3.1.1. Communication: Communication

3.1.1. Communication: Communication is the means by which culture is transmitted and preserved. Both verbal and nonverbal communications are learned in one’s culture (Davidhizar and Giger, 1994; Giger and Davidhizar, 2002a). Verbal and nonverbal patterns of communication vary across cultures, and if nurses do not understand the client’s cultural rules in communication, the client’s acceptance of a treatment regimen may be jeopardized (Davidhizar and Giger, 1994; Degazon, 1996). Accurate diagnosis and treatment is impossible if the health-care professional cannot understand the patient. When the provider is not understood, he or she often avoids verbal communication and does not realize the effect of nonverbal communication, which is all too often the painful isolation of patients who do not speak the dominant language and who are in an unfamiliar environment. Consequently, the patient experiences cultural shock and may react by withdrawing, becoming hostile or belligerent, or being uncooperative (Spector, 2000). Culture not only determines the appropriateness of the message but also influences all the components of communication. Thus, an assessment of communication should consider 1) dialect, 2) style, 3) volume, including silence, 4) touch, 5) context of speech or emotional tone, and 6) kinesics, including gestures, stances, and eye behaviour (Bechtel, 2004). For example, most Afghans can be expressive, warm, others orientated, shy and modest. Male-to-male communication is permissive in this culture, whereas female-to-male communication is contraindicated unless with the husband, son, or father of the women involved (Giger and Davidhizar, 2002b). Another example is that many Asians consider it disrespectful to look someone directly in the eye, especially if that person is a nurse, not because of disinterest or dishonesty. An Asian patient may avoid eye contact out of respect for the superior status of the nurse. Many Middle Easterners see direct eye contact between a man and a woman as a sexual invitation. Knowing what the norm within the culture is will facilitate understanding and lessen miscommunication (Giger and Davidhizar, 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1.1 การสื่อสาร: การสื่อสารเป็นวิธีการที่วัฒนธรรมถูกส่ง และเก็บรักษาไว้ การสื่อสารทั้งด้วยวาจา และ nonverbal จะเรียนของวัฒนธรรม (Davidhizar และ Giger, 1994 Giger ก Davidhizar, 2002a) วาจา และ nonverbal รูปแบบของการสื่อสารแตกต่างกันวัฒนธรรม และ ถ้าพยาบาลไม่เข้าใจกฎทางวัฒนธรรมของลูกค้าในการสื่อสาร ยอมรับของลูกค้าของระบบการปกครองรักษาอาจ jeopardized (Davidhizar และ Giger, 1994 Degazon, 1996) การวินิจฉัยและรักษาเป็นไปไม่ได้ถ้าผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพไม่เข้าใจผู้ป่วย เมื่อผู้ให้บริการไม่เป็นที่เข้าใจ เขาหรือเธอมักจะหลีกเลี่ยงการสื่อสารด้วยวาจา และตระหนักถึงผลของอวัจนภาษา ทั้งหมดบ่อยเกินไปซึ่งจะแยกความเจ็บปวดของผู้ป่วยที่ไม่พูดภาษาหลัก และผู้ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ดังนั้น ผู้ป่วยช็อกวัฒนธรรมประสบการณ์ และอาจตอบสนอง โดยการถอนเงิน กลายเป็นศัตรู หรือ belligerent หรือกำลัง uncooperative (Spector, 2000) วัฒนธรรมไม่เพียงแต่กำหนดความของข้อความ แต่ยัง มีผลต่อองค์ประกอบของการสื่อสาร ดังนั้น การประเมินการสื่อสารควรพิจารณา 1) ภาษา ลักษณะ 2, 3) ปริมาตร ความเงียบ 4 สัมผัส 5) บริบทของคำพูด หรือเสียงทางอารมณ์ และ 6) kinesics ท่าทาง ขยายตัว และพฤติกรรมตา (ลอินเตอร์ 2004) รวมถึง ตัวอย่าง Afghans ส่วนใหญ่สามารถจะแสดงออก อบอุ่น อื่น ๆ เปลี่ยนแปลง ขี้อาย และเจียมเนื้อเจียมตัว การสื่อสารเพศหญิงเพศชายเป็น permissive ในวัฒนธรรมนี้ ในขณะที่การสื่อสารเพศหญิงเพศชายเป็น contraindicated ถ้า มีสามี บุตรชาย หรือพ่อของผู้หญิงเกี่ยวข้อง (Giger และ Davidhizar, 2002b) อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ว่า ในเอเชียพิจารณาหยาบคายของคนมองในตา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าผู้ที่เป็นพยาบาล ไม่ เพราะ disinterest หรือซื่อสัตย์ ผู้ป่วยเอเชียอาจหลีกเลี่ยงตา out of respect for สถานะเหนือกว่าของพยาบาล Easterners กลางมากดูตาโดยตรงระหว่างหญิงและชายเป็นการเชิญทางเพศ รู้ว่าปกติในวัฒนธรรมคืออะไรจะช่วยทำความเข้าใจ และลด miscommunication (Giger และ Davidhizar 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1.1 การสื่อสาร: การสื่อสารเป็นวิธีการที่วัฒนธรรมจะถูกส่งและเก็บรักษาไว้ ทั้งการสื่อสารทางวาจาและอวัจนจะเรียนรู้ในวัฒนธรรมหนึ่งของ (Davidhizar และ Giger 1994; Giger และ Davidhizar, 2002a) รูปแบบทางวาจาและอวัจนของการสื่อสารที่แตกต่างกันในวัฒนธรรมและถ้าพยาบาลไม่เข้าใจกฎระเบียบทางวัฒนธรรมของลูกค้าในการสื่อสารได้รับการยอมรับของลูกค้าของระบบการปกครองการรักษาอาจจะ jeopardized (Davidhizar และ Giger 1994; Degazon, 1996) วินิจฉัยที่ถูกต้องและการรักษาเป็นไปไม่ได้ถ้าการดูแลสุขภาพมืออาชีพไม่สามารถเข้าใจผู้ป่วย เมื่อผู้ให้บริการไม่เข้าใจเขาหรือเธอมักจะหลีกเลี่ยงการสื่อสารด้วยคำพูดและไม่ได้ตระหนักถึงผลกระทบของการสื่อสารอวัจนซึ่งเป็นทั้งหมดก็มักจะแยกความเจ็บปวดของผู้ป่วยที่ไม่ได้พูดภาษาที่โดดเด่นและผู้ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ดังนั้นผู้ป่วยที่มีประสบการณ์ทางวัฒนธรรมช็อกและอาจตอบสนองด้วยการถอนตัวกลายเป็นศัตรูหรือสงครามหรือเป็นความร่วมมือ (สเปค 2000) วัฒนธรรมไม่เพียง แต่จะเป็นตัวกำหนดความเหมาะสมของข้อความ แต่ยังมีอิทธิพลต่อทุกองค์ประกอบของการสื่อสาร ดังนั้นการประเมินของการสื่อสารควรพิจารณา 1) ภาษา 2) รูปแบบ 3) ปริมาณรวมทั้งความเงียบ 4) สัมผัส 5) บริบทของการพูดหรือน้ำเสียงอารมณ์และ 6) kinesics รวมทั้งท่าทางสถานการณ์และพฤติกรรมตา ( เบคเทล, 2004) ตัวอย่างเช่นอัฟกันส่วนใหญ่สามารถจะแสดงออกอบอุ่นคนอื่น orientated, ขี้อายและเจียมเนื้อเจียมตัว เพศชายต่อเพศชายการสื่อสารเป็นบุตรในวัฒนธรรมนี้ในขณะที่หญิงสู่ชายสื่อสารเป็นข้อห้ามเว้นแต่จะได้สามีบุตรหรือบิดาของผู้หญิงที่เกี่ยวข้อง (Giger และ Davidhizar, 2002b) อีกตัวอย่างหนึ่งคือที่หลาย ๆ คนเอเชียคิดว่ามันไม่สุภาพกับคนดูโดยตรงในสายตาโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นคนที่เป็นพยาบาลไม่ใช่เพราะความสนใจหรือความไม่สุจริต ผู้ป่วยในเอเชียอาจหลีกเลี่ยงการสัมผัสตาออกมาจากการเคารพในสถานะที่เหนือกว่าของพยาบาล ตะวันออกกลางหลายคนเห็นสายตาโดยตรงระหว่างชายและหญิงเป็นคำเชิญทางเพศ รู้ว่าสิ่งที่เป็นบรรทัดฐานในวัฒนธรรมที่จะอำนวยความสะดวกในการทำความเข้าใจและลด miscommunication (Giger และ Davidhizar, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1.1 . การสื่อสาร : การสื่อสารหมายถึงวัฒนธรรมที่สัมพันธ์และรักษา ทั้งทางวาจาและอวัจนภาษาการสื่อสารเรียนรู้ในวัฒนธรรม ( davidhizar และ giger , 1994 ; giger และ davidhizar 2002a , ) วัจนภาษาและอวัจนภาษาการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมรูปแบบแตกต่างกันไป และถ้าผู้ป่วยไม่เข้าใจลูกค้า วัฒนธรรม กฎในการสื่อสารการยอมรับของลูกค้าของการรักษาระบบการปกครองอาจเป็นอันตรายได้ ( davidhizar และ giger , 1994 ; degazon , 1996 ) การวินิจฉัยและการรักษาที่ถูกต้องแม่นยำเป็นไปไม่ได้ถ้าสุขภาพมืออาชีพไม่สามารถเข้าใจผู้ป่วย เมื่อผู้ให้บริการไม่เข้าใจ เขาหรือเธอมักจะหลีกเลี่ยงการสื่อสารด้วยวาจา และไม่ตระหนักถึงผลกระทบของการสื่อสารอวัจนภาษา ,ซึ่งทั้งหมดบ่อยเกินไปการเจ็บปวดของคนไข้ที่ไม่พูดภาษาที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย ดังนั้น ผู้ป่วยประสบการณ์วัฒนธรรมช็อกและอาจตอบสนองโดยการเบิกจ่าย กลายเป็นศัตรู หรือก้าวร้าว หรือการร่วมมือ ( สเป็กเตอร์ , 2000 )วัฒนธรรมไม่เพียง แต่กำหนดความเหมาะสมของข้อความ แต่ยังมีอิทธิพลต่อทุกองค์ประกอบของการสื่อสาร ดังนั้นการประเมินของการสื่อสารควรพิจารณา 1 ) ภาษาไทย 2 ) รูปแบบ 3 ) ปริมาณ รวมทั้งความเงียบ , 4 ) สัมผัส 5 ) บริบทของคำพูดหรือน้ำเสียง อารมณ์ และ 6 ) kinesics รวมถึงท่าทาง , ท่า , และพฤติกรรมตา ( เบ็กเทิล , 2004 ) ตัวอย่างเช่นชาวอัฟกานิสถานส่วนใหญ่สามารถแสดงออก , อบอุ่น , คนอื่น orientated , ขี้อายและสงบเสงี่ยม ชายชายเป็นแบบการสื่อสารในวัฒนธรรมนี้ ในขณะที่หญิงชายเป็น contraindicated นอกจากการสื่อสารกับสามี ลูก หรือ พ่อ ของผู้หญิงที่เกี่ยวข้อง ( giger และ davidhizar 2002b , ) อีกตัวอย่างหนึ่งคือ ชาวเอเชียหลายพิจารณามันไม่สุภาพที่จะมองใครได้โดยตรงในสายตาโดยเฉพาะถ้าคนนั้นเป็นพยาบาล ไม่ใช่เพราะไม่สนใจ หรือ ความไม่ซื่อสัตย์ ผู้ป่วยเป็นในเอเชียอาจหลบสายตาออกจากการเคารพในสถานะที่เหนือกว่าของพยาบาล easterners กลางมากที่เห็นการสบตาโดยตรงระหว่างผู้ชายและผู้หญิงเป็นคำเชิญทางเพศ รู้ว่าบรรทัดฐานในวัฒนธรรมจะง่ายต่อความเข้าใจ และลดทอน ( giger davidhizar miscommunication และ ,1991 )