Fable is a literary genre: a succin

Fable is a literary genre: a succinct fictional story, in prose or verse, that features animals, mythical creatures, plants, inanimate objects, or forces of nature that are anthropomorphized (given human qualities, such as verbal communication) and that illustrates or leads to an interpretation of a moral lesson (a "moral"), which may at the end be added explicitly as a pithy maxim.

A fable differs from a parable in that the latter excludes animals, plants, inanimate objects, and forces of nature as actors that assume speech or other powers of humankind.

Usage has not always been so clearly distinguished. In the King James Version of the New Testament, "μῦθος" ("mythos") was rendered by the translators as "fable"[1] in the First Epistle to Timothy, the Second Epistle to Timothy, the Epistle to Titus and the First Epistle of Peter.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานเป็นวรรณกรรมประเภท: เรื่องสมมุติรวบรัดร้อยแก้วหรือร้อยกรองที่มีสัตว์, สิ่งมีชีวิตที่เป็นตำนานพืชวัตถุที่ไม่มีชีวิตหรือกองกำลังของธรรมชาติที่ anthropomorphized (คุณภาพของมนุษย์ได้รับเช่นการสื่อสารทางวาจา) และที่แสดงให้เห็นหรือนำไปสู่ การแปลความหมายของบทเรียนศีลธรรม (เป็น "ศีลธรรม") ซึ่งอาจจะในตอนท้ายจะเพิ่มอย่างชัดเจนเป็นจริงแหลมคม. นิทานแตกต่างจากคำอุปมาที่หลังสัตว์ไม่รวมพืชวัตถุที่ไม่มีชีวิตและพลังแห่งธรรมชาติ นักแสดงที่ถือว่าพูดหรืออำนาจอื่น ๆ ของมนุษยชาติ. ใช้ไม่ได้เสมอที่แตกต่างอย่างชัดเจน ในฉบับพระเจ้าเจมส์ของพันธสัญญาใหม่ "μῦθος" ("มิ ธ อส") ได้รับการแสดงโดยนักแปลว่า "นิทาน" [1] ในครั้งแรกจดหมายถึงทิโมธีที่สองจดหมายถึงทิโมธีจดหมายถึงติตัสและเป็นครั้งแรก จดหมายของปีเตอร์. [2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานเป็นประเภทวรรณกรรม : รวบรัดเรื่องสมมุติในร้อยแก้วหรือร้อยกรอง ที่ประกอบด้วยสัตว์ , สัตว์ในตำนาน , พืช , วัตถุที่ไม่มีชีวิต หรือกองกำลังของธรรมชาติที่ anthropomorphized ( ให้คุณภาพของมนุษย์ เช่น การสื่อสารด้วยวาจา ) และแสดงให้เห็นถึง หรือนำไปสู่การตีความบทเรียนทางศีลธรรม ( " จริยธรรม " ) ซึ่งอาจท้ายถูกเพิ่มอย่างชัดเจนเป็น Maxim คมขํา .

นิทานแตกต่างจากอุปมาที่หลังไม่รวมสัตว์ พืช วัตถุที่ไม่มีชีวิต และพลังแห่งธรรมชาติ เป็นนักแสดงที่ถือว่า การพูด หรืออำนาจอื่น ๆของมนุษยชาติ การใช้

ไม่ได้เสมอดังนั้นชัดเจนโดดเด่น ในฉบับคิงเจมส์ในพระคัมภีร์ใหม่ " μῦθος " ( " Mythos " ) คือการแสดงโดยแปลเป็น " นิทาน " [ 1 ] ในจดหมายฉบับแรกถึงทิโมธีในจดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิโมธี , จดหมายของนักบุญเปาโลถึงทิตัสและจดหมายของนักบุญเปโตร ฉบับที่ 1 [ 2 ]