What does the literature tell us?A

What does the literature tell us?
A high pace of growth over extended periods of time is a necessary, and often the
main contributing factor in reducing poverty as found by a sizable body of literature
including Deininger and Squire (1998), Dollar and Kraay (2002), White and Anderson
(2001), Ravallion (2001) and Bourguignon (2003). In a frequently cited cross-country
study, Kraay (2004) shows that growth in average incomes explains 70 percent of the
variation in poverty reduction (as measured by the headcount ratio) in the short run, and
as much as 97 percent in the long run. Most of the remainder of the variation in poverty
reduction is accounted for by changes in the distribution, with only a negligible share
attributed to differences in the growth elasticity of poverty. Lopez and Servén (2004)
suggest that for a given inequality level, the poorer the country is, the more important is
the growth component in explaining poverty reduction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณคดีบอกอะไรเรา? ก้าวสูงของการเจริญเติบโตมากกว่าการขยายระยะเวลาเป็นสิ่งที่จำเป็นและมักจะเป็นปัจจัยที่เอื้อหลักในการลดความยากจนเท่าที่พบโดยร่างกายขนาดใหญ่ของวรรณกรรมรวมทั้งDeininger และนาย (1998), ดอลลาร์และ Kraay ( 2002) สีขาวและเดอร์สัน(2001), Ravallion (2001) และ Bourguignon (2003) ในการอ้างถึงบ่อยข้ามประเทศศึกษา Kraay (2004) แสดงให้เห็นว่าการเติบโตของรายได้เฉลี่ยอธิบายร้อยละ 70 ของการเปลี่ยนแปลงในการลดความยากจน(โดยวัดจากอัตราส่วนรายหัว) ที่ในระยะสั้นและมากที่สุดเท่าที่ร้อยละ97 ในระยะยาว วิ่ง. ส่วนใหญ่ที่เหลือของการเปลี่ยนแปลงในความยากจนลดลงเป็นสัดส่วนจากการเปลี่ยนแปลงในการจัดจำหน่ายที่มีเพียงส่วนแบ่งเล็กน้อยประกอบกับความแตกต่างในความยืดหยุ่นของการเจริญเติบโตของความยากจน โลเปซและ Serven (2004) ชี้ให้เห็นว่าในระดับความไม่เท่าเทียมกันได้รับยากจนประเทศเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่าคือองค์ประกอบการเจริญเติบโตในการอธิบายการลดความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่ไม่วรรณคดีบอกเรา ?
สูงเติบโตก้าวผ่านช่วงเวลาขยายเพิ่มเติม เป็น จำเป็น และมักจะ
หลักปัจจัยในการลดความยากจนที่พบโดยร่างกายขนาดใหญ่ของวรรณกรรม
รวมทั้ง deininger เด็กรับใช้ ( 1998 ) และ ดอลลาร์ และ kraay ( 2002 ) , สีขาวและแอนเดอร์สัน
( 2001 ) , ราวาเลี่ยน ( 2001 ) และสตูว์ ( 2003 ) ในมักอ้างข้ามประเทศ
ศึกษาkraay ( 2004 ) แสดงให้เห็นว่า การเติบโตของรายได้เฉลี่ยถึงร้อยละ 70 ของ
การลดความยากจน ( โดยวัดจากอัตราส่วนเทียบ ) ในระยะสั้นและ
มากที่สุดเท่าที่ร้อยละ 97 ในระยะยาว ส่วนใหญ่ของส่วนที่เหลือของการเปลี่ยนแปลงในการลดความยากจน
คิดเป็น โดยการเปลี่ยนแปลงในการกระจายที่มีเพียงเล็กน้อยแบ่งปัน
เกิดจากความแตกต่างในการเจริญเติบโตความยืดหยุ่นของความยากจน โลเปซและ serv é n ( 2004 )
แนะนำว่าให้ระดับความยากจน , ประเทศ , ที่สำคัญคือ
องค์ประกอบการเจริญเติบโตในการอธิบายการลดความยากจน