A major limitation in this study wa

A major limitation in this study was the lack of ‘pre-CIT’ data. Before the CIT program
was implemented, a special dispatch code for suspected mental illness did not exist and the
calls involving PwMI were coded for the specific crime that had occurred. The absence of
‘pre-CIT’ data makes it difficult to draw causal inferences about the effectiveness of the
program. Another limitation in this study was the lack of information regarding the total
number of calls for service received by each police department, which would have provided
more insight on the volume of mental disturbance calls that are now being answered by a
CIT-trained officer that previously would not have been. Finally, having the CIT officer
designate (on the tracking form) whether the person would have likely been arrested in this
circumstance before CIT is certainly subject to some limitations and potential biases. On
balance, however, it may be the most direct measure available using within-case rather than
between-case comparisons because the responding officer would have been the one making
a dispositional decision anyway.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อจำกัดที่สำคัญในการศึกษานี้คือ การขาดข้อมูล 'ก่อนเมือง' ก่อนโปรแกรมเมืองถูกดำเนินการ รหัสจัดส่งพิเศษสำหรับสงสัยเจ็บป่วยทางจิตไม่ได้อยู่และสายที่เกี่ยวข้องกับ PwMI มีรหัสสำหรับอาชญากรรมเฉพาะที่ได้เกิดขึ้น การขาดงานของ'ก่อนเมือง' ข้อมูลยากวาด inferences เชิงสาเหตุเกี่ยวกับประสิทธิภาพของการโปรแกรม ข้อจำกัดอื่นในการศึกษานี้คือ การขาดข้อมูลเกี่ยวกับจำนวนจำนวนการโทรสำหรับการบริการที่ได้รับ โดยแต่ละตำรวจ ซึ่งจะมีเกี่ยวกับปริมาณการเรียกอาการทางจิตประสาทที่มีตอนนี้เป็นคำตอบโดยการเมืองที่ได้รับการฝึกอบรมเจ้าหน้าที่ที่ก่อนหน้านี้ จะไม่ได้รับ ในที่สุด มีเจ้าหน้าที่ของเมืองกำหนด (ตามแบบฟอร์มการติดตาม) ว่าบุคคลจะมีแนวโน้มถูกจับกุมในที่นี้สถานการณ์ก่อนเมืองอยู่แน่นอนควรมีศักยภาพและข้อจำกัดบาง บนสมดุล อย่างไรก็ตาม มันอาจจะวัดโดยตรงมากที่สุดโดยใช้ในกรณีแทนระหว่างกรณีเปรียบเทียบเนื่องจากเจ้าหน้าที่ที่ตอบสนองจะได้รับการทำหนึ่งการโอนการครอบครองหรือการตัดสินใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด ที่สำคัญในการศึกษานี้คือการขาดข้อมูล 'ก่อน CIT ฯ ก่อนที่โปรแกรม CIT
ถูกนำมาใช้เป็นรหัสการจัดส่งเป็นพิเศษสำหรับความเจ็บป่วยทางจิตที่น่าสงสัยไม่ได้อยู่และ
สายที่เกี่ยวข้องกับ PwMI ถูกเข้ารหัสสำหรับอาชญากรรมที่เฉพาะเจาะจงที่เกิดขึ้น กรณีที่ไม่มี
ข้อมูล 'ก่อน CIT' ทำให้ยากที่จะวาดข้อสรุปสาเหตุเกี่ยวกับประสิทธิภาพของ
โปรแกรม มีข้อ จำกัด ในการศึกษาครั้งนี้อีกประการหนึ่งคือการขาดข้อมูลเกี่ยวกับการรวม
จำนวนของสายสำหรับการให้บริการที่ได้รับจากแต่ละกรมตำรวจซึ่งจะได้ให้
ความเข้าใจมากขึ้นอยู่กับปริมาณของการโทรรบกวนจิตใจที่ตอนนี้ถูกตอบโดย
เจ้าหน้าที่ CIT ผ่านการฝึกอบรมที่ก่อนหน้านี้ จะไม่ได้รับ ในที่สุดก็มีเจ้าหน้าที่ CIT
กำหนด (ในแบบฟอร์มการติดตาม) ว่าบุคคลที่จะได้รับมีแนวโน้มที่จับในนี้
สถานการณ์ก่อน CIT แน่นอนภายใต้ข้อ จำกัด บางอย่างและอคติที่มีศักยภาพ บน
ความสมดุล แต่มันอาจจะเป็นตัวชี้วัดที่ตรงที่สุดที่ใช้ได้โดยใช้ที่อยู่ในกรณีที่มากกว่า
การเปรียบเทียบระหว่างกรณีเพราะเจ้าหน้าที่การตอบสนองจะได้รับหนึ่งทำให้
การตัดสินใจ dispositional อยู่แล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อจำกัดที่สำคัญในการศึกษานี้คือการขาดของ CIT " pre " ข้อมูล ก่อนโปรแกรม 3 .ใช้ รหัสจัดส่งพิเศษ สงสัยโรคจิต ไม่ได้มีอยู่และสายที่เกี่ยวข้องกับ pwmi เป็นรหัสสำหรับเฉพาะอาชญากรรมที่เคยเกิดขึ้น การขาดของ" " ข้อมูล pre CIT ทำให้ยากที่จะวาดอนุมานสาเหตุเกี่ยวกับประสิทธิผลของโปรแกรม ข้อ จำกัด อื่น ในการศึกษา คือ การขาดข้อมูลเกี่ยวกับทั้งหมดหมายเลขโทร บริการรับ โดยแต่ละหน่วยงานตำรวจ ซึ่งจะต้องให้ข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติมเกี่ยวกับเสียงโทรศัพท์รบกวนจิตใจที่ตอนนี้ถูกตอบโดย3 . การอบรมเจ้าหน้าที่ที่ก่อนหน้านี้ก็คงไม่ได้แล้ว ในที่สุด ก็มีเจ้าหน้าที่ 3 .ชื่อ ( ในแบบฟอร์มการติดตาม ) ว่า บุคคลจะได้มีโอกาสถูกจับในสถานการณ์ก่อนที่ CIT อย่างแน่นอนภายใต้ข้อจำกัด และอคติที่อาจเกิดขึ้นได้ บนความสมดุล , อย่างไรก็ตาม , อาจจะโดยตรง ส่วนใหญ่วัดที่ใช้ได้โดยใช้ภายในคดีมากกว่าเมื่อเปรียบเทียบระหว่างคดี เพราะการจะเป็นหนึ่งที่ทำให้เจ้าหน้าที่การตัดสินใจ dispositional อยู่ดี