blocked. Google has withdrawn from

blocked. Google has withdrawn from China in protest of censorship, while YouTube, Facebook, and Blogspot, among other widely used sites, are extensively blocked or obstructed. Chinese companies that provide search and networking services agree to even tighter self-censorship than do international companies. When protests erupt (as they did over Ti- bet in 2008, for instance) or other sensitive political moments approach, authorities preemptively close data centers and online forums. Now the party-state is also trying to eliminate anonymous communication and net- working, by requiring registration of real names to blog or comment and by tightly controlling and monitoring cybercafés. Fifty-thousand Internet police prowl cyberspace removing “harmful content”—usually within 24 to 48 hours. Students are recruited to spy on their fellows. And the regime pays a quarter of a million online hacks (called “50-centers” because of the low piece rate they get) to post favorable comments about the party- state and report negative comments. Such quasi-Orwellian control of cyberspace is only part of the story, however. There is simply too much communication and networking on- line (and via mobile phones) for the state to monitor and censor it all. Moreover, Chinese “netizens”—particularly the young who are growing up immersed in this technology—are inventive, determined, and cynical about official orthodoxy. Many constantly search for better techniques to circumvent cyber-censorship, and they quickly share what they learn. If most of China’s young Internet users are apolitical and cautious, they are also alienated from political authority and eagerly embrace modest forms of defiance, often turning on wordplay. Recently, young Chinese bloggers have invented and extensively lauded a cartoon creature they call the “grass mud horse” (the name in Chinese is an obscene pun) as a vehicle for protest. This mythical equine, so the narrative goes, is a brave and intelligent animal whose habitat is threatened by encroaching “river crabs.” In Chinese, the name for these freshwater crustaceans (hexie) sounds very much like the word for Hu Jintao’s official governing philosophy of “harmony”—a label that critics see as little more than a euphemism for censorship and the suppression of criticism. Xiao Qiang, editor of China Digital Times, argues that the grass mud horse
has become an icon of resistance to censorship. The expression and cartoon videos may seem like a juvenile response to unreasonable rule. But the fact that the vast online population has joined the chorus, from serious schol- ars to usually politically apathetic urban white-collar workers, shows how strongly this expression resonates.9
In order to spread defiance, Chinese have a growing array of digital tools. Twitter has become one of the most potent means for political and social networking and the rapid dissemination of news, views, and with- ering satire. On April 22 at People’s University in Beijing, three human-
rights activists protested a speech by a well-known CCP propaganda of- ficial, Wu Hao. Showering him with small bills, they declared, “Wu Hao, wumao!” (“Wu Hao is a fifty-center!”). Twitter flashed photographs of the episode across China, delighting millions of students who revel in mocking the outmoded substance, tortured logic, and painfully crude style of regime propagandists. When Google announced in late March 2010 it was withdrawing its online search services from mainland China (after failing to resolve its conflict with the government over censorship and cyber-attacks), the Chinese Twitter-sphere lit up. Many Chinese were upset that Google would abandon them to the more pervasive censorship of the Chinese search-engine alternatives (such as Baidu), and they worried that the Great Firewall would block other services such as Google Scholar and Google Maps. Others suspected Google of doing the U.S. government’s bidding. But the company’s decision provoked a wave of sympathy and mourning, similar to what happened in January when Google first an- nounced that it was considering withdrawing: “Citizen reporters posted constant updates on . . . Twitter, documenting the Chinese netizens who endlessly offered flowers, cards, poems, candles, and even formal bows in front of the big outdoor sign ‘Google’ located outside the company’s offices in Beijing, Shanghai and Guangzhou.”10 Security guards chased the mourners away, declaring the offerings “illegal flower tributes.” The term quickly spread in China’s online forums, symbolizing the suppres- sion of freedom. The public sphere in China involves much more than “tweets,” of course. Those often link to much longer blogs, discussion groups, and news reports. And many thought-provoking sites are harder to block be- cause their critiques of CCP orthodoxy are subtler, elucidating democratic principles and general philosophical concepts, sometimes with reference to Confucianism, Taoism, and other strains of traditional Chinese thought that the CCP dares not ban. Full-scale blog posts (not subject to Twitter’s severe length limits) are far likelier to criticize the government (albeit art- fully and euphemistically). Rebecca MacKinnon finds that China’s blogo- sphere is a “much more freewheeling space than the mainstream media,” with censorship varying widely across the fifteen blog-service providers that she examined. Thus, “a great deal of politically sensitive material survives in the Chinese blogosphere, and chances for survival can likely be improved with knowledge and strategy.”11 Despite the diffuse controls, China’s activists see digital tools such as Twitter, Gmail, and filtration-evading software as enabling levels of com- munication, networking, and publishing that would otherwise be unimag- inable in China today. With the aid of liberation technology, dissident intellectuals have gone from being a loose assortment of individuals with no specific goal or program to forming a vibrant and increasingly visible collaborative force. Their groundbreaking manifesto—Charter 08, a call
for nineteen reforms to achieve “liberties, democracy, and the rule of law” in China—garnered most of its signatures through the aid of blog sites such as bullog.cn. When Charter 08 was released online on 10 December 2008, with the signatures of more than three-hundred Chinese intellectu- als and human-rights activists, the government quickly moved to suppress all mention of it. But then, “something unusual happened. Ordinary peo- ple such as Tang [Xiaozhao] with no history of challenging the govern- ment began to circulate the document and declare themselves supporters,” shedding their previous fear. Within a month, more than five-thousand other Chinese citizens had signed the document. They included not just the usual dissidents but “scholars, journalists, computer technicians, busi- nessmen, teachers and students whose names had not been associated with such movements before, as well as some on the lower rungs of China’s social hierarchy—factory and construction workers and farmers.”12 Officials shut down Tang’s blog soon after she signed the Charter, and did the same to countless other blogs that supported it (including the entire bullog.cn site). But the campaign persists in underground salons, elliptical references, and subversive jokes spread virally through social media and instant messaging. One such joke imagines a testy Chinese president Hu Jintao complaining about the Charter’s democratic concepts such as fed- eralism, opposition parties, and freedom of association. “Where do they all come from?” he demands. His minions run down the sources and bring him the bad news: The troublesome notions can be traced to Mao Zedong, Zhou Enlai, the CCP, the official newspaper (the Xinhua Daily), and the constitution of the People’s Republic itself. A flustered Hu wonders what to do. His staff suggests banning all mention of these names. “You idi- ots!” shouts Hu. “If you ban them, you might as well ban me too!” “Well,” his staff retorts, “People do say that if they ban you, at least the Charter will be left alone.”13

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถูกบล็อค Google มีการหักเงินจากจีนในการประท้วงของเซ็นเซอร์ ในขณะที่ YouTube, Facebook และ Blogspot อื่น ๆ อย่างกว้างขวางใช้ไซต์ อย่างกว้างขวางถูกบล็อก หรือกีดขวาง บริษัทจีนที่ให้บริการค้นหาและระบบเครือข่ายยอมรับแม้สัดเซ็นเซอร์ตัวเองมากกว่าทำบริษัทต่างประเทศ เมื่อการประท้วงปะทุ (เหมือนกับเหนือตี้เดิมพันใน 2008 ตัวอย่าง) หรือวิธีอื่น ๆ ช่วงเวลาทางการเมืองที่สำคัญ หน่วยงาน preemptively ปิดศูนย์ข้อมูลและกระดานข่าวออนไลน์ ตอนนี้ ฝ่ายรัฐเป็นยัง พยายามกำจัดสื่อสารแบบไม่ระบุชื่อและสุทธิทำงาน โดยต้องลงทะเบียนชื่อจริงบล็อกหรือข้อคิดเห็น และการควบคุม และตรวจสอบ cybercafés แน่น สิบ - พันตำรวจอินเทอร์เน็ตเหมียวไซเบอร์สเปซเอา "อันตราย" ซึ่งโดยปกติภายใน 24-48 ชั่วโมง นักเรียนจะพิจารณาการสะกดของ fellows และระบบการปกครองชำระเงินสี่ล้าน hacks ออนไลน์ (เรียกว่า "50-ศูนย์" เพราะอัตราส่วนต่ำจะได้รับ) อันลงความคิดเห็นเกี่ยวกับสถานะบุคคลและรายงานค่าลบข้อคิดเห็น ควบคุมเช่นกึ่ง Orwellian ของไซเบอร์สเปซเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่องราว อย่างไรก็ตาม มีเพียงแค่สื่อสารและระบบเครือข่ายมากเกินไปบนบรรทัด (และ ผ่านโทรศัพท์มือถือ) สำหรับรัฐเพื่อตรวจสอบ และ censor มันทั้งหมด นอก จีน "netizens" — โดยเฉพาะอย่างยิ่งเยาวชนที่จะเติบโตขึ้น immersed ในเทคโนโลยีนี้ — ใจประดิษฐ์ กำหนด ลลดเกี่ยวกับ orthodoxy อย่างเป็นทางการ หลายอย่างต่อเนื่องหาเทคนิคดีกว่าเพื่อหลีกเลี่ยงการเซ็นเซอร์ไซเบอร์ และรวดเร็วใช้สิ่งที่พวกเขาเรียนรู้กัน ถ้าส่วนใหญ่ของจีนหนุ่มอินเตอร์เนต apolitical และระมัดระวัง พวกเขายังได้ alienated จากอำนาจทางการเมือง และกระหายโอบกอดสมัย มักเปิด wordplay แบบเจียมเนื้อเจียมตัว ล่าสุด นักเขียนบล็อกที่จีนได้คิดค้น และอย่างกว้างขวาง lauded สัตว์การ์ตูนที่พวกเขาเรียก "หญ้าโคลนม้า" (ชื่อในภาษาจีนคือ การปั่นลามก) เป็นพาหนะสำหรับการปฏิเสธ นี้ตำนาน equine เพื่อเล่าเรื่องไป เป็นความกล้าหาญ และชาญฉลาดสัตว์อยู่อาศัยถูกคุกคาม โดย encroaching "แม่ปู" ในจีน พบปลาเหล่านี้ (hexie) ชื่อของเสียงมากเช่นคำว่าสำหรับปรัชญาของ "ความสามัคคี" ควบคุมทางหูจินเทาของตัวป้ายชื่อที่นักวิจารณ์เห็นน้อยลีลาการเซ็นเซอร์และการปราบปรามการวิจารณ์ เกวียงเสี่ยว บรรณาธิการของจีนเวลาดิจิตอล จนที่ม้ามัดหญ้า ได้กลายเป็นไอคอนของความต้านทานการเซ็นเซอร์ วิดีโอการ์ตูนและนิพจน์อาจเหมือนการตอบสนองต่ออารมณ์ unreasonable กฎ แต่ความจริงที่ว่า ประชากรออนไลน์มากมายได้ร่วมประสานเสียง จากอาอาร์ส schol ร้ายแรงทางการเมืองมักจะเกิดเมือง white-collar คนงาน แสดงว่าขอ resonates.9 นี้นิพจน์เพื่อกระจายสมัย จีนมีหลากหลายเครื่องมือดิจิทัลเติบโต Twitter ได้กลายเป็นหนึ่งหมายถึงมีศักยภาพมากที่สุดสำหรับระบบเครือข่ายทางการเมือง และสังคมและเผยแพร่อย่างรวดเร็วของข่าวสาร มุมมอง และเสียดสีกับ ering ในวันที่ 22 เมษายนที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง สามมนุษย์ - ประชาชนrights activists protested a speech by a well-known CCP propaganda of- ficial, Wu Hao. Showering him with small bills, they declared, “Wu Hao, wumao!” (“Wu Hao is a fifty-center!”). Twitter flashed photographs of the episode across China, delighting millions of students who revel in mocking the outmoded substance, tortured logic, and painfully crude style of regime propagandists. When Google announced in late March 2010 it was withdrawing its online search services from mainland China (after failing to resolve its conflict with the government over censorship and cyber-attacks), the Chinese Twitter-sphere lit up. Many Chinese were upset that Google would abandon them to the more pervasive censorship of the Chinese search-engine alternatives (such as Baidu), and they worried that the Great Firewall would block other services such as Google Scholar and Google Maps. Others suspected Google of doing the U.S. government’s bidding. But the company’s decision provoked a wave of sympathy and mourning, similar to what happened in January when Google first an- nounced that it was considering withdrawing: “Citizen reporters posted constant updates on . . . Twitter, documenting the Chinese netizens who endlessly offered flowers, cards, poems, candles, and even formal bows in front of the big outdoor sign ‘Google’ located outside the company’s offices in Beijing, Shanghai and Guangzhou.”10 Security guards chased the mourners away, declaring the offerings “illegal flower tributes.” The term quickly spread in China’s online forums, symbolizing the suppres- sion of freedom. The public sphere in China involves much more than “tweets,” of course. Those often link to much longer blogs, discussion groups, and news reports. And many thought-provoking sites are harder to block be- cause their critiques of CCP orthodoxy are subtler, elucidating democratic principles and general philosophical concepts, sometimes with reference to Confucianism, Taoism, and other strains of traditional Chinese thought that the CCP dares not ban. Full-scale blog posts (not subject to Twitter’s severe length limits) are far likelier to criticize the government (albeit art- fully and euphemistically). Rebecca MacKinnon finds that China’s blogo- sphere is a “much more freewheeling space than the mainstream media,” with censorship varying widely across the fifteen blog-service providers that she examined. Thus, “a great deal of politically sensitive material survives in the Chinese blogosphere, and chances for survival can likely be improved with knowledge and strategy.”11 Despite the diffuse controls, China’s activists see digital tools such as Twitter, Gmail, and filtration-evading software as enabling levels of com- munication, networking, and publishing that would otherwise be unimag- inable in China today. With the aid of liberation technology, dissident intellectuals have gone from being a loose assortment of individuals with no specific goal or program to forming a vibrant and increasingly visible collaborative force. Their groundbreaking manifesto—Charter 08, a call for nineteen reforms to achieve “liberties, democracy, and the rule of law” in China—garnered most of its signatures through the aid of blog sites such as bullog.cn. When Charter 08 was released online on 10 December 2008, with the signatures of more than three-hundred Chinese intellectu- als and human-rights activists, the government quickly moved to suppress all mention of it. But then, “something unusual happened. Ordinary peo- ple such as Tang [Xiaozhao] with no history of challenging the govern- ment began to circulate the document and declare themselves supporters,” shedding their previous fear. Within a month, more than five-thousand other Chinese citizens had signed the document. They included not just the usual dissidents but “scholars, journalists, computer technicians, busi- nessmen, teachers and students whose names had not been associated with such movements before, as well as some on the lower rungs of China’s social hierarchy—factory and construction workers and farmers.”12 Officials shut down Tang’s blog soon after she signed the Charter, and did the same to countless other blogs that supported it (including the entire bullog.cn site). But the campaign persists in underground salons, elliptical references, and subversive jokes spread virally through social media and instant messaging. One such joke imagines a testy Chinese president Hu Jintao complaining about the Charter’s democratic concepts such as fed- eralism, opposition parties, and freedom of association. “Where do they all come from?” he demands. His minions run down the sources and bring him the bad news: The troublesome notions can be traced to Mao Zedong, Zhou Enlai, the CCP, the official newspaper (the Xinhua Daily), and the constitution of the People’s Republic itself. A flustered Hu wonders what to do. His staff suggests banning all mention of these names. “You idi- ots!” shouts Hu. “If you ban them, you might as well ban me too!” “Well,” his staff retorts, “People do say that if they ban you, at least the Charter will be left alone.”13

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บล็อก Google ได้ถอนตัวออกจากประเทศจีนในการประท้วงการเซ็นเซอร์ในขณะที่ YouTube, Facebook และ Blogspot หมู่เว็บไซต์อื่น ๆ ใช้กันอย่างแพร่หลายจะถูกบล็อกอย่างกว้างขวางหรือขัดขวาง บริษัท จีนที่ให้บริการค้นหาและเครือข่ายที่จะได้เห็นการเซ็นเซอร์ที่เข้มงวดมากขึ้นในตัวเองกว่า บริษัท ต่างประเทศ เมื่อการประท้วงปะทุ (เป็นพวกเขามากกว่าเดิมพันรทในปี 2008 เป็นต้น) หรืออื่น ๆ ที่เข้าใกล้ช่วงเวลาที่มีความสำคัญทางการเมืองเจ้าหน้าที่ preemptively ใกล้ศูนย์ข้อมูลและฟอรั่มออนไลน์ ตอนนี้บุคคลที่รัฐยังพยายามที่จะกำจัดการสื่อสารที่ไม่ระบุชื่อและเครือข่ายการทำงานโดยต้องลงทะเบียนชื่อจริงที่จะบล็อกหรือแสดงความคิดเห็นและแน่นควบคุมและการตรวจสอบcybercafés ห้าสิบพันตำรวจอินเทอร์เน็ตเดินด้อม ๆ มองๆลบไซเบอร์สเปซ "เนื้อหาที่เป็นอันตราย" -usually ภายใน 24 ถึง 48 ชั่วโมง นักเรียนจะได้รับการคัดเลือกในการสอดแนมในเพื่อนของพวกเขา และระบอบการปกครองจ่ายในสี่ของล้านแฮ็ออนไลน์ (เรียกว่า "50 ศูนย์" เพราะอัตราชิ้นที่พวกเขาได้รับต่ำ) เพื่อแสดงความคิดเห็นที่ดีเกี่ยวกับสถานะ party- และรายงานความคิดเห็นเชิงลบ การควบคุมกึ่ง Orwellian ดังกล่าวของไซเบอร์สเปซเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่อง แต่ มีเพียงการสื่อสารมากเกินไปและสายจอเครือข่าย (และผ่านทางโทรศัพท์มือถือ) สำหรับรัฐที่จะตรวจสอบและตรวจสอบได้ทั้งหมด นอกจากนี้จีน "ชาวเน็ต" -particularly หนุ่มสาวที่กำลังเติบโตขึ้นมาแช่ในเทคโนโลยีนี้มีความสร้างสรรค์ที่กำหนดและเหยียดหยามอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการดั้งเดิม หลายคนอย่างต่อเนื่องค้นหาเทคนิคที่ดีกว่าที่จะหลีกเลี่ยงการเซ็นเซอร์ไซเบอร์และพวกเขาได้อย่างรวดเร็วแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาเรียนรู้ หากส่วนใหญ่ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตหนุ่มจีนมีเหี้ยนและระมัดระวังพวกเขาจะแปลกจากผู้มีอำนาจทางการเมืองและกระหายโอบกอดรูปแบบเจียมเนื้อเจียมตัวของการต่อต้านมักจะเปิดเล่นลิ้น เมื่อเร็ว ๆ นี้บล็อกเกอร์หนุ่มสาวชาวจีนได้คิดค้นและยกย่องอย่างกว้างขวางสัตว์การ์ตูนที่พวกเขาเรียกว่า "ม้าโคลนหญ้า" (ชื่อในภาษาจีนเป็นลามกอนาจารปุน) เป็นรถสำหรับการประท้วง นี้ม้าตำนานดังนั้นการเล่าเรื่องไปเป็นสัตว์ที่กล้าหาญและมีความคิดสร้างสรรค์ที่มีถิ่นที่อยู่อาศัยถูกคุกคามโดยรุกล้ำเข้าไป "ปูแม่น้ำ." ในจีนชื่อสำหรับกุ้งน้ำจืดเหล่านี้ (hexie) เสียงมากเช่นคำว่าปรัชญาการปกครองอย่างเป็นทางการหูจิ่นเทาของ ของ "ความสามัคคี" ฉลาก -a ที่นักวิจารณ์เห็นว่าน้อยกว่าถ้อยคำสำหรับเซ็นเซอร์และปราบปรามการวิจารณ์
เกวียงเสี่ยวบรรณาธิการของจีนครั้งดิจิตอลระบุว่าม้าโคลนหญ้าได้กลายเป็นไอคอนของความต้านทานต่อการเซ็นเซอร์ การแสดงออกและวิดีโอการ์ตูนอาจดูเหมือนการตอบสนองต่อเด็กและเยาวชนการปกครองที่ไม่สมควร แต่ความจริงที่ว่าประชากรออนไลน์ที่กว้างใหญ่ได้เข้าร่วมการขับร้องจากอาร์ schol- อย่างจริงจังที่จะมักจะไม่แยแสการเมืองเมืองแรงงานปกขาวแสดงให้เห็นว่าขอ resonates.9
นี้แสดงออกเพื่อต่อต้านการแพร่กระจายจีนมีอาร์เรย์ที่เพิ่มขึ้นของเครื่องมือดิจิตอล. ทวิตเตอร์ได้กลายเป็นหนึ่งในวิธีที่มีศักยภาพมากที่สุดสำหรับเครือข่ายทางสังคมและการเมืองและการเผยแพร่อย่างรวดเร็วของข่าวมุมมองและปราศจากถ้อยคำ ering เมื่อวันที่ 22
เมษายนที่มหาวิทยาลัยประชาชนในกรุงปักกิ่งสามของมนุษย์ร้องสิทธิประท้วงคำพูดโดยการโฆษณาชวนเชื่อของพรรคคอมมิวนิสต์จีนที่รู้จักกันดีนอกเหนือการficial วูเฮา อาบน้ำเขาด้วยธนบัตรใบเล็กที่พวกเขาประกาศว่า "วูเฮา Wumao!" ("วู Hao เป็นห้าสิบศูนย์!") ทวิตเตอร์ประกายภาพของเหตุการณ์ทั่วประเทศจีนที่ delighting ล้านของนักเรียนที่มีความสุขมากในการเยาะเย้ยสารล้าสมัยตรรกะทรมานและสไตล์น้ำมันดิบเจ็บปวดของโฆษณาชวนเชื่อระบอบการปกครอง เมื่อ Google ประกาศในช่วงปลายเดือนมีนาคม 2010 ที่มันจะถูกถอนบริการค้นหาออนไลน์จากจีนแผ่นดินใหญ่ (หลังจากล้มเหลวในการแก้ปัญหาความขัดแย้งกับรัฐบาลมากกว่าการเซ็นเซอร์และการโจมตีไซเบอร์) จีนทวิตเตอร์ทรงกลมสว่างขึ้น ชาวจีนจำนวนมากกำลังหัวเสียว่า Google จะทิ้งพวกเขาไปยังเซ็นเซอร์ที่แพร่หลายมากขึ้นในทางเลือกที่เครื่องมือค้นหาจีน (เช่น Baidu) และพวกเขากังวลว่าไฟร์วอลล์ที่ดีจะปิดกั้นบริการอื่น ๆ เช่น Google Scholar และ Google Maps อื่น ๆ ที่น่าสงสัยของ Google ทำตามคำสั่งของรัฐบาลสหรัฐ แต่การตัดสินใจของ บริษัท ฯ กระตุ้นคลื่นของความเห็นอกเห็นใจและการไว้ทุกข์คล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเดือนมกราคมเมื่อ Google ครั้งแรก an- nounced ว่ามันถูกพิจารณาถอน "นักข่าวพลเมืองโพสต์อย่างต่อเนื่องในการปรับปรุง . . Twitter, เอกสารชาวเน็ตจีนที่นำเสนออย่างไม่มีที่สิ้นสุดดอกไม้, การ์ด, บทกวี, เทียนและคันธนูอย่างเป็นทางการแม้จะอยู่ในด้านหน้าของป้ายกลางแจ้งใหญ่ 'Google' ที่ตั้งอยู่นอกสำนักงานของ บริษัท ในกรุงปักกิ่งเซี่ยงไฮ้และกวางโจว. "10 ยามรักษาความปลอดภัยไล่มาร่วมไว้อาลัย ออกไปประกาศข้อเสนอ "บรรณาการดอกไม้ที่ผิดกฎหมาย." ในระยะแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในประเทศจีนฟอรั่มออนไลน์ที่เป็นสัญลักษณ์ของไซออน suppres- ของเสรีภาพ ทรงกลมของประชาชนในประเทศจีนที่เกี่ยวข้องกับการมากขึ้นกว่าที่ "ทวิตเตอร์" ของหลักสูตร ผู้ที่มักจะเชื่อมโยงไปยังบล็อกนานกลุ่มสนทนาและรายงานข่าว และอีกหลายเว็บไซต์ที่กระตุ้นความคิดยากที่จะป้องกันต้องจึงทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ของ CCP ดั้งเดิมของพวกเขาจะตื่นตกใจแจ่มชัดหลักการประชาธิปไตยและแนวคิดปรัชญาทั่วไปบางครั้งมีการอ้างอิงถึงขงจื้อเต๋าและสายพันธุ์อื่น ๆ ของจีนโบราณคิดว่า CCP ไม่กล้าห้าม . บล็อกขนาดเต็มกระทู้ (ไม่อยู่ภายใต้ข้อ จำกัด ของทวิตเตอร์มีความยาวอย่างรุนแรง) ที่อยู่ห่างไกล likelier ที่จะวิพากษ์วิจารณ์รัฐบาล (แม้ว่า art- อย่างเต็มที่และสละสลวย) รีเบคก้า MacKinnon พบว่าทรงกลม blogo- ของจีนเป็น "พื้นที่อิสระเสรีมากขึ้นกว่าที่สื่อกระแสหลัก" กับเซ็นเซอร์ที่แตกต่างกันอย่างแพร่หลายทั่วสิบห้าผู้ให้บริการบล็อกบริการที่เธอตรวจสอบ ดังนั้น "การจัดการที่ดีของวัสดุที่มีความสำคัญทางการเมืองที่ยังมีชีวิตอยู่ใน blogosphere จีนและโอกาสเพื่อความอยู่รอดมีแนวโน้มที่จะดีขึ้นมีความรู้และกลยุทธ์." 11 แม้จะมีการควบคุมการกระจายกิจกรรมของจีนเห็นเครื่องมือดิจิตอลเช่น Twitter, Gmail และ filtration- หลบเลี่ยงการเปิดใช้งานซอฟต์แวร์เป็นระดับของการสื่อสารสั่งเครือข่ายและการเผยแพร่ที่อื่นจะ unimag- inable ในประเทศจีนในวันนี้ ด้วยความช่วยเหลือของเทคโนโลยีการปลดปล่อยปัญญาชนขัดแย้งได้หายไปจากการแบ่งประเภทหลวมของบุคคลที่มีเป้าหมายที่เฉพาะเจาะจงหรือไม่มีโปรแกรมที่จะสร้างความสดใสและมองเห็นการทำงานร่วมกันมากขึ้นแรง แหวกแนวของพวกเขาแถลงการณ์กฎบัตร 08,
สายเก้าปฏิรูปเพื่อให้บรรลุ"เสรีภาพประชาธิปไตยและหลักนิติธรรม" ในประเทศจีน-รวบรวมที่สุดของลายเซ็นผ่านความช่วยเหลือของบล็อกเว็บไซต์เช่น bullog.cn เมื่อกฎบัตร 08 ได้รับการปล่อยตัวออนไลน์เมื่อวันที่ 10 เดือนธันวาคม 2008 ที่มีลายเซ็นของกว่า 3-100 ทางการจีน intellectu- และนักเคลื่อนไหวสิทธิมนุษยชนที่รัฐบาลรีบเดินเพื่อให้การปราบปรามการเอ่ยถึงมันทั้งหมด แต่แล้ว "สิ่งผิดปกติเกิดขึ้น เปิ้ล peo- สามัญเช่นถัง [xiaozhao] มีประวัติของการท้าทาย ment รัฐบาลไม่เริ่มไหลเวียนเอกสารและประกาศตัวเองสนับสนุน "ส่องความกลัวของพวกเขาก่อน ภายในหนึ่งเดือนกว่าห้าพันประชาชนจีนได้ลงนามในเอกสาร พวกเขารวมถึงไม่ได้เป็นเพียง dissidents ปกติ แต่ "นักวิชาการนักข่าวช่างคอมพิวเตอร์, nessmen busi- ครูและนักเรียนที่มีรายชื่อไม่ได้รับการเชื่อมโยงกับการเคลื่อนไหวดังกล่าวมาก่อนเช่นเดียวกับบางในขั้นต่ำของสังคมจีนลำดับชั้นของโรงงานและการก่อสร้าง แรงงานและเกษตรกร. "12 เจ้าหน้าที่ปิดบล็อกถังเร็ว ๆ นี้หลังจากที่เธอได้ลงนามในกฎบัตรและก็ทำเช่นเดียวกันยังบล็อกอื่น ๆ มากมายที่สนับสนุน (รวมทั้งเว็บไซต์ bullog.cn ทั้งหมด) แต่ยังคงมีการรณรงค์ในร้านใต้ดินอ้างอิงรูปไข่และเรื่องตลกที่จะล้มล้างการแพร่กระจายไวรัสผ่านสื่อสังคมและการส่งข้อความโต้ตอบแบบทันที หนึ่งเรื่องตลกเช่นนึกประธานาธิบดีจีนหูจิ่นเทาใจร้อนบ่นเกี่ยวกับแนวความคิดประชาธิปไตยของกฎบัตรเช่น eralism fed-, ฝ่ายค้านและเสรีภาพในการสมาคม "พวกเขาทั้งหมดมาจากที่ไหน?" เขาเรียกร้อง สมุนของเขาวิ่งลงแหล่งที่มาและนำเขาข่าวร้าย: ความคิดลำบากที่สามารถโยงไปถึงเหมาเจ๋อตงโจวเอินไหล, CCP หนังสือพิมพ์อย่างเป็นทางการ (คนซินหัวทุกวัน) และรัฐธรรมนูญของสาธารณรัฐประชาชนของตัวเอง หูลนสงสัยว่าจะทำอย่างไร พนักงานของเขาแสดงให้เห็นห้ามเอ่ยถึงชื่อเหล่านี้ทั้งหมด "คุณ idi- OTS!" Hu ตะโกน "ถ้าคุณห้ามพวกเขา, คุณอาจรวมทั้งห้ามไม่ให้ฉันด้วย!" "ดี" โต้พนักงานของเขา "คนบอกว่าถ้าพวกเขาห้ามคุณอย่างน้อยกฎบัตรจะเหลือเพียงอย่างเดียว." 13

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บล็อก กูเกิลถอนตัวจากจีนประท้วงการเซ็นเซอร์ขณะที่ YouTube , Facebook , และบริการในหมู่อื่น ๆใช้กันอย่างแพร่หลายอย่างกว้างขวาง เว็บไซต์ บล็อก หรือขัดขวาง จีน บริษัท ที่ให้บริการค้นหาและบริการเครือข่ายเห็นด้วยกับการเซ็นเซอร์ตนเองแม้เข้มงวดมากขึ้นกว่าทำบริษัทต่างชาติ เมื่อการประท้วงปะทุ ( เช่นที่พวกเขาทำพนัน Ti - 2008ตัวอย่าง ) หรือไว ช่วงเวลาที่การเมืองแบบทางการ preemptively ใกล้ศูนย์ข้อมูลและฟอรั่มออนไลน์ ตอนนี้พรรครัฐยังพยายามที่จะขจัดการสื่อสารที่ไม่ระบุชื่อและสุทธิ - ทำงาน โดยต้องลงทะเบียนชื่อจริงบล็อก หรือแสดงความคิดเห็น และแน่น ควบคุม และกำกับ cybercaf é sห้าหมื่นอินเทอร์เน็ตตำรวจตระเวนไซเบอร์สเปซเอา " เนื้อหาที่เป็นอันตราย " - ปกติภายใน 24 ถึง 48 ชั่วโมง นักเรียนจะได้รับคัดเลือกไปสอดแนมในพรรคพวกของตน และระบบจ่าย สี่ล้านออนไลน์แฮ็ก ( เรียกว่า " 50 ศูนย์ เพราะของน้อยชิ้นเท่ากัน พวกเขาได้รับ ) เพื่อแสดงความคิดเห็นอันเกี่ยวกับปาร์ตี้ - รายงานสภาพและความคิดเห็นเชิงลบเช่นการควบคุมกึ่งอ ์เวลเลียนของไซเบอร์สเปซเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเรื่อง อย่างไรก็ตาม มีเพียงมากเกินไป การสื่อสาร และเครือข่ายออนไลน์ และผ่านโทรศัพท์มือถือ ) สำหรับรัฐในการตรวจสอบและตรวจสอบทั้งหมด นอกจากนี้ จีน " ชาวเน็ต " - โดยเฉพาะเด็กที่เติบโตขึ้นแช่ในเทคโนโลยีนี้มีการกำหนดและเหยียดหยามเกี่ยวกับอย่างเป็นทางการ orthodoxyมาก ต้องค้นหา เทคนิคที่ดีเพื่อหลีกเลี่ยงการเซ็นเซอร์สื่ออินเทอร์เน็ตและพวกเขาได้อย่างรวดเร็วแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้ หากส่วนใหญ่ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตจีนก็ยังคือ รอบคอบแล้ว พวกเขายังถูกแปลกแยกจากอำนาจทางการเมือง และตั้งหน้าตั้งตากอดรูปแบบเจียมเนื้อเจียมตัว ก้าวร้าว มักจะเปิดการเล่นคำ เมื่อเร็วๆ นี้หนุ่มจีนบล็อกมีการคิดค้นและอย่างกว้างขวางยกย่อง การ์ตูน สิ่งมีชีวิตที่พวกเขาเรียก " โคลนหญ้าม้า " ( ชื่อในภาษาจีนเป็นปูนหยาบ ) เป็นพาหนะ เพื่อประท้วง นี้เป็นม้า ดังนั้นการเล่าเรื่องไปเป็นกล้าหาญและฉลาดของสัตว์ที่มีถิ่นที่อยู่ถูกคุกคามโดย encroaching " ปูแม่น้ำ " ในภาษาจีนชื่อกุ้งน้ำจืดเหล่านี้ ( hexie ) ฟังดูเหมือนคำพูดของหูจิ่นเทาอย่างเป็นทางการว่าด้วยปรัชญาของ " ความสามัคคี " - ฉลากที่นักวิจารณ์เห็นเป็นน้อยกว่าคำสุภาพของการเซ็นเซอร์และการวิจารณ์ เสี่ยวเจียง บรรณาธิการของจีนยุคดิจิตอล แย้งว่า โคลนหญ้าม้า
ได้กลายเป็นไอคอนของต่อต้านการเซ็นเซอร์สีหน้าการ์ตูนและวิดีโออาจดูเหมือนการตอบสนองและกฎไร้เหตุผล แต่ความจริงที่ว่าประชากรออนไลน์ที่กว้างใหญ่มีร่วมประสานเสียงจากโรงเรียนทางเลือกที่จะมักจะร้ายแรง - ชินชาทางการเมืองเมืองแรงงานปกขาว แสดงวิธีขอคำนี้สะท้อน 9
เพื่อกระจายการ จีนมีเรย์ที่เพิ่มขึ้นของเครื่องมือดิจิตอลTwitter ได้กลายเป็นหนึ่งในที่น่าเชื่อถือที่สุดวิธีการทางการเมืองและสังคมเครือข่ายและเผยแพร่อย่างรวดเร็วของข่าว , มุมมองและ - ลื่นเสียดสี เมื่อวันที่ 22 เมษายนที่มหาวิทยาลัยของประชาชนในกรุงปักกิ่ง สามคน -
สิทธิเรียกร้องประท้วงสุนทรพจน์โดยรู้จักกันดี CCP การโฆษณาชวนเชื่อของ - ficial Wu Hao . อาบน้ำเขาแบงค์เล็ก พวกเขาประกาศว่า " Wu Hao , wumao ! " ( " Wu Hao เป็นห้าสิบศูนย์ ! " )ตัวกระพริบรูปตอนข้ามประเทศจีน , delighting ล้านของนักเรียนที่เฮฮาล้อเลียนสาร ทรมานและเจ็บปวดตามตรรกะดิบลักษณะของระบอบ propagandists .เมื่อ Google ประกาศในปลายเดือนมีนาคม มันถอนบริการค้นหาออนไลน์ของ บริษัท จากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ ( หลังจากความล้มเหลวในการแก้ไขความขัดแย้งกับรัฐบาลผ่านการเซ็นเซอร์และการโจมตีไซเบอร์ ) , วง Twitter จีนจ้า . ชาวจีนหลายคนไม่พอใจที่ Google จะทิ้งพวกเขาไปเซ็นเซอร์แพร่หลายมากขึ้นของการค้นหาจีนเครื่องยนต์ทางเลือก ( เช่น Baidu )และพวกเขากังวลว่าไฟร์วอลล์ที่ดีจะป้องกันการบริการอื่น ๆเช่น Google Scholar และแผนที่ Google คนอื่น ๆสงสัยว่า Google ทำตามคำสั่งรัฐบาลสหรัฐอเมริกา . แต่การตัดสินใจของ บริษัท ทำให้คลื่นแห่งความสงสารและไว้ทุกข์ คล้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเดือนมกราคมเมื่อ Google ตัวแรก - nounced มันถูกพิจารณาถอน " นักข่าวพลเมืองโพสต์การปรับปรุงค่าคงที่ใน . . . . . . .Twitter , เอกสารจีนชาวเน็ตที่ไม่รู้จบให้ดอกไม้ , การ์ด , บทกวี , เทียน , และคันธนูแม้อย่างเป็นทางการในด้านหน้าของเครื่องหมาย ' สระใหญ่ของ Google ตั้งอยู่ด้านนอกของบริษัทสำนักงานในกรุงปักกิ่งเซี่ยงไฮ้และกวางโจว รักษาความปลอดภัย 10 ยามไล่ mourners ออกไปประกาศถวายบรรณาการดอกไม้ " ผิดกฎหมาย " ระยะ แพร่กระจายอย่างรวดเร็วในประเทศจีนเป็นฟอรั่มออนไลน์คือ การ suppres - ไซออนของเสรีภาพ พื้นที่สาธารณะในประเทศจีนมีมากกว่า " ทวีต " แน่นอน คนมักจะเชื่อมโยงไปนานกว่าบล็อก กลุ่มสนทนา และข่าว และเว็บไซต์ที่กระตุ้นความคิดมากมาย ยากที่จะป้องกันได้ เพราะพวกเขาวิพากษ์ CCP orthodoxy มี subtler อธิบายหลักการประชาธิปไตย , และแนวคิดปรัชญาทั่วไป