going to say, but I didn’t snatch p

going to say, but I didn’t snatch people’s pocketbooks. Well, I wasn’t going to say that.” Pause. Silence. “I have done things, too, which I would not tell you, son—neither tell God, if he didn’t already know. So you set down while I fix us something to eat. You might run that comb through your hair so you will look presentable.”
In another corner of the room behind a screen was a gas plate and an icebox. Mrs. Jones got up and went behind the screen. The woman did not watch the boy to see if he was going to run now, nor did she watch her purse which she left behind her on the day-bed. But the boy took care to sit on the far side of the room where he thought she could easily see him out of the corner of her eye, if she wanted to. He did not trust the woman not to trust him. And he did not want to be mistrusted now.
“Do you need somebody to go to the store,” asked the boy, “maybe to get some milk or something?”
“Don’t believe I do,” said the woman, “unless you just want sweet milk yourself. I was going to make cocoa out of this canned milk I got here.”
“That will be fine,” said the boy.
She heated some lima beans and ham she had in the icebox, made the cocoa, and set the table. The woman did not ask the boy anything about where he lived, or his folks, or anything else that would embarrass him. Instead, as they ate, she told him about her job in a hotel beauty-shop that stayed open late, what the work was like, and how all kinds of women came in and out, blondes, red-heads, and Spanish. Then she cut him a half of her ten-cent cake.
“Eat some more, son,” she said.
When they were finished eating she got up and said, “Now, here, take this ten dollars and buy yourself some blue suede shoes. And next time, do not make the mistake of latching onto my pocketbook nor nobody else’s—because shoes come by devilish like that will burn your feet. I got to get my rest now. But I wish you would behave yourself, son, from here on in.”
She led him down the hall to the front door and opened it. “Good-night! Behave yourself, boy!” she said, looking out into the street.
The boy wanted to say something else other than “Thank you, m’am” to Mrs. Luella Bates Washington Jones, but he couldn’t do so as he turned at the barren stoop and looked back at the large woman in the door. He barely managed to say “Thank you” before she shut the door. And he never saw her again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะพูด แต่ไม่แน pocketbooks ของคน ดี ฉันไม่ได้จะบอกว่า " หยุดชั่วคราว ความเงียบ "เสร็จสิ่ง เกินไป ซึ่งผมจะบอกคุณ สน – ไม่บอกพระเจ้า ถ้าอยู่แล้วไม่ทราบ ดังนั้น คุณตั้งค่าลงในขณะแก้ไขเราให้กิน คุณอาจเรียกใช้หวีที่ผ่านเส้นผมของคุณดังนั้นคุณจะมองมุม"อีกมุมของห้องพักหลังหน้าจอถูกแผ่นแก๊สและการ icebox นางโจนส์มีค่า และไปหลังหน้าจอ ผู้หญิงไม่ได้ดูเด็กดูถ้าเขาไปทำงานตอนนี้ หรือเธอไม่ได้ดูเอากระเป๋าที่เธอทิ้งเธอบนเตียงนอนกลางวัน แต่เด็กค่ะนั่งอยู่ด้านของห้องที่เขาคิดว่า เธอสามารถมองเห็นเขาจากมุมของตาของเธอ ถ้าเธอต้องการ เขาไม่เชื่อถือผู้หญิงไม่สามารถเชื่อถือเขา และเขาไม่ต้องการ mistrusted ขณะนี้"คุณต้องการให้ไปเก็บ ถามเด็ก "อาจจะได้รับนมบางหรือบางสิ่งบางอย่างหรือไม่""ไม่เชื่อว่า ทำ กล่าวว่า ผู้หญิง "ถ้าคุณเพียงต้องการหวาน นมตัวเอง ผมไปทำโกโก้จากนมกระป๋องนี้ผมที่นี่""ได้ดี กล่าวว่า เด็กเธอเร่าร้อนบางถั่วลิมาและแฮมเธอมี icebox ทำโกโก้ และการตั้งค่าตาราง ผู้หญิงไม่ได้ถามเด็กอะไรเกี่ยวกับที่เขาอาศัยอยู่ หรือคนของเขา หรือสิ่งอื่นที่จะผู้ใหญ่เขา แทน กิน เธอบอกเขาเกี่ยวกับงานของเธอในโรงแรม ร้านเสริมสวยที่พักเปิดล่าช้า สิ่งถูก เช่น และ วิธีมาทุกชุด และออก blondes หัวแดง และสเปน แล้ว เธอตัดเขาครึ่งเค้กร้อยละสิบของเธอ"กินลูกเพิ่มเติม บาง เธอกล่าวเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นกินเธอมีค่า และกล่าว ว่า ที่นี่ อายุใช้งานนี้ 10 ดอลล่าห์ และซื้อรองเท้าหนังกลับสีฟ้าบางตัวเอง และเวลาถัดไป ทำผิดของ latching บน pocketbook ของฉันหรือไม่มีใครอื่นของ — เนื่องจากรองเท้ามาโดยแสงแวววับเช่นเดียวกับที่จะเขียนของเท้า ผมจะได้รับส่วนที่เหลือของฉันตอนนี้ แต่คุณต้องทำด้วยตัวเอง บุตร ที่บนใน"เธอนำเขาลงศาลาไปประตูด้านหน้า และเปิด "คืนดี ทำงานด้วยตัวเอง เด็ก "เธอกล่าว มองออกไปยังถนนเด็กอยากพูดอย่างอื่นเป็น "ขอบคุณ m'am" กับนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ แต่เขาไม่สามารถทำให้เป็นเขาเปิดที่ก้มเป็นหมัน และมองที่ผู้หญิงขนาดใหญ่ในประตูได้ เขาเพิ่งจะจัดการเพื่อพูด "ขอบคุณ" ก่อนที่เธอปิดประตู และเขาไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะบอกว่า ผมไม่ได้แย่งพอคเกตบุ๊คของคน เอ่อ ผมไม่ได้จะบอกว่า " หยุด ความเงียบ " ผมได้ทำสิ่งต่างๆ ด้วย ซึ่งผมจะไม่บอกคุณลูกก็จะบอกพระเจ้าว่า ถ้าเขาไม่ได้อยู่แล้ว แล้วคุณตั้งลงในขณะที่ฉันแก้ไขอะไรให้พวกเรากิน คุณอาจใช้หวีผ่านเส้นผมของคุณแล้วคุณจะดูเข้าใจ "
.ในอีกมุมของห้อง หลัง หน้าจอเป็นแผ่นก๊าซและช่องแช่แข็ง คุณนายโจนส์ลุกขึ้นและไปที่หลังจอ ผู้หญิงที่ไม่ได้ดูเด็ก เพื่อดูว่าเขาจะใช้ตอนนี้หรือเธอเธอดูกระเป๋าที่เธอทิ้งเธอบนเตียงต่อวัน แต่เด็กก็จะนั่งบนด้านไกลของห้องที่เขาคิดว่าเธอสามารถจะมองเห็นเขาจากมุมตาของเธอหากเธอต้องการ เขาไม่เชื่อใจผู้หญิงที่ไม่น่าไว้ใจ และเขาไม่ได้อยากเป็น mistrusted ตอนนี้ .
" คุณต้องการใครไปร้าน " ถามเด็ก " อาจจะหยิบนมหรืออะไร ? "
" ไม่เชื่อฉัน " ผู้หญิง " ถ้าคุณเพียงต้องการนมหวานเอง ผมกำลังจะทำโกโก้ออกจากนมกระป๋องนี้ผมมา "
" ก็ดี " เด็กชายว่า
นางอุ่น มีถั่ว และแฮมที่เธอมีในตู้เย็น , ทำโกโก้ และชุดโต๊ะ ผู้หญิงไม่ได้ถามเด็กเกี่ยวกับเรื่องที่เขาเคยอยู่ หรือพ่อแม่ หรืออะไรที่จะทำให้เขาขายหน้า แทน ขณะที่พวกเขากิน เธอบอกเขาเรื่องงานของเธอในโรงแรม ร้านเสริมสวยที่ค้างเปิดช้าแล้วทำงานเป็นอย่างไร และชนิดทั้งหมดของผู้หญิงที่เข้ามาและออกไป ผมบลอนด์ หัวแดงและสเปน แล้วเธอตัดเขาครึ่งหนึ่งของร้อยละสิบเค้กของเธอ .
" กินอีกลูก " เธอกล่าว .
เมื่อพวกเขากินเสร็จ เธอลุกขึ้นและกล่าวว่า " ตอนนี้ เอ้า เอาไปสิบดอลลาร์และซื้อรองเท้าหนังนิ่มสีฟ้าเอง คราวหน้าอย่าให้ความผิดพลาดของการล็อคบนของฉัน pocketbook หรือไม่มีใครรองเท้า 's-because มาโหดเหี้ยมแบบนั้นจะไหม้เท้า ฉันต้องไปพักแล้วแต่ฉันหวังว่า คุณจะทำตัวเอง ลูกชาย จากนี้ไป "
เธอนำเขาลงมาที่ห้องโถง ไปที่หน้าประตูและเปิดมัน " ราตรีสวัสดิ์ ทำตัวดีๆหน่อย ไอ้หนู ! " เธอกล่าวว่า มองไปที่ถนน .
เด็กอยากพูดอย่างอื่นนอกจาก " ขอบคุณ m'am " คุณนายลูล่า เบทส์ วอชิงตัน โจนส์แต่เขาไม่ได้ทำอย่างที่เขาหันไปก้มเป็นหมันและมองไปที่ผู้หญิงขนาดใหญ่ในประตู เขาแทบจะพูด " ขอบคุณ " ก่อนที่เธอจะปิดประตู เขาไม่เคยเจอเธออีกเลย