It felt like a buzz in Meng Hao’s e

It felt like a buzz in Meng Hao’s ears. He tried to ignore it, but the meat jelly hat’s voice seemed to be growing louder. Eventually, it was shouting, its voice so loud that it drifted past the lightning mist shield to the outside. When they heard the voice, the Xiao Clan members all exchanged glances.

“SHUT UP!!” Grinding his teeth, Meng Hao grabbed the hat and threw it onto the ground.

“Eee? I wasn’t finished. Where did I leave off? Oh well, let me change topics. You can’t do that. It’s immoral….” Meng Hao lifted his head up toward the sky, his expression more and more unsightly. After a moment, he stood up and began to trample on the hat.

The old man’s pedantic face suddenly appeared. Even though Meng Hao was fiercely trampling it, it didn’t let out any miserable cries. Instead, it seemed to speak even more earnestly. “You can’t do that, it’s too cruel! It’s too immoral!”

“What do you want?” said Meng Hao, taking a few steps back and clenching his jaw. “You escaped, why are you following me? Go away. Go!”

“Eee? I’ve bonded you as my master. Bonding a master means bonding for life. I would never, ever be so immoral as to leave. I would never do something so lacking in principle, so lacking in….” Meng Hao slowly lifted his head up and stared blankly into the air. Enough time passed for two incense sticks to burn, and he finally looked back at the hat.

“…so lacking in character. I just told you seven hundred and forty-five things that I lack. Do you see how civilized I am? How sincere? In a word, I would never leave you.”

Meng Hao didn’t say anything. He suddenly lifted his hand and summoned a Flame Dragon, which slammed into the hat. This time, a miserable cry rang out, only to be quickly replaced by endless chatter. The hat was undamaged. As Meng Hao stared at it, veins popped out on his forehead. He had always thought of himself as good-tempered, but as of now his temper was exploding. He jumped up and down a few more times on the hat, trampling it.

But… a few moments later he stopped. Continuing to gush words, the hat returned to Meng Hao’s head. This time, however, it changed colors. Now it was green, and its appearance was a bit more exaggerated than before 1.

Meng Hao’s face turned dark.

“Look, child, don’t struggle. I’m a good person. I’m trying to help you. You’re on the path of wickedness, but I’m willing to use my own power to help you. Child, perhaps you are unaware of how many young people take a wrong step in life, and then regret it for an eternity. I’ll help you cast off the bitterness. I’ll help you free yourself from that damned bird. I failed in my last life, and the life before that, and the life before that, too. That damned, despicable bird is the only bird I’ve never converted!” The hat seemed to be grinding its teeth now. “In this life, I will convert it!”

“Who is this bird you keep talking about?!” said Meng Hao, his face grim. A strange feeling had risen up inside of him. This hat couldn’t be killed and couldn’t be thrown away. It really was extremely annoying.

“You don’t know?” asked the hat, suddenly flying off of Meng Hao’s head. It’s shape suddenly rippled back into the meat jelly. The archaic face appeared, and it looked disbelieving as it gazed at Meng Hao. “Heavens, you really don’t know who that damned, mass-murdering, shameless….” The meat jelly began to quiver as it let off streams of curses. Meng Hao let out a long sigh and looked up into the air. After the time it takes an incense stick to burn, he finally looked back at the meat jelly.

The meat jelly was finally concluding its description: “…should be thrown into a cesspool, damned bird? You really don’t know who it is?”

Meng Hao glared at the meat jelly for a long moment before slowly saying, “I don’t know.”

“You really don’t know?” asked the meat jelly, shocked. “You really, really don’t now? Impossible! You really, really, really don’t know?”

“I. Don’t. Know!” Meng Hao clenched his teeth. It was really frustrating trying to communicate with this meat jelly.

“Heavens! You have its aura on your body, but you don’t know. How is this possible? How can you not know? Heavens, heavens. You really, really, really don’t know?” Its eyes widened and filled with a look of complete disbelief.

Meng Hao didn’t know what to say. He closed his eyes and sat down to meditate. With a bang, the meat jelly transformed back into a bright green hat and flew back onto Meng Hao’s head.

Considering that Meng Hao was wearing scholars’ robes, the hat was extremely conspicuous. Anyone who caught sight of it would surely do a double take.

Enough time passed for an incense stick to burn.

“But, how can you not know?”

Two incense sticks.

“… Inconceivable! You actually don’t know….”

Two hours.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันรู้สึกเหมือน buzz ในหูเมงเฮา เขาพยายามไม่สนใจมัน แต่ของหมวกวุ้นเนื้อเสียงที่ดูเหมือนจะ สามารถเติบโตเท่าใด ในที่สุด มันตะโกน เสียงดังว่า มันลอยผ่านโล่หมอกฟ้าผ่าไปข้างนอก เมื่อได้ยินเสียง กองทัพเซียวสมาชิกทั้งหมดแลกเปลี่ยนหน้าปัดรวม"ปิดอัพ!!" ฟันของเขา เมงเฮาคว้าหมวก และโยนมันลงบนพื้นดิน"Eee ฉันยังไม่เสร็จ ที่ไม่ฝากปิดไหม โอ้ ดี ผมขอเปลี่ยนหัวข้อ คุณไม่สามารถทำ มันเป็นศีลธรรม..." เมงเฮายกศีรษะของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า นิพจน์ของเขาน่าเกลียดมาก หลังจากครู่ เขายืนขึ้น และเริ่มที่จะบาทาสามัคคีบนหมวกปรากฏหน้าผ่าอวดความรู้ของคนเก่าก็ แม้ว่าเฮาเมงยังคงเป็นทาสมัน มันไม่ให้ออกเสียงร้องเศร้าหมองใด ๆ แทน มันดูเหมือนจะพูดมากขึ้นแม้จะจริงจัง "ไม่ว่า มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายเกินไป มันเป็นศีลธรรมมากเกินไป"คุณต้องสิ่งใด" กล่าวว่า เมงเฮา ขั้นตอนการกลับ และนอนกัดกรามของเขา "คุณหนี ทำไมคุณกำลังติดตามฉันได้อย่างไร ไปให้พ้น ไป""Eee ฉันได้ผูกพันคุณเป็นต้นแบบของฉัน ยึดหลักหมายถึง พันธะสำหรับชีวิต ผมไม่เคย เคยจะศีลธรรมจึงจะปล่อย ผมจะไม่ทำบางสิ่งบางอย่างขาดหลักการ ดังนั้น จึง ขาด... " เมงเฮายกศีรษะของเขาขึ้นอย่างช้า ๆ และจ้อง blankly ไปในอากาศ พอเวลาผ่านไปสำหรับธูปสองการเขียน และเขาก็มองไปที่หมวก"... .so ขาดอักขระ ผมเพียงบอกคุณเจ็ดร้อย และสี่สิบห้าสิ่งที่ฉันขาด คุณเห็นวิธีอารยะ: จริงใจอย่างไร ใน word ฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้"เมงเฮาไม่ได้พูดอะไร เขาก็ยกมือของเขา และเรียกมังกรไฟ ที่ถาโถมลงในหมวก เวลานี้ ร้องไห้ต้องกลับรัง เท่านั้นจะถูกแทนที่อย่างรวดเร็ว โดยสิ้นสุดสาระ หมวกก็ไม่เสียหาย เป็นเมงเฮาจ้องไปที่มัน หลอดเลือดดำโผล่ออกมาบนหน้าผากของเขา เขาได้เสมอคิดว่า ตัวเองเป็น good-tempered แต่การระเบิดอารมณ์ของเขา ณขณะนี้ เขากระโดดขึ้นลงกี่ครั้งบนหมวก ทาสมันแต่...ครู่ต่อมาเขาหยุด ต่อเนื่องพรั่งพรูคำ หมวกกลับหัวเมงเฮา เวลานี้ อย่างไรก็ตาม มันเปลี่ยนสี ตอนนี้ มันเป็นสีเขียว และลักษณ์ก็พูดเกินจริงกว่าเป็นบิตเพิ่มเติมก่อน 1เมงเฮาหน้ามืดไป"มอง เด็ก ไม่ต่อสู้ คนดีค่ะ ฉันพยายามที่จะช่วยคุณ คุณอยู่บนเส้นทางของความชั่วร้าย แต่ฉันต้องการใช้พลังงานของตัวเองเพื่อช่วยให้คุณ เด็ก บางทีก็ไม่รู้ของคนหนุ่มสาวก้าวผิดในชีวิต และเสียใจมันเป็นนิรันดร จะช่วยคุณโยนออกขม ฉันจะช่วยให้คุณปลอดจากนกที่ตาย ล้มเหลวในชีวิตสุดท้ายของฉัน และชีวิตก่อนที่ และชีวิตก่อนที่ เกินไป คน น่าชังนกว่านกเท่านั้นฉันได้ไม่แปลง" หมวกดูเหมือนจะ เป็นฟันของมันตอนนี้ "ในชีวิตนี้ ฉันจะแปลง"“Who is this bird you keep talking about?!” said Meng Hao, his face grim. A strange feeling had risen up inside of him. This hat couldn’t be killed and couldn’t be thrown away. It really was extremely annoying.“You don’t know?” asked the hat, suddenly flying off of Meng Hao’s head. It’s shape suddenly rippled back into the meat jelly. The archaic face appeared, and it looked disbelieving as it gazed at Meng Hao. “Heavens, you really don’t know who that damned, mass-murdering, shameless….” The meat jelly began to quiver as it let off streams of curses. Meng Hao let out a long sigh and looked up into the air. After the time it takes an incense stick to burn, he finally looked back at the meat jelly.The meat jelly was finally concluding its description: “…should be thrown into a cesspool, damned bird? You really don’t know who it is?”Meng Hao glared at the meat jelly for a long moment before slowly saying, “I don’t know.”“You really don’t know?” asked the meat jelly, shocked. “You really, really don’t now? Impossible! You really, really, really don’t know?”“I. Don’t. Know!” Meng Hao clenched his teeth. It was really frustrating trying to communicate with this meat jelly.“Heavens! You have its aura on your body, but you don’t know. How is this possible? How can you not know? Heavens, heavens. You really, really, really don’t know?” Its eyes widened and filled with a look of complete disbelief.Meng Hao didn’t know what to say. He closed his eyes and sat down to meditate. With a bang, the meat jelly transformed back into a bright green hat and flew back onto Meng Hao’s head.Considering that Meng Hao was wearing scholars’ robes, the hat was extremely conspicuous. Anyone who caught sight of it would surely do a double take.Enough time passed for an incense stick to burn.“But, how can you not know?”Two incense sticks.“… Inconceivable! You actually don’t know….”Two hours.