Mean initial microbial population i

Mean initial microbial population immediately after packaging was determined to be 8.5 log cfu/mL in orange juice.

The variations in the L. plantarum numbers during storage, are shown in Fig. 5. In all of packages, the mean population increased after 7 days of storage.

In the LDPE + 5% P105 samples, significance decreases (p < 0.05) were observed over 7 days of storage in L. plantarum numbers compared with LDPE + 0.25% nano-ZnO packages and LDPE pure packages containing the same concentration of nano-ZnO.

According to Fig. 5, the level of microbial population increased to 8.82 log cfu/mL after 56 days of storage in LDPE pure packages which is higher that of in LDPE + 5% P105 (8.23 log cfu/mL), LDPE + 1.5% P105 (8.48 log cfu/mL), LDPE + 0.25% nano-ZnO (8.56 log cfu/mL), and LDPE + 1% nano-ZnO (8.73 log cfu/mL).

No significant differences were observed in L. plantarum populations between LDPE + 1.5% P105 and LDPE + 0.25% nano-ZnO packages, after 56 days of storage.

Microbial population increased with increasing storage time to 56 days and then decreased up to 112 days of storage in all the test packages.

However, microbial growth in LDPE + 5% P105, LDPE + 1.5% P105, LDPE + 0.25% nano-ZnO, and LDPE + 1% nano-ZnO compared with pure LDPE packages, showed a higher reduction up to 112 days storage at 4 °C, respectively.

Packages containing nanosilver had lower (P < 0.05) bacterial populations compared packages containing nano-ZnO ( Fig. 5). The LDPE + 5% P105 packages had a significantly less loading level for 112 days of storage than other packages. Silver nanoparticles can damage cell membranes of microorganisms by forming “pits” on their surfaces.

Moreover, they may penetrate into the cells to cause DNA damage ( Sondi and Salopek-Sondi, 2004 and Morones et al., 2005).

Silver ions released from the surface of these nanoparticles can interact with thiol groups in protein to induce bacterial inactivation, condensation of DNA molecules, and loss of their replication ability (Feng et al., 2000).
Based on electron spin resonance (ESR) measurements, Kim et al. (2007)observed that the antimicrobial mechanism of Ag nanoparticles is related to the formation of free radicals and the subsequent free radical-induced membrane damage.

However, Ag/TiO2 shows great promise as a photocatalytic material due to its photoreactivity and visible light response (Li et al., 2008). Zhang and Chen (2009) showed that doping TiO2with a metallic form of nanosilver, enhanced its bactericidal activity due to the unique structural feature of nanosilver dispersed on TiO2 surface.

This indicated that TiO2 serves as a solid antiaggregation support to maintain the dispersion of nanosilver, which could also contribute to its antibacterial performance. Kubacka et al. (2009) maintained that ethylene-vinyl alcohol copolymer (EVOH) nanocomposite containing mixed Ag-TiO2 has a good antimicrobial activity against yeast and moulds and bacteria through a plasmonic effect.

This interaction not only optimizes UVvisible photon handling by the film but also makes the whole surface of the nanomaterial biocidal while also eliminating the necessity for the contact between the primary biocidal inorganic agent and the microorganism. An, Zhang, Wang, and Tang (2008) found silver optimal concentration 0.06 mg L−1 for preservation of asparagus by silver nanoparticles-polyvinylpyrrolidone (PVP) coating.Damm, Münstedt, and Rösch (2008) reported that polyamide 6 filled with 2% (w/w) nanosilver was effective against E. coli even after being immersed in water for 100 days.Fernández et al. (2009) reported that absorbent pads containing nanosilver were the common component in packaging to preserve poultry meat until consumption and that they could yield a log reduction of up to 40% in aerobic mesophilic bacteria.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายถึง ประชากรจุลินทรีย์เริ่มต้นทันทีหลังจากบรรจุภัณฑ์ถูกกำหนดเป็นล็อก 8.5 cfu/mL ในน้ำส้มเปลี่ยนแปลงในการหมายเลขบาซิลลัส L. ระหว่างเก็บ แสดงในรูปที่ 5 ในทุกแพคเกจ ประชากรเฉลี่ยเพิ่มขึ้นหลังจาก 7 วันของการจัดเก็บ ในตัวอย่าง 5% P105 + LDPE ที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ถูกตั้งข้อสังเกตใน L. บาซิลลัสเลขเกิน 7 วันเมื่อเทียบกับ LDPE + 0.25% แพคเกจ nano ZnO และ LDPE เพียวแพคเกจที่ประกอบด้วยการของนาโน ZnOตามรูป 5 ระดับของประชากรจุลินทรีย์เพิ่มขึ้นเพื่อล็อก 8.82 cfu/mL หลังจาก 56 วันของการจัดเก็บในแพคเกจบริสุทธิ์ LDPE ซึ่งสูงของ LDPE + 5% P105 (8.23 ล็อก cfu/mL), LDPE + 1.5% P105 (8.48 ล็อก cfu/mL), LDPE + 0.25% นาโน-ZnO (ล็อก 8.56 cfu/มิลลิลิตร), และ LDPE + 1% นาโน-ZnO (8.73 ล็อก cfu/mL) ไม่มีความแตกต่างกันถูกตั้งข้อสังเกตในประชากรบาซิลลัส L. ระหว่าง LDPE + 1.5% P105 และ LDPE + 0.25% แพ คเกจ nano ZnO หลังจากวันที่ 56 ของเก็บ ประชากรจุลินทรีย์เพิ่ม ด้วยเวลาเก็บเพิ่มเป็น 56 วัน และจากนั้น ลดลงถึง 112 วันของการจัดเก็บในแพคเกจการทดสอบ อย่างไรก็ตาม จุลินทรีย์เจริญเติบโตใน LDPE + 5% P105, LDPE + 1.5% P105, LDPE + 0.25% นาโน-ZnO และ LDPE + 1% เมื่อเทียบกับแพคเกจ LDPE บริสุทธิ์ ZnO nano พบลดสูงขึ้นถึง 112 วันเก็บที่ 4 ° C ตามลำดับ มีแพคเกจที่ประกอบด้วย nanosilver ต่ำ (P < 0.05) ประชากรแบคทีเรียเปรียบเทียบแพคเกจที่ประกอบด้วย nano ZnO (5 รูป) LDPE + 5% P105 แพ็คเกจมีการโหลดมากน้อยระดับ 112 วันเก็บข้อมูลกว่าแพคเกจอื่น ๆ เก็บกักเงินสามารถทำลายเยื่อหุ้มเซลล์ของจุลินทรีย์ โดย "หลุม" บนพื้นผิวของพวกเขา นอกจากนี้ พวกเขาอาจเจาะเข้าไปในเซลล์ทำให้เกิดความเสียหายของดีเอ็นเอ (Sondi และ Salopek-Sondi, 2004 และ Morones et al. 2005) ซิลเวอร์ไอออนช่วยออกจากพื้นผิวเก็บกักเหล่านี้สามารถโต้ตอบกับกลุ่ม thiol ในโปรตีนจะทำให้เกิดแบคทีเรียเลิก การรวมตัวของโมเลกุลดีเอ็นเอ และการสูญเสียความสามารถในการจำลองแบบ (Feng et al. 2000) ตามอิเล็กตรอนสปินเรโซแนนซ์ (ESR) วัด Kim et al. (2007) พบว่า กลไกการต้านเก็บกัก Ag จะเกี่ยวข้องกับการก่อตัวของอนุมูลอิสระและความเสียหายของเยื่อหุ้มเซลล์อนุมูลอิสระที่เกิดขึ้นตามมา อย่างไรก็ตาม Ag/TiO2 แสดงสัญญาที่ดีเป็นวัสดุกระเนื่องจาก photoreactivity และมองเห็นการตอบสนองแสง (Li et al. 2008) จางและเฉิน (2009) แสดงให้เห็นว่า ยาสลบ TiO2with แบบโลหะของ nanosilver เพิ่มกิจกรรมของจากแบคทีเรียเนื่องจากลักษณะโครงสร้างเฉพาะของ nanosilver กระจายบนพื้นผิวของ TiO2 นี่แสดงว่า TiO2 เป็น antiaggregation รองรักษาการกระจายตัวของ nanosilver ซึ่งยังสามารถนำไปสู่ประสิทธิภาพของแบคทีเรีย Kubacka et al. (2009) รักษาที่เอทิลีนไวนิลแอลกอฮอล์ลิเมอร์ (EVOH) สิตที่ประกอบด้วยผสม Ag-TiO2 มีกิจกรรมต้านจุลชีพที่ดีกับยีสต์ และแม่พิมพ์ และแบคทีเรียผ่านเอ plasmonic การโต้ตอบนี้ไม่เพียงแต่เพิ่มประสิทธิภาพ UVvisible โฟตอนโดยภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่ยัง ทำให้พื้นผิวทั้งหมดของ nanomaterial biocidal ในขณะที่ยัง ตัดความจำเป็นสำหรับการติดต่อระหว่างตัวแทนนินทรีย์ biocidal หลักและจุลินทรีย์ จาง วัง และถัง (2008) พบเงินที่เหมาะสมความเข้มข้น 0.06 มิลลิกรัม L−1 สำหรับเก็บรักษาของหน่อไม้ฝรั่งโดยการเก็บกักเงิน-polyvinylpyrrolidone (PVP) เคลือบ Damm, Münstedt และ Rösch (2008) รายงานที่โพลีอะมายด์ 6 มี nanosilver 2% (w/w) ไม่มีผลกับ E. coli แม้หลังจากที่ถูกแช่อยู่ในน้ำ 100 วัน Fernández et al. (2009) รายงานว่า แผ่นดูดซับที่ประกอบด้วย nanosilver มีส่วนประกอบทั่วไปในบรรจุภัณฑ์เพื่อรักษาเนื้อสัตว์ปีกจนถึงการใช้และการที่พวกเขาสามารถให้บันทึกลดถึง 40% ในแบคทีเรียแอโรบิก mesophilic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมายถึงประชากรจุลินทรีย์เริ่มต้นทันทีหลังจากบรรจุภัณฑ์มุ่งมั่นจะเป็น 8.5 ล็อก CFU / มิลลิลิตรในน้ำผลไม้สีส้ม. รูปแบบในตัวเลข plantarum L. ระหว่างการเก็บรักษาจะแสดงในรูป 5. ในทุกแพคเกจประชากรเฉลี่ยเพิ่มขึ้นหลังจากวันที่ 7 ของการจัดเก็บ. ในตัวอย่าง P105 เปรดระหว่าง LDPE + 5% อย่างมีนัยสำคัญลดลง (p <0.05) ถูกตั้งข้อสังเกตในช่วง 7 วันของการจัดเก็บในจำนวน plantarum ลิตรเมื่อเทียบกับ LDPE + 0.25 แพคเกจ% นาโนซิงค์ออกไซด์ LDPE และแพคเกจที่บริสุทธิ์ที่มีความเข้มข้นเดียวกันของนาโนซิงค์ออกไซด์. ตามที่รูป 5 ระดับของประชากรจุลินทรีย์เพิ่มขึ้นเป็น 8.82 log CFU / mL หลังจาก 56 วันของการจัดเก็บในแพคเกจที่บริสุทธิ์ LDPE ซึ่งสูงว่าใน LDPE + 5% P105 (8.23 log CFU / มิลลิลิตร), LDPE + 1.5% P105 (8.48 เข้าสู่ระบบ CFU / มิลลิลิตร), LDPE + 0.25% นาโนซิงค์ออกไซด์ (8.56 log CFU / มิลลิลิตร) และ LDPE + 1% นาโนซิงค์ออกไซด์ (8.73 log CFU / มิลลิลิตร). ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในประชากร L. plantarum ระหว่าง LDPE + 1.5 % P105 และ LDPE + 0.25% แพคเกจนาโนซิงค์ออกไซด์หลังจาก 56 วันของการจัดเก็บ. ประชากรจุลินทรีย์ที่เพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการจัดเก็บข้อมูลที่เพิ่มขึ้นถึง 56 วันแล้วลดลงถึง 112 วันของการจัดเก็บข้อมูลในทุกแพคเกจการทดสอบ. อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์ใน LDPE + 5% P105, LDPE + 1.5% P105, LDPE + 0.25% นาโนซิงค์ออกไซด์และ LDPE + 1% นาโนซิงค์ออกไซด์เมื่อเทียบกับแพคเกจ LDPE บริสุทธิ์แสดงให้เห็นว่าการลดความสูงถึง 112 การจัดเก็บข้อมูลวันที่ 4 ° C ตามลำดับ. แพคเกจที่มี NanoSilver มีที่ต่ำกว่า (P <0.05) เมื่อเทียบประชากรแบคทีเรียที่มีขนาดบรรจุนาโนซิงค์ออกไซด์ (รูปที่. 5) เปรดระหว่าง LDPE + 5 แพ็กเกจ P105% มีระดับการโหลดอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่า 112 วันของการจัดเก็บกว่าแพคเกจอื่น ๆ อนุภาคนาโนซิลเวอร์สามารถทำลายเยื่อหุ้มเซลล์ของจุลินทรีย์โดยการสร้าง "หลุม" บนพื้นผิวของพวกเขา. นอกจากนี้พวกเขาอาจจะเจาะเข้าไปในเซลล์ที่จะทำให้เกิดความเสียหายดีเอ็นเอ (Sondi และ Salopek-Sondi 2004 และ Morones et al., 2005). ซิลเวอร์ไอออนปล่อยออกมาจาก พื้นผิวของอนุภาคนาโนเหล่านี้สามารถโต้ตอบกับกลุ่ม thiol โปรตีนที่จะทำให้เกิดการยับยั้งเชื้อแบคทีเรียรวมตัวของโมเลกุลดีเอ็นเอและการสูญเสียความสามารถในการจำลองแบบของพวกเขา (ฮ et al., 2000). จากอิเล็กตรอนสปินเรโซแนน (ESR) วัดคิม, et al . (2007) ตั้งข้อสังเกตว่ากลไกการต้านจุลชีพของอนุภาคนาโน AG เป็นที่เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของอนุมูลอิสระและต่อมาอนุมูลอิสระที่เกิดพังผืดเกิดความเสียหาย. the อย่างไรก็ตาม AG / TiO2 แสดงให้เห็นสัญญาที่ดีเป็นวัสดุออกไซด์เนื่องจาก photoreactivity และการตอบสนองแสงที่มองเห็นมัน ( Li et al., 2008) Zhang และเฉิน (2009) แสดงให้เห็นว่ายาสลบ TiO2with รูปแบบโลหะ NanoSilver เพิ่มกิจกรรมการฆ่าเชื้อแบคทีเรียเนื่องจากคุณลักษณะโครงสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ของ NanoSilver แยกย้ายกันไปบนพื้นผิว TiO2. นี้ชี้ให้เห็นว่า TiO2 ทำหน้าที่เป็นสนับสนุน antiaggregation ที่มั่นคงในการรักษาการกระจายตัวของ NanoSilver ที่ ซึ่งอาจนำไปสู่ผลการดำเนินงานของการต้านเชื้อแบคทีเรีย Kubacka et al, (2009) ยืนยันว่าเอทิลีนไวนิลแอลกอฮอล์ลิเมอร์ (EVOH) นาโนคอมโพสิตที่มีผสม Ag-TiO2 มีฤทธิ์ต้านจุลชีพที่ดีกับยีสต์และเชื้อราและแบคทีเรียผ่านผล plasmonic. ปฏิสัมพันธ์นี้ไม่เพียง แต่เพิ่มประสิทธิภาพ UV จัดการโฟตอนที่มองเห็นได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่ยัง ทำให้พื้นผิวทั้งหมดของ biocidal วัสดุนาโนในขณะที่ยังขจัดความจำเป็นสำหรับการติดต่อระหว่างตัวแทนนินทรีย์หลัก biocidal และจุลินทรีย์ที่ An, Zhang วังและถัง (2008) พบว่าเงินเข้มข้นที่เหมาะสม 0.06 mg L-1 สำหรับการเก็บรักษาของหน่อไม้ฝรั่งโดยอนุภาคนาโนเงิน-polyvinylpyrrolidone (PVP) coating.Damm, MünstedtและRösch (2008) รายงานว่าใยสังเคราะห์ 6 เต็มไปด้วย 2 % (w / w) NanoSilver เป็นที่มีประสิทธิภาพต่อเชื้อ E. coli แม้จะถูกแช่อยู่ในน้ำ 100 days.Fernández et al, (2009) รายงานว่าแผ่นดูดซับที่มี NanoSilver เป็นองค์ประกอบที่พบบ่อยในบรรจุภัณฑ์เพื่อรักษาเนื้อสัตว์ปีกจนการบริโภคและการที่พวกเขาจะให้ผลผลิตลดลงเข้าสู่ระบบได้ถึง 40% ในแบคทีเรีย mesophilic แอโรบิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมายถึงประชากรจุลินทรีย์เริ่มต้นทันทีหลังจากบรรจุภัณฑ์คือมุ่งมั่นที่จะเป็น 8.5 log CFU / ml ในน้ำส้มการเปลี่ยนแปลงใน L . plantarum ตัวเลขระหว่างกระเป๋า , แสดงในรูปที่ 5 ทั้งหมดในแพคเกจ จำนวนประชากรเพิ่มมากขึ้น หลังจาก 7 วันของการจัดเก็บใน LDPE + 5% p105 ตัวอย่างความสำคัญลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) จำนวนกว่า 7 วันกระเป๋าใน L . plantarum ตัวเลขเทียบกับ LDPE + 0.25 % นาโนซิงค์ออกไซด์บริสุทธิ์ แพคเกจ และยังมีแพคเกจที่มีความเข้มข้นเดียวกันของนาโนซิงค์ออกไซด์ .ตามรูปที่ 5 ระดับของประชากรจุลินทรีย์เพิ่มขึ้น 8.82 log CFU / ml หลังจาก 56 วัน กระเป๋า ในแพคเกจซึ่งสูงกว่าที่คาดที่บริสุทธิ์ของ LDPE + 5% p105 ( 8.23 log CFU / ml ) , LDPE + 1.5% p105 ( 8.48 log CFU / ml ) , LDPE + 0.25 % นาโนซิงค์ออกไซด์ ( 8.56 log CFU / ml ) และ LDPE + 1% นาโนซิงค์ออกไซด์ ( 8.73 log CFU / ml )ไม่แตกต่างกันพบว่า L . plantarum ประชากรระหว่าง LDPE + 1.5% p105 LDPE + 0.25% และนาโนซิงค์ออกไซด์แพคเกจหลังจาก 56 วันของการจัดเก็บประชากรจุลินทรีย์เพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการเก็บ 56 วัน แล้วลดลงถึง 112 วันของการจัดเก็บในแพคเกจทุกการทดสอบอย่างไรก็ตาม การเติบโตของจุลินทรีย์ใน LDPE + 5% p105 , LDPE + 1.5% p105 , LDPE + 0.25 % นาโนซิงค์ออกไซด์ และ LDPE + 1% นาโนซิงค์ออกไซด์เมื่อเทียบกับแพคเกจ LDPE บริสุทธิ์ แสดงให้เห็นว่าการลดลงสูงถึง 112 วันเก็บที่ 4 ° C ตามลำดับแพคเกจที่มีนาโนซิลเวอร์ได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ประชากรแบคทีเรียเปรียบเทียบแพคเกจที่มีนาโนซิงค์ออกไซด์ ( ภาพที่ 5 ) เราคาด + 5% p105 แพคเกจมีมากน้อยกว่าโหลดระดับ 112 วัน ของกระเป๋ากว่าแพคเกจอื่น ๆ อนุภาคเงินสามารถทำลายเยื่อหุ้มเซลล์ของจุลินทรีย์ โดยเป็น " หลุม " บนพื้นผิวของพวกเขานอกจากนี้พวกเขาอาจเจาะเข้าไปในเซลล์ ทำให้เกิดความเสียหายของดีเอ็นเอ ( sondi และ salopek sondi 2004 และ morones et al . , 2005 )ไอออนเงินออกจากพื้นผิวของอนุภาคเหล่านี้สามารถโต้ตอบกับขนาดกลุ่มโปรตีนทำให้เกิดการควบแน่นของการยับยั้งแบคทีเรีย , ดีเอ็นเอโมเลกุล และสูญเสียความสามารถในการทำซ้ำของพวกเขา ( ฟง et al . , 2000 )ยึดกูรมะ ( ESR ) การวัด , Kim et al . ( 2007 ) พบว่ากลไกการต้านจุลชีพของอนุภาคเงินขนาดนาโนที่เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของอนุมูลอิสระและอนุมูลอิสระที่เกิดตามมาเยื่อที่เสียหายอย่างไรก็ตาม , Ag / TiO2 แสดงสัญญาที่ดีเป็นวัสดุรี เนื่องจากความ photoreactivity และแสงการตอบสนอง ( Li et al . , 2008 ) จาง และ เฉิน ( 2552 ) พบว่า การเติม tio2with รูปแบบโลหะของนาโนซิลเวอร์ เพิ่มกิจกรรมของแบคทีเรีย เนื่องจากลักษณะโครงสร้างที่เป็นเอกลักษณ์ของนาโนซิลเวอร์กระจายบนพื้นผิว ) .แสดงว่า ) ทำหน้าที่เป็นสนับสนุน antiaggregation แข็งเพื่อรักษาการกระจายตัวของนาโนซิลเวอร์ ซึ่งอาจนำไปสู่การปฏิบัติการของ kubacka et al . ( 2009 ) ยืนยันว่าเอทิลีนไวนิลแอลกอฮอล์พอลิ ( evoh ) นาโนคอมโพสิตที่มี ag-tio2 ผสม มีฤทธิ์ต้านจุลชีพ แบคทีเรีย ยีสต์และเชื้อรา และผ่านผล Plasmonic .ปฏิสัมพันธ์นี้ไม่เพียง แต่เพิ่มแสง uvvisible จัดการ โดยฟิล์ม แต่ยังทำให้พื้นผิวทั้งหมดของวัสดุนาโน biocidal ในขณะที่ยังขจัดความจำเป็นสำหรับการติดต่อระหว่างเจ้าหน้าที่ biocidal อนินทรีย์และจุลินทรีย์ , จาง วัง และถัง ( 2008 ) ความเข้มข้น 0.06 มิลลิกรัมต่อลิตร พบเงินที่− 1 สำหรับการเก็บรักษาหน่อไม้ฝรั่งโดยอนุภาคนาโนซิลเวอร์พอลิวินิลไพร์โรลิโดน ( PVP ) เคลือบ แดมม์ , M ü nstedt และ R ö SCH ( 2008 ) รายงานว่า Polyamide 6 เต็มไปด้วย 2 % ( w / w ) นาโนซิลเวอร์ มีผลกับ E . ( หลังจากถูกแช่อยู่ในน้ำเป็นเวลา 100 วัน เฟร์นันเดซ et al . ( 2009 ) รายงานว่า แผ่นรองซับน้ำมันที่ประกอบด้วยนาโนซิลเวอร์เป็นส่วนประกอบทั่วไปในบรรจุภัณฑ์เพื่อรักษาเนื้อสัตว์ปีก จนถึงการบริโภคและว่าพวกเขาสามารถให้ผลผลิตบันทึกการลดถึง 40% ในแบคทีเรียมีแอโรบิค