insufficiency, or gastrointestinal

insufficiency, or gastrointestinal perforation, and were thought to
be related to the severity of maternal disease and not necessarily
related to labetalol use [26]. No significant differences were found in
occurrence of bradycardia and hypoglycemia between treatment and
control groups [26]. No significant differences in rates of bradycardia,
hypotension and hypoglycemia were found when intravenous and
oral labetalol were compared [26]. The authors hypothesized that
hypoglycemia may be more due to prematurity than to drug therapy,
as hypoglycemia affected over 40% of infants in both the labetalol and
control groups [26]. Additionally, the authors observed the adverse
effects of maternal labetalol on neonates may be less severe than
previously thought, and this topic warrants further study [26].
Furthermore, a retrospective chart review compared labetalol or
nifedipine in women with a diagnosis of gestational hypertension,
mild preeclampsia, severe preeclampsia, and HELLP syndrome. They
were grouped according to diagnosis and the safety and efficacy of
the two agents were compared [13]. In the severe preeclampsia and
HELLP syndrome group, there were no significant differences found
in rates of maternal blood pressure control, rates of cesarean section,
intrauterine growth restriction, gestational age at delivery, birth
weight, and Neonatal Intensive Care Unit (NICU) admissions [13].
However, significant differences were found within the gestational
hypertension/preeclampsia group [13]. The labetalol group showed
a 38.8% incidence of intrauterine growth restriction compared
to 15.5% in the nifedipine group, and the labetalol group also
demonstrated higher rates of fetal worsening as demonstrated by
fetal heart monitoring (33.3% versus 14.2%) [13]. The study found
no significant differences in rates of adverse effects, with headache
and nausea being the most frequently observed adverse effects of both
medications [13].
Labetalol was compared to methyldopa for use in pregnancyinduced
hypertension in a prospective randomized trial completed
by Molvi, et al [20]. One hundred fifty women were randomized
to receive labetalol plus standard care, methyldopa plus standard
care, or the control group of standard care alone [20]. The primary
outcome was any maternal or fetal adverse events, including maternal
death, preeclampsia, eclampsia, cesarean section, fetal death, neonatal
death within first week, preterm birth, low Apgar score of less than
5 at five minutes, and neonatal intensive care unit admissions [20].
Occurrence of severe hypertension and proteinuria were significantly
reduced in both treatment groups compared to the control group
[20]. Severe hypertension occurred in 16.3% of the women treated
with methyldopa, while only 4% of the labetalol treatment progressed
to severe hypertension [20]. There were also significantly fewer
preterm births and small for gestational age babies in the treatment
groups, and the authors concluded that antihypertensive therapy
was beneficial in preventing morbidity associated with pregnancyinduced
hypertension [20].

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่เพียงพอหรือการเจาะระบบทางเดินอาหารและมีความคิดที่จะเกี่ยวข้องกับความรุนแรงของโรคมารดาและไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการใช้labetalol [26] ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบในการเกิดภาวะน้ำตาลในเลือดและหัวใจเต้นช้าระหว่างการรักษาและการควบคุมกลุ่ม[26] ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในอัตราการเต้นช้าความดันเลือดต่ำและภาวะน้ำตาลในเลือดของเขาถูกพบเมื่อทางหลอดเลือดดำและทางปากlabetalol เปรียบเทียบ [26] ผู้เขียนตั้งสมมติฐานว่าภาวะน้ำตาลในเลือดอาจจะมากขึ้นเนื่องจากทารกเกิดก่อนกำหนดไปกว่าการรักษาด้วยยาเสพติดเป็นภาวะน้ำตาลในเลือดได้รับผลกระทบมากกว่า40% ของทารกทั้งใน labetalol และกลุ่มควบคุม[26] นอกจากนี้ผู้เขียนสังเกตอาการไม่พึงประสงค์ผลกระทบของมารดา labetalol ในทารกแรกเกิดอาจจะรุนแรงน้อยกว่าที่เคยคิดและใบสำคัญแสดงสิทธิที่หัวข้อต่อไปนี้การศึกษา[26]. นอกจากนี้การตรวจสอบแผนภูมิย้อนหลังเมื่อเทียบ labetalol หรือnifedipine ในสตรีที่มีการวินิจฉัยโรคความดันโลหิตสูงขณะตั้งครรภ์ที่preeclampsia อ่อน preeclampsia รุนแรงและกลุ่มอาการ hellp พวกเขาถูกจัดกลุ่มตามการวินิจฉัยและความปลอดภัยและประสิทธิภาพของสองตัวแทนเปรียบเทียบ[13] ในครรภ์เป็นพิษอย่างรุนแรงและกลุ่มกลุ่มอาการ hellp ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญพบว่าอัตราของการควบคุมความดันโลหิตของมารดาอัตราการผ่าตัดคลอด, ข้อ จำกัด การเจริญเติบโตของทารกในครรภ์อายุครรภ์ที่การส่งมอบเกิดน้ำหนักและทารกแรกเกิดหน่วยผู้ป่วยหนัก(NICU) รับสมัคร [ 13]. อย่างไรก็ตามความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบในขณะตั้งครรภ์ความดันโลหิตสูง / กลุ่ม preeclampsia [13] กลุ่ม labetalol พบอุบัติการณ์ที่38.8% ของการ จำกัด การเจริญเติบโตของทารกในครรภ์เมื่อเทียบกับ15.5% ในกลุ่ม nifedipine และกลุ่ม labetalol ยังแสดงให้เห็นถึงอัตราที่สูงขึ้นของทารกในครรภ์ที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่แสดงให้เห็นถึงการตรวจสอบการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์(33.3% เมื่อเทียบกับ 14.2%) [13] ผลการศึกษาพบไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในอัตราของผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ด้วยอาการปวดหัวและคลื่นไส้เป็นที่สังเกตได้บ่อยที่สุดผลกระทบของทั้งยา[13]. Labetalol เมื่อเทียบกับ methyldopa สำหรับใช้ใน pregnancyinduced ความดันโลหิตสูงในการทดลองแบบสุ่มในอนาคตแล้วเสร็จโดย Molvi, และ อัล [20] หนึ่งร้อยห้าสิบผู้หญิงถูกสุ่มจะได้รับการดูแล labetalol บวกมาตรฐาน methyldopa บวกมาตรฐานการดูแลหรือกลุ่มควบคุมมาตรฐานของการดูแลคนเดียว[20] หลักผลเป็นเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ใด ๆ ของมารดาหรือทารกในครรภ์รวมถึงมารดาตายpreeclampsia, eclampsia, การผ่าตัดคลอดตายของทารกในครรภ์ทารกแรกเกิดตายภายในสัปดาห์แรกของการคลอดก่อนกำหนดคะแนนApgar ต่ำกว่า5 ห้านาทีและทารกแรกเกิดหน่วยดูแลเข้ม การรับสมัคร [20]. การเกิดความดันโลหิตสูงอย่างรุนแรงและโปรตีนอย่างมีนัยสำคัญลดลงทั้งในกลุ่มการรักษาเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม[20] ความดันโลหิตสูงอย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นใน 16.3% ของผู้หญิงที่ได้รับการรักษาด้วยmethyldopa ขณะที่มีเพียง 4% ของการรักษา labetalol ก้าวหน้าความดันโลหิตสูงอย่างรุนแรง[20] นอกจากนั้นยังมีน้อยลงอย่างมีนัยสำคัญเกิดคลอดก่อนกำหนดและขนาดเล็กสำหรับทารกอายุครรภ์ในการรักษากลุ่มและผู้เขียนได้ข้อสรุปว่าการรักษาความดันโลหิตสูงเป็นประโยชน์ในการป้องกันการเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับpregnancyinduced ความดันโลหิตสูง [20]