Typically a particle system's posit

Typically a particle system's position and motion in 3D space are controlled by what is referred to as an emitter. The emitter acts as the source of the particles, and its location in 3D space determines where they are generated and where they move to. A regular 3D mesh object, such as a cube or a plane, can be used as an emitter. The emitter has attached to it a set of particle behavior parameters. These parameters can include the spawning rate (how many particles are generated per unit of time), the particles' initial velocity vector (the direction they are emitted upon creation), particle lifetime (the length of time each individual particle exists before disappearing), particle color, and many more. It is common for all or most of these parameters to be "fuzzy" — instead of a precise numeric value, the artist specifies a central value and the degree of randomness allowable on either side of the center (i.e. the average particle's lifetime might be 50 frames ±20%). When using a mesh object as an emitter, the initial velocity vector is often set to be normal to the individual face(s) of the object, making the particles appear to "spray" directly from each face.

A typical particle system's update loop (which is performed for each frame of animation) can be separated into two distinct stages, the parameter update/simulation stage and the rendering stage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยปกติตำแหน่งของระบบอนุภาคและการเคลื่อนไหวในพื้นที่ 3D ควบคุมด้วยเรียกว่าเป็นตัวส่ง ตัวส่งจะทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของอนุภาค และกำหนดตำแหน่งในอวกาศ 3 มิติที่ถูกสร้างขึ้นและการที่พวกเขาย้ายไป วัตถุ 3D ตาข่ายทั่วไป เช่น cube หรือเครื่องบิน สามารถใช้เป็นตัวส่งการ ตัวส่งที่มีแนบอยู่กับชุดของพารามิเตอร์การทำงานของอนุภาค พารามิเตอร์เหล่านี้สามารถรวมเวกเตอร์ความเร็วเริ่มต้นของอนุภาค (ทิศทางที่พวกเขาจะออกมาเมื่อสร้าง) อายุการใช้งานของอนุภาค อัตรา spawning (อนุภาคจำนวนสร้างขึ้นต่อหน่วยเวลา) (ความยาวของเวลาที่แต่ละอนุภาคแต่ละที่มีอยู่ก่อนที่จะหายไป), อนุภาคสี และอื่น ๆ อีกมากมาย ร่วมกันทั้งหมดหรือส่วนใหญ่ของพารามิเตอร์เหล่านี้จะ "เอิบ" ซึ่งแทนค่าตัวเลขแม่นยำ ศิลปินระบุค่าส่วนกลางและระดับของ randomness ใช้ด้านใดด้านหนึ่งของศูนย์ (เช่นอายุการใช้งานของอนุภาคเฉลี่ยอาจจะ 50% ±20 เฟรม) เมื่อใช้วัตถุตาข่ายเป็นตัวส่งการ เวกเตอร์ความเร็วเริ่มต้นถูกตั้งค่ามักจะปกติที่ face(s) แต่ละตัวของวัตถุ การทำให้อนุภาคที่ปรากฏ "ฉีด " โดยตรงจากหน้าแต่ละวงการปรับปรุงของระบบอนุภาคทั่วไป (ซึ่งจะดำเนินการในแต่ละเฟรมของภาพเคลื่อนไหว) สามารถแบ่งออกเป็นสองขั้นตอนทั้งหมด ขั้นปรับปรุง/การจำลองพารามิเตอร์ และระยะภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยทั่วไปอนุภาคของระบบตำแหน่งและการเคลื่อนไหวในพื้นที่ 3D จะถูกควบคุมโดยสิ่งที่เรียกว่าอีซี . ตัวส่งสัญญาณที่ทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของอนุภาค , และสถานที่ที่พวกเขาในพื้นที่ 3D จะถูกสร้างขึ้นและที่พวกเขาย้ายไป วัตถุ 3D ตาข่ายทั่วไป เช่น ก้อน หรือ เครื่องบิน สามารถใช้เป็นแอ .ตัวส่งสัญญาณที่ได้แนบมากับชุดของพารามิเตอร์พฤติกรรมของอนุภาค พารามิเตอร์เหล่านี้อาจรวมถึงอัตราการวางไข่ ( กี่อนุภาคถูกสร้างขึ้นต่อหน่วยเวลา ) , อนุภาคเริ่มต้นเวกเตอร์ความเร็ว ( ทิศทางที่พวกเขาจะถูกปล่อยออกมาเมื่อสร้าง ) อายุการใช้งานอนุภาค ( ความยาวของเวลาแต่ละอนุภาคแต่ละอนุภาคที่มีอยู่ก่อนที่จะหายไป ) , สีและอื่น ๆอีกมากมายมันเป็นปกติสำหรับส่วนใหญ่หรือทั้งหมดของพารามิเตอร์เหล่านี้เป็น " แบบ " แทนแม่นค่าตัวเลข ศิลปิน ระบุ ค่าส่วนกลาง และระดับของการสุ่มที่ด้านใดด้านหนึ่งของศูนย์ ( เช่นอนุภาคเฉลี่ยตลอดชีวิต อาจจะ 50 เฟรม± 20% ) เมื่อใช้ตาข่ายวัตถุเป็นตัวส่งสัญญาณเวกเตอร์ความเร็วเริ่มต้นมักจะถูกตั้งค่าเป็นปกติใบหน้าบุคคล ( s ) ของวัตถุ ทำให้อนุภาคที่ปรากฏ " สเปรย์ " โดยตรงจากแต่ละหน้า

วงปรับปรุงระบบอนุภาคทั่วไป ( ซึ่งจะแสดงสำหรับแต่ละเฟรมของภาพเคลื่อนไหว ) สามารถแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอนพารามิเตอร์ที่แตกต่างกัน , ปรับปรุง / จำลองเวทีและการแสดงบนเวที