In his most recent study of relatio

In his most recent study of relationships, UCLA's Bradbury followed 136 couples for 10 years, starting within six months of their marriage. All the couples reported high levels of satisfaction at the start and four years later. What Bradbury and his colleague Justin Lavner found surprising was that some couples who were so satisfied at the four-year pass eventually divorced, despite having none of the risk factors identified in previous studies of relationship dissolution—wavering commitment, maladaptive personality traits, high levels of stress.

The only elements that identified those who eventually divorced were negative and self-protective reactions during discussions of relationship difficulties and nonsupportive reactions in discussing a personal issue. Displays of anger, contempt, or attempts to blame or invalidate a partner augured poorly, even when the partners felt their marriage was functioning well overall, the researchers report in the Journal of Family Psychology. So did expressions of discouragement toward a partner talking about a personality feature he or she wanted to change.

In other words, the inability or unwillingness to suppress negative emotions in the heat of the moment eliminates the possibility of a transformation of motivation to a broader perspective than one's own. Eventually, the cumulative impact of negative reactivity brings the relationship down.

"There is no such thing as two people meant for each other," says Michelle Givertz. "It's a matter of adjusting and adapting." But you have to know yourself so that you can get your needs for affection, inclusion, and control met in the ways that matter most for you. Even then, successful couples redefine their relationship many times, says Meinecke. Relationships need to continually evolve to fit ever-changing circumstances. They need to incorporate each partner's changes and find ways to meet their new needs.

"If both parties are willing to tackle the hard and vulnerable work of building love and healing conflict, they have a good chance to survive," says Page. If one party is reluctant, "you might need to say to your partner, 'I need this because I feel like we're losing each other, and I don't want that to happen.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาล่าสุดของเขาความสัมพันธ์ Bradbury ของ UCLA ตามคู่ 136 10 ปี เริ่มต้นภายใน 6 เดือนของการแต่งงานของพวกเขา คู่รักทั้งหมดรายงานระดับสูงของความพึงพอใจที่เริ่มต้นและสี่ปีต่อมา อะไร Bradbury และเพื่อนร่วมงานของเขา Justin Lavner พบน่าแปลกใจว่า บางคู่ที่พอใจดังนั้นในรอบ 4 ปีในที่สุดก็ หย่าแล้ว แม้จะมีปัจจัยเสี่ยงที่ระบุไว้ในการศึกษาก่อนหน้านี้ของความสัมพันธ์ยุบไม่มี — มั่นรี ๆ รอ ๆ maladaptive ลักษณะนิสัย ความเครียดระดับสูงองค์ประกอบเฉพาะที่ระบุผู้ที่หย่าแล้วก็มี self-protective และลบปฏิกิริยาระหว่างสนทนาปัญหาความสัมพันธ์และปฏิกิริยา nonsupportive ในการสนทนาปัญหาส่วนบุคคล แสดงความโกรธ ดูถูก หรือความพยายามที่จะตำหนิ หรือทำให้คู่ค้า augured ไม่ดี แม้เมื่อคู่ที่รู้สึกว่า การแต่งงานของพวกเขาได้ทำงานดีคำ นักวิจัยรายงานในสมุดรายวันของครอบครัวจิตวิทยา ดังนั้น ได้นิพจน์ของความไปทางพันธมิตรพูดถึงลักษณะบุคลิกภาพที่เขาหรือเธอต้องการในคำอื่น ๆ ไม่สามารถหรือ unwillingness จะระงับอารมณ์ลบในความร้อนของขณะนั้นกำจัดความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงของแรงจูงใจให้มุมมองที่กว้างกว่าตัวเอง ในที่สุด ผลกระทบสะสมของค่าลบเกิดปฏิกิริยานำความสัมพันธ์ลง"มีสิ่งดังกล่าวเป็นคนที่สองสำหรับแต่ละอื่น ๆ กล่าวว่า มิเชล Givertz "มันเป็นเรื่องของการปรับปรุง และดัดแปลง" แต่เราต้องรู้ว่าตัวเองเพื่อให้ได้ความต้องการของจิต รวม และควบคุมตามวิธีการที่สำคัญสำหรับคุณ คู่รักที่ประสบความสำเร็จหลายครั้ง ความสัมพันธ์ของพวกเขากำหนดว่า แม้แล้ว Meinecke ความสัมพันธ์จำเป็นต้องพัฒนาให้เหมาะสมกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง พวกเขาต้องรวมการเปลี่ยนแปลงของแต่ละคู่ และหาวิธีที่จะตอบสนองความต้องการใหม่"ถ้าทั้งสองฝ่ายยินดีที่จะเล่นงานทำงานหนัก และเสี่ยงของสร้างความรัก และรักษาความขัดแย้ง พวกเขามีโอกาสดีเพื่อความอยู่รอด กล่าวว่า หน้า ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่เต็มใจ "คุณอาจจำเป็นต้องพูดคู่ 'ฉันต้องนี้ เพราะรู้สึกว่าเหมือนเรากำลังสูญเสียกัน และไม่ต้องการที่จะเกิดขึ้น'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาล่าสุดของเขาจากความสัมพันธ์ของยูซีแอลแบรดบูรี่ตาม 136 คู่เป็นเวลา 10 ปีเริ่มต้นภายในหกเดือนของการแต่งงานของพวกเขา คู่รักทุกคู่ที่มีการรายงานในระดับสูงของความพึงพอใจที่เริ่มต้นและสี่ปีต่อมา สิ่งที่แบรดบูรี่และเพื่อนร่วมงานของจัสติน Lavner ของเขาพบที่น่าแปลกใจก็คือว่าบางคู่ที่มีความพึงพอใจดังนั้นที่ผ่านสี่ปีหย่าในที่สุดแม้จะมีไม่มีปัจจัยเสี่ยงที่ระบุไว้ในการศึกษาก่อนหน้าของความสัมพันธ์ความมุ่งมั่นของการสลายตัว-ลังเล, ลักษณะบุคลิกภาพ maladaptive ระดับสูง ของความเครียด. องค์ประกอบเดียวที่ระบุผู้ที่หย่าร้างกันในที่สุดได้รับปฏิกิริยาเชิงลบและป้องกันตัวเองในระหว่างการอภิปรายของปัญหาความสัมพันธ์และปฏิกิริยา nonsupportive ในการพูดคุยเป็นปัญหาส่วนบุคคล การแสดงผลของความโกรธดูถูกหรือความพยายามที่จะตำหนิหรือโมฆะพันธมิตร augured ไม่ดีแม้ในขณะที่คู่ค้ารู้สึกว่าการแต่งงานของพวกเขาทำงานได้ดีโดยรวมนักวิจัยรายงานในวารสารจิตวิทยาครอบครัว เพื่อให้ได้การแสดงออกของกำลังใจที่มีต่อคนที่พูดคุยเกี่ยวกับคุณลักษณะบุคลิกภาพที่เขาหรือเธอต้องการที่จะเปลี่ยนแปลง. ในคำอื่น ๆ ไม่สามารถหรือไม่เต็มใจที่จะระงับอารมณ์เชิงลบในความร้อนของช่วงเวลาที่จะช่วยลดความเป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงของแรงจูงใจในการมุมมองที่กว้าง มากกว่าหนึ่งของตัวเอง ในที่สุดผลกระทบสะสมของการเกิดปฏิกิริยาเชิงลบที่จะนำความสัมพันธ์ลง. "ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นคนสองคนที่มีความหมายสำหรับแต่ละอื่น ๆ " มิเชลกล่าวว่า Givertz "มันเป็นเรื่องของการปรับและปรับ." แต่คุณต้องรู้ว่าตัวเองเพื่อที่คุณจะได้รับการตอบสนองความต้องการของคุณสำหรับความรัก, การรวมและการควบคุมการพบกันในวิธีที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณ แล้วถึงแม้คู่ที่ประสบความสำเร็จกำหนดความสัมพันธ์ของพวกเขาหลายครั้ง Meinecke กล่าวว่า ความสัมพันธ์จะต้องมีวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เหมาะสมกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา พวกเขาจำเป็นต้องรวมการเปลี่ยนแปลงของหุ้นส่วนแต่ละคนและหาวิธีที่จะตอบสนองความต้องการใหม่ของพวกเขา. "ถ้าทั้งสองฝ่ายมีความเต็มใจที่จะแก้ไขปัญหาการทำงานอย่างหนักและความเสี่ยงของการสร้างความรักและการรักษาความขัดแย้งที่พวกเขามีโอกาสที่ดีที่จะอยู่รอด" หน้ากล่าวว่า หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่เต็มใจ "คุณอาจจำเป็นต้องพูดกับคู่ของคุณ 'ฉันต้องนี้เพราะผมรู้สึกเหมือนเรากำลังสูญเสียแต่ละอื่น ๆ และฉันไม่ต้องการที่จะเกิดขึ้น.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาล่าสุดของความสัมพันธ์ ของ UCLA Bradbury ตาม 136 คู่ 10 ปี เริ่มต้นภายใน 6 เดือนของการแต่งงานของพวกเขา ทุกคู่รายงานระดับสูงของความพึงพอใจที่เริ่มต้นและสี่ปีต่อมา และเพื่อนร่วมงานของเขาว่า แบรดบิวรี่ lavner พบที่น่าแปลกใจ คือ จัสติน คู่รักบางคู่ที่ดูพอใจที่ สี่ ปี ผ่านไป ในที่สุดก็หย่าแม้จะไม่มีปัจจัยความเสี่ยงที่ระบุในการศึกษาความสัมพันธ์ของการลังเลต่อบุคลิกภาพ maladaptive , ระดับสูงของความเครียด

องค์เดียวเท่านั้นที่ระบุว่าผู้ที่ในที่สุดก็หย่าเป็นลบปฏิกิริยาปกป้องตนเองในช่วงการอภิปรายความสัมพันธ์ของปัญหาและปฏิกิริยา nonsupportive ในเรื่องปัญหาส่วนตัวการแสดงความโกรธ , ดูหมิ่นหรือพยายามที่จะตำหนิหรือคู่ augured ไม่ดีเป็นโมฆะ แม้ว่าคู่ค้ารู้สึกว่าการแต่งงานของพวกเขาก็ทำหน้าที่ได้ดีโดยรวม นักวิจัยรายงานในวารสารจิตวิทยาครอบครัว แล้วสีหน้าของท้อแท้ต่อพันธมิตรพูดถึงบุคลิกภาพคุณลักษณะที่เขาหรือเธอต้องการที่จะเปลี่ยนแปลง

ในคำอื่น ๆการไร้ความสามารถหรือความไม่เต็มใจที่จะอดกลั้นอารมณ์เชิงลบในความร้อนของช่วงเวลาที่ขจัดความเป็นไปได้ของการสร้างแรงจูงใจ เพื่อมุมมองที่กว้างกว่าคนเอง ในที่สุด ผลกระทบสะสมของการเกิดปฏิกิริยาเชิงลบทำให้ความสัมพันธ์ลง

" ไม่มีสิ่งเช่นคนสองคนมีความหมายว่า " มิเชล givertz ." มันเป็นเรื่องของการปรับ และการรักษา . " แต่คุณต้องรู้จักตัวคุณเองเพื่อให้คุณสามารถได้รับความต้องการของคุณสำหรับความรัก , รวม , และการควบคุมพบในวิธีที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณ แล้วคู่ที่ประสบความสำเร็จ redefine ความสัมพันธ์ของพวกเขาหลายครั้ง ว่าไมนิก . ความสัมพันธ์ที่ต้องพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เหมาะสมกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง