I go crimson. I was just thinking a

I go crimson. I was just thinking about running my fingers through your hair and wondering if it would feel soft to touch. I shake my head. He’s carrying a tray, which he sets down on the small, round, birch-veneer table. He hands me a cup and saucer, a small teapot, and a side plate bearing a lone teabag labeled ‘Twinings English Breakfast’ – my favorite. He has a coffee which bears a wonderful leaf-pattern imprinted in the milk. How do they do that? I wonder idly. He’s also bought himself a blueberry muffin. Putting the tray aside, he sits opposite me and crosses his long legs. He looks so comfortable, so at ease with his body, I envy him. Here’s me, all gawky and uncoordinated, barely able to get from A to B without falling flat on my face.
“Your thoughts?” he prompts me.
“This is my favorite tea.” My voice is quiet, breathy. I simply can’t believe I’m sitting opposite Christian Grey in a coffee shop in Portland. He frowns. He knows I’m hiding something. I pop the teabag into the teapot and almost immediately fish it out again with my teaspoon. As I place the used teabag back on the side plate, he cocks his head gazing quizzically at me.
“I like my tea black and weak,” I mutter as an explanation.
“I see. Is he your boyfriend?”
Whoa… What?
“Who?”
“The photographer. José Rodriguez.”
I laugh, nervous but curious. What gave him that impression?
“No. José’s a good friend of mine, that’s all. Why did you think he was my boyfriend?”
“The way you smiled at him, and he at you.” His gray gaze holds mine. He’s so unnerving. I want to look away but I’m caught – spellbound.
“He’s more like family,” I whisper.
Grey nods slightly, seemingly satisfied with my response, and glances down at his blueberry muffin. His long fingers deftly peel back the paper, and I watch, fascinated.
“Do you want some?” he asks, and that amused, secret smile is back.
“No thanks.” I frown and stare down at my hands again.
“And the boy I met yesterday, at the store. He’s not your boyfriend?”
“No. Paul’s just a friend. I told you yesterday.” Oh, this is getting silly. “Why do you ask?”
“You seem nervous around men.”
Holy crap, that’s personal. I’m just nervous around you, Grey.
“I find you intimidating.” I flush scarlet, but mentally pat myself on the back for my candor, and gaze at my hands again. I hear his sharp intake of breath.
“You should find me intimidating,” he nods. “You’re very honest. Please don’t look down. I like to see your face.”
Oh. I glance at him, and he gives me an encouraging but wry smile.
“It gives me some sort of clue what you might be thinking,” he breathes. “You’re a mystery, Miss Steele.
Mysterious? Me?
“There’s nothing mysterious about me.”
“I think you’re very self-contained,” he murmurs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไปแดง ผมเพียงแค่คิดเกี่ยวกับงานนิ้วมือผ่านเส้นผมของคุณ และสงสัยว่า ถ้า มันจะรู้สึกนุ่มสัมผัส ผมจับหัวของฉัน เขาจะแบกถาด ซึ่งเขาตั้งค่าลงบนเล็ก กลม เบิร์ชบางตาราง เขามือฉันถ้วย และจานรองแก้ว กาน้ำชาขนาดเล็ก และด้านจานแบริ่ง teabag โลนที่ชื่อ ' Twinings เช้า ' – ชื่นชอบ เขามีกาแฟที่มหัศจรรย์ใบไม้แบบติดตราในนมหมี วิธีทำจะทำอย่างไร ไม่ทราบเปล่า ๆ เขามียังซื้อเอง muffin บลูเบอร์รี่ เขาวางถาดไว้ ตั้งอยู่ตรงข้ามฉัน และตัดขายาว เขามองเพื่อความสะดวกสบาย เพื่อที่ง่ายกับร่างกายของเขา ฉันอิจฉาเขา นี่คือฉัน gawky ทั้งหมด และด้วย แทบไม่ได้รับจาก A ไป B กันชนหน้าใบหน้าของฉัน"ความคิดของคุณ" เขาถามฉัน"นี่คือชาโปรดของฉัน" เสียงของฉันเป็น breathy เงียบสงบ ผมก็ไม่เชื่อว่า ฉันกำลังนั่งสีเทาคริสเตียนตรงข้ามร้านกาแฟในพอร์ตแลนด์ เขา frowns เขารู้ว่า ฉันซ่อนบางสิ่งบางอย่าง ป๊อป teabag ที่ไปกาน้ำชา และเกือบจะทันทีปลามันออกอีกครั้ง ด้วยช้อนชาของฉัน เป็นผมวาง teabag ใช้กลับบนจานด้าน เขา cocks หัว quizzically พร้อมที"ชอบชาดำและอ่อนแอของฉัน ฉัน mutter เป็นคำอธิบาย"อืมม เป็นแฟนของคุณ"หยุดก่อน อะไรนะ"ใคร""ถ่ายภาพ José ร็อดริเกซ"ฉันหัวเราะ ประสาท แต่อยากรู้อยากเห็น อะไรให้เขาประทับใจว่าหมายเลข" José ของเพื่อนที่ดีของฉัน ที่ทั้งหมด ทำไมไม่คิดว่า เขาเป็นแฟนของฉัน""วิธีการคุณยิ้มที่เขา และเขาที่คุณ" สายตาสีเทาของเขามีเหมือง เขาจะทำให้ตกใจมาก อยากไปดู แต่ผมติด อยู่ – หลงใหล"เขาเป็นเหมือนครอบครัว ผมกระซิบNods สีเทาเล็กน้อย ดูเหมือนมีความสุขกับฉันตอบรับ และสายตาแปลกลงที่ muffin เขาบลูเบอร์รี่ นิ้วมือของเขานาน deftly ลอกกลับกระดาษ แล้วฉันดู หลง"คุณต้องบางหรือ" เขาถาม และรอยยิ้มที่เพลิดเพลิน ความลับจะกลับมา"ไม่ขอบคุณ" คิ้ว และมองลงที่มือของฉันอีกครั้ง"และเด็กที่ผมเจอเมื่อวานนี้ ที่เก็บ เขาไม่ใช่แฟนของคุณ"หมายเลข" Paul ของแค่เพื่อนเฉย ๆ ฉันบอกคุณเมื่อวานนี้" โอ้ นี้จะได้รับโง่ "ทำไมทำคุณถาม""คุณดูประสาททั่วคน"อึศักดิ์สิทธิ์ ที่เป็นส่วนตัว ฉันเพียงประสาทคุณ สีเทา"พบคุณสับสน" ผมล้างสีแดง แต่จิตใจ pat ตัวเองบนหลังของฉันพูด และมองที่มือของฉันอีกครั้ง ฉันได้ยินเขาบริโภคคมของลมหายใจ"คุณควรหาฉันสับสน เขา nods "คุณซื่อสัตย์มากขึ้น กรุณาอย่ามองลง ฉันชอบที่จะดูใบหน้าของคุณ"โอ้ ผมมองที่เขา และเขาให้ฉันส่งเสริมให้มี wry แต่ยิ้ม"มันทำให้ผมบางจัดเรียงของปมอะไรคุณอาจจะคิด, " เขาเซ็ทได้ "คุณลึกลับ นางสาว Steeleลึกลับ ฉัน"ไม่มีอะไรลึกลับเกี่ยวกับฉัน""ผมคิดว่า คุณอยู่ด้วยตนเอง เขา murmurs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไปสีแดงเข้ม ผมคิดว่าเกี่ยวกับการใช้มือของฉันผ่านผมของคุณและสงสัยว่าถ้ามันจะรู้สึกสัมผัสนุ่ม ผมสั่นหัวของฉัน เขาแบกถาดซึ่งเขาตั้งลงบนขนาดเล็กกลม, โต๊ะไม้วีเนียร์เบิร์ช เขามือฉันถ้วยและจานรองกาน้ำชาขนาดเล็กและแผ่นด้านแบกถุงชาคนเดียวที่มีข้อความ 'ทไวนิงส์อาหารเช้าแบบอังกฤษ' - ที่ชื่นชอบ เขามีเครื่องชงกาแฟที่หมีใบรูปแบบที่ยอดเยี่ยมตราตรึงใจในนม พวกเขาต้องทำอย่างไร? ฉันสงสัยอย่างเกียจคร้าน เขายังซื้อตัวเองมัฟฟินบลูเบอร์รี่ ถาดใส่กันเขานั่งอยู่ตรงข้ามกับฉันและข้ามขายาวของเขา เขาดูสบายดังนั้นสบายใจกับร่างกายของเขาผมอิจฉาเขา นี่คือฉันทั้งหมดเทิ่งและพร้อมเพรียงกันแทบจะไม่สามารถที่จะได้รับจาก A ไป B โดยไม่ล้มแบนบนใบหน้าของฉัน.
"ความคิดของคุณ?" เขาแจ้งให้ฉัน.
"นี่คือชาที่ชื่นชอบ." เสียงของฉันเป็นที่เงียบสงบลมหายใจ ผมก็ไม่สามารถเชื่อว่าฉันกำลังนั่งอยู่ตรงข้ามคริสเตียนสีเทาในร้านกาแฟในพอร์ตแลนด์ เขาขมวดคิ้ว เขารู้ว่าผมกำลังหลบซ่อนตัวอยู่บางสิ่งบางอย่าง ผมป๊อปชาถุงลงในกาน้ำชาและเกือบจะในทันทีปลามันออกมาอีกครั้งกับช้อนชาของฉัน ขณะที่ผมวางถุงชาที่ใช้กลับมาอยู่บนแผ่นด้านข้างเขา cocks หัวของเขาจ้องมองอย่างแปลกที่ผม.
"ผมชอบชาของฉันสีดำและอ่อนแอ" ผมพูดพึมพำเป็นคำอธิบาย.
"ผมเห็น เขาเป็นแฟนของคุณ? "
โอ้ววว ... อะไร?
"ใคร?"
"ช่างภาพ José Rodriguez. "
ฉันหัวเราะประสาท แต่อยากรู้อยากเห็น สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่า?
"ฉบับที่ Joséเป็นเพื่อนที่ดีของฉันที่ทั้งหมด ทำไมคุณถึงคิดว่าเขาเป็นแฟนของฉัน? "
"วิธีการที่คุณยิ้มให้เขาและเขาที่คุณ." จ้องมองสีเทาของเขาถือเหมือง เขาจึงทำให้ตกใจ ผมต้องการที่จะมองออกไป แต่ฉันจับ -. เคลิบเคลิ้ม
"เขาเป็นเหมือนครอบครัว" ผมกระซิบ.
สีเทาพยักหน้าเล็กน้อยที่ดูเหมือนจะพอใจกับการตอบสนองของฉันและสายตาลงที่บลูเบอร์รี่มัฟฟินของเขา นิ้วมือของเขายาวช่ำชองลอกกระดาษกลับและฉันเฝ้าหลงใหล.
"คุณต้องการบางอย่าง?" เขาถามและที่ขบขัน, รอยยิ้มความลับกลับมา.
"ไม่ขอบคุณ." ผมขมวดคิ้วและจ้องมองลงที่มือของฉันอีกครั้ง.
" และเด็กที่ผมพบเมื่อวานนี้ที่ร้าน เขาไม่ใช่แฟนของคุณ? "
"ฉบับที่ พอเพียงเพื่อน ผมบอกคุณเมื่อวานนี้. "โอ้นี้จะได้รับโง่ "ทำไมคุณถาม?"
"คุณดูเหมือนประสาทรอบคน."
อึศักดิ์สิทธิ์ที่มีความเป็นส่วนตัว ฉันแค่ประสาทรอบ ๆ ตัวคุณสีเทา.
"ผมได้พบกับคุณข่มขู่." ฉันล้างสีแดง แต่จิตใจตัวเองตบเบา ๆ ที่ด้านหลังสำหรับน้ำใสใจจริงของฉันและจ้องมองที่มือของฉันอีกครั้ง ฉันได้ยินบริโภคคมของเขาในลมหายใจ.
"คุณควรจะหาฉันข่มขู่" เขาพยักหน้า "คุณซื่อสัตย์มาก กรุณาอย่ามองลงมา ผมชอบที่จะเห็นใบหน้าของคุณ. "
โอ้ ผมเหลือบมองไปที่เขาและเขาทำให้ผมมีรอยยิ้มให้กำลังใจ แต่เบี้ยว.
"มันทำให้ฉันจัดเรียงของบางเบาะแสสิ่งที่คุณอาจจะคิดว่า" เขาหายใจ "คุณลึกลับมิสสตีล.
ลึกลับ? ฉัน?
"ไม่มีอะไรลึกลับเกี่ยวกับฉันเป็น."
"ผมคิดว่าคุณมากอยู่ในตัวเอง" เขาร่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไปสีแดงเข้ม ฉันแค่คิดจะหนีมือผ่านเส้นผมของคุณ และสงสัยว่า มันจะนุ่มไปสัมผัส ผมสั่นหัวของฉัน เขาถือถาดซึ่งเขาตั้งลงในรอบเล็ก โต๊ะไม้อัดเบิร์ช เขาจับมือฉันถ้วยและจานรอง , กาน้ำชาเล็กและจานข้างถือถุงชาทไวนิงส์ภาษาอังกฤษอาหารเช้า Lone ข้อความ ' ' –ที่ชื่นชอบของฉันเขามีกาแฟซึ่งหมีมหัศจรรย์ใบแบบตราตรึงในนม ทำไมพวกเขาทำอย่างนั้น ? ผมสงสัยอย่างเกียจคร้าน เขายังซื้อตัวบลูเบอร์รี่มัฟฟิน ใส่ถาดไว้ เขานั่งตรงข้ามฉัน และตัดขายาวของเขา เขาดูสบายๆ สบายใจกับร่างกายของเขา ผมอิจฉาเขา นี่ผม ซุ่มซ่าม และไม่พร้อมเพรียงกันแทบจะได้รับจาก A ไป B โดยไม่ตกแบนบนใบหน้าของฉัน .
" ความคิดของคุณ ? " เขาให้ฉัน .
" นี่เป็นที่ชื่นชอบชา " เสียงของฉันเงียบ , เหม็น . ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าผมนั่งอยู่ตรงข้ามกับคริสเตียน เกรย์ ที่ร้านกาแฟในพอร์ตแลนด์ เขาขมวดคิ้ว . เขารู้ว่าฉันกำลังปิดบังอะไรอยู่ ผมเปิดถุงชาลงไปในกาน้ำชาและเกือบจะทันที ปลามันออกอีกครั้งกับช้อนชาของฉัน เป็นสถานที่ที่ใช้ชาแบบถุงกลับข้างจานเขาตัวหัวของเขาจ้องการสอบถามที่ฉัน .
" ฉันชอบชาดำและอ่อนแอ " ฉันบ่นเป็นคำอธิบาย .
" ผมเห็น เขาเป็นแฟนเธอเหรอ ? "
. . . . . . . . อะไร ?
" ใคร ? "
" ช่างภาพ โฮเซ โรดิเกวซ .
ฉันหัวเราะ ตื่นเต้น แต่อยากรู้ อะไรทำให้เขาประทับใจ
" ไม่ โฮเซ เป็นเพื่อนที่ดีของผม แค่นั้น ทำไมคุณถึงคิดว่าเขาเป็นแฟนของฉัน ? "
" เธอยิ้มให้เขา และเขา ที่คุณ" สายตาสีเทาของเขาถือของฉัน เขาช่างน่าตกใจ . ฉันต้องการที่จะดู แต่ตอนนี้ผมกำลังจับ–เคลิบเคลิ้ม .
" เขาเหมือนเป็นครอบครัว " ผมกระซิบ
สีเทาพยักหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนจะพอใจกับคำตอบของฉัน และสายตาที่เขาบลูเบอร์รี่มัฟฟิน นิ้วของเขายาวคล่องแคล่วเปลือกกลับกระดาษ และผมดูหลงใหล .
" คุณต้องการอะไร ? " เขาถาม และขบขัน รอยยิ้มลับกลับ .
" ไม่ล่ะ ขอบคุณ" ฉันขมวดคิ้วและจ้องมองลงมาที่มืออีก
" และเด็กชายที่ผมเจอเมื่อวาน ที่ร้าน เขาไม่ใช่แฟนของเธอ "
" ไม่ พอล เป็นแค่เพื่อน ผมบอกคุณตั้งแต่เมื่อวาน โอ้ นี่มันโง่ " ทำไมถึงถามล่ะ ? "
" เธอดูกังวลเรื่องผู้ชาย "
แม่เจ้า นั่นเป็นเรื่องส่วนตัว ฉันแค่เครียดๆ สีเทา .
" ฉันพบคุณข่มขู่ ผมล้างสีแดงเข้มแต่ใจกลับตบตัวเองในความตรงไปตรงมา และจ้องมองมือของตัวเองอีกครั้ง ฉันได้ยินจากคมของลมหายใจ
" คุณจะพบฉันน่ากลัว " เขาพยักหน้า . " คุณซื่อสัตย์มาก อย่าดูถูก ฉันชอบที่จะเห็นใบหน้าของคุณ . "
โอ้ . ฉันเหลือบมองไปที่เขา และเขาให้ฉันเล็กแต่ยิ้มแหยๆ .
" มันทำให้ฉันมีเบาะแสสิ่งที่คุณอาจจะคิด " เขากล่าวแผ่วเบา " เธอคือความลึกลับคุณสตีล .
ลึกลับ ? ฉันเหรอ ?
" ไม่มีอะไรลึกลับเกี่ยวกับฉัน . "
" ฉันคิดว่าคุณจะอยู่ในตัวเอง " เขาพึมพำ .