การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษารูปแบบของแถบหญ้าแฝกตามแนวระดับที่มีผลต่อการพังทลายของดินเนื่องจากน้ำไหลบ่าในแบบจำลองทางชลศาสตร์ ขนาดความกว้าง 80 เซนติเมตร ความยาว 250 เซนติเมตร มีความลาดเอียง 35 เปอร์เซ็นต์และดินที่ใช้ในการปลูกจะมีลักษณะเป็นชุดดินแม่ริม มีรูปแบบของแถบหญ้าแฝกทั้งหมด 2 รูปแบบ ได้แก่ 1)แถบหญ้าแฝกที่มีการเบียดกอกันอย่างหนาแน่น 2)การนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตร สูงประมาณ 10 เซนติเมตร วางหน้าแถบหญ้าแฝกที่เบียดกอกันอย่างหนาแน่น โดยใช้ระยะห่างของแถบแฝก 2 ระยะคือ 50 เซนติเมตรและ 100 เซนติเมตร และมีอัตราการไหลของน้ำไหลบ่าใน 5 อัตราการไหลคือ 0.1, 0.6, 1.1, 1.6 และ 2.1 ลิตรต่อวินาที เป็นเวลา 10 นาที เพื่อสังเกตลักษณะการไหลบ่าและการพังทลายของดินที่เกิดขึ้น
ผลการศึกษาพบว่าแถบหญ้าแฝกในแต่ละรูปแบบที่มีระยะห่างระหว่างแถบหญ้าแฝก 50 เซนติเมตร จะสามารถป้องกันการพังทลายขอดินได้ดีกว่าแถบหญ้าแฝกที่มีระยะห่างระหว่างแถบหญ้าแฝก 100 เซนติเมตร และ การนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตร สูงประมาณ 10 เซนติเมตรวางหน้าแถบหญ้าแฝกในทุกรูปแบบนั้นจะสามมารเพิ่มประสิทธิภาพการลดการพังทลายของดินให้ดีขึ้น ซึ่งการพังทลายของดินที่เกิดน้อยที่สุดจะอยู่ใน รูปแบบการนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตร สูงประมาณ 10 เซนติเมตรวางหน้าแถบหญ้าแฝกที่เบียดกอกันอย่างหนาแน่นและมีระยะห่างระหว่างแถบหญ้าแฝก 50 เซนติเมตร เนื่องจากเกิดการขวางการไหลของน้ำได้ดีที่สุด ทำให้เกิดการยกตัวของระดับน้ำหน้าแถบหญ้าแฝกได้อย่างรวดเร็วทำให้ความเร็วของน้ำบริเวณผิวดินลดลงและทำให้การพังทลายของดินใต้น้ำลดลงไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษารูปแบบของแถบหญ้าแฝกตามแนวระดับที่มีผลต่อการพังทลายของดินเนื่องจากน้ำไหลบ่าในแบบจำลองทางชลศาสตร์ขนาดความกว้าง 80 เซนติเมตรความยาว 250 เซนติเมตรมีความลาดเอียง 35 เปอร์เซ็นต์และดินที่ใช้ในการปลูกจะมีลักษณะเป็นชุแถบหญ้าแฝกที่มีการเบียดกอกันอย่างหนาแน่นดดินแม่ริมมีรูปแบบของแถบหญ้าแฝกทั้งหมด 2 รูปแบบได้แก่ 1) 2) การนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตรสูงประมาณ 10 เซนติเมตรวางหน้าแถบหญ้าแฝกที่เบียดกอกันอย่างหนาแน่นโดยใช้ระยะห่างของแถบแฝก 2 ระยะคือ 50 เซนติเมตรและ 100 เซนติเมตรและมีอัตราการไหลของน้ำไหลบ่าใน 5 อัตราการไหลคือ 0.1, 0.6, 1.1, 1.6 และ 2.1 ลิตรต่อวินาทีเป็นเวลา 10 เพื่อสังเกตลักษณะการไหลบ่าและการพังทลายของดินที่เกิดขึ้นนาทีผลการศึกษาพบว่าแถบหญ้าแฝกในแต่ละรูปแบบที่มีระยะห่างระหว่างแถบหญ้าแฝก 50 เซนติเมตรจะสามารถป้องกันการพังทลายขอดินได้ดีกว่าแถบหญ้าแฝกที่มีระยะห่างระหว่างแถบหญ้าแฝก 100 เซนติเมตรและการนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตรสูงประมาณ 10 เซนติเมตรวางหน้าแถบหญ้าแฝกในทุกรูปแบบนั้นจะสามมารเพิ่มประสิทธิภาพการลดการพังทลายของดินให้ดีขึ้นซึ่งการพังทลายของดินที่เกิดน้อยที่สุดจะอยู่ในรูปแบบการนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตรสูงประมาณ 10 เซนติเมตรวางหน้าแถบหญ้าแฝกที่เบียดกอกันอย่างหนาแน่นและมีระยะห่างระหว่างแถบหญ้าแฝก 50 เซนติเมตรเนื่องจากเกิดการขวางการไหลของน้ำได้ดีที่สุดทำให้เกิดการยกตัวของระดับน้ำหน้าแถบหญ้าแฝกได้อย่างรวดเร็วทำให้ความเร็วของน้ำบริเวณผิวดินลดลงและทำให้การพังทลายของดินใต้น้ำลดลงไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนาดความกว้าง 80 เซนติเมตรความยาว 250 เซนติเมตรมีความลาดเอียง 35 มีรูปแบบของแถบหญ้าแฝกทั้งหมด 2 รูปแบบ ได้แก่ 2) การนำใบหญ้าแฝกมาอัดหนาประมาณ 5 เซนติเมตรสูงประมาณ 10 เซนติเมตร โดยใช้ระยะห่างของแถบแฝก 2 ระยะคือ 50 เซนติเมตรและ 100 เซนติเมตรและมีอัตราการไหลของน้ำ ไหลบ่าใน 5 อัตราการไหลคือ 0.1, 0.6, 1.1, 1.6 และ 2.1 ลิตรต่อวินาทีเป็นเวลา 10 นาที
50 เซนติเมตร 100 เซนติเมตรและการนำใบหญ้าแฝกมาอัด หนาประมาณ 5 เซนติเมตรสูงประมาณ 10 5 เซนติเมตรสูงประมาณ 10 50 เซนติเมตร