ALEXANDER GRAHAM BELL invented the

ALEXANDER GRAHAM BELL invented the telephone. But Thomas Alva Edison coined the greeting.

The word "hello," it appears, came straight from the fertile brain of the wizard of Menlo Park, N.J., who concocted the sonorous syllables to resolve one of the first crises of techno-etiquette: What do you say to start a telephone conversation?

Two contemporaries of Edison credited him with the word, but too vaguely for Allen Koenigsberg, a classics professor at Brooklyn College who has a passion for early phonographs and their history. Resolved to sort out the "hello" mystery, Mr. Koenigsberg embarked on a tortuous search five years ago that led him, finally and triumphantly, to the American Telephone and Telegraph Company Archives in lower Manhattan, where he found an unpublished letter by Edison. Dated Aug. 15, 1877, it is addressed to one T.B.A. David, president of the Central District and Printing Telegraph Company in Pittsburgh. Mr. David was preparing to introduce the telephone to that city.

At the time, Edison envisioned the telephone as a business device only, with a permanently open line to parties at either end. This setup raised a problem: How would anyone know that the other party wanted to speak? Edison addressed the issue as follows: Friend David, I don't think we shall need a call bell as Hello! can be heard 10 to 20 feet away. What do you think? EDISON

It was a word of destiny. Over at the laboratories of Edison's rival, Bell was insisting on "Ahoy!" as the correct way to answer the telephone. It was trounced by "hello," which became the standard as the first telephone exchanges, equipped by Edison, were set up across the United States and operating manuals adopted the word. The first public exchange, opened in New Haven on Jan. 28, 1878, wavered between "hello" and the fusty "What is wanted?" in its manual. By 1880, "hello" had won out.

Like the telephone, the punchy "hello" was a liberator and a social leveler. "The phone overnight cut right through the 19th-century etiquette that you don't speak to anyone unless you've been introduced," Mr. Koenigsberg said. And "hello" was the edge of the blade. "If you think about it," he said, "why didn't Stanley say hello to Livingston? The word didn't exist." Neither did the simple and elegant "dude," so Stanley was thrown back on the formal "Dr. Livingston, I presume."

Mr. Koenigsberg became fascinated by the "hello" puzzle after reading a passage in Francis Jehl's "Menlo Park Reminiscences" (Edison Institute, 1937), in which the author, a former Edison employee, recalled the scene at Menlo Park in 1878:

"The shouting and hullabaloo inside the laboratory can only be imagined," he wrote. "Being hard of hearing, Edison went about his work unperturbed, while the rest of us were nearly deafened as 'Hello-hello-hello' re-echoed from corner to corner."

If Mr. Jehl (pronounced Yale) is to be believed, then hello was being used well before the first citation in the Oxford English Dictionary in 1883.

Mr. Jehl wrote that Edison was first credited with inventing the word by Frederick Perry Fish, a president of A.T.&T., who said in 1907 that Edison came up with hello as a more efficient alternative to "Are you there?" or "Are you ready to talk?"

"Well, Mr. Edison did away with that un-American way of doing things," Mr. Jehl quoted Mr. Fish as saying. "He caught up a receiver one day and yelled into the transmitter one word -- a most satisfactory, capable, soul-satisfying word -- 'Hello.' It has gone clear around the world."

Mr. Koenigsberg, who teaches a course in the history of English, was rightly suspicious of that "one day." He wanted dates and documents to establish a connection between the word, the telephone and Edison.

At A.T.&T., with the help of Alan Gardner, the company's archivist, he picked up the paper trail. First, he made note that the early telephone operators were called "hello girls," a term that appears in Mark Twain's "Connecticut Yankee in King Arthur's Court" (1889).

Mr. Koenigsberg recently came upon an earlier use of the word by Twain. In "A Telephonic Conversation," a comic sketch written in 1880, Twain reproduced half of an imaginary telephone conversation, with "hello" making an appearance. It represents the first known use of the word in a work of literature.

In an old file, Mr. Koenigsberg discovered the next links in the chain: unpublished letters from 1885 between Edison and Chauncy Smith, a lawyer for Bell. Mr. Smith had asked Edison to provide him with a "brass wheel" that would automatically play the recorded word "hello" to signal that a telephone connection had been made. "I wish to get your instrument for experiment," he wrote.

Edison told him to get lost. No more was heard of this early answering machine, but it does suggest that "hello" was the standard telephone greeting, even for Bell partisans.

Mr. Koenigsberg next looked through the minutes from the first National Convention of Telephone Companies, held in Niagara Falls, N.Y., in September 1880. There he found the following words in an address from the organization's president: "The shortest speech that I could make to you and that would express a great deal to you, probably would be the one that is on all your badges -- 'Hello'!"

The delegates burst into applause. The Hello! name tag went on to become a national institution.

Finally, Mr. Koenigsberg found the historic letter of August 1877. In December 1987, justifiably excited, he published his findings in the journal he publishes, The Antique Phonograph Monthly. No one cared.

Mr. Koenigsberg occasionally delivers cultural treats of this sort to his 2,000 mechanically obsessed subscribers, but, he said, "I think they find it irritating because it takes space away from patent numbers and things like that."

His research enters the area of educated guesswork when it comes to settling the question of why Edison used "hello" in the first place.

When Edison discovered the principle of recorded sound on July 18, 1877, he shouted "Halloo!" into the mouthpiece of the strip phonograph. The word was the traditional call to incite hounds to the chase, and is a close relative of such words as hilla, hillo, halloa and hallo, all used to hail from a distance.

The British "hullo," which dates from the mid-19th century, is deceptive. It was used not as a greeting but as an expression of surprise, as in "Hullo, what have we here?"

It seems likely that Edison, satisfied with the resonant halloo, continued to use it in his experiments, at some point compressing the pronunciation and modifying the spelling, never his strong suit, in any case.

Mr. Koenigsberg said he would still like to know what exactly was going through Edison's mind at the moment of creation. For satisfaction, he will have to turn to one of the first songs to use the Edisonian greeting, "Hello, Central. Give Me Heaven.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเล็กซานเดอร์เกรแฮมเบลล์คิดค้นโทรศัพท์ แต่ Thomas Alva เอดิสันเป็นการอวยพรคำว่า "hello ปรากฏ มาตรงจากสมองอุดมของตัวช่วยสร้างของพาร์ก แสดง ผู้แต่งพยางค์ sonorous เพื่อแก้ไขวิกฤตแรกของเทคโนมารยาทในการอย่างใดอย่างหนึ่ง: อะไรที่คุณพูดเพื่อเริ่มต้นการสนทนาโทรศัพท์Contemporaries สองของเอดิสันเครดิตเขา ด้วยคำ แต่เกินไปคลับอัลเลน Koenigsberg อาจารย์คลาสสิกที่บรู๊คลินวิทยาลัยใครหลง phonographs ต้นและประวัติของพวกเขา แก้ไขการเรียงลำดับออกลึกลับ "สวัสดี" นาย Koenigsberg จำนวนการค้นเงี้ยวห้าปีที่ผ่านมาที่เขา ในที่สุด และประสบความสำเร็จ อเมริกันโทรศัพท์และส่งโทรเลขเก็บบริษัทในแมนฮัตตันต่ำ ที่เขาค้นพบตัวอักษรที่ยกเลิกการประกาศ โดยเอดิสัน วันที่ 15 ส.ค. 1877 มันเป็นที่อยู่หนึ่ง T.B.A. David ประธานาธิบดีย่านและพิมพ์ส่งโทรเลข บริษัทในพิตส์เบิร์ก นาย David กำลังเตรียมจะแนะนำโทรศัพท์เวลา เอดิสันจินตนาการโทรศัพท์เป็นอุปกรณ์ธุรกิจเท่านั้น มีสายเปิดอย่างถาวรไปยังบุคคลที่บันทึก ตั้งค่านี้ยกปัญหา: จะใครรู้ว่า อีกฝ่ายอยากพูด เอดิสันได้รับการจัดการปัญหาดัง: David เพื่อน ฉันไม่คิดว่า เราจะต้องระฆังเรียกเป็นสวัสดี จะได้ยิน 10-20 ฟุตไป เธอคิดว่าไง เอดิสันIt was a word of destiny. Over at the laboratories of Edison's rival, Bell was insisting on "Ahoy!" as the correct way to answer the telephone. It was trounced by "hello," which became the standard as the first telephone exchanges, equipped by Edison, were set up across the United States and operating manuals adopted the word. The first public exchange, opened in New Haven on Jan. 28, 1878, wavered between "hello" and the fusty "What is wanted?" in its manual. By 1880, "hello" had won out.Like the telephone, the punchy "hello" was a liberator and a social leveler. "The phone overnight cut right through the 19th-century etiquette that you don't speak to anyone unless you've been introduced," Mr. Koenigsberg said. And "hello" was the edge of the blade. "If you think about it," he said, "why didn't Stanley say hello to Livingston? The word didn't exist." Neither did the simple and elegant "dude," so Stanley was thrown back on the formal "Dr. Livingston, I presume."Mr. Koenigsberg became fascinated by the "hello" puzzle after reading a passage in Francis Jehl's "Menlo Park Reminiscences" (Edison Institute, 1937), in which the author, a former Edison employee, recalled the scene at Menlo Park in 1878:"The shouting and hullabaloo inside the laboratory can only be imagined," he wrote. "Being hard of hearing, Edison went about his work unperturbed, while the rest of us were nearly deafened as 'Hello-hello-hello' re-echoed from corner to corner."ถ้านาย Jehl (ออกเสียงเยล) ห่างไกล แล้วสวัสดีถูกใช้ดีก่อนอ้างอิงแรกในพจนานุกรมภาษาอังกฤษออกซ์ฟอร์ดใน 1883นาย Jehl เขียนว่า เอดิสันถูกแรกเครดิตที่ มีการประดิษฐ์คิดค้นเพื่อคำ โดยเฟรเดอริกปลาเพอร์รี ประธานของอาคารเอที & t ที่ว่า เศษ ๆ ที่ เอดิสันมากับสวัสดีเป็นทางเลือกมีประสิทธิภาพมากขึ้น "มีคุณหรือไม่" หรือ "คุณพร้อมที่จะพูดหรือไม่""ดี นายเอดิสันไม่ได้ไป ด้วยที่อเมริกายังไม่ได้วิธีการทำ นาย Jehl เสนอราคาปลานายเป็นพูด "หางเครื่องรับหนึ่งวัน และ yelled เป็นตัวรับสัญญาณหนึ่งคำ - พอใจมากที่สุด ความสามารถ จิตภิรมย์คำ - 'สวัสดี' มันไปล้างโลก"นาย Koenigsberg ที่สอนหลักสูตรประวัติศาสตร์อังกฤษ เป็นเรื่องที่น่าสงสัยว่า "หนึ่งวัน" เขาต้องวันและเอกสารการสร้างการเชื่อมต่อระหว่างคำ โทรศัพท์ และเอดิสันที่อาคารเอที & t ด้วยความช่วยเหลือของ Alan การ์ดเนอร์ นักวิชาการของบริษัท เขาเลือกขึ้นทางกระดาษ ครั้งแรก เขาทำให้ผู้ประกอบการโทรศัพท์ก่อนเรียกว่า "สวัสดีหญิง หมายเหตุเป็นคำที่ปรากฏใน Mark Twain "คอนเนตทิคัตแยงในศาลของกษัตริย์ Arthur" (จาก 1889)นาย Koenigsberg เพิ่งมาเมื่อมีการใช้ก่อนหน้านี้ของคำ โดย Twain ใน" A Telephonic ร่างการ์ตูนที่เขียนใน 1880, Twain ทำซ้ำของการจินตภาพโทรศัพท์ ด้วยการ"สวัสดี"ทำให้ลักษณะการ แสดงครั้งแรกที่ใช้ชื่อเสียงของคำในงานวรรณกรรมIn an old file, Mr. Koenigsberg discovered the next links in the chain: unpublished letters from 1885 between Edison and Chauncy Smith, a lawyer for Bell. Mr. Smith had asked Edison to provide him with a "brass wheel" that would automatically play the recorded word "hello" to signal that a telephone connection had been made. "I wish to get your instrument for experiment," he wrote.Edison told him to get lost. No more was heard of this early answering machine, but it does suggest that "hello" was the standard telephone greeting, even for Bell partisans.Mr. Koenigsberg next looked through the minutes from the first National Convention of Telephone Companies, held in Niagara Falls, N.Y., in September 1880. There he found the following words in an address from the organization's president: "The shortest speech that I could make to you and that would express a great deal to you, probably would be the one that is on all your badges -- 'Hello'!"The delegates burst into applause. The Hello! name tag went on to become a national institution.Finally, Mr. Koenigsberg found the historic letter of August 1877. In December 1987, justifiably excited, he published his findings in the journal he publishes, The Antique Phonograph Monthly. No one cared.Mr. Koenigsberg occasionally delivers cultural treats of this sort to his 2,000 mechanically obsessed subscribers, but, he said, "I think they find it irritating because it takes space away from patent numbers and things like that."His research enters the area of educated guesswork when it comes to settling the question of why Edison used "hello" in the first place.When Edison discovered the principle of recorded sound on July 18, 1877, he shouted "Halloo!" into the mouthpiece of the strip phonograph. The word was the traditional call to incite hounds to the chase, and is a close relative of such words as hilla, hillo, halloa and hallo, all used to hail from a distance.The British "hullo," which dates from the mid-19th century, is deceptive. It was used not as a greeting but as an expression of surprise, as in "Hullo, what have we here?"It seems likely that Edison, satisfied with the resonant halloo, continued to use it in his experiments, at some point compressing the pronunciation and modifying the spelling, never his strong suit, in any case.Mr. Koenigsberg said he would still like to know what exactly was going through Edison's mind at the moment of creation. For satisfaction, he will have to turn to one of the first songs to use the Edisonian greeting, "Hello, Central. Give Me Heaven.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อเล็กซานเดอร์เกรแฮมเบลล์คิดค้นโทรศัพท์ แต่โทมัสอัลวาเอดิสันประกาศเกียรติคุณอวยพร. คำว่า "สวัสดี" ก็จะปรากฏขึ้นมาตรงจากสมองที่อุดมสมบูรณ์ของตัวช่วยสร้างของ Menlo Park, นิวเจอร์ซีย์ที่แต่งเสียงดังสนั่นเพื่อแก้ไขหนึ่งในวิกฤตการณ์แรกของเทคโนมารยาท: อะไร คุณบอกว่าจะเริ่มต้นการสนทนาทางโทรศัพท์ได้หรือไม่สองโคตรของเอดิสันเครดิตเขาด้วยคำว่าแต่คลุมเครือเกินไปสำหรับอัลเลน Koenigsberg ศาสตราจารย์คลาสสิกที่วิทยาลัยบรูคลิที่มีความหลงใหลในการอัดเสียงในช่วงต้นและประวัติศาสตร์ของพวกเขา มีมติในการจัดเรียงออก "สวัสดี" ลึกลับนาย Koenigsberg ลงมือค้นหาคดเคี้ยวห้าปีที่ผ่านมาที่ทำให้เขาที่สุดและประสบความสำเร็จในการโทรศัพท์อเมริกันและจดหมายเหตุโทรเลข บริษัท ในแมนฮัตตันซึ่งเขาพบว่าตัวอักษรที่ไม่ถูกเผยแพร่โดยเอดิสัน ลงวันที่ 15 สิงหาคม 1877 ก็จะถูกส่งไปยังหนึ่งในส ธ เดวิดประธานเขตภาคกลางและ บริษัท การพิมพ์โทรเลขในพิตส์เบิร์ก นายเดวิดได้เตรียมความพร้อมที่จะแนะนำทางโทรศัพท์ไปยังเมืองนั้น. ในขณะที่เอดิสันจินตนาการโทรศัพท์เป็นอุปกรณ์ทางธุรกิจเท่านั้นที่มีเส้นเปิดอย่างถาวรให้กับบุคคลที่ปลายทั้งสอง การตั้งค่านี้ยกปัญหา: วิธีการที่ทุกคนจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการที่จะพูด? เอดิสันได้กล่าวถึงประเด็นดังต่อไปนี้เพื่อนเดวิดผมไม่คิดว่าเราจะต้องมีระฆังโทร Hello! สามารถได้ยินเสียง 10 ถึง 20 ฟุตห่าง คุณคิดอย่างไร? EDISON มันเป็นคำพูดของโชคชะตา ไปที่ห้องปฏิบัติการของคู่แข่งของเอดิสันเบลล์ได้รับการยืนยันใน "ปืน" เป็นวิธีที่ถูกต้องที่จะตอบโทรศัพท์ มันเป็นคู่แข่งขันโดย "สวัสดี" ซึ่งกลายเป็นมาตรฐานในขณะที่การแลกเปลี่ยนโทรศัพท์ครั้งแรกพร้อมโดยเอดิสันตั้งอยู่ทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาและคู่มือการดำเนินงานที่นำมาใช้คำว่า การแลกเปลี่ยนสาธารณะเป็นครั้งแรกเปิดในนิวเฮเวนเมื่อวันที่ 28 มกราคม 1878, หวั่นไหวระหว่าง "สวัสดี" และเก่าแก่ "สิ่งที่เป็นที่ต้องการ?" ในคู่มือของ 1880 โดย "สวัสดี" ได้รับรางวัลออก. เช่นเดียวกับโทรศัพท์ที่ราน "สวัสดี" เป็นอิสรภาพและสังคม leveler "โทรศัพท์มือค้างคืนตัดขวาผ่านมารยาทในศตวรรษที่ 19 ที่คุณไม่ได้พูดกับใครจนกว่าคุณจะได้รับการแนะนำ" นาย Koenigsberg กล่าวว่า และ "สวัสดี" เป็นขอบของใบมีด "ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน" เขากล่าวว่า "ทำไมไม่สแตนเลย์กล่าวสวัสดีกับลิฟวิงสตัน? คำที่ไม่ได้อยู่." ไม่ได้ง่ายและสง่างาม "เพื่อน" ดังนั้นสแตนเลย์ถูกโยนกลับมาอย่างเป็นทางการ "ดร. ลีฟวิ่งฉันเข้าใจ." นาย กลายเป็นหลง Koenigsberg โดย "สวัสดี" ปริศนาหลังจากที่ได้อ่านเนื้อเรื่องในฟรานซิส Jehl ของ "Menlo Park รำลึก" (ที่เอดิสันสถาบัน 1937) ซึ่งผู้เขียนซึ่งเป็นอดีตพนักงานเอดิสันจำได้ว่าฉากที่เมนโลพาร์กใน 1878: "ตะโกน และโวยวายภายในห้องปฏิบัติการเท่านั้นที่สามารถคิด "เขาเขียน "การเป็นหูตึง, เอดิสันไปเกี่ยวกับการทำงานของเขาใจเย็น ๆ ในขณะที่ส่วนที่เหลือของเราถูก deafened เกือบเป็น 'Hello-Hello-สวัสดี' อีกครั้งสะท้อนจากมุมมุม." ถ้านาย Jehl (ออกเสียงเยล) เป็นที่จะเชื่อว่า แล้วทักทายถูกนำมาใช้ก่อนที่จะมีการอ้างอิงครั้งแรกในฟอร์ดพจนานุกรมภาษาอังกฤษ 1,883 นาย Jehl เขียนว่าเอดิสันได้รับเครดิตครั้งแรกกับการประดิษฐ์คำว่าเพอร์เฟรเดอริโดยปลาที่เป็นประธานของเอทีแอนด์ที. ที่กล่าวว่าในปี 1907 ที่เอดิสันขึ้นมาทักทายเป็นทางเลือกที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น "คุณมี?" หรือ "คุณพร้อมที่จะพูดคุย" "ดีนายเอดิสันได้ออกไปด้วยวิธีการที่เป็นปฏิปักษ์ต่ออเมริกาทำสิ่งที่" นาย Jehl ยกมานายปลาเป็นคำพูด "เขาจับได้รับในวันหนึ่งและตะโกนใส่ลงไปในเครื่องส่งสัญญาณหนึ่งคำ - เป็นที่น่าพอใจมากที่สุดที่มีความสามารถคำจิตวิญญาณความพึงพอใจ - '. สวัสดี' มันได้หายไปชัดเจนทั่วโลก. "นาย Koenigsberg ที่สอนหลักสูตรในประวัติศาสตร์ของภาษาอังกฤษที่ถูกต้องเป็นที่น่าสงสัยว่า "วันหนึ่ง." วันที่เขาต้องการและเอกสารที่จะสร้างการเชื่อมต่อระหว่างคำว่าโทรศัพท์และเอดิสัน. ที่ AT & T. ด้วยความช่วยเหลือของอลันการ์ดเนอร์ที่เก็บเอกสารสำคัญของ บริษัท ที่เขาหยิบขึ้นมาทางกระดาษ ครั้งแรกที่เขาได้ทราบว่าผู้ประกอบการโทรศัพท์ต้นที่ถูกเรียกว่า "สวัสดีสาว" ระยะที่ปรากฏใน Mark Twain ของ "คอนเนตทิคัแยงกี้ในศาลกษัตริย์อาเธอร์" ซึ่งเป็น (1889). นาย Koenigsberg เพิ่งมาเมื่อใช้งานก่อนหน้านี้ของคำโดยทเวน ใน "ทางโทรศัพท์สนทนา" ร่างการ์ตูนที่เขียนในปี 1880 ทั้งคู่ทำซ้ำครึ่งหนึ่งของการสนทนาทางโทรศัพท์จินตนาการด้วย "สวัสดี" การปรากฏตัว เพราะมันหมายถึงการใช้งานที่รู้จักกันครั้งแรกของคำในการทำงานของวรรณกรรม. ในไฟล์เก่านาย Koenigsberg ค้นพบการเชื่อมโยงต่อไปในห่วงโซ่: ตัวอักษรที่ไม่ถูกเผยแพร่จาก 1885 ระหว่างเอดิสันและ Chauncy สมิ ธ ทนายความสำหรับเบลล์ นายสมิ ธ ได้ขอให้เอดิสันที่จะให้เขาด้วย "ล้อทองเหลือง" ที่โดยอัตโนมัติจะเล่นคำว่าไว้ "สวัสดี" ที่จะส่งสัญญาณว่าการเชื่อมต่อโทรศัพท์ได้รับการทำ "ผมหวังว่าจะได้รับเครื่องมือของคุณสำหรับการทดสอบ" เขาเขียน. เอดิสันบอกว่าเขาจะได้รับหายไป ไม่มากก็ได้ยินเสียงของเครื่องตอบรับในช่วงต้นนี้ แต่มันไม่แสดงให้เห็นว่า "สวัสดี" เป็นคำทักทายโทรศัพท์มาตรฐานแม้สำหรับสมัครพรรคพวกเบลล์. นาย Koenigsberg ต่อไปมองผ่านนาทีจากการประชุมแห่งชาติเป็นครั้งแรกของ บริษัท โทรศัพท์ที่จัดขึ้นในไนแอการาฟอลส์, นิวยอร์กในเดือนกันยายน 1880 ที่นั่นเขาได้พบคำต่อไปนี้ในที่อยู่จากประธานขององค์กรที่ว่า "คำพูดที่สั้นที่สุดที่ฉันจะทำกับคุณ และที่จะแสดงการจัดการที่ดีกับคุณอาจจะเป็นคนหนึ่งที่อยู่บนบัตรทั้งหมดของคุณ - 'สวัสดี' "ได้รับมอบหมายออกมาเป็นเสียงปรบมือ สวัสดี! ป้ายชื่อก็จะกลายเป็นสถาบันแห่งชาติ. สุดท้ายนาย Koenigsberg พบตัวอักษรที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ของเดือนสิงหาคม 1877 ในเดือนธันวาคมปี 1987 ตื่นเต้นแก้ตัวเขาตีพิมพ์ผลการวิจัยของเขาในวารสารที่เขาเผยแพร่แผ่นเสียงโบราณรายเดือน ไม่มีใครได้รับการดูแล. นาย Koenigsberg บางครั้งให้ถือว่าวัฒนธรรมของการจัดเรียง 2,000 สมาชิกหลงทางกลของเขา แต่เขากล่าวว่า "ผมคิดว่าพวกเขาพบว่ามันเกิดการระคายเคืองเพราะมันใช้พื้นที่ห่างจากหมายเลขสิทธิบัตรและสิ่งที่ต้องการที่." งานวิจัยของเขาเข้ามาในพื้นที่ของการคาดเดาการศึกษาเมื่อ มันมาถึงการตกตะกอนคำถามที่ว่าทำไมเอดิสันใช้ "สวัสดี" ในสถานที่แรก. เมื่อเอดิสันค้นพบหลักการของเสียงที่บันทึกในวันที่ 18 กรกฎาคม 1877 เขาตะโกนว่า "ตะโกน" เข้าไปในปากของแผ่นเสียงแถบ คำว่าเป็นสายแบบดั้งเดิมที่จะปลุกระดมสุนัขที่จะไล่ล่าและเป็นญาติสนิทของคำเช่น Hilla, hillo, halloa และสวัสดีทั้งหมดที่ใช้ในการทักทายจากระยะไกล. อังกฤษ "สวัสดี" ซึ่งวันที่จากช่วงกลาง ศตวรรษที่ 19 เป็นการหลอกลวง มันถูกใช้ไม่ได้เป็นคำทักทาย แต่การแสดงออกของความประหลาดใจในขณะที่ "สวัสดี, เรามีอะไรที่นี่?" มันดูเหมือนว่าเอดิสันพอใจกับการตะโกนก้องอย่างต่อเนื่องที่จะใช้ในการทดลองของเขาในบางจุดการบีบอัด การออกเสียงและการปรับเปลี่ยนการสะกดคำที่ไม่เคยชุดที่แข็งแกร่งของเขาในกรณีใด ๆ . นาย Koenigsberg กล่าวว่าเขายังคงต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะผ่านใจของเอดิสันในช่วงเวลาของการสร้าง สำหรับความพึงพอใจของเขาจะต้องหันไปเป็นหนึ่งในเพลงแรกที่ใช้อวยพร Edisonian "สวัสดีกลาง. Give Me สวรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ประดิษฐ์โทรศัพท์ แต่โทมัส อัลวา เอดิสันชื่อว่าทักทาย

คำว่า " สวัสดี " ปรากฏตรงมาจากสมองที่อุดมสมบูรณ์ของพ่อมดแห่งเมนโลพาร์ก , แคลิฟอร์เนีย , ที่ concocted พยางค์เสียงสั่นเพื่อแก้ปัญหาหนึ่งของวิกฤตแรกของมารยาทเทคโน : สิ่งที่คุณพูดเพื่อเริ่มต้นการสนทนาทางโทรศัพท์ ?

สองโคตรของเอดิสัน ให้เครดิตเขาด้วยคำแต่ก็ไม่แน่ใจกับอัลเลน koenigsberg เป็นศาสตราจารย์ที่วิทยาลัย Brooklyn คลาสสิกที่มีความชื่นชอบ phonographs แต่เช้า และประวัติศาสตร์ของพวกเขา แก้ไขการจัดเรียงออก " ฮัลโหล " ลึกลับ คุณ koenigsberg เริ่มซอกแซกค้นหาเมื่อห้าปีก่อน ที่นำเขา ในที่สุด และชัยชนะ เพื่อเก็บ บริษัทโทรศัพท์และโทรเลขของชาวอเมริกันในแมนฮัตตันล่างที่เขาพบจดหมายเผยแพร่โดยเอดิสัน วันที่สิงหาคม 15 , 1877 มันจ่าหน้าถึงหนึ่ง t.b.a. เดวิด , ประธานของศูนย์กลางและบริษัทโทรเลขการพิมพ์ในพิตส์เบิร์ก นายเดวิดได้เตรียมแนะนำ โทรศัพท์ ไปยังเมืองที่

ตอนนั้นเอดิสันได้คิดโทรศัพท์เป็นธุรกิจอุปกรณ์เท่านั้น มีเปิดถาวรบรรทัดพรรคการเมืองที่ให้จบการตั้งค่านี้เป็นปัญหา : จะมีใครรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะพูด ? เอดิสัน กล่าวถึงประเด็นดังนี้ : เพื่อนเดวิด ฉันไม่คิดว่าเราต้องการเรียกระฆังเป็นสวัสดี สามารถได้ยินไป 10 ถึง 20 ฟุต คุณคิดอย่างไร ? เอดิสัน

มันเป็นคำแห่งโชคชะตา ที่ห้องปฏิบัติการของคู่แข่ง เอดิสัน , เบลล์คือ insisting บน " โว้ย ! " เป็นวิธีที่ถูกต้องในการรับโทรศัพท์มัน trounced " สวัสดี " ซึ่งเป็นมาตรฐานการแลกเปลี่ยนโทรศัพท์ ก่อนการติดตั้ง โดยเอดิสัน ถูกจัดตั้งขึ้นทั่วประเทศสหรัฐอเมริกาและคู่มือปฏิบัติการอุปการะคำ การแลกเปลี่ยนสาธารณะครั้งแรก เปิดยังใหม่ในมกราคม 28 , 1878 ลังเลระหว่าง " ฮัลโหล " ความล้าสมัย " คืออะไรและต้องการอะไร ? " ในคู่มือของ โดย 1880 " สวัสดี " จะออก

เหมือนโทรศัพท์ส่วนพั้นช์ชี่ " ฮัลโหล " เป็นผู้ปลดปล่อยและ leveler สังคม” โทรศัพท์ข้ามคืนตัดผ่านมารยาทศตวรรษที่คุณไม่พูดกับใครจนกว่าคุณจะได้รับการแนะนำ คุณ koenigsberg กล่าว และ " สวัสดี " ขอบของใบมีด . " ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน , " เขากล่าวว่า " ทำไมไม่ Stanley ทักทายลีฟวิงสตัน ? คำว่า ไม่มีตัวตน ไม่มีทำง่ายและสง่างาม " เพื่อน" ดังนั้น สแตนลี่ย์ ถูกโยนกลับไปที่เป็นทางการ " ดร. ลิฟวิงสตัน ผมคิดว่า "

นาย koenigsberg กลายเป็นหลงใหล " ฮัลโหล " ปริศนาหลังจากอ่านข้อความใน " ฟรานซิส jehl เมนโลพาร์กความทรงจำ " ( Edison สถาบัน , 1937 ) ซึ่งผู้เขียน พนักงาน เอดิสัน อดีต นึกถึงฉากที่เมนโล สวนสาธารณะใน 1878 :

" ( เสียงอึกทึกภายในห้องปฏิบัติการสามารถจินตนาการ , " เขาเขียน ." หูตึง เอดิสัน ไปทำงานเพื่อสะดวกของเขา ในขณะที่พวกเราที่เหลือเกือบหูหนวก เป็น ' สวัสดี สวัสดี สวัสดี ' สะท้อนจากมุมมุม "

ถ้าคุณ jehl ( ออกเสียงได้ ) จะเชื่อแล้วครับถูกดีใช้ก่อนการอ้างอิงในพจนานุกรมภาษาอังกฤษ ใน 1883 .

คุณjehl เขียนว่าเอดิสันได้รับเครดิตกับประดิษฐ์คำโดยเฟรดเดอริกเพอร์รี่ปลา เป็นประธาน&เอทีที ที่กล่าวใน 1907 ที่เอดิสันมาสวัสดีเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นทางเลือกที่คุณมี ? หรือ " คุณพร้อมที่จะพูด ?

" เอ่อ นาย Edison ห่างกับ UN อเมริกาวิธีทำ " นาย jehl ยกมาคุณปลา กล่าว" เขาจับสัญญาณหนึ่งวัน และตะโกนในตัวส่งคำเดียวที่น่าพอใจมากที่สุด มีความสามารถ จิตภิรมย์คำ -- ' สวัสดี ' ได้ชัดเจนไปทั่วโลก "

นาย koenigsberg ที่สอนหลักสูตรในประวัติศาสตร์ของอังกฤษ ถูกต้องสงสัยว่า " วันหนึ่ง " เขาต้องการวันที่และเอกสารที่จะสร้างการเชื่อมต่อระหว่างคำว่า โทรศัพท์ และ เอดิสัน

ที่เอที& ที.ด้วยความช่วยเหลือของอลันการ์ดเนอร์ , เก็บเอกสารสำคัญของบริษัท เขาหยิบกระดาษโน้ต . ครั้งแรก เค้าทำให้ทราบว่าต้นโทรศัพท์ผู้ประกอบการที่ถูกเรียกว่า " สวัสดี สาว " คำที่ปรากฏใน " มาร์ค ทเวน Connecticut Yankee ในศาลของกษัตริย์อาเธอร์ " ( 1889 )

คุณ koenigsberg เพิ่งมาเมื่อก่อนหน้านี้ใช้คำว่า โดย ทเวน " บทสนทนาทางโทรศัพท์ " การ์ตูนวาดเขียนในปี 1880 ,