constant for benzoic acid (1/n = 0.

constant for benzoic acid (1/n = 0.2) and isin the range (0.15 -0.6) for acetic acid.These ranges of Freundlich parameterequation values 1/n (0.19 - 0.5) have beenalready obtained [20] and shown that thesurface is not heterogeneous. Acetic andbenzoic acids values from Langmuir Xmand b are represented (Table 1). For aceticacid, am and b respectively decreases andincreases with temperature, but for benzoicacid, am is a constant (2 mmol/g) and bseems to be decreasing. The observation ofk value has shown a higher capacity ofadsorption for benzoic rather than foracetic acid. We can claim that theformation of apparent monolayer coverageonto carbon surface to the both adsorbentsis not reached. It can be expected thatapparent monolayer coverage wouldhappened at higher adsorbateconcentrations. These types of isotherms inwhich the saturation of the surface has notbeen reached, due to experimentaldifficulties can be classified as L1isotherms [7]. These isotherms are similarto those obtained by other authors duringadsorption at different temperatures oversolid surfaces [21]. They could beinterpreted as isotherms resulting ofphysical adsorption in the micro poroushaving molecular dimensions. In this case,the Langmuir isotherm usually predictsbetter the adsorption behaviour than theexponentially increasing Freundlichisotherm [22].The results enable us to trace the functionlnb according to 1/T and to obtain a line ofequation: lnb= - ΔH°/RT + ΔS°/R (R:noble gas constant, T: temperature (K))Thus, we could determine the enthalpy ofadsorption (ΔH°) and entropy ofadsorption (ΔS°).For benzoic acid: ΔH° = -53.62 KJ/moland ΔS° = -90.84 J/mol.K.For acetic acid: ΔH° = -26.25 KJ/mol andΔS° = -1.20 J/mol.K.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าคงที่สำหรับกรดเบนโซอิก (1/n = 0.2) และอยู่ในช่วง (0.15 -0.6) สำหรับกรดอะซิติก ช่วงของค่าสมการพารามิเตอร์ฟรอยด์ลิช 1/n (0.19 - 0.5) เหล่านี้ได้รับมาแล้ว [20] และแสดงให้เห็นว่าพื้นผิวไม่ต่างกัน ค่ากรด อะซิติกและกรดเบนโซอิกจาก Langmuir Xm และ b เป็นตัวแทน (ตารางที่ 1) สำหรับกรดอะซิติก am และ b จะลดลงและเพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิตามลำดับ แต่สำหรับกรดเบนโซอิก am มีค่าคงที่ (2 มิลลิโมล/กรัม) และ b ดูเหมือนจะลดลง การสังเกตค่า k แสดงให้เห็นว่ามีความสามารถในการดูดซับเบนโซอิกได้สูงกว่ากรดอะซิติก เราสามารถอ้างได้ว่าไม่เกิดการก่อตัวของการครอบคลุมชั้นเดียวที่ชัดเจนบนพื้นผิวคาร์บอนกับตัวดูดซับทั้งสองตัว สามารถคาดหวังได้ว่าการครอบคลุมชั้นเดียวที่ชัดเจนจะเกิดขึ้นที่ความเข้มข้น ของตัวดูดซับที่สูงขึ้น ไอโซเทอร์มประเภทนี้ซึ่งยังไม่ถึงความอิ่มตัวของพื้นผิวเนื่องจากความยากลำบากในการทดลอง สามารถจำแนกได้เป็นไอโซเทอร์ม L1 [7] ไอโซเทอร์มเหล่านี้คล้ายคลึงกับไอโซเทอร์มที่ได้รับจากผู้เขียนคนอื่นๆ ในระหว่างการดูดซับที่อุณหภูมิต่างกันบนพื้นผิวของแข็ง [21] พวกเขาสามารถตีความได้ว่าเป็นไอโซเทอร์มที่เกิดจากการดูดซับทางกายภาพในไมโครรูพรุนที่มีขนาดโมเลกุล ในกรณีนี้ไอโซเทอร์มของแลงมัวร์มักจะทำนายพฤติกรรมการดูดซับได้ดีกว่า ไอโซเทอร์ม ของฟรอยด์ลิชที่เพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ[22] ผลลัพธ์ช่วยให้เราสามารถติดตามฟังก์ชันlnb ตาม 1/T และได้เส้นสมการ: lnb= - ΔH°/RT + ΔS°/R (R: ค่าคงที่ของก๊าซมีตระกูล, T: อุณหภูมิ (K)) ดังนั้น เราสามารถกำหนดเอนทาลปีของการดูดซับ (ΔH°) และเอนโทรปีของการดูดซับ (ΔS°) สำหรับกรดเบนโซอิก: ΔH° = -53.62 KJ/mol และ ΔS° = -90.84 J/mol.K สำหรับกรดอะซิติก: ΔH° = -26.25 KJ/mol และΔS° = -1.20 J/mol.K

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าคงที่ของกรดเบนโซอิก (1 / n = 0.2)
สำหรับกรดอะซิติกอยู่ในช่วง (0.15-0.6)
ช่วงของพารามิเตอร์ Freundlich เหล่านี้
ค่าสมการ 1 / n (0.19-0.5)
ได้รับ [20] และแสดงให้เห็นว่า
พื้นผิวไม่เท่ากัน กรดอะซิติกและ
ค่ากรดเบนโซอิก Langmuir Xm
และ ข. (ตารางที่ 1) สำหรับกรดอะซิติก
กรด am และ b ลดลงตามลำดับ
เพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิ แต่สำหรับกรดเบนโซอิก
กรด, am เป็นค่าคงที่ (2 mmol / g), b
ดูเหมือนจะลดลง สังเกต
ค่า k แสดงความจุที่สูงขึ้น
การดูดซับกรดเบนโซอิกแทน
กรดอะซิติก เราสามารถอ้างว่า
การก่อตัวของชั้นซ้อนทับชั้นเดียวที่เห็นได้ชัด
สารดูดซับสองชนิดบนพื้นผิวคาร์บอน
ยังไม่ได้รับการติดต่อ สามารถคาดหวังได้
พื้นผิว ชั้นเดียวครอบคลุม
เกิดขึ้นในตัวดูดซับที่สูงขึ้น
ความเข้มข้น isothermoline ประเภทนี้
ความอิ่มตัวของพื้นผิว ไม่มี
เนื่องจากการทดลอง
ความยากลำบากสามารถจำแนกเป็น L1
ไอโซโทป [7] เส้นไอโซโทปเหล่านี้จะคล้ายกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าคงที่ของกรดเบนโซอิก(1/ n =0.2 )คือ
สําหรับกรดอะซิติกอยู่ในช่วง(0.15-0.6 )
ช่วงเหล่านี้ของพารามิเตอร์freundlich
ค่าของสมการ 1 / n ( 0.19 - 0.5 ) ได้รับการแก้ไขแล้ว
ได้รับ[ 20 ]และแสดงให้เห็นว่า
พื้นผิวไม่ต่างกัน และกรดอะซิติก
ค่าของกรดเบนโซอิกที่ได้จาก langmuir xm
และb (ตารางที่1 ) สําหรับกรดอะซิติก
กรด am และ b ลดลงตามลําดับ
เพิ่มขึ้นเมื่ออุณหภูมิสูงขึ้นแต่สําหรับกรดเบนโซอิก
กรด, am เป็นค่าคงที่ (2 มิลลิโมล/กรัม), b
ดูเหมือนจะลดลง ข้อสังเกตของ...
ค่า k แสดงความจุที่สูงขึ้น
และดูดซับกรดเบนโซอิกแทน
กรดอะซิติก. เราสามารถอ้างว่า
การก่อตัวของชั้นเดียวที่เห็นได้ชัด
สารดูดซับทั้งสองชนิดบนพื้นผิวของคาร์บอน
ไม่ถึง และคุณจะคาดหวังได้ว่า
ครอบคลุมชั้นเดียวที่เห็นได้ชัด
เกิดขึ้นที่ระดับการดูดซับที่สูงขึ้น
ความเข้มข้น. ไอโซเทอร์มินัลชนิดนี้
และความอิ่มตัวของพื้นผิวไม่ได้
ได้ประสบความสําเร็จแล้วเนื่องจากการทดลอง
ความยากสามารถจัดเป็น l1
ไอโซเทอร์มอล [ 7]. isotherms เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกัน
กับผู้เขียนคนอื่น
การดูดซับที่อุณหภูมิที่แตกต่างกัน
พื้นผิวที่เป็นของแข็ง[ 21 ] พวกเขาอาจจะเป็น
อธิบายว่าเส้นไอโซเทอร์มอลทําให้เกิด
การดูดซับทางกายภาพในmicroporous
มีระดับโมเลกุล ในกรณีนี้,
isothermal langmureมักคาดการณ์
คุณสมบัติการดูดซับดีกว่า
freundlich ที่เติบโตอย่างมาก
ไอโซเทอร์มินัล [22].
ผลลัพธ์เหล่านี้ช่วยให้เราสามารถติดตามฟังก์ชันนี้ได้
lnb ตาม 1/t ให้ได้บรรทัด
สมการ: lnb=-δh/rt+δs/r (r:
ค่าคงที่ของก๊าซเฉื่อยt :อุณหภูมิ( k )
ดังนั้นเราสามารถกําหนดเอนโทรปีได้
การดูดซับ(δh )และไฮโดรคาร์บอน
การดูดซับ(δs )
สําหรับกรดเบนโซอิก:δh =-53.62กิโลจูล/โมล
และδs=-90.84j/mol.k
สําหรับกรดอะซิติก:δh =-26.25กิโลจูลต่อโมลและ
ระดับδs=-1.20j/mol.k.