From the beginning, the negotiation

From the beginning, the negotiation process was plagued with obstacles. One of the major ones was the composition of the Palestinian delegation.
Initially, the Palestinians were included in a joint Jordanian-Palestinian delegation, since Israel insisted that there be no separate Palestinian delegation. However, the Palestinians refused to negotiate Palestinian issues within a Jordanian-Palestinian. As a result, a situation dubbed “corridor diplomacy” arose in which the Palestinians preferred to stay outside the negotiation room (in the corridors of the State Department) However, by January 15, 1992, separate negotiations began to take place between the Israeli and Palestinian delegations (Abbas 1995: 88; 1995: 161-168).
Israel also insisted that no PLO officials and no Palestinians from East Jerusalem could be part of the delegation. This was part of an Israeli attempt to create an alternative Palestinian leadership to the PLO. Yet, because the PLO did not officially participate, the Palestinian delegation did not receive a real mandate to negotiate on its own. The PLO had given the delegation a reluctant mandate to pursue the negotiations, because "the peace process was a compulsory track" for the political survival of the PLO (Ashrawi 1995: 184). Behind the scenes, however, the PLO unofficially controlled and instructed the Palestinian delegation. Both former Israeli have Minister Shimon Peres and the Palestinian negotiator Sari Nusseibeih have stated that the Palestinian delegation merely operated as a “fax machine” between Tunis and Washington (1993;).
The negotiations in Washington clearly posed a dilemma for the PLO. If progress was made in the negotiations, the “inside” leadership would become the major player and the PLO’s control would decline. At the same time, if there was no progress in negotiations, there was a risk that the Human would take over and undermine the PLO's legitimacy. Hence, the PLO never clearly defined objectives or strategies for the Palestinian delegation. As a consequence, there was much tension and suspicion between the Palestinian delegation and the PLO. The PLO, in particular, constantly suspected the delegation of attempting to form an alternative leadership to the PLO (Ashrawi 1996: 183).
The Palestinian delegation also had problems of bureaucracy and of coordination. On some occasions, the delegation comprised over a hundred negotiators. The PLO determined its composition, yet did not consider this composition essential because of its own lack of direct participation (awi 1995: 131, 139; Larsen 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากจุดเริ่มต้น กระบวนการเจรจาก็ประสบกับอุปสรรค หนึ่งในคนสำคัญคือองค์ประกอบของคณะผู้แทนปาเลสไตน์ เริ่มแรก ชาวปาเลสไตน์ถูกรวมอยู่ในคณะผู้แทนปาเลสไตน์จอร์แดนร่วม เนื่องจากอิสราเอลยืนยันที่ จะมีการมอบหมายปาเลสไตน์ไม่แยก อย่างไรก็ตาม ชาวปาเลสไตน์ปฏิเสธที่จะเจรจาปัญหาปาเลสไตน์ในจอร์แดนปาเลสไตน์ เป็นผล สถานการณ์ที่ขนานนามว่า "ทางการทูต" เกิดที่ชาวปาเลสไตน์ต้องอยู่นอกห้องเจรจา (ในทางเดินของฝ่ายรัฐ) อย่างไรก็ตาม โดย 15 1992 มกราคม แยกการเจรจาเริ่มขึ้นระหว่างการมอบอิสราเอลและปาเลสไตน์ (อับบาส 1995:88; 1995:161-168) นอกจากนี้อิสราเอลยังยืนยันว่า ไม่มีเจ้าหน้าที่ของ PLO และปาเลสไตน์ไม่จากเยรูซาเล็มตะวันออกอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการมอบหมาย นี้เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามในอิสราเอลเพื่อสร้างทางเลือกผู้นำปาเลสไตน์ PLO ยัง เนื่องจาก PLO ไม่ได้เข้าร่วมอย่างเป็นทางการ คณะผู้แทนชาวปาเลสไตน์ได้รับมอบอำนาจจริงต่อตนเอง PLO ที่ได้รับการมอบหมายข้อบังคับเต็มใจที่จะดำเนินการเจรจา เนื่องจาก"กระบวนการสันติภาพ เพลงบังคับ" เพื่อความอยู่รอดทางการเมืองของ PLO (Ashrawi 1995:184) เบื้องหลัง แต่ PLO ปรำควบคุม และแนะนำคณะผู้แทนปาเลสไตน์ ทั้งอดีตอิสราเอลมีรัฐมนตรีภาพหวานลอง และปาเลสไตน์เจรจาส่าหรี Nusseibeih ได้กล่าวว่า คณะผู้แทนปาเลสไตน์เพียงดำเนินการเป็น "เครื่องโทรสาร" ระหว่างตูนิสและวอชิงตัน (1993;) การเจรจาในวอชิงตันถูกวางและผลลัพธ์สำหรับ PLO ชัดเจน ถ้าทำความคืบหน้าในการเจรจา การนำ "ภายใน" จะกลายเป็น ผู้เล่นหลัก และควบคุมของ PLO จะปฏิเสธ ในเวลาเดียวกัน ถ้ามีไม่มีความคืบหน้าในการเจรจา ได้ความเสี่ยงที่ว่า มนุษย์จะใช้เวลามากกว่า และบ่อนทำลายความชอบธรรมของ PLO ด้วยเหตุนี้ PLO ไม่ชัดเจนกำหนดวัตถุประสงค์หรือกลยุทธ์สำหรับการมอบหมายปาเลสไตน์ เป็นผล มีความตึงเครียดและความสงสัยระหว่างคณะผู้แทนปาเลสไตน์ PLO มาก PLO โดยเฉพาะ ตลอดเวลาสงสัยคณะพยายามฟอร์มการนำทางเลือกไป PLO (Ashrawi 1996:183) คณะผู้แทนปาเลสไตน์ยังมีปัญหา ของระบบราชการ และ การประสานงาน ในบางโอกาส คณะผู้แทนประกอบด้วยเพื่อเจรจากว่าร้อย กำหนดองค์ประกอบของ PLO ยัง ไม่คิดเรื่ององค์ประกอบนี้จำเป็น เพราะตัวเองขาดความมีส่วนร่วมโดยตรง (awi 1995:131, 139 ทางเสนที่ 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากจุดเริ่มต้นกระบวนการเจรจาต่อรองเป็นทุกข์กับอุปสรรค หนึ่งในคนที่สำคัญคือองค์ประกอบของคณะผู้แทนปาเลสไตน์.
ตอนแรกชาวปาเลสไตน์ถูกรวมอยู่ในคณะผู้แทนร่วมจอร์แดนปาเลสไตน์ตั้งแต่อิสราเอลยืนยันว่าจะไม่มีการมอบหมายปาเลสไตน์แยกต่างหาก อย่างไรก็ตามชาวปาเลสไตน์ปฏิเสธที่จะเจรจาปัญหาปาเลสไตน์ภายในจอร์แดนปาเลสไตน์ เป็นผลให้สถานการณ์ขนานนามว่า "การเจรจาต่อรองทางเดิน" ที่เกิดขึ้นในการที่ชาวปาเลสไตน์ที่ต้องการที่จะอยู่นอกห้องการเจรจาต่อรอง (ในทางเดินของกระทรวงการต่างประเทศ) อย่างไรก็ตามถึง 15 มกราคม 1992 การเจรจาแยกต่างหากเริ่มที่จะเกิดขึ้นระหว่างอิสราเอลและ คณะผู้แทนปาเลสไตน์ (อับบาส 1995: 88; 1995: 161-168).
อิสราเอลยังยืนยันว่าไม่มีเจ้าหน้าที่ PLO และปาเลสไตน์จากกรุงเยรูซาเล็มตะวันออกไม่มีใครสามารถเป็นส่วนหนึ่งของคณะผู้แทน นี้เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของอิสราเอลที่จะสร้างความเป็นผู้นำปาเลสไตน์ทางเลือกที่จะ PLO แต่เพราะ PLO ไม่เป็นทางการเข้าร่วมคณะผู้แทนปาเลสไตน์ยังไม่ได้รับเอกสารที่แท้จริงในการเจรจาต่อรองของตัวเอง PLO ได้รับมอบหมายอาณัติไม่เต็มใจที่จะเจรจาเพราะ "กระบวนการสันติภาพเป็นแทร็คภาคบังคับ" เพื่อความอยู่รอดทางการเมืองของ PLO (Ashrawi 1995: 184) เบื้องหลังอย่างไร PLO ควบคุมอย่างไม่เป็นทางการและสั่งให้คณะผู้แทนปาเลสไตน์ ทั้งอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอิสราเอลได้ชิมอนเปเรและปาเลสไตน์เจรจา Sari Nusseibeih ได้กล่าวว่าคณะผู้แทนปาเลสไตน์ดำเนินการเพียงว่าเป็น "เครื่องแฟ็กซ์" ระหว่างตูนิสและวอชิงตัน (1993;).
การเจรจาในวอชิงตันโพสต์อย่างชัดเจนภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสำหรับ PLO หากความคืบหน้าในการเจรจาที่ "ภายใน" เป็นผู้นำที่จะกลายเป็นผู้เล่นที่สำคัญและการควบคุมของ PLO จะลดลง ในขณะเดียวกันถ้ามีความคืบหน้าในการเจรจาไม่มีความเสี่ยงที่มนุษย์จะใช้เวลามากกว่าและบ่อนทำลายความถูกต้องตามกฎหมายของ PLO ดังนั้น PLO ไม่เคยกำหนดไว้อย่างชัดเจนวัตถุประสงค์หรือกลยุทธ์สำหรับคณะผู้แทนปาเลสไตน์ เป็นผลให้มีความตึงเครียดมากและสงสัยระหว่างคณะผู้แทนปาเลสไตน์และ PLO PLO โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ต้องสงสัยอย่างต่อเนื่องคณะผู้แทนของความพยายามที่จะสร้างความเป็นผู้นำทางเลือกที่จะ PLO (Ashrawi 1996: 183).
คณะผู้แทนปาเลสไตน์ยังมีปัญหาของระบบราชการและการประสานงาน ในบางครั้งคณะผู้แทนประกอบด้วยกว่าร้อยเจรจา PLO กำหนดองค์ประกอบของมันยังไม่ได้พิจารณาองค์ประกอบที่สำคัญนี้เพราะการขาดของตัวเองมีส่วนร่วมโดยตรง (อาลี 1995: 131, 139; เสน 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากจุดเริ่มต้นกระบวนการเจรจาเป็น plagued กับอุปสรรค หนึ่งในคนที่สำคัญคือองค์ประกอบของคณะผู้แทน ปาเลสไตน์ตอนแรกชาวปาเลสไตน์อยู่ในจอร์แดนปาเลสไตน์หารือร่วมกัน เนื่องจากอิสราเอล ยืนยันว่าไม่มีการแยกปาเลสไตน์แทน อย่างไรก็ตาม ชาวปาเลสไตน์ปฏิเสธที่จะเจรจาปัญหาปาเลสไตน์ในจอร์แดนปาเลสไตน์ เป็นผลให้สถานการณ์ที่ขนานนามว่า " การทูต " เดินขึ้นมาที่ชาวปาเลสไตน์ที่ต้องการพักนอกห้องเจรจา ( ในทางเดินของรัฐ ) อย่างไรก็ตาม โดยเมื่อวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2535 เจรจาแยกเริ่มเกิดขึ้นระหว่างคณะผู้แทนชาวอิสราเอลและปาเลสไตน์ ( Abbas 1995 : 88 ; 2538 : 161-168 )อิสราเอลยังยืนยันว่าไม่มีโพลเจ้าหน้าที่และไม่มีชาวปาเลสไตน์จากเยรูซาเล็มตะวันออก อาจเป็นส่วนหนึ่งของคณะผู้แทน นี้เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะสร้างทางเลือกผู้นำอิสราเอลปาเลสไตน์กับโพล แต่เพราะโพลไม่ได้อย่างเป็นทางการเข้าร่วมคณะผู้แทนปาเลสไตน์ไม่ได้รับอาณัติจริงเพื่อเจรจาในตัวของมันเอง PLO ได้รับมอบหมายอาณัติไม่เต็มใจที่จะติดตามการเจรจา เพราะ " กระบวนการสันติภาพคือการติดตาม " บังคับเพื่อความอยู่รอดทางการเมืองของ PLO ( ashrawi 1995 : 184 ) เบื้องหลัง อย่างไรก็ตาม โพลแบบควบคุมและสั่งการจากปาเลสไตน์ อิสราเอลชิม Peres อดีตมีทั้งรัฐมนตรีและปาเลสไตน์เจรจาส่าหรี nusseibeih ระบุว่ามีเพียงการเป็นผู้แทนปาเลสไตน์ " fax " ระหว่างช่องอกและวอชิงตัน ( 1993 ; )การเจรจาในวอชิงตันอย่างชัดเจนจึงไม่มีในโพล ถ้าความคืบหน้าในการเจรจา " ภาวะผู้นำภายใน " จะกลายเป็นผู้เล่นรายใหญ่ และโพลก็ควบคุมจะลดลง ในเวลาเดียวกัน หากยังไม่มีความคืบหน้าในการเจรจา มีความเสี่ยงว่ามนุษย์จะใช้เวลามากกว่าและทำลายความชอบธรรมของ PLO . ดังนั้น โพลไม่เคยชัดเจนวัตถุประสงค์หรือกลยุทธ์สำหรับผู้แทนปาเลสไตน์ อย่างไรก็ดี มีแรงมาก และความหวาดระแวงระหว่างผู้แทนปาเลสไตน์และโพล ส่วนโพล โดยเฉพาะ อยู่ตลอดเวลา สงสัยว่าคณะผู้แทนของความพยายามที่จะสร้างความเป็นผู้นำทางโพล ( ashrawi 1996 : 183 )ผู้แทนปาเลสไตน์ยังมีปัญหาของระบบราชการและการประสานงาน ในบางโอกาส คณะผู้แทนประกอบด้วย ร้อยกว่าการเจรจา . PLO กำหนดองค์ประกอบของมัน ยังไม่พิจารณาองค์ประกอบนี้สำคัญเพราะการขาดของตัวเองของการมีส่วนร่วมโดยตรง ( ร่วมกับ 1995 : 131 , 139 ; Larsen 1995 )