ้าของห้องที่เหมือน agarwals และ baranwals .
โมกุลยุค[แก้ไข]

Diwan ห้องอาหาร Siji - e - khas ห้องโถงที่พิเศษของผู้ชมในข้อ Empire
หลักโมกุลที่ยุค Mughal ในลาฮอร์
ในศตวรรษที่ 16 ช่วงต้นที่ babur ทายาท timurid ของ timur เจ็งกิสข่านและจาก fergana Valley (อุซเบกิสถานวันที่ทันสมัย)กวาดไป Khyber ผ่านและก่อตั้งโมกุลที่ Empireครอบคลุมถึงวันที่ทันสมัยอัฟกานิสถาน,ปากีสถานและอินเดีย Mughals ก็ลงไปจากส่วนกลางในเอเชียเติกส์(พร้อมด้วยสิ่งที่ผสมขึ้นและที่สำคัญ) ลาฮอร์มาถึงของ Zenith ที่ของความรุ่งเรืองของโรงแรมในระหว่างกฎข้อที่โมกุลจาก 1524 ถึง 1752 ลาฮอร์มาถึงจุดสูงสุดของความรุ่งเรืองทางด้านสถาปัตยกรรมของโรงแรมในระหว่างที่ทำหน้าที่ใน Mughals จำนวนมากของอาคารและสวนมีชีวิตรอดแน่นหนึบของเวลา ในระหว่างช่วงเวลานี้ลาฮอร์ Fort ขนาดใหญ่ที่ได้ถูกสร้างขึ้น เป็นอาคารที่อยู่ ภายใน ไม่กี่ Fort ได้เพิ่มเข้ามาด้วยลูกชายของ akbar jahangir Mughal แบบราชวงศ์จักรพรรดิที่ได้ถูกฝังอยู่ในเมือง บุตรชายของ jahangir shahjahan เกิดในลาฮอร์ เขาเหมือนพ่อของเขาในระยะยาวลาฮอร์ Fort และสร้างสิ่งปลูกสร้างอย่างอื่นจำนวนมากในเมืองรวมถึงได้ทั่ว SHALIMAR สวน ที่ผ่านมาของ Mughals ที่ดีเยี่ยม aurangzeb ที่ปกครองจาก 1658 เป็น 1707 แล้วสร้างอนุสรณ์ต่างๆที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเมืองที่ badshahi ยัง Masjid และ alamgiri ประตูที่อยู่ติดกับลาฮอร์ Fort .

post-mughal ยุคที่[แก้ไข]
ในระหว่างช่วงศตวรรษที่ 18 เป็นพลังงานโมกุลตามร่องน้ำปัญจาบรวมถึงลาฮอร์ก็บุกเข้าไปและอำนาจของรัฐบาลขาด. ใน 1739 Nader ชาห์เตอร์กีอัลได้