After ascertaining the other person

After ascertaining the other person had already discovered her existence, and not just casually spooking the surroundings, Yi Longlong hesitated a bit then opened her mouth. “You…you…”

The language the man used did not belong to any languages she knew of, but the weird thing was, Yi Longlong could understand it, and her babyish voice also began to stutter out.

Seemed like this knowledge had already existed within her head, only that it was never unlocked all along without a suitable key. The presence of this man became that key.

Becoming encouraged after speaking a single word, Yi Longlong then gathered her strength as she continued with her request. A soft young voice carrying the sweet lilt of a child slowly emanated from the grass. “Let… me take a look… at your eyes.”

The eyes were the windows to the soul, or so Yi Longlong had always deeply believed. Although she had previously spent half her life in a hospital and didn’t interact much with others, there were many things she had witnessed in the hospital.

Young and old, sickness and death, this was the path that all people took. The presence of these four words accumulated everywhere in the hospital. She had seen pregnant women being transferred to the delivery wards, and old men quivering. She had witnessed the sick painfully groaning out on their sickbeds, and seen the people near her stop their breaths. From her sickness and pain, her senses were instead more sensitive. It could very easily tell from people’s eyes whether they harbored good will or ill intentions.

The blonde man’s voice was very kind but she was still a bit scared, so she gave out this ridiculous sounding request.

The blonde man was slightly surprised, then began to smile. His smile was very laid back and casual, just like the rays naturally shining down from the sun. Following that, he lifted his messy hair and stroked it aside, revealing the two eyes covered beneath.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากสืบหาคนอื่น ๆ ได้ค้นพบแล้วการดำรงอยู่ของเธอและไม่ได้เป็นเพียงลวก spooking สภาพแวดล้อมยี่ Longlong ลังเลเล็กน้อยแล้วเปิดปากของเธอ "คุณ ... คุณ ... " ภาษาที่คนใช้ไม่ได้เป็นภาษาใด ๆ เธอรู้ แต่สิ่งที่แปลกก็คือยี่ Longlong สามารถเข้าใจมันและเสียงเหมือนเด็กของเธอก็เริ่มที่จะพูดติดอ่างออก. ดูเหมือนความรู้นี้ได้อยู่แล้ว ภายในหัวของเธอ แต่เพียงว่ามันก็ไม่ได้ปลดล็อคตลอดโดยไม่ต้องคีย์ที่เหมาะสม การปรากฏตัวของชายคนนี้กลายเป็นที่สำคัญที่. กลายเป็นกำลังใจให้หลังจากการพูดคำเดียว Yi Longlong แล้วรวบรวมความแรงของเธอขณะที่เธอยังคงมีการร้องขอของเธอ หนุ่มเสียงนุ่มแบกจังหวะหวานของเด็กช้าเล็ดลอดออกมาจากหญ้า "ให้ฉัน ... ดู ... ที่ตาของคุณ." ดวงตาเป็นหน้าต่างสู่จิตวิญญาณหรือเพื่อให้ยี่ Longlong ได้มักจะเชื่ออย่างลึกซึ้ง แม้ว่าเธอจะได้ใช้เวลาก่อนหน้านี้ครึ่งหนึ่งของชีวิตของเธอในโรงพยาบาลและไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ มากมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอได้ร่วมเป็นสักขีพยานในโรงพยาบาล. เด็กและผู้ใหญ่เจ็บป่วยและความตายนี้เป็นเส้นทางที่ทุกคนเข้ามามี การปรากฏตัวของเหล่านี้สี่คำสะสมทุกที่ในโรงพยาบาล เธอได้เห็นหญิงตั้งครรภ์ถูกโอนไปยังหอผู้ป่วยที่ส่งมอบและคนเก่าที่สั่นเทา เธอได้เห็นคนป่วยเจ็บปวดส่งเสียงพึมพัมออกใน sickbeds ของพวกเขาและเห็นคนที่อยู่ใกล้เธอหยุดหายใจของพวกเขา จากการเจ็บป่วยและความเจ็บปวดของเธอ, ความรู้สึกของเธอแทนความสำคัญมากขึ้น มันง่ายมากที่จะบอกได้จากสายตาของผู้คนไม่ว่าพวกเขาเก็บงำจะดีหรือความตั้งใจที่ไม่ดี. เสียงชายสีบลอนด์เป็นคนใจดีมาก แต่เธอก็ยังคงบิตกลัวดังนั้นเธอจึงให้ออกคำขอทำให้เกิดเสียงนี้ไร้สาระ. ชายสีบลอนด์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยจากนั้นก็เริ่ม ยิ้ม. รอยยิ้มของเขาถูกวางมากกลับมาและไม่เป็นทางการเช่นเดียวกับรังสีตามธรรมชาติที่ส่องแสงลงมาจากดวงอาทิตย์ ต่อไปนี้ที่เขายกผมยุ่งของเขาและลูบมันกันเผยให้เห็นดวงตาทั้งสองข้างได้รับการคุ้มครองภายใต้