Dickinson keenly depicts the bird a

Dickinson keenly depicts the bird as it eats a worm, pecks at the grass, hops by a beetle, and glances around fearfully. As a natural creature frightened by the speaker into flying away, the bird becomes an emblem for the quick, lively, ungraspable wild essence that distances nature from the human beings who desire to appropriate or tame it. But the most remarkable feature of this poem is the imagery of its final stanza, in which Dickinson provides one of the most breath-taking descriptions of flying in all of poetry. Simply by offering two quick comparisons of flight and by using aquatic motion (rowing and swimming), she evokes the delicacy and fluidity of moving through air. The image of butterflies leaping “off Banks of Noon,” splashlessly swimming though the sky, is one of the most memorable in all Dickinson’s writing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัน keenly มีภาพนกมันกินหนอน pecks ที่หญ้า ข้าม โดยด้วง และสายตารอบส่วนชาว เป็นสิ่งมีชีวิตธรรมชาติกลัว โดยลำโพงจะเป็นบินไป นกเป็นสัญลักษณ์สำหรับอย่างรวดเร็ว มีชีวิตชีวา ungraspable ป่าสำคัญที่ความยาวมากกว่าธรรมชาติจากมนุษย์ที่ปรารถนาที่จะเหมาะสม หรืออุตริมัน แต่คุณลักษณะโดดเด่นที่สุดของบทกวีนี้เป็นภาพถ่ายของตนสุดท้ายบทร้อยกรอง ที่สันให้หนึ่งคำอธิบายยูนิตมากที่สุดของการเดินทางของบทกวี เพียงแค่ โดยการนำเสนอเปรียบเทียบด่วนสองบิน และใช้น้ำเคลื่อนไหว (พายเรือ และว่ายน้ำ), เธอ evokes อาหารและข้อสรุปของการเคลื่อนย้ายผ่านอากาศ รูปผีเสื้อกระโจน "ปิดฝั่งเที่ยง" splashlessly ว่ายน้ำแม้ว่าท้องฟ้า เป็นหนึ่งในการจดจำที่สุดในการเขียนของสันทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดิกคินสันอย่างดีที่สุดแสดงให้เห็นนกในขณะที่มันกินหนอน, pecks ที่หญ้ากระโดดโดยด้วงและสายตารอบตระหนก เป็นสิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติกลัวลำโพงที่เป็นการบินไปนกจะกลายเป็นสัญลักษณ์สำหรับรวดเร็ว, มีชีวิตชีวา, สาระสำคัญป่า ungraspable ว่าระยะทางจากธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องการที่จะเหมาะสมหรือเชื่องมัน แต่คุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของกลอนบทนี้เป็นภาพของบทสุดท้ายซึ่งในดิกคินสันให้เป็นหนึ่งในรายละเอียดหายใจมากที่สุดของการบินในทุกบทกวี เพียงแค่สองโดยนำเสนอการเปรียบเทียบอย่างรวดเร็วของเที่ยวบินและการเคลื่อนไหวโดยใช้น้ำ (พายเรือและว่ายน้ำ), เธอกระตุ้นความละเอียดอ่อนและความลื่นไหลในการเคลื่อนย้ายไปในอากาศ ภาพของผีเสื้อกระโดด "ปิดธนาคารของเที่ยง" splashlessly ว่ายน้ำแม้ว่าท้องฟ้าเป็นหนึ่งในที่สุดที่น่าจดจำในการเขียนทั้งหมดดิกคินสัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดิกคินสันที่มีให้นกมันกินหนอนจิกหญ้า ร้องโดย ด้วง และสายตาไปรอบ ๆ fearfully . เป็นสิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติ กลัวลำโพงเข้าไปบินหายไป นกกลายเป็นสัญลักษณ์สำหรับรวดเร็วมีชีวิตชีวา ungraspable ป่าสาระสําคัญที่ระยะทางธรรมชาติจากมนุษย์ผู้ปรารถนาจะเหมาะสมหรือ มันเชื่องแต่คุณสมบัติที่โดดเด่นที่สุดของบทกวีนี้เป็นภาพถ่ายของบาทสุดท้าย ซึ่งในดิกคินสันแสดงหนึ่งในที่สุดลมหายใจคำอธิบายของบินทุกคนในบทกวี ง่ายๆโดยการเสนอสองการเปรียบเทียบอย่างรวดเร็วของเที่ยวบินและโดยใช้น้ำเคลื่อนไหว ( พายเรือและว่ายน้ำ ) , เธอถึงความละเอียดอ่อนและความลื่นไหลของเคลื่อนที่ผ่านอากาศ ภาพผีเสื้อกระโจน " จากธนาคารของนูน" splashlessly ว่ายแม้ว่าท้องฟ้า เป็นหนึ่งในที่น่าจดจำที่สุดในดิกคินสันของการเขียน