Brief description of the data setsS

Brief description of the data sets
Since 1985, we have been conducting a large, prospective, epidemiologic study entitled the Oregon Adolescent Depression Project (OADP). The OADP consists of a representative sample of 1,709 high school students who completed a diagnostic interview and a wide array of psychosocial measures when they were 14 to 18 years of age (Time 1, or T1). Approximately 1 year later (T2), 1,507 (88%) of the participants returned for a second diagnostic interview and questionnaire assessment. Participants were assessed on a comprehensive array of psychosocial constructs either known to be associated with depression in adults or hypothesized to be important with respect to depression in adolescents. We are currently in the process of conducting a third diagnostic assessment (T3) with the OADP participants near the time of their 24th birthday, which will provide important information regarding the impact of psychopathology during the transition from adolescence to young adulthood.

Average age of the OADP sample at T1 was 16.6 (SD = 1.2). Slightly over half of the participants (53%) were female; 91% were White; 12% had repeated a grade in school; 53% were living with both biological parents at the time of the T1 interview, and an additional 18% were living with a biological parent and step-parent. Most participants resided in households in which one or both parents worked as a minor professional (44%) or professional (31%).

During this same time period, our group also developed and tested the efficacy of a cognitive-behavioral group intervention for depressed young people, the Adolescent Coping With Depression (CWD-A) Course. In a small classroom-like setting, depressed adolescents are encouraged to apply a variety of skills to gain a greater sense of control over their mood (e.g., increasing pleasant events, controlling negative thoughts, improving problem-solving skills). The CWD-A has been evaluated in two clinical trials in which adolescents were randomly assigned to active or waitlist treatments and followed for up to 24 months (more details regarding our treatment research are provided in Lewinsohn, Clarke, Rohde, Hops, & Seeley, 1996).

In both studies, diagnostic information regarding current and past disorders as per the revised third edition of the Diagnostic and Statistical Manual (DSM-III-R; American Psychiatric Association, 1987) was collected using adolescent report on the Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children (K-SADS; Orvaschel, Puig-Antich, Chambers, Tabrizi, & Johnson, 1982) at point of entry into study and the Longitudinal Interval Follow-up Evaluation (LIFE; Keller, Lavori, Friedman, Nielsen, Endicott, & McDonald-Scott, 1987) at subsequent observation points. Inter-rater reliability of the interviews was high and comparable to what has been found in other studies (e.g., kappas generally greater than .80).

Phenomenology of major depressive disorder
Frequency of MDD Symptoms

Researchers previously thought that children and adolescents, when depressed, would exhibit different symptoms than adults (e.g., “masked” depression; Welner, 1978) However, the trend over the past 20 years has been increasingly toward viewing MDD in children, adolescents, and adults as similar, as reflected in the DSM-III-R and DSM-IV, which emphasize the commonalities in MDD across the age span. To examine the manifestation of an episode of MDD in adolescence, we calculated the relative frequency of DSM-III-R depressive symptoms for adolescents in an episode of MDD, for noncases, and for the total sample at T1. Results are shown in Table 1. As can be seen, in addition to depressed mood, the most frequent symptoms are thinking difficulties and sleep and weight/appetite disturbances. The least frequent symptom is thoughts of death/suicide, which, nonetheless, was reported by over half of the MDD cases. The relative rank ordering of depressive symptoms in the cases and non-cases was very similar

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำอธิบายย่อของชุดข้อมูลตั้งแต่ 1985 เรามีการดำเนินการขนาดใหญ่ อนาคต epidemiologic ศึกษาสิทธิโอเรกอนวัยรุ่นซึมเศร้าโครงการ (OADP) OADP ประกอบด้วยตัวอย่างตัวแทนของนักเรียนมัธยม 1,709 ที่สัมภาษณ์วินิจฉัยเสร็จสมบูรณ์และหลากหลายของมาตรการ psychosocial เมื่อพวก 14-18 ปี (เวลา 1 หรือ T1) ประมาณ 1 ปีต่อมา (T2), 1,507 (88%) ของผู้เรียนส่งคืนสำหรับมีสองวินิจฉัยสัมภาษณ์และแบบสอบถามการประเมิน ผู้เรียนได้ประเมินในอาร์เรย์ที่ครอบคลุมของ psychosocial โครงสร้างที่สัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าในผู้ใหญ่ที่รู้จักกัน หรือตั้งสมมติฐานว่ามีความสำคัญเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น เราเป็นอยู่ในขณะนี้กำลังดำเนินการสามวินิจฉัยประเมิน (T3) กับผู้เข้าร่วม OADP ใกล้เวลาของพวกเขา 24 วันเกิด ซึ่งจะให้ข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับผลกระทบของ psychopathology ระหว่างการเปลี่ยนแปลงจากวัยรุ่นหนุ่มสาววัยผู้ใหญ่ได้อายุเฉลี่ยของตัวอย่าง OADP ที่ T1 เป็น 16.6 (SD = 1.2) เล็กน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วม (53%) ถูกหญิง 91% มีสีขาว 12% มีซ้ำเกรดในโรงเรียน 53% ได้อาศัยอยู่กับพ่อแม่ทั้งทางชีวภาพเวลาสัมภาษณ์ T1 และการเพิ่ม 18% มีชีวิตชีวภาพหลักและขั้นตอนหลักการ ผู้เรียนส่วนใหญ่อยู่ในครอบครัวที่พ่อแม่หนึ่ง หรือทั้งสองทำงานเป็นมืออาชีพรอง (44%) หรือมืออาชีพ (31%)During this same time period, our group also developed and tested the efficacy of a cognitive-behavioral group intervention for depressed young people, the Adolescent Coping With Depression (CWD-A) Course. In a small classroom-like setting, depressed adolescents are encouraged to apply a variety of skills to gain a greater sense of control over their mood (e.g., increasing pleasant events, controlling negative thoughts, improving problem-solving skills). The CWD-A has been evaluated in two clinical trials in which adolescents were randomly assigned to active or waitlist treatments and followed for up to 24 months (more details regarding our treatment research are provided in Lewinsohn, Clarke, Rohde, Hops, & Seeley, 1996).In both studies, diagnostic information regarding current and past disorders as per the revised third edition of the Diagnostic and Statistical Manual (DSM-III-R; American Psychiatric Association, 1987) was collected using adolescent report on the Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children (K-SADS; Orvaschel, Puig-Antich, Chambers, Tabrizi, & Johnson, 1982) at point of entry into study and the Longitudinal Interval Follow-up Evaluation (LIFE; Keller, Lavori, Friedman, Nielsen, Endicott, & McDonald-Scott, 1987) at subsequent observation points. Inter-rater reliability of the interviews was high and comparable to what has been found in other studies (e.g., kappas generally greater than .80).
Phenomenology of major depressive disorder
Frequency of MDD Symptoms

Researchers previously thought that children and adolescents, when depressed, would exhibit different symptoms than adults (e.g., “masked” depression; Welner, 1978) However, the trend over the past 20 years has been increasingly toward viewing MDD in children, adolescents, and adults as similar, as reflected in the DSM-III-R and DSM-IV, which emphasize the commonalities in MDD across the age span. To examine the manifestation of an episode of MDD in adolescence, we calculated the relative frequency of DSM-III-R depressive symptoms for adolescents in an episode of MDD, for noncases, and for the total sample at T1. Results are shown in Table 1. As can be seen, in addition to depressed mood, the most frequent symptoms are thinking difficulties and sleep and weight/appetite disturbances. The least frequent symptom is thoughts of death/suicide, which, nonetheless, was reported by over half of the MDD cases. The relative rank ordering of depressive symptoms in the cases and non-cases was very similar

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบายสั้น ๆ
ของชุดข้อมูลตั้งแต่ปี1985 เราได้รับการดำเนินการที่มีขนาดใหญ่ที่คาดหวังจากการศึกษาทางระบาดวิทยาได้รับสิทธิในโอเรกอนโครงการวัยรุ่นอาการซึมเศร้า (OADP) OADP ประกอบด้วยตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของ 1709 นักเรียนมัธยมที่เสร็จสิ้นการสัมภาษณ์การวินิจฉัยและการที่หลากหลายของมาตรการทางจิตสังคมเมื่อพวกเขา 14-18 ปี (เวลา 1 หรือ T1) ประมาณ 1 ปีต่อมา (T2) 1507 (88%) ของผู้เข้าร่วมที่ส่งกลับสำหรับการสัมภาษณ์ครั้งที่สองในการวินิจฉัยและการประเมินผลการตอบแบบสอบถาม ผู้เข้าร่วมกิจกรรมได้รับการประเมินในอาร์เรย์ที่ครอบคลุมของโครงสร้างทางจิตสังคมที่รู้จักกันอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะเชื่อมโยงกับภาวะซึมเศร้าในผู้ใหญ่หรือตั้งสมมติฐานจะมีความสำคัญที่เกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น เรากำลังอยู่ในขั้นตอนของการดำเนินการประเมินผลการวินิจฉัยที่สาม (T3) โดยมีผู้เข้าร่วม OADP ใกล้เวลาของวันเกิดวันที่ 24 ของพวกเขาที่จะให้ข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับผลกระทบของพยาธิวิทยาในช่วงการเปลี่ยนผ่านจากวัยรุ่นวัยหนุ่มสาว. อายุเฉลี่ยของ ตัวอย่าง OADP ที่ T1 เป็น 16.6 (SD = 1.2) น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วมประชุม (53%) เป็นเพศหญิง; 91% เป็นสีขาว; 12% ได้ซ้ำแล้วซ้ำอีกเกรดในโรงเรียน; 53% อาศัยอยู่กับพ่อแม่ทางชีวภาพทั้งในเวลาของการสัมภาษณ์ T1 และเพิ่มอีก 18% อาศัยอยู่กับพ่อแม่ทางชีวภาพและขั้นตอนที่ผู้ปกครอง ผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในครัวเรือนที่หนึ่งหรือทั้งสองพ่อแม่ทำงานเป็นมืออาชีพเล็ก ๆ น้อย ๆ (44%) หรือมืออาชีพ (31%). ในระหว่างช่วงเวลาเดียวกันนี้กลุ่มของเรายังพัฒนาและทดสอบประสิทธิภาพของการแทรกแซงของกลุ่มความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมสำหรับหดหู่ คนหนุ่มสาวที่เผชิญปัญหาวัยรุ่นกับอาการซึมเศร้า (CWD-A) หลักสูตร ในการตั้งค่าห้องเรียนเล็ก ๆ เหมือนวัยรุ่นมีความสุขมีกำลังใจที่จะใช้ความหลากหลายของทักษะที่จะได้รับความรู้สึกของการควบคุมอารมณ์ของพวกเขา (เช่นการเพิ่มการจัดกิจกรรมที่น่าพอใจในการควบคุมความคิดเชิงลบในการปรับปรุงทักษะการแก้ปัญหา) CWD-A ได้รับการประเมินในสองการทดลองทางคลินิกในการที่วัยรุ่นถูกสุ่มให้การรักษาการใช้งานหรือ waitlist และปฏิบัติตามได้ถึง 24 เดือน (รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการวิจัยการรักษาของเราจะถูกจัดให้อยู่ใน Lewinsohn คล๊าร์ค, Rohde, Hops และซีลีย์ 1996). ในการศึกษาทั้งข้อมูลการวินิจฉัยเกี่ยวกับปัจจุบันและความผิดปกติที่ผ่านมาตามรุ่นที่สามปรับปรุงคู่มือการวินิจฉัยและสถิติ (DSM-III-R; สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 1987) ที่ถูกเก็บรวบรวมโดยใช้รายงานวัยรุ่นในตารางเวลาสำหรับความผิดปกติที่ส่งผลต่อ และโรคจิตเภทสำหรับเด็กวัยเรียน (K-SADS; Orvaschel, Puig-Antich ให้เช่า, Tabrizi และจอห์นสัน, 1982) ที่จุดของการเข้าสู่การศึกษาและช่วงยาวติดตามประเมินผล (LIFE; เคลเลอร์ Lavori, ฟรีดแมน นีลเซ่นคอตต์และแมคโดนั-สกอตต์, 1987) ที่จุดสังเกตที่ตามมา ความน่าเชื่อถือระหว่างผู้ประเมินของการสัมภาษณ์อยู่ในระดับสูงและเทียบเท่ากับสิ่งที่ได้รับพบในการศึกษาอื่น ๆ (เช่นกัปปะทั่วไปมากกว่า 0.80). ปรากฏการณ์ของโรคซึมเศร้าความถี่ของอาการโรคซึมเศร้านักวิจัยที่เคยคิดว่าเด็กและวัยรุ่นเมื่อหดหู่จะแสดงอาการที่แตกต่างกันกว่าผู้ใหญ่ (เช่น "สวมหน้ากาก" ภาวะซึมเศร้า; Welner, 1978) อย่างไรก็ตามแนวโน้มในช่วงที่ผ่านมา 20 ปีที่ได้รับมากขึ้นต่อการดู MDD ในเด็กวัยรุ่นและผู้ใหญ่เป็นที่คล้ายกันที่สะท้อนให้เห็นใน DSM-III -R และ DSM-IV ซึ่งเน้น commonalities ใน MDD ข้ามช่วงอายุ เพื่อตรวจสอบการประกาศของกรณีของโรคซึมเศร้าในวัยรุ่นที่เราคำนวณความถี่ของอาการ DSM-III-R ซึมเศร้าสำหรับวัยรุ่นในบทของ MDD ที่สำหรับ noncases และสำหรับกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดที่ T1 ผลการค้นหาจะแสดงในตารางที่ 1 ที่สามารถเห็นได้นอกเหนือไปจากอารมณ์ซึมเศร้าอาการที่พบบ่อยที่สุดจะคิดความยากลำบากและการนอนหลับและน้ำหนัก / หิวปั่นป่วน อย่างน้อยอาการที่พบบ่อยคือความคิดของการเสียชีวิต / การฆ่าตัวตายซึ่งกระนั้นถูกรายงานโดยมากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า สั่งซื้อยศญาติของอาการซึมเศร้าในกรณีและกรณีที่ไม่เป็นที่คล้ายกันมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปรายละเอียดของชุดข้อมูล
ตั้งแต่ปี 1985 เราได้รับการขนาดใหญ่ในอนาคต การศึกษาทางระบาดวิทยาเรื่องโอเรกอนภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น ( โครงการ oadp ) การ oadp ประกอบด้วยตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของ 1382 นักเรียนมัธยมที่จบการสัมภาษณ์การวินิจฉัยและอาร์เรย์ที่กว้างของมาตรการทางสังคมเมื่อพวกเขาอายุ 14 ถึง 18 ปี ( เวลา 1 หรือ T1 )ประมาณ 1 ปีต่อมา ( T2 ) ลงไป ( 88% ) ของผู้เข้าร่วมกลับไปสัมภาษณ์ที่สองวินิจฉัยและการประเมินแบบสอบถาม ผู้เข้าร่วมทดลองในอาร์เรย์ครอบคลุมของจิตสร้างให้รู้จักที่จะเชื่อมโยงกับภาวะซึมเศร้าในผู้ใหญ่หรือสมมุติฐานมีความสำคัญต่อภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่นเราอยู่ในขั้นตอนการวินิจฉัยการประเมิน 3 ( T3 ) กับ oadp เข้าร่วมใกล้เวลาของวันเกิด 24 ของตนเอง ซึ่งจะให้ข้อมูลที่สำคัญเกี่ยวกับผลกระทบของจิตในช่วงการเปลี่ยนจากวัยรุ่นจนถึงวัยผู้ใหญ่ตอนต้น

อายุเฉลี่ยของตัวอย่างที่ oadp T1 เป็น 16.6 ( SD = 1.2 )เล็กน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วม ( 53% ) เป็นหญิง ร้อยละ 91 เป็นสีขาว ; 12 % มีซ้ำเกรดในโรงเรียน ; 53 % อาศัยอยู่กับผู้ปกครองทั้งทางชีวภาพในช่วงเวลาของ T1 การสัมภาษณ์ และอีก 18% อาศัยอยู่กับผู้ปกครองทางชีวภาพและขั้นตอนที่ผู้ปกครอง คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในครัวเรือน ซึ่งในหนึ่งหรือทั้งพ่อและแม่ทำงานเป็นอาชีพรอง ( 44% ) หรือ Professional ( 31% ) .

ในช่วงเวลาเดียวกันนี้ ระยะเวลา กลุ่มของเรายังพัฒนาและทดสอบประสิทธิภาพของการรู้คิดและกลุ่มวัยรุ่นซึมเศร้า , ปัญหาวัยรุ่นมีภาวะซึมเศร้า ( cwd-a ) แน่นอน ในชั้นเรียนขนาดเล็ก เช่น การตั้งค่า วัยรุ่นซึมเศร้าควรใช้ความหลากหลายของทักษะที่จะได้รับความรู้สึกมากขึ้นของการควบคุมอารมณ์ของตนเอง เช่น การเพิ่มกิจกรรมรื่นรมย์การควบคุมความคิดลบ ปรับปรุงทักษะในการแก้ปัญหา ) การ cwd-a ได้ถูกประเมินใน 2 การทดลองทางคลินิกที่วัยรุ่นมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้งานหรือ waitlist วิทยา และตามถึง 24 เดือน ( รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการวิจัยการรักษาของเราไว้ในลูอินเซิ่นคลาร์ก , ฟลอริด้า , กระโดด & , ซิลลี่ , 1996 ) .

ทั้งในการศึกษาข้อมูลการวินิจฉัยความผิดปกติเกี่ยวกับอดีตปัจจุบันและตามแก้ไขรุ่นที่สามของการวินิจฉัยและสถิติคู่มือ ( dsm-iii-r ; อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 1987 ) เก็บรวบรวมโดยใช้รายงานวัยรุ่นบนตารางอารมณ์ disorders และจิตเภทสำหรับเด็กวัยเรียน ( k-sads ; orvaschel ปุย antich , ห้อง , tabrizi & , จอห์นสัน1982 ) ที่จุดของการเข้าเรียน และช่วงยาวติดตามประเมินผล ( ชีวิต เคลเลอร์ lavori Friedman , นีลเส็นง& McDonald , , สก็อต , 1987 ) จุดสังเกตที่ตามมา อินเตอร์ระดับความน่าเชื่อถือของการสัมภาษณ์คือสูงและใกล้เคียงกับสิ่งที่ได้ค้นพบในการศึกษาอื่น ๆ ( เช่น kappas โดยทั่วไปมากกว่า 80 ) .

ปรากฏการณ์ของโรคซึมเศร้า
ความถี่ของอาการเต็ม

นักวิจัยคิดไว้ก่อนหน้านี้ว่า เด็กและวัยรุ่น เมื่อเศร้า จะแสดงอาการต่างจากผู้ใหญ่ ( เช่น " หน้ากาก " ภาวะซึมเศร้า ; welner , 1978 ) อย่างไรก็ตาม แนวโน้มในช่วง 20 ปีที่ได้รับมากขึ้นต่อเต็มดูในเด็ก วัยรุ่น และผู้ใหญ่เป็นกัน ที่สะท้อนใน dsm-iii-r dsm-iv และ ,ซึ่งเน้นสามัญชนใน MDD ทั่วอายุช่วง เพื่อศึกษาการแสดงออกของตอนเต็มในช่วงวัยรุ่น เราคำนวณเทียบความถี่ของอาการโรคซึมเศร้า dsm-iii-r สำหรับวัยรุ่นในตอนของ mdd สำหรับ noncases และตัวอย่างทั้งหมดที่ T1 . ผลลัพธ์จะแสดงในตารางที่ 1 ทั้งนี้ นอกจากกดดันอารมณ์อาการที่พบบ่อยที่สุดคือ ความคิดและน้ำหนัก / อาหารการนอนหลับและสิ่งรบกวน อาการน้อยที่สุดคือความคิดของความตาย / ฆ่าตัวตาย ซึ่งอย่างไรก็ตาม มีรายงานว่า กว่าครึ่งหนึ่งของ mdd กรณี เทียบตำแหน่งการสั่งซื้อของภาวะซึมเศร้าในคดีและไม่มีคดีที่คล้ายคลึงกันมาก